انگیزش

هدف: پژوهش حاضر به مطالعه عوامل انگیزاننده هواداران ورزشی برای مشارکت در صفحات مجازی باشگاه های فوتبال پرداخته است.روش شناسی: این پژوهش از نوع آمیخته اکتشافی و شامل دو بخش کیفی و کمی است. در بخش کیفی از طریق مصاحبه با 20 نفر از هواداران ورزشی فعال در صفحات اینستاگرام، کانال تلگرام و وب سایت باشگاه ها، خبرگان رسانه های اجتماعی و بازاریابی ورزشی و تحلیل ادبیات موجود، نُه عامل انگیزاننده شناسایی شد. در بخش کمّی، با استفاده از روش تحلیلی مدل سازی ساختاری تفسیری، سطوح و روابط بین این عوامل تعیین و به صورت یکپارچه تحلیل شد. در این بخش، از پرسشنامه زوجی برای گردآوری داده ها استفاده شد. بدین منظور، 14 نفر از فعالان صفحات مذکور، به صورت هدفمند انتخاب و نظرات آنها گردآوری شد.یافته ها: با تحلیل پرسشنامه ها، انگیزه های مشارکت هواداران در صفحات مجازی باشگاه ها در شش سطح دسته بندی شد که عبارت از: 1) سرگرمی؛ 2) درآمد و پاداش؛ 3) توانمندسازی؛ 4) هم هویتی، همبستگی و تعامل اجتماعی و حمایت از باشگاه؛ 5) علاقه به برند و مطالبه گری؛ و 6) کسب اطلاعات بودند.نتیجه گیری: مطالعه حاضر با تمرکز بر رفتار هواداران در فضای مجازی، مسیر دیگری را برای توسعه ارتباط باشگاه ها با هواداران شان و گسترش پایگاه هواداری آنها نشان می دهد که مبتنی بر اهمیت و جایگاه انگیزه های مشارکت در صفحات مجازی است.

هدف: اطلاعات کمی در مورد تأثیر مداخلات مبتنی بر خودمختاری بر روی انگیزش و فعالیت بدنی عینی (اندازه گیری شده با شتاب سنج) در دانشجویان وجود دارد. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره مداخله مبتنی بر نیاز خودمختاری بر روی انگیزش و مشارکت دانشجویان دانشگاه فرهنگیان سیستان و بلوچستان بود. مواد و روش ها: روش تحقیق از نوع نیمه تجربی بود. شرکت کنندگان شامل 60 دانشجو دختر دانشگاه فرهنگیان سیستان و بلوچستان با دامنه سنی 19 تا 21 سال (میانگین سنی 84/19 سال) بودند که به طور تصادفی در دو گروه با انتخاب (30 نفر) و بدون انتخاب (30 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تحقیق شامل مراحل پیش آزمون و پس آزمون بود. فعالیت بدنی به طور عینی با استفاده از شتاب سنج (ActiGraph GT3X-BT) اندازه گیری شد و از مقیاس انگیزش ورزشی-2  برای سنجش انگیزش استفاده گردید. برنامه مداخله به مدت 12 هفته به طول انجامید. برای تحلیل داده ها از آزمون های تی مستقل و تحلیل واریانس استفاده شد.  یافته ها: نتایج نشان داد که مداخله مبتنی بر خودمختاری باعث افزایش انگیزش خودمختار و فعالیت بدنی و کاهش انگیزش کنترل شده در دانشجویان شد. علاوه بر این، دانشجویان از دستورالعمل های سازمان جهانی بهداشت مبنی بر شرکت در 60 دقیقه MVPA در روز پیروی نکردند. نتیجه گیری: این نتایج نشان دهنده اثربخشی مثبت سبک های تدریس مبتنی بر نظریه خودتعیین گری است. بنابراین، اساتید تربیت بدنی در دانشگاه ها می توانند با استفاده از سبک های تدریس مبتنی بر نظریه خودتعیین گری باعث ارتقاء سطح فعالیت بدنی سلامت-محور دانشجویان شوند که در واقع یکی از اهداف اصلی درس تربیت بدنی عمومی نیز می باشد.

مواد و روش ها:  این مطالعه به روش تحقیق کیفی انجام شد. به این منظور داده ها با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختارمند با 24 مصاحبه شونده شامل 12 ورزشکار پسر و 8 ورزشکار دختر نوجوان و 4 نفر از مربیان آن ها در شهر یزد جمع آوری شد. همه مصاحبه ها ضبط و سپس به صورت متن پیاده سازی شد و با استفاده از روش تحلیل مضمون تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحقیق در سه سطح کدهای باز، تم های فرعی و تم های اصلی شناسایی شد که حاوی حمایت های اجتماعی و روان شناختی شامل تأثیر والدین (پشتیبانی روان شناختی، حمل و نقل، الگو بودن، حمایت مالی و تماشاگر بودن)، تأثیر مربیان (تخصص، اخلاق و شخصیت، تعامل با والدین)، تأثیر دوستان (دوستیابی، با دوستان بودن)، تأثیر رسانه و شبکه های اجتماعی (انگیزه دادن، الگوبرداری و یادگیری) بود. شایستگی حرکتی شامل شایستگی حرکتی واقعی (استعداد داشتن، پیشرفت کردن، فیزیک بدنی مناسب) و ادراک شده (باور به توانمندی های خود، تأیید مربی، آگاهی از نقاط ضعف و قوت خود) و انگیزش نیز شامل انگیزه درونی (علاقه، لذت و تفریح) و بیرونی (حرفه ای شدن و هدف داشتن، سلامتی و تناسب اندام) بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که پایبندی به فعالیت های ورزشی در نوجوانان به طیفی از عوامل اجتماعی و روان شناختی، شایستگی های حرکتی و انگیزش بستگی دارد که با در نظر گرفتن این عوامل می توان در راستای پایبندی نوجوانان به فعالیت های بدنی گام برداشت.

عوامل فردی و بین فردی متعددی وجود دارد که نتایج ورزشی را تحت تأثیر قرار می دهند. لذا هدف تحقیق حاضر پیش بینی رضایت ورزشی بر مبنای رفتار کنترلی مربی، خودکارآمدی و انگیزش ورزشکار بود. تحقیق حاضر به صورت توصیفی همبستگی در ورزشکاران دانشگاهی رشته های تیمی بود که از بین آنها 15 تیم به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد. 184 ورزشکاران در دامنه سنی 18 تا 25 سال در تحقیق شرکت کردند. پرسشنامه های رضایت ورزشی، رفتار کنترلی مربی، خودکارآمدی ورزشی و تنظیمات رفتاری در ورزش مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی در نرم افزار SPSS23 و لیزرل نسخه 8/8 تحلیل شد. نتایج نشان داد که خودکارآمدی ورزشکاران و رفتار کنترلی مربی با انگیزش درونی رابطه مثبت و معنادار داشت. رضایت ورزشی با بی انگیزگی رابطه منفی و معنادار و با انگیزش بیرونی و انگیزش درونی رابطه مثبت و معنادار داشت. در نهایت رضایت ورزشی با رفتار کنترلی مربی رابطه مثبت و معناداری نشان داد. نتایج تحلیل رگرسیونی هم نشان داد که مدل رابطه مفروض معنادار است، و همه متغیرها قابلیت پیش بینی رضایت ورزشی را دارند. نتایج ضریب بتا نشان داد که بی انگیزگی به صورت منفی و سایر متغیرها به ترتیب شامل انگیزش درونی، خودکارآمدی، انگیزش بیرونی و رفتار کنترلی مربی به صورت مثبت قابلیت پیش بینی رضایت ورزشی را دارند. انگیزش درونی مهمترین و قوی ترین عامل در اثرگذاری بر رضایت ورزشی شناسایی شد. نتایج با استفاده از نظریات مربوط به خودکارآمدی، انگیزش خودمختار و انگیزه درونی و بیرونی بحث شدند.

مقدمه: امروزه اهمالکاری تحصیلی به مشکلی عمده و فراگیر در آموزش عالی تبدیل شده است که با هزینه ها و اثرات شخصی و اجتماعی بسیاری همراه است. هدف: هدف این مطالعه، بررسی نحوه ارتباط و تعامل انگیزش، اراده و ارزش های فرهنگی در شکل دهی به اهمالکاری تحصیلی براساس روش داده بنیاد در دانشجویان تحصیلات تکمیلی بود. روش: پژوهش حاضر از نوع کیفی و نظریه داده بنیاد بود. جامعه مطالعه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه های تهران در سال تحصیلی 1402-1403 هستند که با ارسال اطلاعیه هایی در رسانه های جمعی از آنها دعوت به عمل آمد. 18 نفر به روش نمونه گیری هدفمند و نظری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته و پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی (سولومون و راثبلوم، 1984) استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از کدگذاری باز، محوری، انتخابی، نرم افزار مکس کیو دی ای نسخه 20 استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش 16 مضمون فرعی و5 مضمون اصلی را مشخص ساخت. طبقه مرکزی، «عدم مراقبت گری» بود. مضامین مرتبط با پیشایندها، مداخله گرها، عوامل بافتاری، راهبردها و پیامدها عبارت بودند از موانع انگیزشی ارادی، آنومی اجتماعی تنظیم اراده و انگیزش، ارزش های فرهنگی ضد مراقبت گری، راهبردهای بقای خود و آسیب های اهمالکاری تحصیلی. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، اهمالکاری تحصیلی تنها یک نقص ارادی انگیزشی نیست و شاید تلقی آن به عنوان راهبردی تنظیمی برای مقابله با شرایط غیرمراقبت گری در افراد آسیب پذیر، صحیح تر باشد. پیشنهاد می شود با ترتیب دادن شرایط آموزشی و اجتماعی حمایتگر و مراقبت گر در سطح خرد و کلان دانشگاهی، از بروز این پدیده در افراد آسیب پذیر جلوگیری شود

یکی از چهارچوب های نظری مهم برای تبیین جرم، علل، درمان، کنترل و پیشگیری از آن، چهارچوب نظری روان شناختی است. این تبیین از آن جهت اهمیت دارد که انسان ها با وجود قرارگرفتن در شرایط یکسان محیطی و خانوادگی، به علت تفاوت های روحی و روانی، از نظر تمایل به جرم و کج روی با همدیگر متفاوت هستند. هدف از این پژوهش آن است با مرور نظریه های روان شناسی، چهارچوب نظری مناسبی از تلفیق نظریه های موجود برای تبیین جرم با تأکید بر جامعه ایران ارائه نماید. روش پژوهش حاضر، توصیفی تحلیلی با بهره گیری از منابع مکتوب و متون مرتبط با روان شناسی جرم است. یافته های پژوهش نشان می دهد از چهار دیدگاه کلی شامل روان پویایی (شامل نظریه روانکاوی و دلبستگی)، شناختی (شامل نظریه الگوهای تفکر مجرمانه و تعارض شناختی)، نارسایی شخصیت (شامل نظریه شخصیت روان رنجور و شخصیت آیزنک ) و انگیزشی (شامل نظریه نیازهای اساسی مازلو در تبیین روان شناختی جرم و کج روی می توان بهره برد. درمجموع نتایج این پژوهش مؤیدی است بر این که بهره گیری از تبیین های روان شناختی جرم و کج روی برای سیاست گذاری های کنترلی و همچنین سیستم قضایی کشور ضرورتی اساسی است که باید نسبت به توسعه آن اقدام جدی نمود، به ویژه براساس «رویکرد درمان و توان بخشی» ضرورت بازبینی و دقت در تدوین «شرح حال روانی» یا «پرونده شخصیت» مجرمان موجب افزایش کیفیت نظام قضایی کشور خواهد بود.