رضایت ورزشی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه امید و تعهد ورزشی با رضایت ورزشی دانشجویان ورزشکار پسر شرکت کننده در دهمین المپیاد ورزشی دانشگاههای علوم پزشکی کشور بود. جامعه آماری تحقیق شامل 1001 دانشجوی ورزشکار پسر شرکت کننده در مسابقات بود که بر اساس جدول مورگان 278 آزمودنی به طور تصادفی طبقه ای برای نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای دست یابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه های سنجش امید، تعهد ورزشی و رضایت ورزشی استفاده شد که روایی آنها به تایید متخصصین رسید و پایایی آنها در یک مطالعه مقدماتی به ترتیب 74/0، 76/0 و 79/0 محاسبه شد. برای تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی از جمله کلموگروف اسمیرنف، آزمون تی تک گروهی، رگرسیون خطی و چندگانه استفاده گردید. نتایج حاکی از ارتباط بین امید با تعهد و رضایت ورزشی دانشجویان بود. دیگر یافته ها نشان داد که بین امید و رضایت ورزشی دانشجویان از طریق تعهد ورزشی ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین امید و تعهد ورزشی عامل پیش بینی کننده رضایت ورزشی به شمار می روند. با توجه به ارتباط امید، تعهد و رضایت دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی و نقش مثبت دانشجویان پس از فراغت از تحصیل در سلامت افراد جامعه، برگزاری فعالیت های مختلف از جمله رویدادهای ورزشی در دوران تحصیل برای تقویت میزان امید، تعهد و رضایت دانشجویان ضروری به نظر می رسد.

در این پژوهش هدف آزمون مدل رهبری معنوی بر تعهد ورزشی، رضایت ورزشی و بهره وری با میانجی خودشکوفایی و عضویت در ورزشهای انفرادی و تیمی بود. جامعه آماری پژوهش 409 نفر ورزشکار بودند. روش این پژوهش از نظر هدف کاربردی است. به منظور تجزیه و تحلیل توصیفی داده ها آزمونهای آماری ضریب آلفای کرونباخ (برای تعیین پایایی مؤلفه های پرسش نامه)، KMO و کرویت بارتلت (برای تعیین کفایت نمونه گیری)، تحلیل عاملی اجزای اصلی (برای تعیین روایی سازه) و معادلات ساختاری (برای آزمون مدل) استفاده شد.. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه 40 سؤالی رهبری معنوی فرای (2016)، 56 سوالی رضایت ورزشی چلادورای (1998) و 58 سوالی تعهد ورزشی اسکانلان (2015) بود. براساس نتایج، رهبری معنوی درهر دو ورزشهای انفرادی و تیمی رابطه مثبت و معنی داری با تعهد ورزشی، رضایت ورزشی و بهره وری دارد. همچنین در هر دو الگوی ورزشهای انفرادی و تیمی وجود متغیرهای میانجی، برازش بهتری را به دست می دهد و دو متغیر حس عضویت و خودشکوفایی به عنوان میانجی اثر رهبری معنوی بر این سه متغیر معرفی شده اند. رهبری معنوی باعث افزایش تعهد ورزشی، رضایت ورزشی و بهره وری در ورزش های تیمی و انفرادی می شود.

عوامل فردی و بین فردی متعددی وجود دارد که نتایج ورزشی را تحت تأثیر قرار می دهند. لذا هدف تحقیق حاضر پیش بینی رضایت ورزشی بر مبنای رفتار کنترلی مربی، خودکارآمدی و انگیزش ورزشکار بود. تحقیق حاضر به صورت توصیفی همبستگی در ورزشکاران دانشگاهی رشته های تیمی بود که از بین آنها 15 تیم به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد. 184 ورزشکاران در دامنه سنی 18 تا 25 سال در تحقیق شرکت کردند. پرسشنامه های رضایت ورزشی، رفتار کنترلی مربی، خودکارآمدی ورزشی و تنظیمات رفتاری در ورزش مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی در نرم افزار SPSS23 و لیزرل نسخه 8/8 تحلیل شد. نتایج نشان داد که خودکارآمدی ورزشکاران و رفتار کنترلی مربی با انگیزش درونی رابطه مثبت و معنادار داشت. رضایت ورزشی با بی انگیزگی رابطه منفی و معنادار و با انگیزش بیرونی و انگیزش درونی رابطه مثبت و معنادار داشت. در نهایت رضایت ورزشی با رفتار کنترلی مربی رابطه مثبت و معناداری نشان داد. نتایج تحلیل رگرسیونی هم نشان داد که مدل رابطه مفروض معنادار است، و همه متغیرها قابلیت پیش بینی رضایت ورزشی را دارند. نتایج ضریب بتا نشان داد که بی انگیزگی به صورت منفی و سایر متغیرها به ترتیب شامل انگیزش درونی، خودکارآمدی، انگیزش بیرونی و رفتار کنترلی مربی به صورت مثبت قابلیت پیش بینی رضایت ورزشی را دارند. انگیزش درونی مهمترین و قوی ترین عامل در اثرگذاری بر رضایت ورزشی شناسایی شد. نتایج با استفاده از نظریات مربوط به خودکارآمدی، انگیزش خودمختار و انگیزه درونی و بیرونی بحث شدند.