شناسایی مؤلفه های مؤثر بر کارکرد سیاسی تفکر استراتژیک (استراتژی مشروعیت)(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
محیط ائتلافی از سازمان هاست که از طریق فرایند غیرمطمئنی از چانه زنی و تعدیل متقابل خواسته های مربوط به خود به سمت تحقق اهداف متکثر خود حرکت می کنند. چون یکی از مسایل استراتژیک سازمان، قدرت سازمان ها و گروه هایی است که توان تحمیل محدودیت هایی بر سازمان دارند، تفکر استراتژیک نه تنها باید سیستمی از استراتژی برای دستیابی به مزیت رقابتی و ایجاد ارزش خلق کند که باید استراتژی مشروعیت را برای توجیه حقانیت استراتژی سازمان از طریق یک فرایند چانه زنی سیاسی با سایر نهادها و سازمان ها ارایه کند. پژوهش حاضر درپی آن است که به بررسی و اولویت بندی مؤلفه های استراتژی مشروعیت بپردازد. در گام اول با مطالعه مدل ها و رویکردهای تفکر استراتژیک و نظریه های قدرت، ابتدا نه مؤلفه استراتژی مشروعیت شناسایی و سپس با روش دلفی با نظر خبرگان و در سه مرحله شش مؤلفه انتخاب شد. در گام دوم از روش دیمتل به منظور تحلیل و رتبه بندی علت ومعلولی استفاده شد. در نهایت و با توجه به نتایج تجزیه وتحلیل علی ومعلولی دیمتل، سه مؤلفه منابع قدرت، ساختار انگیزشی و انتظارات ذینفعان و قوانین بازی مؤلفه های علی هستند و سه مؤلفه میدان قدرت، ساز وکار نفوذ و نحوه تعامل ذینفعان معلول هستند.