درخت حوزه‌های تخصصی

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر هشت هفته تمرینات دایره ای با وزن بدن (CBWT) با مکمل سازی چیتوسان بر شاخص های نیمرخ لیپیدی، التهابی و آمادگی هوازی مردان چاق انجام شد. روش شناسی: در یک طرح تحقیق نیمه تجربی، 22 مرد دارای اضافه وزن و چاق (سن: 35-25 سال؛ درصد چربی: 37-32 درصد؛ شاخص توده بدنی: 35-30 کیلوگرم بر متر مربع) سطح شهر تبریز انتخاب و بر اساس BMI و درصد چربی در دو گروه تمرین و تمرین-چیتوسان قرار گرفتند. پروتکل تمرینات CBWT شامل پنج جلسه 30 دقیقه ای با 90-60 درصد HRR و شش ایستگاه تمرینی مختلف بود که هر تمرین به مدت یک دقیقه با 30 تا 40 ثانیه استراحت بین هر وهله تمرینی انجام شد. همچنین، هشت هفته مکمل سازی چیتوسان شامل دریافت 500 میلی گرم/روز به صورت سه وهله ای قبل از وعده های اصلی بود. 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی توان هوازی، نیمرخ لیپیدی و التهابی اندازه گیری شد. داده های حاصله با آزمون تحلیل کوواریانس و تی مستقل با نرم افزار SPSS26 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: CBWT با و بدون مکمل سازی چیتوسان موجب تغییر معنی داری در شاخص های لکوسیتوز، تری گلیسیرید، HDL و LDL نشده است. با این حال، در هر دو گروه تمرینات با و بدون مکمل سازی چیتوسان میزان CRP به طور معنی داری کاهش یافت و تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. تنها در گروه تمرین مکمل سازی چیتوسان سطوح کلسترول سرمی به طور معنی داری کاهش یافت.نتیجه گیری: تمرینات CBWT به همراه مکمل سازی چیتوسان احتمالاً روش مناسبی برای کاهش سطح التهاب سیستمیک و بهبود نمیرخ لیپیدی مردان چاق است.

مقدمه: افزایش تعداد افراد سالمند به ویژه در گروه زنان و کاهش میزان فعالیت های بدنی و ورزش در این گروه جمعیتی در شهر اهواز، لزوم پرداختن به عوامل مؤثر در ورزش زنان سالمند بر اساس شاخص های مناسب در این شهر را مشخص می کند.روش پژوهش: این پژوهش به لحاظ روش شناسی توصیفی-تحلیلی است. ابتدا فهرست اولیه ای از متغیرهای کلیدی و تبیین کننده ورزش سالمندان از منابع و پیشینه موضوع استخراج شد و سپس از روش دلفی برای تکمیل این متغیرها و اولویت بندی آنها استفاده شد. جامعه آماری پژوهش کارشناسان و متخصصان (شامل استادان رشته تربیت بدنی و مدیریت ورزشی، کارشناسان مدیران اداره کل تربیت بدنی استان خوزستان، مسئولان ورزش بانوان استان، ورزشکاران زن و محققان در حوزه ورزش سالمندان در اهواز ...) بودند که با توجه به نبود چارچوب نظری و شناخت کافی از تعداد و ویژگی های جامعه آماری و همچنین با در نظر گرفتن ماهیت و هدف پژوهش و روش نمونه گیری که اغلب مبتنی بر رویکرد کیفی-اکتشافی و کارشناس محور است، 40 کارشناس به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. به منظور تحلیل و اولویت بندی عوامل اثرگذار در ورزش زنان سالمند شهر اهواز از مدل  FAHPاستفاده شد.یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش، در بخش شناسایی شاخص ها از نظر کارشناسان عوامل مؤثر و مختلفی در قالب عوامل اجتماعی، فرهنگی، شخصی، خانوادگی و محیطی و مکانی دسته بندی شدند. تحلیل اولویت های عوامل اثرگذار در ورزش زنان سالمند شهر اهواز از نگاه کارشناسان پژوهش نشان داد که موانع اجتماعی و پس از آن موانع فرهنگی در اولویت اول و دوم قرار گرفته است و موانع اجتماعی و فرهنگی را به عنوان دو مانع اصلی در ورزش زنان سالمند در شهر اهواز انتخاب کرده اند. معیارهای موانع شخصی، موانع خانوادگی و موانع محیطی و مکانی به ترتیب در اولویت سوم تا پنجم از نظر کارشناسان و صاحب نظران قرار گرفتند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش عوامل فرهنگی اجتماعی مهم ترین مانع در توسعه ورزش سالمندان زن در شهر اهواز است.بخش شناسایی شاخص ها از نظر کارشناسان عوامل مؤثر و مختلفی در قالب عوامل اجتماعی، فرهنگی، شخصی، خانوادگی و محیطی و مکانی دسته بندی شدند.عوامل اثرگذار در ورزش زنان سالمند شهر اهواز از نگاه کارشناسان پژوهش نشان داد که موانع اجتماعی و پس از آن موانع فرهنگی در اولویت اول و دوم قرار گرفته است و " موانع اجتماعی و فرهنگی" را به عنوان دو مانع اصلی در ورزش زنان سالمند در شهر اهواز انتخاب کرده اند. معیارهای موانع شخصی، موانع خانوادگی و موانع محیطی و مکانی به ترتیب در اولویت سوم تا پنجم از نظر کارشناسان و صاحب نظران بوده است.

مقدمه: این پژوهش با هدف طراحی مدل مدیریت دانش در سازمان ورزش شهرداری تهران با استفاده از روش کیفی داده بنیاد با رویکرد استراوس و کوربین انجام گرفت. جامعه آماری شامل صاحب نظران مدیریت دانش و مدیران اجرایی سازمان ورزش شهرداری بود که با نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و مصاحبه های نیمه ساختاریافته با آنها تا حد اشباع نظری پیش رفت.روش پژوهش: برای تجزیه وتحلیل داده ها، از سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شد که در مجموع 58 کد باز به دست آمد و در پنج مقوله شرایط علی (فرهنگ سازمانی، زیرساخت فناوری، سرمایه گذاری بلندمدت، نقشه راه)، شرایط زمینه ای (حمایت مدیران عالی، چرخه عمر سازمان، نیروی انسانی خبره و پراکندگی مراکز سازمان)، شرایط مداخله گر (نقش حاکمیت، حقوق مالکیت مادی و معنوی و رقبا)، راهبردها (توانمندسازی منابع انسانی، دانش محور شدن سازمان، اجرای راهبرد مدیریت دانش، طراحی مجدد سیستم پاداش و طراحی مجدد ساختار) و پیامدها (بهبود تصمیم گیری، توسعه و خلق دانش جدید، افزایش خلاقیت و نوآوری و هویت بخشی) دسته بندی شدند.یافته ها: با توجه به انجام مراحل کدگذاری، 58 کد باز در 20 مقوله و 5 مؤلفه (شرایط علی، زمینه ای، مداخله گر، راهبردها و پیامدهای مدیریت دانش در سازمان ورزش شهرداری تهران) شناسایی شدند.نتیجه گیری: با توجه به اینکه فضای سازمان از شکل سنتی در جهت دانش محوری تغییر کرده است، سازمان ورزش شهرداری تهران، باید ضمن سازگاری با تغییرات، راهبرد های مدیریت دانش خود را تنظیم کنند.

مقدمه و هدف: اختلال در miRNAها می تواند موجب بروز و پیشرفت بیماری هایی از جمله پارکینسون شود. اثر فعالیت های ورزشی بر عوامل مؤثر در پیشرفت بیماری پارکینسون و miRNA های مرتبط با آن به درستی مشخص نیست. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات شنای تناوبی شدید بر بیان ژن LRRK2 و mir-205 موش های مبتلا به پارکینسون بود.مواد و روش ها: تعداد 14 سر موش نر صحرایی نژاد ویستار 8 تا 10 هفته ای با تزریق روزانه 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن ماده رزرپین و به مدت 5 روز به پارکینسون مبتلا شدند. سپس موش ها به طور تصادفی در دو گروه تمرین شنا و کنترل بیمار قرار گرفتند. 7 سرموش نیز بدون تزریق رزرپین به عنوان گروه سالم کنترل در نظر گرفته شد. موش های گروه تمرین، به مدت شش هفته و در قالب 20 نوبت 30 ثانیه ای با 30 ثانیه استراحت بین هر نوبت تمرینات شنا را اجرا کردند. پس از 48 ساعت از آخرین جلسه تمرینی، حیوانات کشتار و بیان ژن هیپوکامپی LRRK2 و mir-205 اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و در سطح معنی داری 0.05>P بهره گرفته شد.یافته ها: بیان ژن LRRK2 در گروه بیمار نسبت به گروه کنترل سالم و گروه تمرین به طور معنی داری بالاتر بود (به ترتیب 0.001=P و 0.001=P) اما تفاوت معنی داری بین گروه تمرین و کنترل سالم مشاهده نشد (0.1=P). بیان ژن mir-205 در گروه بیمار نسبت به گروه سالم و گروه تمرین به طور معنی داری پایین تر بود (به ترتیب 0.001=P و 0.01=P). ارتباط معکوس و معنی داری بین بیان ژن هیپوکامپی LRRK2 و mir-205 مشاهده شد (0.01=P و 0.71-=r).بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین شنای تناوبی شدید می تواند با کاهش بیان ژن LRRK2 و افزایش بیان ژن mir-205 در بهبود بیماری پارکینسون مؤثر باشد.

مقدمه و هدف: جمع آوری کلسترول اضافی از بافت های پیرامونی و بازگرداندن آن به کبد به منظور تشکیل صفرا، فرآیند انتقال معکوس کلسترول است، که متاثر از تمرین های ورزشی با مدت زمان و شدت مختلف می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین شنا در دو زمان متفاوت بر بیان ژن های موثر بر انتقال معکوس کلسترول بافت کبد موش های نر بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی کاربردی است، که تعداد 18 سر موش نر نژاد صحرایی (20±210 گرم) به صورت تصادفی به سه گروه شش تایی کنترل، شنای میان و شنای بلندمدت تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت ده هفته و پنج روز در هفته در آب 2 ±30 درجه سانتی گراد شنا کردند. در هر جلسه گروه میان مدت یک ساعت و گروه بلندمدت سه ساعت شنا کردند. لوب سمت چپ کبد جدا گردید و برای سنجش بیان ژن از روش Real-time PCR توسط مستر میکس Ampliqon و کیت سنتز DNA ساخت دانمارک استفاده شد. تفاوت ها با روش تحلیل واریانس یک سویه و مقایسه گروه ها توسط آزمون تعقیبی توکی تعیین گردید (سطح معنی داری P≤0.05). یافته ها: در گروه بلند مدت، مقادیر بیان ژن های ABCA1 و ApoA1 در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی دار (P=0.04) و ژن ApoB در مقایسه با گروه کنترل (P=0.003) و در مقایسه با گروه میان مدت (P=0.009) افزایش معنی داری یافت. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد که اجرای  تمرین بلندمدت در مقایسه با میان مدت بر فرآیند انتقال معکوس کلسترول تاثیر بیشتری داشته باشد، بر همین اساس انتخاب زمان تمرین ورزشکاران یا بیماران کبدی تاثیر مهمی بر سطوح کلسترول دارد.

مقدمه و هدف:  افزایش التهاب ناشی از چاقی با سلامت عروقی مرتبط است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تمرین هوازی و محدودیت کالری بر برخی شاخص های التهاب عروقی و اینترلوکین -1 رت های نر چاق انجام شد.مواد و روش ها: تعداد 24 سر رت نر به طور تصادفی در چهار گروه کنترل، تمرین، محدودیت کالری و تمرین+ محدودیت کالری تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی به مدت هشت هفته و شدت 24 تا 33 متر در دقیقه با شیب 15 درصد حفظ شد و مدت زمان تمرین از 10 دقیقه در روز اول تمرین تا 60 دقیقه در روز، در هفته پنجم تمرین افزایش و تا انتهای برنامه با همین شرایط حفظ شد. گروه های دارای محدودیت، 50 درصد مقدار غذای مصرفی سایر گروه ها را دریافت کردند. غلظت ای سلکتین، ICAM و اینترلوکین -1 به روش الایزا اندازه گیری شد. از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری P<0.05 استفاده شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که تمرین هوازی، محدودیت کالری و تمرین هوازی به همراه محدودیت کالری منجر به کاهش معنی دار ای سلکتین (P=0.001)، ICAM (P=0.002) و اینترلوکین -1 (P=0.001) گردید.بحث و نتیجه گیری: هشت هفته تمرین هوازی چه به تنهایی و چه همراه با محدودیت کالری، منجر به بهبود سطوح برخی از فاکتورهای التهاب عروقی می شود.

مقدمه و هدف: آدیپوکاین های رزیستین، کمرین و امنتین-1 هورمون های ترشح شده از بافت چربی هستند که در تنظیم متابولیک و فرایندهای فیزیولوژیکی نقش دارند. از طرف دیگر تمرینات تناوبی شدید (HIIT) در پیشگیری از بیماری های متابولیک نقش مثبتی ایفا می کند. هدف از پژوهش حاضر، مروری بر مطالعات انجام شده جهت بررسی تاثیر HIIT بر رزیستین، کمرین و امنتین-1 است.مواد و روش ها: جستجوی مقالات مربوط به تاثیر HIIT بر رزیستین، کمرین و امنتین-1 در پایگاه های اطلاعاتی معتبر از جملهPubMed ، Scopus،Web of Science ، SID  و Magiran بین سال های 2009 تا 2023 انجام گرفت.یافته ها: گزارش های اخیر نشان می دهد HIIT منجر به کاهش رزیستین، کمرین و افزایش امنتین-1 می شود، همچنین مداخله HIIT منجر به کاهش وزن، درصد چربی بدن و شاخص توده بدنی می شود.بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر و اهمیت تغییرها در سطوح رزیستین، کمرین و امنتین-1 به نظر می رسد HIIT می تواند یک عامل مهم و کاربردی برای تنطیم هورمون های بافت چربی رزیستین، کمرین و امنتین-1 باشد که در افراد سالم و بیمار با توجه به توانایی خود می توانند این نوع تمرین ورزشی را انجام دهند

مقدمه و اهداف استرس و تکنیک های مقابله با آن یکی از مسائل چالش برانگیز در روان شناسی ورزش می باشد؛ بنابراین این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مدیریت استرس به شیوه شناختی- رفتاری بر ادراک استرس و مهارت های مقابله ای والیبالیست ها انجام شد.مواد و روش هاروش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی والیبالیست های دختر و پسر شهرستان سبزوار در سال 1403 بودند که براساس ملاک های ورود 24 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. نمونه آماری به شیوه تصادفی ساده به دو گروه تجربی (6 نفر دختر و 6 نفر پسر) و کنترل (6 نفر دختر و 6 نفر پسر) تقسبم شدند. گروه تجربی در یک دوره 8 جلسه ای آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری آنتونی و همکاران (2007) هفته ای یکبار به مدت 45/1 الی 2 ساعت به صورت گروهی و طی مدت دو ماه قرار گرفتند. در این مدت گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983) و مقیاس مقابله ای نوجوانان فرایدنبرگ و لوییس (1993) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) و کوواریانس تک متغیری (آنکوا) با استفاه از نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام شد.یافته هانتایج نشان داد که آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی- رفتاری بر استرس ادراک شده و مهارت های مقابله ای سازگار والیبالیست های گروه تجربی به طور معناداری اثر داشت. نتیجه گیریبا توجه به نتایج پژوهش می توان گفت که آموزش مدیریت استرس می تواند با بالا بردن مهارت های مقابله ای بر استرس ادراک شده والیبالیست ها اثربخش باشد در جهت بالا بردن اعتبار بیرونی پژوهش، پیشنهاد می گردد پژوهشی مشابه در والیبالیست های دیگر شهر ها و ورزشکاران رشته های مختلف ورزشی انجام گیرد.

مقدمه: چاقی با تجمع مفرط بافت چربی، التهاب و فیبروز همراه است و تمرین ورزشی به عنوان مداخله ای کارآمد در برابر آن شناخته می شود. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر بیان پروتئین-های PEDP و MMP14 بافت چربی احشایی موش های تحت تغذیه با غذای پرچرب و پرکربوهیدرات (HFD+HC) بود.روش پژوهش: بدین منظور 24 سر موش اسپراگ داولی به طور تصادفی به سه گروه هشت تایی شامل رژیم غذایی استاندارد (ND)، HFD+HC و HFD+HC+HIIT تقسیم شدند. موش های گروه HIIT در یک برنامه دارای 7 تناوب 4 دقیقه ای با 90 85 درصد حداکثر سرعت (Vmax) و تناوب های استراحتی 2 دقیقه ای با 50 درصد Vmax روی تردمیل دویدند. پس از القاء بی هوشی، نمونه های بافت چربی احشایی استخراج شد و برای ارزیابی بیان پروتئین PEDP و MMP14 از تکنیک وسترن بلات استفاده شد. تحلیل آماری توسط آزمون های ANOVAو تعقیبی توکی در سطح معنی داری (05/0p<) تجزیه وتحلیل شد.یافته ها: HFD+HC منجر به کاهش معنی دار (002/0=p) بیان پروتئینی PEDP و افزایش معنی دار (01/0=p) بیان پروتئینی MMP14 بافت چربی احشایی شد. در مقابل، تمرین HIIT افزایش معنی دار (03/0=p) بیان پروتئینی PEDP و کاهش غیرمعنی دار (26/0=p) بیان پروتئینی MMP14 را نشان داد.نتیجه گیری: چاقی با کاهش پروتئین های ضدفیبروزی و افزایش عوامل فیبروزی بافت چربی احشایی همراه است. در مقابل، تمرین HIIT در طول HFD+HC می تواند بیان پروتئین های ضدفیبروزی را به طور چشمگیری افزایش و بیان پروتئین های فیبروزی را تا حدی کاهش دهد. این تغییرات احتمالاً در مقابله/کاهش اختلال عملکرد بافت چربی (فیبروز) ناشی از HFD+HC مؤثر باشد و با کاهش التهاب و مقاومت انسولینی همراه باشند.

تکنیک لانژ از جمله رایج ترین حرکات در رشته شمشیربازی و یکی از تعیین کننده ترین حرکات تهاجمی در این رشته به شمار می آید. هدف از انجام این پژوهش مقایسه کینماتیکی اندام فوقانی شمشیربازان نخبه زن و مرد بزرگسال در اجرای تکنیک لانژ بود. نمونه آماری این پژوهش را هشت شمشیرباز نخبه رشته اپه (4 زن و 4 مرد) که عضو تیم ملی بزرگسالان جمهوری اسلامی ایران بودند تشکیل دادند. از آزمودنی ها در طی اجرای لانژ کامل در پاسخ به یک محرک نوری، با یک دوربین با نرخ نمونه گیری Hz 300 فیلم برداری و پارامترهای کینماتیکی اندازه گیری شدند. نتایج آزمون t مستقل نشان داد که شمشیربازان نخبه مرد از زمان عکس العمل و زمان حرکت کوتاه تری نسبت به شمشیربازان نخبه زن برخوردار بودند. عدم وجود تفاوت های قابل ملاحظه در سایر پارامترهای کینماتیکی، نشان دهنده آن است که شمشیربازان نخبه زن و مرد تکنیک لانژ را با روشی مشابه اجرا کردند. وجود تفاوت در پارامترهای زمانی تکنیک لانژ، مؤید نیاز به استراتژی های متفاوت تمرین برای آماده سازی ورزشکاران شمشیرباز است.

مقدمه: با افزایش حضور گردشگران در مناطق گردشگری، تا حدی انتظار می رود که تهدیدهای بالقوه ای برای زیستگاه طبیعی به وجود آید. به همین دلیل، یافتن راهکارهایی برای افزایش میزان حضور گردشگران با رفتار مسئولانه به دغدغه بسیار مهمی برای به حداکثر رساندن پایداری گردشگری تبدیل شده است. ازاین رو هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر جذابیت مقصد بر رفتار مسئولانه زیست محیطی کوهنوردان با نقش میانجی دلبستگی به مکان بود.روش پژوهش: این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی-همبستگی و به لحاظ گردآوری داده ها پیمایشی است. جامعه آماری همه کوهنوردان در قله تل انبار در سال 1401 بودند. برای برآورد حجم نمونه به دلیل نامشخص بودن تعداد جامعه آماری، از نظریه کلاین (2014) بهره گرفته شد. ابزار تحقیق سه پرسشنامه استاندارد جذابیت مقصد، رفتار مسئولانه زیست محیطی و دلبستگی به مکان چنگ و همکاران (2013) بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها توسط صاحب نظران و پایایی نیز با استفاده از شاخص های آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی تأیید شد. در مجموع 203 نفر به صورت بی نقص و به شیوه در دسترس به پرسشنامه ها پاسخ دادند. از مدلسازی معادلات ساختاری شامل تحلیل عاملی تأییدی و تحلیل مسیر برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که تمامی روابط بین متغیرهای مدل تحقیق در سطح اطمینان 99/0 معنادار هستند و تمامی روابط بین متغیرهای مدل مورد تأیید قرار گرفتند. همچنین یافته های پژوهش حاکی از این است که ب یش از 49 درصد جذابیت مقصد بر رفتار مسئولانه زیست محیطی از طری قِ غیرمستقیم و متغیر دلبستگی به مکان تبیین می شود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان گفت که ایجاد آگاهی زیست محیطی بیشتر در بین گردشگران و القای رفتار مسئولانه از نظر زیست محیطی، پیش شرط ضروری برای گردشگری است.

مقدمه: با توجه به اهمیت و پیوند رو به رشد ورزش و فناوری، هدف کلی از این پژوهش شناسایی پیامدهای توسعه فناوری در حوزه ورزش بود.روش پژوهش: این پژوهش یک مطالعه کیفی اکتشافی بود که با استفاده از روش تحلیل تماتیک انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل خبرگان حوزه ورزش با اشراف بر فناوری بود و با توجه به ماهیت پژوهش، با 11 نفر به عنوان شرکت کننده، به صورت گلوله برفی تا رسیدن به مرحله اشباع نظری مصاحبه شد. ابزار استفاده شده در فرایند پژوهش، مصاحبه نیمه ساختارمند بود.یافته ها: تحلیل تماتیک داده ها با روش برون و کلارک به استخراج 235 کد، 24 تم فرعی و 7 تم اصلی منجر شد. یافته ها نشان داد که توسعه آمادگی ورزشکار، توسعه رویدادها، توسعه گردشگری هوشمند، توسعه کسب وکارها، توسعه علم، توسعه تجهیزات و توسعه اماکن از پیامدهای توسعه فناوری در حوزه ورزش است.نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، توسعه فناوری در ورزش می تواند توسعه آمادگی ورزشکار، توسعه رویدادها، توسعه گردشگری هوشمند، توسعه کسب وکارها، توسعه علم، توسعه تجهیزات و اماکن ورزشی را در پی داشته باشد. با توجه به یافته ها به مدیران و متولیان ورزش توصیه می شود بر مبنای پیامدهای فناوری در ورزش، سیاست های خود را در جهت توسعه و پیشبرد همه جانبه فناوری در حوزه ورزش متمرکز سازند.

بیماری همه گیر کرونا به میزان قابل توجهی زندگی افراد را تغییر داده و پیامدهای منفی برای کل جهان داشته است، اما یکی از گروه هایی که احتمالاً بیشتر تحت تأثیر قرارگرفته اند، مبتلایان به اختلالات خوردن هستند. از این رو این مطالعه باهدف بررسی اختلالات تغذیه ای در مردان و زنان جوان ورزشکار و غیر ورزشکار در طول پاندمی کرونا انجام گرفته است. دامنه سنی شرکت کنندگان 20 تا 35 سال و میانگین و انحراف معیار سن 35/4±11/27 بود. طرح پژوهش حاضر توصیفی مقطعی است. نمونه این پژوهش را 500 نفر تشکیل دادند، شرکت کنندگان به 4 گروه 125 نفری شامل مردان جوان ورزشکار، زنان جوان ورزشکار، مردان جوان غیر ورزشکار و زنان جوان غیر ورزشکار تقسیم شدند، که به صورت خوشه ای انتخاب و در پژوهش شرکت داده شدند. جهت اجرای پژوهش از پرسشنامه نگرش به خوردن (EAT-26) استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده آزمون های آماری خی-دو و تحلیل واریانس تک عاملی انجام گرفت. کلیه محاسبات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد. در زمان پاندمی کرونا بین زنان و مردان و بی اشتهایی و پراشتهایی عصبی اختلاف معنی دار وجود دارد و زنان بی اشتهایی و پراشتهایی عصبی بیشتری نسبت به مردان دارند (p<0.05). یافته ها نشان داد که بین زنان و مردان و خوردن افراطی یا پرخوری اختلاف معناداری وجود دارد و مردان اختلال خوردن افراطی یا پرخوری بیشتری نسبت به زنان دارند (p<0.05). درمجموع، با توجه به پژوهش حاضر می توان نتیجه گیری کرد که این بیماری باعث تشدید اختلالات خوردن در افراد مستعد و همچنین موجب افزایش اختلالات خوردن در افراد سالم بدون اختلال می شود، بنابراین باید تدابیری از سوی دست اندرکاران اتخاذ شود که سبب جلوگیری از اختلال خوردن در احاد مردم جامعه شود.

مقدمه و اهداف: والیبال یک ورزش تیمی است که نیازمند آمادگی جسمانی و ادراکی-شناختی بالایی است، از این رو در حین رقابت تغییرپذیری عملکرد ورزشی در بین بازیکنان مشاهده می شود. هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی تاثیر سرسختی دهنی بر ورزشکاران والیبالیست در مسابقات لیگ می باشد.مواد و روش ها: جامعه آماری این پژوهش ورزشکاران والیبال تیم ایفا و چادرملو شهر اردکان در سال 1401 بودند که عملکرد ورزشی آن ها در طول یک فصل مسابقاتی درقسمت های مختلف سنجیده می شوند. تعداد این افراد 42 نفر بود. این 42 ورزشکار از 2 تیم لیگ برتر شرکت کننده در فصل مسابقات 1401 ایران بودند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران برآورد شد. بر اساس فرمول کوکران برای جامعه محدود با 42 نفر تعداد 38 نفر نمونه لازم و برآورد می شود. که با احتمال افت آزمودنی لذا، هر42 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. روش نمونه گیری به شیوه در دسترس صورت گرفت. ابزار پژوهش مقیاس سرسختی و سیاهه عملکرد ورزشی بود. در نهایت داده ها به روش کای اسکوئر پیرسون به وسیله نرم افزار spss27 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که بین سرسختی روانشناختی با عملکرد ورزشی همبستگی رابطه معنادار وجود دارد. همچنین مشخص شد بین همه مولفه های سرسختی شامل تعهد، کنترل و مبارزه جویی با تمامی سطوح عملکرد ورزشی رابطه وجود دارد. نتیجه گیری: سرسختی ذهنی رابطه معناداری بر عملکرد ورزشی دارد؛ با توجه به یافته های پژوهش حاضر به مسئولان و مربیان تیمهای دانشجویی توصیه میشود از نقش مهارتهای روان شناختی در کسب نتایج مطلوب غافل نشوند و در راستای بهبود عملکرد ورزشی از آموزش و تمرین این مهارت ها بهره گیرند.

مقدمه و اهداف: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری مدرسه محور بر افزایش کنترل توجهی و کاهش سوگیری توجه به تهدید کودکان مضطرب بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مطالعات تک آزمودنی با چند خط پایه و جامعه آماری آن در برگیرنده تمامی کودکان 13-9 ساله مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهر قم بود که از این تعداد و متناسب با ادبیات پژوهش در زمینه طرح های تک آزمودنی، تعداد 3 آزمودنی برای اجرای پروتکل درمانی در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از مصاحبه ی تشخیصی نیمه ساختاریافته ی اختلالات خلقی و اسکیزوفرنیا برای کودکان و نوجوانان، مقیاس کنترل توجهی و آزمایه ی رایانه ای دات پروب به دست آمدند. پروتکل درمانی نیز شامل 8 جلسه انفرادی هفتگی با کودکان و 2 جلسه با والدین بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل دیداری، درصد بهبودی و اندازه اثر(d کوهن)، انجام گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که دو آزمودنی در کنترل توجهی روند تغییرات افزایشی و هر سه آزمودنی در سوگیری توجه روند تغییرات کاهشی داشته اند، به نحوی که درمان شناختی رفتاری مدرسه محور با اندازه اثر(18/0=d)، اثربخشی کمی در افزایش کنترل توجهی کودکان داشت و با اندازه اثر(93/2 =d)، اثربخشی بالایی در کاهش سوگیری توجه داشته است. نتیجه گیری: براساس نتایج این پژوهش، این درمان علیرغم تأثیر محدود آن بر افزایش کنترل توجهی، می تواند به عنوان درمانی مؤثر در کاهش سوگیری توجه به تهدید در کودکان مبتلا به اختلالات اضطرابی قلمداد شود.

زمینه و هدف: تمرین ورزشی برای کاهش اختلالات عملکرد جسمانی کودکان ناتوان ذهنی مورد توجه است. هدف پژوهش حاضر مطالعه تاثیر دو برنامه تمرین ترکیبی (ترامپولین - راکتی و طناب ز نی - راکتی) بر شاخص های آمادگی جسمانی و قابلیت حرکتی کودکان کم توان ذهنی بود. روش تحقیق: تعداد 24 دانش آموز پسر کم توان ذهنی، با دامنه سنی 15-8 سال و دارای نمره بهره هوشی 50 تا 70، به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند (هر یک هشت نفر). یکی از گروه های تجربی، تمرین (هشت هفته، سه جلسه در هفته، 60 دقیقه در هر جلسه) با ترامپولین – راکت؛ و گروه تجربی دوم، تمرین طناب زنی - راکت را به اجرا درآوردند. گروه کنترل در مداخله تمرینی شرکت نداشته و برنامه های معمول آموزشگاه را دنبال کردند. قبل و بعد از دوره تمرینی از همه افراد آزمون های آمادگی جسمانی و  قابلیت حرکتی گرفته شد. از روش تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح معنی داری 05/0≥p بهره برداری گردید. یافته ها: هر دو برنامه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل، باعث بهبود شاخص های تعادل ایستا با چشمان بسته، تعادل پویا، استقامت عضلات شکمی، توان عضلات اندام های تحتانی و  قابلیت حرکتی گردید؛ اما بین دو برنامه تمرینی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. شاخص تعادل ایستا پای چپ با چشمان باز و توان انفجاری فقط در گروه طناب زنی -  راکتی در مقایسه با گروه ترامپولین - راکتی و کنترل؛ بهبود معنی داری پیدا کرد؛ با این حال، شاخص های آمادگی قلبی - تنفسی و توان عضلات دست ها بین سه گروه تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: کودکان کم توان ذهنی احتمالا می توانند برای بهبود برخی شاخص های عملکرد جسمانی و  قابلیت حرکتی خود از هر دو برنامه تمرینی اجرا شده استفاده کنند.

زمینه و هد ف: اتوفاژی، یک فرآیند تخریب وابسته به لیزوزوم حفاظت شد ه است که به حفظ هموستاز و سازگاری متابولیکی سلول کمک می کند . هد ف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرین تد اومی با شد ت متوسط بر بیان ژن های C/EBPβ و mTOR مرتبط با اتوفاژی، د ر قشر پیشانی موش های صحرایی وابسته به METH بود . روش تحقیق: تعد اد 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، به طور تصاد فی به چهار گروه مساوی (8=n) سالین، METH اولیه، METH ثانویه، و METH - تمرین تقسیم شد ند . METH به مقد ار پنج میلی گرم/کیلوگرم به مد ت 21 روز تزریق شد . آزمون واماند ه ساز و میانگین سرعت بیشینه موش ها برای طراحی برنامه تمرین محاسبه و برنامه تمرین شامل 24 د قیقه د وید ن با شد ت 60-65 د رصد سرعت بیشینه بر روی نوارگرد ان، به مد ت هشت هفته (پنج جلسه د ر هفته) انجام شد . د ر پایان، برای ارزیابی تغییرات بیان ژنی شاخص های C/EBPβ  و mTOR، بافت قشر پیشانی موش های صحرایی استخراج شد . نتایج با استفاد ه از روش تحلیل واریانس یک راهه د ر سطح معنی د اری 0/05≥p استخراج گرد ید . یافته ها: تزریق مت آمفتامین د ر گروه های مت آمفتامین اولیه و ثانویه، منجر به افزایش معنی د ار بیان ژن C/EBPβ نسبت به گروه سالین شد (به ترتیب با 001/p=0 و 005/0=p)؛ اما د ر گروه مت آمفتامین اولیه نسبت به گروه سالین، منجر به کاهش معنی د ار بیان ژن mTOR شد  (04/p=0). تمرینات تد اومی با شد ت متوسط د ر گروه مت آمفتامین-تمرین، منجر به کاهش معنی د ار بیان ژن C/EBPβ نسبت به گروه METH اولیه شد (04/p=0)؛ اما نسبت به گروه های METH اولیه و ثانویه، موجب افزایش معنی د ار بیان ژن  mTOR گرد ید . نتیجه گیری:  احتمالاً تزریق مت آمفتامین باعث تشد ید بیان ژن اتوفاژیک C/EBPβ د ر قشر پیشانی مغز می شود ؛ د ر حالی که تمرینات تد اومی با شد ت متوسط، می تواند به عنوان یک راهکار پیشگیرانه، باعث تعد یل و تنظیم اتوفاژی ناشی از مت آمفتامین، از طریق افزایش بیان ژن mTOR د ر مغز شود .  

مقدمه: هدف مطالعه حاضر، تعیین تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید، تمرین مقاومتی و ترکیبی بر عوامل هورمونی مرتبط با چاقی و سازگاری های ورزشی در پسران نوجوان پیش دیابتی است. روش شناسی: در یک طرح تحقیق نیمه تجربی، 40 پسر سالم کم تحرک با دامنه سنی 15-13 سال بر اساس درصد چربی و آمادگی هوازی انتخاب و در چهار گروه هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT)، مقاومتی و ترکیبی (هر یک از تمرینات شامل هر هفته چهار جلسه و هر جلسه 60-45 دقیقه) و کنترل (بدون فعالیت) قرار گرفتند. هر جلسه HIIT شامل 8-6 تکرار دویدن 60-30 ثانیه ای با 85-80 درصد ضربان قلب ذخیره (5/3 دقیقه استراحت بین هر تکرار) بود. هشت هفته تمرین مقاومتی شامل حرکات عضلات اصلی بالاتنه، تنه و عضلات اصلی پایین تنه بود. تمرین ترکیبی شامل ترکیب تمرین مقاومتی و HIIT بود. ابتدا آزمودنی های گروه HIIT برای کسب آمادگی اولیه به مدت دو هفته در برنامه آماده سازی مشترک شامل 30 دقیقه تمرین هوازی با شدت کم (چهار جلسه در هفته با شدت 65-60 درصد) و آزمودنی های گروه تمرین مقاومتی در دو هفته تمرین مقاومتی و ساختاری شرکت کردند.نتایج: غلظت گلوکز ناشتا در هیچ یک از گروه ها تغییر معنی داری نداشت وتنها در گروه ترکیبی به طور معنی داری کاهش یافت اما سطح سرمی انسولین و شاخص HOMA در هر سه گروه تمرینی به طور معنی داری کاهش یافت که کاهش این شاخص ها گروه تمرین ترکیبی به طور معنی داری بیشتر از دو گروه دیگر بود.