رشد و یادگیری حرکتی - ورزشی

مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر خودگفتاری راهبردی بر عملکرد و توجه دیداری والیبالیست هاست.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. شرکت کنندگان، 54 والیبالیست مبتدی پسر بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در پنج گروه خودگفتاری راهبردی از نوع  آموزشی (10 نفر)، خودگفتاری انگیزشی (11 نفر)، خودگفتاری آموزشی- انگیزشی (10 نفر)، خودگفتاری انگیزشی- آموزشی (11 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. مداخله خودگفتاری به مدت 12 هفته و هر هفته سه جلسه انجام گرفت. در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون در حین اجرای تکلیف سرویس ساده، امتیازات سرویس توسط محقق ثبت شد و رفتار خیرگی شرکت کنندگان توسط دستگاه ردیاب چشم اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که خودگفتاری راهبردی بر عملکرد سرویس ساده (0/0001=P) و طول دوره چشم آرام تأثیر معناداری دارد (0/0001=P). نتایج آزمون بنفرونی نشان داد که خودگفتاری آموزشی سبب افزایش عملکرد حرکتی و افزایش طول دوره چشم آرام شده است. گروه های ترکیبی نیز که از این دستورالعمل استفاده کرده اند سبب افزایش عملکرد حرکتی و دوره طولانی تر چشم آرام شده اند. اما خودگفتاری انگیزشی بر عملکرد حرکتی و طول دوره چشم آرام تأثیری ندارد.نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت خودگفتاری آموزشی بر عملکرد و توجه دیداری والیبالیست های مبتدی تأکید دارد و از سازوکار توجهی خودگفتاری پشتیبانی می کند.

مقدمه: در خصوص تغییرات امواج مغز طی فرایند یادگیری، در پژوهش های پیشین تناقض وجود دارد، از آنجا که سازوکارهای زیربنایی شناختی حرکتی و عصبی حرکتی اجرای اعمال نیازمند بررسی بیشتر هستند، بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسه توان ریتم میو گلف بازان ماهر و مبتدی بود.روش پژوهش: در پژوهش حاضر 15 دانشجوی مبتدی بدون تجربه در مهارت گلف، به عنوان گروه مبتدی و 15 بازیکن باتجربه در مهارت گلف به عنوان گروه ماهر شرکت کردند. امواج مغزی شرکت کنندگان طی 20 کوشش تمرینی مهارت پات گلف ثبت شد. داده ها با استفاده از روش ICA پردازش شدند. برای تحلیل داده ها، از روش تحلیل واریانس چندمتغیره یکطرفه با طرح 2 × 3 (گروه × ناحیه) استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که توان ریتم میو (8 - 13 هرتز) در سه ناحیه مرکزیِ (C3, Cz, C4) مغزِ بازیکنان گلف مبتدی و ماهر تفاوت معنادار دارد (0/05 ≥P )، به طوری که میانگین توان ریتم میو گروه ماهر بیشتر از گروه مبتدی بود.نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد کارکرد مغز گلف بازان ماهر و مبتدی در نواحی قشر حسی و حرکتی مغز متفاوت است. به نظر می رسد طی فرایند یادگیری مهارت پات گلف، مغز دستخوش تغییرات کارکردی می شود که این تغییرات در سیستم عصبی، احتمالاً یکی از دلایل کنترل و اجرای بهتر مهارت در افراد ماهر است. یافته ها ضرورت توجه به فرایند یادگیری در بهبود کنترل و اجرای بهتر اعمال روزانه و مهارت های تخصصی را مطرح می کند. تحقیق حاضر به درک سازوکارهای زیربنایی عصب شناختی و عصبی حرکتی اجرای مهارت ها به متخصصان آموزش و بازتوانی اعمال و مهارت های حرکتی کمک می کند. 

مقدمه: افراد با عملکرد هوشی مرزی شامل کسانی می شود که ضریب هوشی آنها در دامنه 70 تا 85 پایین تر از افراد عادی و بالاتر از افراد با تشخیص کم توانی ذهنی قرار دارند. ضعف در کنش های اجرایی افراد با عملکرد هوشی مرزی در پژوهش های متعددی نشان داده شده است. کنش های اجرایی، عملکرد شناختی و فراشناختی سطح بالای مغز است که زیربنای رشد اجتماعی، تحصیلی و شناختی کودکان را تشکیل می دهد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر تمرین های ادراکی- حرکتی بر بهبود کنش های اجرایی کودکان با هوش مرزی بود.روش پژوهش: پژوهش به روش نیمه آزمایشی و طرح آن از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. 30 نفر از دانش آموزان دارای هوش مرزی به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایابی شدند. گروه آزمایش به مدت ده هفته، هفته ای دو جلسه 45 دقیقه تمرین های ادراکی حرکتی را آموزش دیدند و اجرا کردند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه درجه بندی رفتاری کارکردهای اجرایی (2000) بود. داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری در نرم افزار اس پی اس اس 26 تحلیل شد.یافته ها: یافته ها نشان داد تمرین های ادراکی- حرکتی به بهبود کارکردهای اجرایی شامل بازداری، توجه، کنترل هیجانی، آغازگری، حافظه کاری، برنامه ریزی، سازماندهی و کنترل (0/01>P) کودکان با عملکرد هوش مرزی منجر می شود.نتیجه گیری: برای بهبود کارکردهای اجرایی کودکان با هوش مرزی، اجرای برنامه های آموزشی حاوی تمرین های ادراکی- حرکتی توصیه می شود. 

مقدمه: طی سالیان متمادی، محققان در جست وجوی راه های مختلفی برای بهبود فعالیت ورزشی سالمندان بوده اند. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر محرک های موسیقی و ویدئوی انگیزشی بر پاسخ های قلبی-تنفسی در سالمندان هنگام راه رفتن بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر روش نیمه تجربی با طرح درون گروهی بود. شرکت کنندگان این پژوهش 24 سالمند 65 تا 75 ساله بودند. سپس شرکت کنندگان با سرعت 3 تا 5 کیلومتر بر ساعت به مدت 5 تا 8 دقیقه شروع به راه رفتن روی تردمیل کردند. افراد در سه شرایط مختلف (موسیقی انگیزشی، ویدئوی انگیزشی و بدون مداخله) از طریق دستگاه تحلیل گازهای تنفسی (مصرف کالری به حالت استراحت، سرعت مصرف انرژی بر سطح کل بدن، نسبت تهویه بر اکسیژن دریافتی، نسبت تهویه بر دی اکسید کربن) و مقیاس درک فشار بورگ برای ثبت میزان ادراک هر فرد از تلاش و فعالیت خود، ارزیابی شدند. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری و آزمون تعقیبی بنفرونی نشان داد در شرکت کنندگان در وضعیت موسیقی انگیزشی، تفاوت معناداری در متغیرهای مصرف کالری به حالت استراحت، فشار درک شده، سرعت مصرف انرژی بر سطح کل بدن، نسبت تهویه بر اکسیژن دریافتی، نسبت به شرایط ویدئوی انگیزشی و شرایط بدون مداخله وجود داشت، ولی در متغیر نسبت تهویه بر دی اکسید کربن تفاوت معنا داری وجود نداشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد راه رفتن همراه با موسیقی انگیزشی سبب بهبود پاسخ های قلبی-تنفسی در سالمندان می شود.

مقدمه: منظور از فلج مغزی طبقه ای از اختلالات عصبی غیرپیشرونده است که دارای تأثیرات دائمی بر توانایی های حسی – حرکتی افراد می شود و در نوزادی یا اوایل کودکی ظاهر می شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر آموزش خطی و غیرخطی بر قابلیت تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی پلاژی بود. روش پژوهش: 20 پسر فلج مغزی همی پلاژی در دامنه سنی 7-12 سال به صورت در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. آزمون شارپند رومبرگ برای اندازه گیری نمرات تعادل ایستا به کار گرفته شد. گروه های خطی و غیرخطی به مدت چهار هفته، سه روز در هفته و هر روز یک ساعت به انجام تمرینات مخصوص به هر گروه پرداختند. آزمون های تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA) و تحلیل کوواریانس تک متغیری (ANCOVA) در سطح 0/05> p اجرا شدند. یافته ها: بر اساس یافته های تحقیق، بین دو گروه روش آموزشی خطی و غیرخطی حداقل در یکی از متغیرهای تعادل ایستا تفاوت معناداری وجود داشت (0/001=p). همچنین با توجه به نمرات بالاتر گروه غیرخطی، این روش آموزشی در مقایسه با روش خطی سبب نمرات بهتر تعادل ایستا (با چشم باز و بسته) در کودکان فلج مغزی همی پلاژی شد. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج تحقیق حاضر بر اهمیت آموزش غیرخطی در بهبود تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی پلاژی تأکید دارد و نتایج تأییدی بر رویکرد قیودمحور است.

مقدمه: اگرچه بینایی سیستم حسی غالب در ورزش است، اما بسیاری از موقعیت ها به یکپارچگی چندحسی نیاز دارند. شایان توجه است که تأثیر محرک های شنوایی با محرک های بینایی در ورزشکاران به طور جامع بررسی نشده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی پردازش اطلاعات تک حسی و چندحسی بر تصمیم گیری تحت فشار است.روش پژوهش: تحقیق به صورت نیمه تجربی با جامعه آماری بازیکنان پسر نخبه بدمینتون انجام گرفت. از بین آنها 13 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. بازیکنان باید در مورد تکلیف تصمیم گیری فضایی بدمینتون، در چهار حالت (محرک بینایی، محرک شنوایی، محرک بینایی-شنوایی همسو و محرک بینایی-شنوایی ناهمسو) در دو شرایط عادی و تحت فشار، پاسخ صحیح می دادند. برای طراحی تکلیف و ارزیابی دقت تصمیم گیری از نرم افزار سایکوپای و برای تحلیل آماری، از واریانس اندازه گیری های مکرر (4×2) در سطح معنا داری 0/05 استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد دقت تصمیم گیری بازیکنان نخبه بدمینتون در حالت بینایی-شنوایی همسو (چندحسی) به طور معناداری بهتر از حالت های تک حسی بینایی و شنوایی به صورت مجزا، به ویژه در شرایط تحت فشار بود. همچنین دقت تصمیم گیری در حالت بینایی-شنوایی ناهمسو، نسبت به سه حالت دیگر، به طور معناداری کمتر بود.نتیجه گیری: می توان گفت یکپارچگی چندحسی (بینایی-شنوایی) نسبت به پردازش تک حسی (بینایی یا شنوایی) سبب بهبود عملکرد بیشتری در دقت تصمیم گیری بازیکنان نخبه بدمینتون می شود که بر اساس نظریه پردازش اطلاعات، قابل تبیین است. همچنین نتایج نشان داد تصمیم گیری در هر چهار حالت حسی در شرایط تحت فشار، بهتر از شرایط عادی بود، که می توان دلیل آن را به سطح بالای تجربه و مهارت ورزشکاران در شرایط تحت فشار نسبت داد. 

مقدمه: چاقی بر سلامت روانی-جسمی کودکان و نوجوانان تأثیر منفی دارد و کودکان چاق نسبت به کودکان با وزن طبیعی کمتر در فعالیت های اجتماعی و ورزشی شرکت می کنند که منجر به کاهش آمادگی جسمانی و سطح عملکرد ورزشی آنها می شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر مدل آموزش بازی برای فهمیدن و آموزش سنتی بر عملکرد بازی فوتسال، برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی و سطح فعالیت بدنی دانش آموزان چاق بود. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. به طور هدفمندِ در دسترس 24 دانش آموز چاق به عنوان نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو  گروه 12 نفری، شامل گروه آموزش سنتی و گروه آموزش TGFU تقسیم شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون مهارت فوتسال، آزمون 4 × 9، آزمون 20 متر استقامت شاتل ران، آزمون شاتل ران 10 در 5 متر و پرسشنامه فعالیت بدنی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس، در سطح خطای 5 صدم استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون کوواریانس نشان داد که بین عملکرد بازی فوتسال، استقامت قلبی عروقی، چابکی، سرعت و سطح فعالیت بدنی گروه سنتی و TGFU تفاوت معنی داری وجود دارد (0/05≥P) همچنین نتایج در گروه TGFU به طور معنی داری نسبت به گروه سنتی بهتر بود (0/05≥P). نتیجه گیری: آموزش TGFU از طریق افزایش رفتارهای انطباقی شرکت کنندگان در مسابقات و تسهیل ظرفیت آنها برای حل چالش های مختلف محیط عملکرد باعث پیشرفت شرکت کنندگان می شود، بنابراین در فعالیت های مربوط به تربیت بدنی مدارس می توان برای بهبود فاکتورهای آمادگی جسمانی و بهبود عملکرد ورزشی دانش آموزان چاق از آموزش TGFU به جای روش های سنتی استفاده کرد.