درخت حوزه‌های تخصصی

امروزه ارتقای سطح بهره وری در ورزش یکی از مهم ترین رسالت های مدیران ورزشی محسوب می شود. هدف از پژوهش حاضر، تعیین عوامل مهم و اساسی بهره وری در سازمان های ورزشی از دیدگاه مدیران است. به این منظور عوامل مؤثر در بهره وری سازمان های ورزشی با استفاده از عوامل درون سازمانی و برون سازمانی بررسی شد. تحقیق از نوع توصیفی _ تحلیلی و از شاخه تحقیقات میدانی بود. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته شامل 39 پرسش بود که در هشت حیطه طراحی شد. پس از تعیین روایی و نیز تأیید پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ (83/0 = ?)، در بین گروه نمونه شامل 69 نفر از مدیران سازمان ها، هیأت ها و انجمن های ورزشی شهر اصفهان توزیع و سپس داده ها گردآوری شد. از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) برای اولویت بندی عوامل مؤثر بر بهره وری و از آزمون فریدمن برای مقایسه میانگین ها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد عوامل درون سازمانی بیشتر از عوامل برون سازمانی در ارتقای سطح بهره وری سازمان های ورزشی نقش دارند (0001/0 = P، 91/5 = F). همچنین نتایج نشان داد هدف گذاری برای برنامه های ورزشی، آموزش نیروهای انسانی و اصلاح ساختارهای سازمانی بیشترین تأثیر را در بهره وری سازمان های ورزشی دارد.

دشواری های تعادل در بین بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شایع است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین کاوتورن و کوکسی بر تعادل ایستا و پویای زنان مبتلا به ام اس بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان مبتلا به ام اس با شاخص ناتوانی (EDSS )سه تا شش بود. به این منظور 30 نفر که شرایط ورود به پژوهش را داشتند، به صورت هدفمند انتخاب شدند و تصادفی در دو گروه پانزده نفری کنترل و تجربی قرار گرفتند. به منظور اندازه گیری تعادل ایستا از آزمون تعادل شارپند رومبرگ، و برای اندازه گیری تعادل پویا از آزمون برگ استفاده شد. به منظور تحلیل اطلاعات از روش آماری تی مستقل و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 19 استفاده شد. نتایج نشان داد یک دوره برنامه تمرینی کاوتورن و کوکسی بر تعادل ایستا و پویای افراد شرکت کننده تفاوت معنادار داشت. ازاین رو استفاده از این نوع برنامه تمرینی برای بهبود تعادل افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس توصیه می شود.

در تحقیقات بر سازگاری های ساختاری و عملکردی دستگاه تنفسی پس از ورزش تأکید شده است، اما نوع و ماهیت تمرین می تواند اثرات متفاوتی ایجاد کند. هدف این تحقیق مقایسه تأثیر تمرینات ایروبیک و پیلاتس بر شاخص های عملکرد تنفسی دانشجویان دختر دارای اضافه وزن است. 45 دانشجوی دختر دارای اضافه وزن با میانگین شاخص توده بدنی 81/1±05/26 به صورت تصادفی به سه گروه ایروبیک، پیلاتس و کنترل تقسیم شدند و شش هفته تمرین را با تکرار چهار جلسه در هفته اجرا کردند. تمرینات ایروبیک شامل حرکات جهشی و پرشی از تمرینات با تماس پایین به تمرینات با تماس و تمرینات پیلاتس شامل حرکات ارّه، گربه، کشش تک پا، شیرجه فرشته، پیچ ستون مهره ها و ... بودند که با شدت 50 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره افراد به اجرا درآمدند. عملکرد تنفسی با شاخص های ظرفیت حیاتی با فشار (FVC)، حجم بازدمی با فشار در ثانیه اول (FEV1) و نسبت حجم بازدمی در ثانیه اول به ظرفیت حیاتی با فشار ((FEV1/FVC بودند که با استفاده از دستگاه اسپیرومتری مدل ST- 90 و اجرای مانورهای تنفسی متداول اندازه گیری شدند. برای استخراج نتایج از آزمون t همبسته، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد و سطح معنی داری 05/0>p منظور شد. نتایج آزمون t همبسته نشان داد پس از شش هفته تمرین ایروبیک و پیلاتس تغییر معنی داری در هیچ یک از شاخص های تنفسی اندازه گیری شده ایجاد نمی شود (05/0 p>). به علاوه، نتایج آزمون آنالیز واریانس نیز نشان داد میزان تغییر در شاخص FVC (68/0 =p)، FEV1 (76/0p=) و FEV1/FVC (66/0p=) از پیش آزمون تا پس آزمون سه گروه شرکت کننده تفاوت معنی داری با هم ندارد. بر اساس یافته های تحقیق، شش هفته تمرین ایروبیک و پیلاتس با تکرار چهار جلسه در هفته موجب بهبود شاخص های عملکرد تنفسی در زنان دارای اضافه وزن نمی شود و نمی توان بین تأثیر دو نوع تمرین بر شاخص های عملکرد تنفسی تفاوتی قائل شد.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین آستانه بی هوازی به وسیله کنترل تغییرات شاخص درصد SPO2 (درصد اشباع هموگلوبین از اکسیژن) و مقایسه سه روش متداول در برآورد آستانه بی هوازی به وسیله پارامترهای گازی بود. 15 مرد فعال، داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و در سه جلسه مجزا با حداقل فاصله زمانی 48 ساعت سه آزمون فزاینده را انجام دادند. آستانه بی هوازی در آزمون تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی با روش های درصد SPO2، کنترل معادل تهویه ای اکسیژن، RER و V-Slope و در آزمون مرجع براساس تجمع لاکتات خون تعیین شد. در خلال انجام آزمون ها، گازهای تنفسی به طور نفس به نفس، ضربان قلب هر پنج ثانیه یک بار به طور دستی، مقدار لاکتات خون هر سه دقیقه یک بار و درصد SPO2 هر ده ثانیه یک بار اندازه گیری شد. همبستگی بین متغیرهای معادل با آستانه (ضربان قلب و سرعت دویدن) برآورد شده به وسیله روش های SPO2%، کنترل معادل تهویه ای اکسیژن، RER و V-Slope با آزمون مرجع به وسیله ضریب همبستگی پیرسون محاسبه و برای تعیین توانایی پیش بینی از آنالیز رگرسیون استفاده شد. تعیین اختلاف بین متغیرها نیز به وسیله آزمون t زوجی انجام گرفت. همبستگی معنی دار بین آستانه RER و آستانه لاکتات (1/0 P< ، 784/0 = R)، آستانه VE/Vo2 و آستانه لاکتات (1/0P<، 731/0 = R)، آستانهV-slope و آستانه لاکتات (05/0P< و 59/0 = R)، آستانه SPO2% و آستانه لاکتات (5/0 P<، 61 = R)، به دست آمد. بررسی ها نشان داد که می توان از تغییرات شاخص SPO2% برای تعیین آستانه بی هوازی استفاده کرد. همچنین برآورد آستانه بی هوازی براساس نسبت تبادل تنفسی بیشترین همسبتگی با برآورد آستانه براساس لاکتات خون را دارد . در این پژوهش بهترین روش در برآورد آستانه بی هوازی استفاده از پارامترهای گازی است.

هدف از این تحقیق، بررسی و مقایسة تأثیر شیوه های مختلف تمرین بدنی و ذهنی بر یادگیری مهارت شوت بسکتبال بود. به منظور تحقق اهداف 40 نفر از دانش آموزان عقب ماندة ذهنی آموزش پذیر مبتدی مقطع راهنمایی استان تهران به صورت تصادفی انتخاب شده و بر اساس نمره های پیش آزمون و بهرة هوشی در 5 گروه 8 نفری همگن سازماندهی شدند. پس از توجیه کلی در مورد چگونگی انجام تمرینات مربوط، آزمودنی ها تمرینات خود را به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه به تعداد 30 تکرار انجام دادند. جمع آوری اطلاعات لازم در زمینة چگونگی وضعیت و پیشرفت آزمودنی ها در مهارت ملاک، با استفاده از آزمون پرتاب آزاد بسکتبال از نقطة پنالتی صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها که با استفاده از آزمون آماری K-s، t همبسته، تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد، نشان داد که تمرین بدنی و ذهنی بر یادگیری حرکتی دانش آموزان عقب ماندة ذهنی تأثیر معنی داری داشته است و تمرین بدنی که تمرین ذهنی دنبال شود، به بیشترین میزان یادگیری منجر می شود. ازاین رو، نتایج تحقیق نشان می دهد ترکیب تمرین بدنی و تمرین ذهنی در افراد کم توان ذهنی به بیشترین میزان یادگیری منجر می شود.

در پژوهش حاضر، رابطه سبک رهبری و برخی از ویژگی های فردی مربیان با انسجام گروهی و موفقیت تیم های شرکت کننده در مسابقات والیبال قهرمانی دختران دانشگاه های آزاد کشور بررسی شده است. از 135 ورزشکار شرکت کننده در مسابقات، 116 نفر (86 درصد) پرسشنامه مقیاس رهبری در ورزش (LSS) و محیط گروهی (GEQ) را تکمیل کردند. به کمک پرسشنامه LSS با 40 سؤال پنج بعد سبک رهبری مربیان و به وسیله پرسشنامه GEQ با 18 سؤال، دو بعد انسجام تیمی اندازه گیری شد. ثبات درونی پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 91/0 و 71/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های پارامتریک در سطح معنی داری 05/0P? استفاده شد. نتایج نشان داد که انسجام گروهی با سبک های رهبری آموزش و تمرین، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت، رابطه مثبت و معنی داری دارد و با سبک رهبری آمرانه و دموکراتیک رابطه معنی داری ندارد. مقایسه سبک رهبری مربیان نشان داد که مربیان بیشتر از سبک رهبری آموزش و تمرین و کمتر از سبک رهبری آمرانه استفاده می کنند. علاوه بر این، نتایج نشان داد بین انسجام و موفقیت تیمی رابطه معنی داری وجود ندارد و مربیان تیم های موفق بیشتر از سبک رهبری آموزش و تمرین استفاده می کنند. همچنین بین سن مربیان و بازیکنان با سبک رهبری مربیان رابطه معنی داری مشاهده نشد. به طور خلاصه تاثیر سبک رهبری و رفتار مربیان بر انسجام گروهی و موفقیت تیمی، اهمیت استفاده مربیان از سبک رهبری مناسب را بیش از پیش نمایان می سازد.

هدف این پژوهش مقایسه عوامل آمادگی جسمانی در عقب ماندگان ذهنی با و بدون سندرم داون است. نمونه آماری این پژوهش شامل 30 دانش آموز دختر عقب مانده ذهنی با سندرم داون (سن 77/1±96/13 سال، قد 19/8±40/135 سانتی متر، وزن 21/9±86/42 کیلوگرم، IQ 73/3±12/59) و 30 دانش آموز دختر عقب مانده ذهنی بدون سندرم داون (میانگین سن 96/1±30/14 سال، قد 07/8±30/136 سانتی متر، وزن 67/8 ± 46/41 کیلوگرم، IQ 02/5±73/61) است که به¬صورت تصادفی به¬عنوان آزمودنی انتخاب شدند. ابتدا، بر اساس پرونده پزشکی و دموگرافیکی آنان اطلاعاتی مانند بهره هوشی، وضعیت قلبی ـ عروقی و ریوی، قد، وزن و سن جمع¬آوری شد. سپس متغیرهای آمادگی جسمانی با آزمون های تعدیل شده معلولان (براکپورت و ...) شامل آمادگی قلبی ـ عروقی با آزمون 600 یارد راه رفتن - دویدن، قدرت عضلانی با آزمون قدرت پنجه دست، استقامت عضلانی با آزمون دراز و نشست، انعطاف پذیری با آزمون خمش و رسش و ترکیب بدنی با محاسبه شاخص توده بدن اندازه گیری شد. برای مقایسه متغیرهای آمادگی جسمانی در دو گروه از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد بین تمامی متغیرهای آمادگی جسمانی، به¬جز ترکیب بدنی، بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0P≤)؛ بنابراین با توجه به نتایج پژوهش حاضر به مربیان و معلمان توصیه می شود پیش از هر گونه برنامه ریزی و تجویز فعالیت های حرکتی برای عقب ماندگان ذهنی، به¬ویژه کودکان سندرم داون، ابتدا به ارزیابی آمادگی جسمانی آن ها بپردازند.

هدف این پژوهش بررسی وضعیت موجود استعدادیابی و تدوین شاخص های مرتبط با رشته بدمینتون در ایران است. این پژوهش در دو مرحلة جداگانه ولی مکمل هم در یک راستا، انجام گرفت. در بخش اول از 154 نفر، شامل 33 مسئول، 30 مربی و 91 ورزشکار در رشته بدمینتون براساس سه پرسشنامه ویژه، نظرسنجی شد تا وضعیت موجود استعدادیابی و شیوه های مطلوب و مهم ترین ویژگی های زیست سنجی، قابلیت های حرکتی، ظرفیت های روان شناختی و شاخص های مهارتی (عوامل چهارگانه) شناسایی شود. در بخش دوم، این عوامل با اجرای آزمون های مختلف در سه گروه ورزشکاران نخبه (13 نفر)، غیرنخبه (8 نفر) و نیمه ماهر (17 نفر) در یک فعالیت میدانی بررسی شد. نتایج در بخش اول نشان داد که از نظر مسئولان، مربیان و ورزشکاران، در شرایط موجود، الگویی برای استعدادیابی در کشور وجود ندارد (05/0P>)، مناسب ترین سن برای شروع این رشته 12-10 سالگی و بهترین تیپ بدنی اکتومزومورف (بلند و عضلانی) است و آموزش و پرورش باید نقش اصلی را در فرایند استعدادیابی به عهده داشته باشد (05/0P<). در بخش دوم نتایج مشترک بین نظرسنجی و فعالیت میدانی نشان داد محیط ساق پا و عامل استقامت قلبی – تنفسی و نیز تمرکز، مهم ترین پیشگوهای معنی دار در تشخیص ورزشکاران به شمار می روند (05/0P<). در شاخص های مهارتی، همگرایی چندانی بین نتایج به دست نیامد (05/0P>).

نظریات دلاکتو، کفارت و هب، گویای اهمیت فعالیت هـای حرکتی در رشد ذهنی و شناختی انسان است که انسجام سیستم های حرکتی و ذهنی او را برای یادگیری فراهم می سازد . از این نظریات می توان در تدوین کتاب های درسی فارسی دانش آموزان با توجه به اصول تعلیم و تربیت و تعیین جایگاه فعالیت های بدنی استفاده کرد. هدف این تحقیق توصیف و تحلیل نوع نگرش تدوین کنندگان کتاب های درسی فارسی بخوانیم و بنویسیم پایه های اول تا سوم دبستان به فعالیت هـای بدنی است که درمجموع شامل 6 کتاب با 132 موضوع درسی و 860 صفحه بود. کتاب های یاد شده واژه به واژه، خط به خط و تصویر به تصویر توسط چک لیست های محقق ساخته براساس نگرش های مثبت، خنثی و منفی در زمینه مقوله فعالیت های بدنی بررسی شدند. در تجزیه و تحلیل داده ها از آمار ناپارامتریک خی دو استفاده شد. نتایج نشان داد که در هر سه پایه فعالیت های بدنی بیشتر دارای نگرش مثبت بود که هر چه از پایه اول به سوم پیش می رود، نگرش مثبت افزایش می یابد. متغیرهای ورزش و انواع آن در کتاب های سوم و تصاویر حرکتی در کتاب های دوم و سوم از نگرش مثبت 100% برخوردار بودند. استمرار در توجه متغیرها در محتوای کلیه کتاب ها مشاهده شد، اما پیوستگی و فزایندگی نداشتند.

موضوع تحقیق حاضر توصیف وضعیت موجود و تدوین شاخص های استعداد یابی در رشته هندبال سالنی مردان بوده است. بدین منظور از پرسش نامه محقق ساخته که اعتبارهای صوری و محتوایی آن توسط متخصصین به اثبات رسیده و پایایی متوسط آن برای قسمت های مختلف توسط آلفای کرونباخ برابر 0.756 بوده است استفاده گردید. موضوع این پرسش نامه توصیف وضعیت موجود استعداد یابی کشور و همچنین پیشنهاد و رتبه بندی شاخص های استعداد یابی در زمینه های پیکرشناسی، جامعه شناسی و جنبه های تکنیکی و تاکتیکی رشته هندبال سالنی بوده است که تعداد 105 نفر از مربیان طراز اول کشور به آن پاسخ داده اند.نتایج آماری نشان دادند 98.1 درصد آزمودنی ها اهمیت استعداد یابی در ورزش هندبال را خیلی زیاد و زیاد دانسته اندو 67.6 درصد نیز از آن استفاده می کنند ولی اکثریت آن ها درباره روش های استعداد یابی اطلاعات شان متوسط و کمتر از آن است. اکثر آزمودنی ها، مناسب ترین سن برای استعداد یابی در هندبال را در دو سال آخر دبستان و دوره راهنمایی و جایگاه سازمانی آن را در «وزارت آموزش و پرورش» پیشنهاد کرده اند (74.7 درصد(. .82.5درصد آزمودنی ها میزان موفقیت روش های متداول استداد یابی برای هندبال را متوسط و کمتر از آن ارزش یابی کرده اند و مهم ترین اشکالات در این زمینه را به ترتیب عدم استفاده از افراد متخصص، کمبود امکانات و عدم برنامه ریزی اصولی دانسته اند.اولیویت بندی ابعاد کلی استعداد یابی از نظر آزمودنی ها به ترتیب، ارتفاع قد در بعد پیکری، سرعت عکس العمل در بعد آمادگی های عمومی بدنی، دریافت در بعد تکنیک های انفرادی، حرکات کشویی )بیرون زدن( در بعد تاکتیک های انفرادی، نسبت به قد به وزن در بعد ترکیب بدن، اعتماد به نفس در بعد مهارت های روانی و روحیه همکاری در بعد مهارت های اجتماعی بوده اند.

هدف از تحقیق حاضر بررسی وضعیت ایمنی اماکن ورزشی دانشگاه های استان یزد است. این تحقیق از نوع توصیفی-پیمایشی است و با استفاده از سیاهه ارزیابی و مشاهده حضوری محقق اجرا شد. جامعه آماری تحقیق، تمامی اماکن ورزشی مورد استفاده برای واحدهای درسی تخصصی رشته تربیت بدنی در دانشگاه های استان یزد است که رشته تربیت بدنی در مقطع کارشناسی در آنها دایر است. این دانشگاه ها عبارتند از: دانشگاه یزد، دانشگاه پیام نور مرکز تفت و دانشگاه آزاد اسلامی واحد تفت. نمونه آماری برابر با جامعه آماری است. پنج رشته ورزشی بسکتبال، فوتسال، والیبال، هندبال و فوتبال برای ارزیابی انتخاب شدند. پس از تأیید اعتبار و ارزیابی پایایی، در نهایت، 1072 سؤال در پنج رشته ورزشی، سیاهه ارزیابی را تشکیل دادند. روایی صوری و محتوایی سیاهه به تأیید صاحب نظران رسید و پایایی آن به روش بازآزمایی تعیین شد که ضریب همبستگی به دست آمده برابر با 92/0 بود. سؤالات در چهار گروه طبقه بندی شدند که عبارت بودند از: وضعیت ایمنی ساخت و سازها و تأسیسات (621 سؤال)، سکوها پوشش ها و جایگاه تماشاچیان (99 سؤال)، وضعیت بهداشتی (93 سؤال)، تجهیزات، لوازم، حریم ها و خطوط (259 سؤال). اطلاعات جمع آوری شده، با استفاده از روش های آماری توصیفی شده در جداول و نمودارها ثبت و دسته بندی و با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته های تحقیق نشان می دهد به طور میانگین، وضعیت ایمنی تجهیزات، لوازم، حریم ها و خطوط (85/74 درصد ایمنی) بهتر از مؤلفه های دیگر است و مؤلفه های بهداشت (56/62 درصد ایمنی)، ساخت و سازها و تأسیسات (20/60 درصد ایمنی) و سکوها، پوشش ها و جایگاه تماشاچیان (77/38 درصد ایمنی)، به ترتیب، در رده های بعدی قرار دارند. در میان رشته های ورزشی نیز والیبال (13/63 درصد) و بسکتبال (15/60 درصد) بهترین شرایط ایمنی را دارند و هندبال (66/57 درصد) و فوتبال (79/54 درصد) وضعیت ضعیف تری دارند. در مجموع، نتایج تحقیق نشان می دهد اماکن ورزشی دانشگاه های استان یزد، با توجه به استانداردهای موجود، وضعیت مناسبی ندارند.

پژوهش حاضر تاثیر یک دوره دوی هوازی همراه با مصرف اسپیرولینا بر بیشینه اکسیژن مصرفی و عملکرد برخی از شاخص های دستگاه ایمنی مردان تمرین کرده پس از یک جلسه فعالیت بدنی وامانده ساز را مورد مطالعه قرار داده است. در این پژوهش 40 نفر از دانشجویان تمرین کرده به صورت تصادفی در چهار گروه، اسپیرولینا – دوی هوازی، اسپیرولینا، دارونما – دوی هوازی و گواه موردمطالعه قرار گرفتند. به منظور آزمون فرضیه های تحقیق از روش آماری واریانس (ANOVA) یک سویه با در نظر گرفتن سطح معنی داری 005/0= a و آزمون تعقیبی (LSD) استفاده شد. از آزمودنی ها آزمون مرحله اول در حالت ناشتا و استراحت بلافاصله پس از آزمون بیشینه بروس روی نوارگردان تا رسیدن به واماندگی کامل نمونه خونی گرفته شد و مقدار Vo2max آنها از طریق آزمون مذکور تعیین شد. آزمودنی های گروه های اسپیرولینا – دوی هوازی ودارونما – دوی هوازی به مدت شش هفته روزی سه عدد قرص 500 میلی گرمی اسپیرولینا و 500 میلی گرمی دارونما مصرف نمودند و هفته ای سه بار به مدت 30 دقیقه در آستانه تحریک هوازی دویدند. گروه های اسپیرولینا و دارونما نیز به روش فوق قرص اسپیرولینا و دارونما در مدت شش هفته مصرف نمودند. سپس مجدداً همان آزمون مرحله اول را به عنوان آزمون مرحله دوم انجام دادند. نمونه های خونی برای اندازه گیری تعداد CD4+ ، CD8+ ، NK و نسبت CD4+ بهCD8+ در چهار نوبت پیش و پس آزمون مرحله یک و دو گرفته شد. تجزیه وتحلیل یافته ها نشان داد که: دوی هوازی و مکمل اسپیرولینا هر یک به تنهایی باعث افزایش Vo2max می شوند، دوی هوازی و مصرف اسپیرولینا باعث افزایش بیشتر Vo2max نسبت به سایر گروه ها می شود (05/0P< )، CD4+ و هموگلوبین گروه اسپیرولینا - دوی هوازی تفاوت معنی داری با سایر گروه ها داشت (002/0 = P )، CD4+ گروه ها با هم اختلاف معنی داری نداشتند، NK تمام گروه ها افزایش داشت، نسبت CD4+ به CD8+ گروه ها با هم اختلاف معنی داری داشت (002/0=P )، نسبت CD4+ به CD8+ در گروه اسپیرولینا – دوی هوازی کمتر از گروه اسپیرولینا و دارونما بود. در مجموع می توان نتیجه گرفت که احتمالاً مکمل اسپیرولینا و دوی هوازی باعث افزایش Vo2max و بهبود شاخص های ایمنی می شود.

در این تحقیق 10 کودک و نوجوان 15 - 8 ساله مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک از نوع دای پلژی به ترتیب با میانگین قد و وزن 09/0 ± 35/1 سانتی متر، 7/5 ± 8/30 کیلوگرم به مدت 12 هفته تحت برنامه ورزش درمانی قرار گرفتند. با استفاده از دستگاه تعادل سنج ، میانگین انحرافات نقطه اثر نیروی ثقل بدن از مرکز مختصات سطح اتکا اندازه گیری شد. آزمون های تعادل در حالت های پایدار، نیمه پایدار و ناپایدار سطح اتکا و نیز با کفش و بدون کفش تکرار شد. نتایج نشان داد که انحرافات مرکز ثقل در بیماران فلج مغزی بعد از برنامه ورزش درمانی حدود 25 درصد بهبود یافته بود (001/0 =P). بیشترین بهبودی در حالت نیمه پایدار و ناپایدار سطح اتکا و در جهت AP بود. انحرافات COG بعد از ورزش درمانی به الگوی طبیعی نزدیک تر شد. نتیجه نهایی اینکه در بیماری فلج مغزی اسپاستیک دای پلژی انحرافات مرکز ثقل بدن در حالت ایستاده دینامیکی به طور معنی داری افزایش می یابد که مبین ضعف در گیرنده های حسی عمقی این بیماران است . برنامه ورزش درمانی ویژه موجب بهبود انحرافات مرکز ثقل و تقارن وضعیتی در حالت ایستاده شد. این نتیجه اهمیت کفش و برنامه ورزش درمانی را در ایجاد توانبخشی در بیماران فلج مغزی آشکار می کند.

هدف از اجرای تحقیق حاضر، تعیین اثر جنسیت و نوع رشته ی ورزشی(باز و بسته) بر کاربرد کارکرد های یادگیری مشاهده ای در ورزشکاران نخبه بود. جامعه ی آماری تحقیق حاضر را ورزشکاران رشته های مختلف تیم های ملی ایران تشکیل دادند که از این میان ، 240 ورزشکار با میانگین سنی78/4 ± 79/21، پرسش نامه ی کارکردهای یادگیری مشاهده ایرا برای اندازه گیری کاربرد سه کارکرد مهارتی، راهبردی و اجرایی تکمیل کردند. ضریب پایایی همسانی درونی کل پرسش نامه برای 180 ورزشکارماهربرابربا 852/0 وبرایخرده مقیاس هایمهارتی،راهبردیواجراییبه ترتیببرابربا759/0، 756/0 و 82/0 به دستآمد. نتایجتحلیلعاملیتأییدینشاندادندکهمدل سه عاملی مفروض برای ورزشکاران ماهر مناسب است.نتایج آزمون تحلیل واریانس در اندازه های تکراری نشان داد که ورزشکاران بیشترین استفاده را از کارکرد مهارتی، سپس از کارکرد راهبردی و در نهایت از کارکرد اجرایی داشته اند(01 /0≥P). همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه نشان دادند که اثرات اصلی جنسیت و نوع رشته ی ورزشی و اثر متقابل بین این دو عامل معنی دار بود(01 /0≥P). نتایج تعقیبی اثر تعامل معنی دار با استفاده از اجرای آزمون اثرات اصلی ساده نشان داد که ورزشکاران مرد، کارکرد مهارتی را در مهارت های بسته در مقایسه با مهارت های باز(01 /0≥P) و کارکرد راهبردی را در مهارت های باز در مقایسه با مهارت های بسته به طور معنی داری بیشتر استفاده کرده اند(01 /0≥P). در نهایت اینکه تفاوت معنی داری در میزان استفاده از کارکرد اجرایی ورزشکاران زن و مرد٬ هنگامی که در رشته هایی با مهارت های باز و بسته فعالیت می کنند، وجود نداشت( 05/0<P). یافته های تحقیق پیشنهاد می کنند که شناختو کاربرد کارکرد های شناختی و روان شناختی یادگیری مشاهده ای توسط مربیان ورزشی، روان شناسان ورزش و ورزشکاران می تواند فرایند یادگیری را بهبود بخشد.

هدف از این پژوهش، بررسی ورزش همگانی در ایران و تدوین چشم انداز و استراتژی برنامه های آینده است. این تحقیق توصیفی و از نوع پیمایشی است. نمونه ی آماری پژوهش 70 نفر است که شامل مدیران فدراسیون ورزش همگانی، رؤسای کمیته ها و انجمن های فدراسیون ورزش همگانی، رؤسای هیئت های استان ها و اعضای شورای راهبردی فدراسیون ورزش همگانی بودند. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه ی محقق ساخته ای است که شامل گویه های مربوط به عوامل درونی و بیرونی است. این گویه ها نیز شامل 40 سؤال رتبه بندی شده درباره ی قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدهای ورزش همگانی ایران است. تعدادی از اساتید و کارشناسان صاحب نظر، روایی این پرسش نامه را تأیید کردند. پایایی آن را نیز روش آلفای کرونباخ (0/887 = α) تأیید نمود. برای تجزیه و تحلیل داده ها، علاوه بر شاخص های توصیفی، آزمون مقایسه ی میانگین ها و آزمون فریدمن، از ماتریس ارزیابی درونی و بیرونی نیز استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد که این ورزش بر روی محور مختصاتSWOT قرار دارد که از لحاظ عوامل درونی در ناحیه ی قوت ها و از نظر عوامل بیرونی سازمان در ناحیه ی فرصت ها جای می گیرد. بر این اساس، استراتژی های تهاجمی برای توسعه ورزش همگانی توصیه شده است. علاوه بر این زمینه ی مناسب تقویت فرهنگ ورزش همگانی در کشور، افزایش مشارکت و همکاری فعال سازمان ها و نهادها، تحقق اهداف ورزش همگانی و به کارگیری تمامی ظرفیت های ملی در راستای رشد و توسعه ی ورزش همگانی کشور ارائه می شود.

هدف از این تحقیق، بررسی تفاوت سبک های مقابله با استرس در دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار با سطح عزت نفس بالا و پایین بود. به این منظور، 465 دانشجو (18 زن و 347 مرد) با میانگین سنی 20 /3 58 /23 سال به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس با استفاده از پرسشنامه های سبک های مقابله (دادستان و همکاران، 1384) و عزت نفس (رونبرگ، 1987) متغیرهای سبک های مقابله و عزت نفس ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و مدل آماری تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین وضعیت ورزش در استفاده از سبک های مقابله وجود دارد. همچنین تفاوت معناداری بین سطوح عزت نفس در استفاده از سبک های مقابله مشاهده شد. به علاوه تعامل وضعیت ورزش و عزت نفس در استفاده از این سبک ها معنادار بود. کمترین تا بیشترین استفاده از سبک مقابلة فعال به ترتیب مربوط به غیرورزشکاران با عزت نفس پایین، غیرورزشکاران با عزت نفس بالا، ورزشکاران با عزت نفس پایین و ورزشکاران با عزت نفس بالا بود. سطح فعالیت بدنی و سطح عزت نفس افراد در سبک های مقابلة نامنعطف کنش متقابل دارد. غیرورزشکاران در استفاده از این سبک تفاوت زیادی ندارند، بیشترین استفاده از سبک نامنعطف به ترتیب به ورزشکاران با عزت نفس بالا و ورزشکاران با عزت نفس پایین مربوط است. یافته ها باتوجه به ارتباط متغیرهای مورد بررسی مورد بحث قرار گرفته است

پژوهش حاضر با بهره گیری از چارچوب آمیخته بازاریابی و با در نظر داشتن عناصر چهارگانه آمیخته بازاریابی که ارکان و اساس بازاریابی را در هر صنعتی و از جمله در ورزش تشکیل می دهد و شامل عنصرهای محصول، مکان، ترویج و قیمت می باشد، در راستای بررسی وضعیت لیگ فوتبال حرفه ای ایران صورت گرفته است. در این بررسی از میان عناصر چهارگانه آمیخته بازاریابی سعی در توصیف عنصر محصول (لیگ فوتبال) و نیز مقایسه وضعیت متغیرهای تشکیل دهنده هر یک در بین لیگهای فوتبال ایران، و دو کشور منتخب آسیایی ژاپن و کره جنوبی شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مدیران باشگاه های شاغل در لیگ های برتر فوتبال ایران، کره جنوبی و ژاپن، بوده که به سؤالات پرسشنامه تهیه شده توسط محققین پاسخ گفته اند. در این مطالعه، با توجه به اینکه سطح اندازه گیری سؤالات پرسشنامه فاصله ای بوده و متغیر مورد بررسی، کمی و پیوسته می باشد، از مدل های آمار پارامتریک و روش تحلیل واریانس چندگانه یکطرفه استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش حاکی از آنست که از دیدگاه مدیران باشگاههای حاضر در لیگ فوتبال ایران اکثریت متغیرهای مورد بررسی از وضعیت چندان مطلوبی برخوردار نمی باشند، در این میان لیگ ژاپن نسبت به لیگ های ایران و کره جنوبی از وضعیت مناسبتری برخوردار می باشد.

با توجه به قابلیت فراگیر و گستره پوششی اینترنت و انواع کارکردهای فناوری اطلاعات و ارتباطات در زمینه های مختلف، استفاده از این فناوری برای فراگیری دانش و مهارت، به ضرورتی اجتناب ناپذیر در حوزه آموزش و پژوهش تبدیل شده است. در این میان دانشگاه ها و دانشجویان اصلی ترین عوامل تاثیرگذار و تاثیرپذیر از این دانش اند و اهمیت ویژه ای دارند. حوزه تحقیقی فناوری اطلاعات، به طور عام و رشته تربیت بدنی، به طور خاص، کمتر مورد توجه محققان قرار گرفته است. به همین منظور بررسی وضعیت دانشجویان از نظر میزان آگاهی و نوع استفاده آنان از این فناوری جدید و اینکه این موضوع با چه عوامل دیگری می تواند مرتبط باشد، در این پژوهش بررسی گردید. این تحقیق از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان رشته تربیت بدنی دوره کارشناسی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال تحصیلی 1385-1386 تشکیل می دهند. روش نمونه گیری تمام شماری بود و تعداد 250 دانشجو در پژوهش مشارکت کردند. ابزار این تحقیق پرسش نامه با سؤالات پاسخ بسته، با طیف پنج ارزشی لیکرت بوده است. پایایی پرسش نامه از طریق آلفای کرونباخ به دست آمد. روایی پرسش نامه با استفاده از نظرات اساتید دانشگاه بررسی شد. از آزمون های آماری مرتبط شامل ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی استودنت گروه های مستقل با استفاده از نرم افزار تجزیه و تحلیل آماری، SPSS نسخه 13 برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد سطح آگاهی اکثر دانشجویان (60%) از فناوری اطلاعات ضعیف و توجه و برنامه ریزی اکثر دانشجویان (78%) نسبت به آینده شغلی آنان در حد متوسط است. به علاوه، یافته های پژوهش در بخش آزمون فرضیه ها نشان داد بین سطح آگاهی از فناوری اطلاعات، ارتباطات و عملکرد تحصیلی دانشجویان، رابطه مثبت و معناداری (037/0p =) وجود دارد ولی بین آگاهی از فناوری اطلاعات و ارتباطات با آینده شغلی رابطه معناداری (059/0p =) مشاهده نشد.

حرکت بخش جداناپذیری از ابنای بشری ووسیله ای برای زندگی مؤثرتر وکاراتربه شمار می رود.حرکت سنگ زیربنای تربیت بدنی وورزش محسوب می گردد.حرکت انسانی ممکن است تحت تاثیر عوامل بیومکانیکی یا فیزیولوژیکی، روان شناختی واجتماعی قرار گیرد. درک مفاهیم مربوط به حرکت چون آگاهی بدنی ،آگاهی فضایی ،کیفیت های حرکتی وارتباطات برای معلمین تربیت بدنی ودانش آموزان آنها امری ضروری است. معلمین تربیت بدنی همچنین با توسعه مهارت های اساسی افراد ‹مهارت های جابجایی ودستکاری›سروکار دارند،زیرا این مفاهیم اساس شرکت درانواع فعالیت ها رادرطول زندگی تشکیل می دهند. حرکت درنزد فلاسفه خروج تدریجی شیئی ازقوه به فعل است. برخی از محققان وتحلیل گران چون دلسارت،دلکروز،لابان وبدحرکت رابه عنوان واسطه ای برای بیان روح ،روان،خود وبه عنوان راه هایی که بدن وذهن یا خود یا یکدیگرهمآهنگ می گردد ،فرض کرده اند.عده ای از کارشناسان،تربیت بدنی را هنروعلم حرکت انسانی تعریف کرده اند.تعلیم وتربیت حرکتی دستگاهی که براساس نظریه های لابانبیان شده است ،یکی از بخش های مهم تربیت بدنی محسوب می گردد. بسیاری ازمعلمین تربیت بدنی غرب ،تعلیم وتربیت حرکتی رابه عنوان نوشدارویی برای همه بیماری ها دانسته وعده ای از کارشناسان حرکتی در پس آنند تا نام تربیت بدنی رابه تعلیم وتربیت حرکتی یا حرکت انسانی تغییردهند.تعلیم وتربیت حرکتی دارای مفاهیم کلیدی است که مورد قبول معلمان تربیت بدنیمی باشد .این مفاهیم عبارتند از:کاوش فردی،شاگرد مداری ،حل مسئله، تسهیل کننده یادگیری مهارت ها ،احساس رضایت ازحرکت ،تحلیل حرکت،استفاده از وسایل وارزیابی واصلاح .بنیاد همه رفتارهای ذهنی وعضلانی درقدم اول رشد، کنترل وهم آهنگی عضلانی زیربنایی همراه با عضلات کمکی است.