فاطمه محدث

هدف: در پژوهش حاضر الگوهای کالبدی مؤثر بر شکل گیری رابطه مناسب میان درون و بیرون خانه مورد سؤال است. این الگوها کمک می کنند که ضمن حفظ حریم های درونی خانه، این مکان به بستر پیرامونی اش پیوند بخورد. ازآنجاکه میزان مطلوب رابطه درون خانه با بیرون تا حد زیادی به شیوه زندگی ساکنین مربوط می شود؛ پژوهش به یک حوزه مکانی-فرهنگی خاص یعنی بافت میانی شهر کرمانشاه محدود شده است. علت انتخاب این بافت، برخورداری اغلب خانه های بافت میانی از شرایط کالبدی تقویت کننده رابطه درون و بیرون برآمده از بررسی منابع مکتوب و جریان داشتن زندگی در این خانه ها است که از سویی امکان مطالعه هم زمان رفتار و کالبد را فراهم کرده و از سوی دیگر تعمیم پذیری نتایج به محیط های مسکونی با شیوه زندگی مشابه را افزایش می دهد. همچنین نسبت نزدیک زنان به خصوص زنان خانه دار با خانه سبب شده سؤال از دریچه روایت ساکنین زن، به پاسخ نزدیک گردد. روش پژوهش: راهبرد پژوهش، تحلیل محتوای کیفی است. جمع آوری داده ها از طریق انجام مصاحبه باز با 16 نفر از زنان خانه دار ساکن 9 خانه از خانه های بافت میانی کرمانشاه، تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافته است. پس از تطبیق دادن کدهای اولیه حاصل از مصاحبه ها با نقشه های برداشت شده از خانه ها و مقوله بندی کدها بر اساس چهارچوب نظری پژوهش، نتایجی در پاسخ به سؤالات به دست آمده است. یافته ها: نتایج نشان می دهد، رابطه مناسب درون و بیرون خانه برای زنان ساکن در بافت میانی شهر کرمانشاه، رابطه ای است که کنترل نوع و میزان آن در اختیار ساکنین خانه باشد؛ بنا بر این هرقدر در خانه ای فضاها ازنظر میزان ارتباط با بیرون متنوع تر باشند، آن خانه در شکل دادن به رابطه مطلوب درون با بیرون کارآمدتر است. نتیجه گیری: در خانه های موردبررسی سه سطح از ارتباط میان فضاهای درونی با بیرون دیده می شود. همچنین دو دسته الگوی کالبدی یعنی «لایه بندی فضایی» و «پنجره ها» به تحقق رابطه مطلوب میان درون و بیرون کمک می کنند؛ «لایه بندی فضایی» به معنای قرارگیری بخش های خصوصی خانه (اتاق خواب و نشیمن) در عمق و طبقات بالاتر و هم جوار شدن دیگر فضاهای خانه با معبر است. همچنین «پنجره های» هم جوار با بیرون، در مقیاس خرد بر کیفیت رابطه درون و بیرون تأثیرگذارند. علاوه بر این به واسطه حضور بلندمدت زن (مادر) در آشپزخانه این فضا به قلب خانه تبدیل شده و نوع و میزان ارتباط آن با بیرون تا حد زیادی تعیین کننده نوع و میزان ارتباط خانه با بیرون است.

با توجه به اهمیت نقش هیئت مدیره در عملکرد باشگاه های حرفه ای، هدف این پژوهش تعیین ابعاد و شاخص های ارزیابی هیئت مدیره باشگاه های ورزشی فوتبال می باشد. جامعه آماری شامل کلیه صاحب نظران در زمینه باشگاه داری بودند. نمونه آماری پژوهش 154 نفر از مدیران و کارشناسان فوتبال، اعضای هیئت علمی تربیت بدنی، کارشناسان اداره کل ورزش و جوانان و آشنا به مسائل فوتبال بودند که به روش هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته و شامل ۶۴ گویه بود که بر اساس و مرور مبانی و پیشینه تدوین گردید. جهت بررسی روایی محتوای پرسشنامه از نظر 10 متخصص ورزشی استفاده گردید و پایایی ابزار با استفاده از روش آلفای کرونباخ (97/0) و روایی سازه تأیید شد. نتایج تحلیل ضریب مسیر، نشان داد هر هفت بعد ارزیابی هیئت مدیره تأثیر معنی داری بر ارزیابی عملکرد هیئت مدیره دارند که به ترتیب اولویت تعامل محیطی و ارتباطات بیشترین نقش را با تبیین 92 درصد، بعد نظارت و کنترل 91 درصد، مدیریت منابع سازمانی 88 درصد، مدیریت مالی 87 درصد، مدیریت تغییر 84 درصد، خودسازمان دهی هیئت مدیره 81 درصد و در نهایت بعد استراتژی و برنامه ریزی 79 درصد از تغییرات ارزیابی هیئت مدیره را تبیین می کنند. ضمناً پنج شاخص مهم ارزیابی هیات مدیره به ترتیب شامل جهت حفظ بازیکنان باکیفیت، انتخاب اعضای شایسته برای واحدهای تخصصی، جانشین پروری و شایسته سالاری، تعداد جلسات در سال، مدیریت حاشیه های تیم و در نهایت انتخاب مدیرعامل شایسته بودند؛ بنابراین در ارزیابی هیئت مدیره باشگاه های فوتبال، ارتباطات محیطی و تعامل با محیط بیرونی باشگاه و مدیریت منابع انسانی باشگاه اهمیت و اولویت بیشتری دارند.

هدف این تحقیق، طراحی مدل تصمیم گیری حمایت ورزشی کشوراست. نمونة آماری تحقیق 134 شرکت حامی بودند که از رشته های ورزشی فعال در لیگ برتر (1387) حمایت میکردند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامة محقق ساخته ای بود که روایی صوری آن توسط ده نفر از استادان مدیریت و مدیریت ورزشی و پنج نفر از صاحب نظران حمایت ورزشی تأیید شد و پایایی آن روی 43 حامی ورزشی، با استفاده از آلفای کرونباخ برای پرسشنامة اهداف حمایت ورزشی 96/0، ملاکهای انتخاب رشتة ورزشی 95/0، ارزیابی حمایت ورزشی96/0، آمیختة ارتباط بازاریابی 88/0 محاسبه شد. برای شناسایی عامل ها از روش تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش متعامد استفاده شد و در نهایت، از تحلیل مسیر برای ساخت مدل تصمیم گیری حمایت ورزشی استفاده شد. نتایج نشان داد دوازده عامل در تبیین تصمیم گیری حمایت ورزش کشور نقش دارند و عامل های ملاک انتخاب رشتة ورزشی و آمیختة ارتباطات بازاریابی جزء عامل های مستقل و اثرگذار و عامل های ارزیابی حمایت ورزشی، میانجی و اهداف حمایت ورزشی عامل پاسخ اند. عامل ملاک انتخاب رشتة ورزشی بیشترین اثر را بر عامل ارزیابی حمایت ورزشی با 48/0 و بر اهداف حمایت ورزشی با 42/0 دارد؛ بنابراین پیشنهاد میشود با تقویت عامل های مستقل و اثرگذار، دستیابی به اهداف حمایت ورزشی افزایش یابد تا موجب رضایت مندی و حفظ حامیان در عرصه های ورزشی شود.

در پژوهش حاضر، رابطه سبک رهبری و برخی از ویژگی های فردی مربیان با انسجام گروهی و موفقیت تیم های شرکت کننده در مسابقات والیبال قهرمانی دختران دانشگاه های آزاد کشور بررسی شده است. از 135 ورزشکار شرکت کننده در مسابقات، 116 نفر (86 درصد) پرسشنامه مقیاس رهبری در ورزش (LSS) و محیط گروهی (GEQ) را تکمیل کردند. به کمک پرسشنامه LSS با 40 سؤال پنج بعد سبک رهبری مربیان و به وسیله پرسشنامه GEQ با 18 سؤال، دو بعد انسجام تیمی اندازه گیری شد. ثبات درونی پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 91/0 و 71/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های پارامتریک در سطح معنی داری 05/0P? استفاده شد. نتایج نشان داد که انسجام گروهی با سبک های رهبری آموزش و تمرین، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت، رابطه مثبت و معنی داری دارد و با سبک رهبری آمرانه و دموکراتیک رابطه معنی داری ندارد. مقایسه سبک رهبری مربیان نشان داد که مربیان بیشتر از سبک رهبری آموزش و تمرین و کمتر از سبک رهبری آمرانه استفاده می کنند. علاوه بر این، نتایج نشان داد بین انسجام و موفقیت تیمی رابطه معنی داری وجود ندارد و مربیان تیم های موفق بیشتر از سبک رهبری آموزش و تمرین استفاده می کنند. همچنین بین سن مربیان و بازیکنان با سبک رهبری مربیان رابطه معنی داری مشاهده نشد. به طور خلاصه تاثیر سبک رهبری و رفتار مربیان بر انسجام گروهی و موفقیت تیمی، اهمیت استفاده مربیان از سبک رهبری مناسب را بیش از پیش نمایان می سازد.

در این پژوهش رابطة سبک رهبری مربیان با رضایتمندی ورزشکاران بررسی شده است. 271 ورزشکار مرد تیم های ملی کشور و نیز ورزشکاران مرد شرکت کننده در مسابقات لیگ برتر کشور (سال1387)، در رشته های والیبال، فوتبال، بسکتبال، هندبال و فوتسال، پرسشنامه های مقیاس رهبری در ورزش و رضایتمندی ورزشکار را تکمیل کردند. پرسشنامة مقیاس رهبری در ورزش با 43 سؤال، پنج بعد سبک رهبری مربیان شامل: سبک آموزش و تمرین، دموکراتیک، آمرانه، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت را اندازه گیری میکند. پرسشنامة رضایتمندی ورزشکار با 14 سؤال، رضایت ورزشکاران را درخصوص سبکهای رهبری مربیان میسنجد. ثبات درونی پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 91/0 و 94/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های کلموگراف- اسمیرنف و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. تمامی فرضیه های آزمون در سطح P≤ 0/05 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان میدهد از دیدگاه ورزشکاران، مربیان بیشتر از سبکهای آموزش و تمرین، دموکراتیک و حمایت اجتماعی استفاده میکنند. همچنین در میان ابعاد رضایتمندی ورزشکار، رضایت از رفتار و تعامل مربی اولویت دارد و پس از آن به ترتیب: رضایت از تمرین و آموزش، عملکرد تیمی و عملکرد فردی قرار دارد. به طور کلی، نتایج پژوهش نشان میدهد سبکهای رهبری آموزش و تمرین، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت با رضایتمندی ورزشکاران رابطة مثبت و معنی داری دارند.