درخت حوزه‌های تخصصی

هدف تحقیق حاضر توصیف مدیریت فنی، اداری و فرهنگی هشتمین المپیاد ورزشی (دانشگاه شهید باهنر کرمان، 1385) و مقایسة آن با پنجمین و ششمین المپیاد است تا در نهایت، به برنامه ریزی نهمین المپیاد در سال1387 منجر شود. در این تحقیق از دیدگاه های مربیان استفاده شده است و 95 (15/30 درصد) مربی زن و مرد در آن شرکت کرده اند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه ای بود که توسط مربیان تکمیل شد. نتایج نشان داد که به طور کلی، شرایط اسکان و غذا در المپیاد هشتم کمی بهتر از المپیادهای پنجم و ششم بود. کمبود اردوهای تدارکاتی، امکانات و تأسیسات ورزشی، مربیان و متخصصان فنی، سرمایه گذاری و نگرش مثبت نسبت به ورزش های قهرمانی در دانشگاه ها قابل ملاحظه است. پیشنهادات پژوهش عبارتند از : رفع کمبود امکانات و تسهیلات رفاهی (میانگین سه المپیاد برای زنان 10 و مردان 3/16 درصد بود که زنان در المپیاد ششم بیشترین مشکل (16 درصد) را داشتند)، رفع مشکل تغذیه (میانگین سه المپیاد برای زنان 3/9 و برای مردان 3/8 درصد که بیشترین درصدها برای زنان و مردان مربوط به المپیاد پنجم بوده است)، رفع ضعف برنامه ریزی (میانگین سه المپیاد برای زنان 11 و برای مردان 6 درصد که بیشترین درصدها مربوط به المپیادهای ششم و هشتم زنان بوده است)، رفع ضعف داوری (میانگین سه المپیاد برای زنان 13 و برای مردان 3/11 که بیشترین درصدها مربوط به زنان (22 درصد) و مردان (18 درصد) در المپیاد هشتم بوده است). پیشنهادات دیگری نیز داده شده است که درصدهای پایین تری دارند: رفع ضعف مدیریت، رفع ضعف کادر فنی، رفع مشکل جوایز و هدایا، رفع نقایص اسکان و حذف قهرمانان ملی از مسابقات. پیشنهاد میشود با توجه به نتایج تحقیق، از سؤالات مطرح شده به عنوان راهکار بهبود المپیادها استفاده شود.

هدف از انجام این تحقیق تعیین ارتباط بین هدف گرایی و توانایی درک شده با انگیزش شرکت در فعالیت های بدنی می باشد. 600 دانش آموز مقاطع راهنمایی و متوسطه شهر تهران پرسش نامه های انگیزش شرکت، توانایی درک شده و تکلیف گرایی و خودگرایی در ورزش را تکمیل نمودند. نتایج تحلیل عاملی نشان داد که مهم ترین دلایل شرکت دانش آموزان در فعالیت های بدنی پیشرفت/ مقام طلبی، مهارت/ آمادگی، افراد مهم، گروه گرایی، کسب شادی، تخلیه انرژی، هیجان خواهی/ مبارزه طلبی و متفرقه بوده اند. همچنین نتایج ضریب همبستگی متعارف و پیرسون نشان دادند که بین هدف گرایی و توانایی درک شده با عوامل انگیزش شرکت، رابطه معنی داری وجود دارد و برای افراد تکلیف گرا، عوامل انگیزش درونی و برای افراد خودگرا، عوامل انگیزش بیرونی مهم تر هستند و همچنین توانایی درک شده نقش میانجی دارد. نتایج این تحقیق با نظریه اهداف پیشرفت مطابقت دارد و کاربرد آن در ورزش جوانان از لحاظ توجه به نیازهای انگیزشی آنان در محیط های آموزشی می باشد.

هدف از این پژوهش، برسی ساختاری عامل اکتشافی پرسشنامه موانع پیاده سازی سیستم های اطلاعات مدیریت در ادارات ورزش و جوانان است. روش تحقیق توصیفی و از نوع مطالعات اکتشافی است. اطلاعات این پژوهش از 156 مدیر ارشد و میانی و کارکنان بخش فناوری اطلاعات و کارشناسان اداره کل سازمان ورزش و جوانان استان کرمانشاه و شهرستانهای تابعه جمع آوری شد. ابزار گرداوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته 49 سوالی بود. در تحلیل داده ها و ارائه یافته ها از روش تحلیل عاملی از نوع اکتشافی برای دسته بندی و تبیین و تشریح موانع مورد بررسی و استخراج سازه های زیر بنایی بهره گرفته شده است. پس از جمع آوری و تحلیل عاملی اکتشافی پرسشنامه ها، حداقل بار عاملی مورد پذیرش برای هر متغیر 3/0 تعیین شد، بنابراین از 80 سوال پرسشنامه، 31 سوال به علت بار عاملی کمتر از 3/0 حذف و 49 سوال باقی مانده در هفت مولفه، موانع مدیریتی (11 سوال)، موانع محیطی (6 سوال)، موانع فنی (4 سوال)، موانع آموزشی (3 سوال)، موانع اقتصادی (5 سوال)، موانع ساختاری (5 سوال) موانع فردی (7 سوال)، موانع فرهنگی (4 سوال)، موانع مدیریت تغییر(4 سوال)، طبقه بندی شدند. پایایی پرسش نامه با استفاده از آلفای کرونباخ 83/0 بدست آمد که نشان دهنده مناسب بودن پرسش نامه مورد استفاده است. همچنین مشخص شد که هم کل پرسشنامه و هم تمام آزمون های فرعی از ضریب پایایی بالایی برخوردار هستند. نتایج نشان داد می توان پرسشنامه حاضر را ابزاری معتبر برای سنجش استقرار سیستم های اطلاعات مدیریت در سازمان های ورزشی بکار برد.

برتری برگشت به حالت اولیه با فعالیت های تداومی ملایم (continuous) در مقابل برگشت به حالت اولیه غیرفعال به خوبی مشخص شده اما زمانِ این گونه برگشت به حالت اولیه طولانی است (60 – 20 دقیقه) و شدت آن نیز قابل کنترل نیست. از طرفی بعد از اغلب فعالیت های ورزشی کوتاه مدت، به برگشت به حالت اولیه کوتاه مدت نیاز است تا ورزشکار به سرعت به حالت طبیعی برگردد و اجرای مطلوب تری داشته باشد. این نوع برگشت به حالت اولیه، به طور کامل از نظر مدت، شدت و نوع فعالیت شناخته نشده است. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر برگشت به حالت اولیه کوتاه مدت (3 دقیقه) در تکرار فعالیت های صخره نوردی بر روی غلظت لاکتات CPK، LDH خون صخره نوردان نخبه مرد است. به این منظور 10 صخره نورد مرد نخبه (با میانگین سنی 92/2± 24 سال، وزن 19/6 ± 60 کیلوگرم، قد 73/5 ± 173 سانتیمتر و BMI 98/2 ± 19) به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. در این مطالعه، صخره نوردران به صورت جابه جایی یا Cross over به فاصله 5 روز در دو آزمایش شامل چهار مرحله 2 دقیقه ای فعالیت صخره نوردی با 3 دقیقه برگشت به حالت اولیه غیرفعال بعد از هر فعالیت در آزمایش اول و 3 دقیقه برگشت به حالت اولیه فعال بعد از هر فعالیت در آزمایش دوم شرکت کردند. هنگام برگشت به حالت اولیه فعال، آزمودنی با شدت VO2max45 درصد بر روی تردمیل می دوید. قبل از هر صعود 2 دقیقه برای نمونه گیری خون از آزمودنی ها در نظر گرفته شد. برای اندازه گیری لاکتات نمونه خونی از مویر گ های لاله گوش و برای LDH و CPK خون، نمونه خونی از ورید ساعد در هر دوره گرفته شد. نمونه گیری خون قبل از صعود اول و بلافاصله بعد از هر دوره برگشت به حالت اولیه انجام گرفت. نتایج نشان داد بین برگشت به حالت اولیه فعال و غیرفعال در مقدار لاکتات و LDH (005/0P<) و CPK (039/0 P<) اختلاف معنی داری وجود دارد. بنابراین بعد از هر دوره برگشت به حالت اولیه فعال، صخره نوردان صعود بعدی را با مقدار لاکتات، LDH و CPK کم تری نسبت به برگشت به حالت اولیه غیرفعال شروع کردند.

هدف از این تحقیق عبارت است از بررسی میزان شیوع و علل آسیب لیگامنت متقاطع قدامی (ACL) در فوتبالیست های حرفه ای حاضر در لیگ 84-85 کشور ایران. تمامی فوتبالیست های حرفه ای مرد حاضر در 15 تیم لیگ برتر کشور در این مطالعه بررسی شدند. از مجموع 390 بازیکن در لیگ برتر، 33 نفر (میانگین ± انحراف استاندارد: سن 5/2±7/22 سال، وزن 9/5±4/71 کیلوگرم، و میانگین قد 9/5±78/1 متر) از ناحیه لیگامنت متقاطع قدامی دچار آسیب شدند و به عنوان نمونه های تحقیق ارزیابی شدند. برای جمع آوری اطلاعات در این تحقیق از پرسش نامه گزارش آسیب اصلاح شده فولر و همکاران استفاده شد و فاکتورهایی همچون زمان آسیب، سازوکار آسیب، و منطقه آسیب بررسی شدند. از آزمون کای اسکور برای آنالیز داده ها استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد در بین 390 بازیکن در 15تیم حاضردر لیگ برتر در مجموع 33 آسیب مشاهده شد. میزان وقوع آسیب در زمان مسابقه (8/75درصد) به طور معناداری (05/0P<) بیشتر از زمان تمرین (2/24 درصد) بود. درصد بیشتری از آسیب ها در نیمه دوم بازی (56 درصد) اتفاق افتاد. در بازی های خارج خانه آسیب های بیشتری نسبت به بازی های داخل خانه مشاهده شد. در اواخر فصل (5/51 درصد) آسیب بیشتری نسبت به دیگر زمان ها مشاهده شد. درصد وقوع آسیب در پای برتر (7/66 درصد) به مراتب بیشتر از پای غیربرتر بود. میزان بروز آسیب با سازوکار غیر برخوردی (85/84درصد) به طور معناداری (05/0 < P) بیشتر از سازوکار برخوردی (15/15درصد) بود. منطقه وسط زمین درصد بیشتر از آسیب ها را به خود اختصاص داد (76 درصد). همچنین، میزان بروز آسیب در پست هافبک (5/54 درصد) به طور معناداری بیشتر از پست دفاع (3/27 درصد) و حمله (1/15 درصد) و دروازه (3 درصد) بود (05/0P<). میزان آسیب های جدید (8/75 درصد) به طور معناداری بیشتر از آسیب های مجدد بود (05/0P<). بیشتر آسیب ها برای بهبودی به عمل جراحی (9/93 درصد) نیاز پیدا کردند. از مهم ترین نتایج این تحقیق، شیوع بالای آسیب لیگامنت متقاطع قدامی در فوتبالیست ها بود که با استفاده از داده های این تحقیق می توان گامی مؤثر در جهت کاهش و پیشگیری از این آسیب، در فوتبالیست های حرفه ای برداشت.

مطالعه پرخاشگری در محیط های ورزشی و در بین ورزشکاران موضوعی است که تحقیقات زیادی را در زمینه مدیریت ورزشی، در طی دهه های اخیر به خود اختصاص داده است. هدف از این پژوهش بررسی نقش ترتیب تولد بر میزان پرخاشگری ورزشکاران رشته های تیمی و انفرادی بود. تحقیق از نوع توصیفی بوده و جامعه آماری آن شامل تمامی دانش آموزان شرکت کننده در مسابقات قهرمانی آموزشگاههای کشور در سال1389 (535 نفر) است که از میان آنها تعداد 327 نفر، به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده و به چهار گروه (فرزندان اول خانواده، فرزندان دوم، سوم، چهارم و به بعد) تقسیم شدند. از پرسشنامه استاندارد باس و پری (1992) استفاده شد که روائی صوری(نظرمتخصصین) و پایایی آن به تأئید رسید( آلفای کرونباخ 89/0r= ). برای آزمون فرضیه ها از روش آماری ANOVA استفاده شد. یافته ها نشان داد، در میزان پرخاشگری کلامی بین ترتیب تولد های مختلف در ورزشکاران رشته های انفرادی تفاوت معنی داری وجود دارد(017/0 p ). به طور کلی می توان گفت ترتیب تولد رابطه معنی داری با میزان پرخاشگری رشته های انفرادی دارد.

هدف این پژوهش اولویت بندی انگیزه های دانشجویان داوطلب در نهمین المپیاد ورزشی دانشجویان دختر و پسر ایران در سال 1387 است. نمونة آماری پژوهش را کلیة داوطلبان شرکت کننده در المپیاد ورزشی دانشجویان دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی کشور در دو دانشگاه بوعلی سینا همدان و دانشگاه یزد (396 نفر) تشکیل می دادند که از این میان، تعداد 292 داوطلب (74/73%) در تحقیق شرکت کردند. ابزار تحقیق، پرسشنامة 39 سؤالی انگیزه های داوطلبی در ورزش بود که انگیزة شغلی، مادی، هدفمند، پیشرفت، اجتماعی، حمایتی و تعهد را اندازه گیری می کرد و پایایی آن با استفاده از ضریب همبستگی آلفای کرونباخ، 94/0 = α محاسبه شد. تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق با استفاده از آزمون های فریدمن و-U مان ویتنی (در سطح 05/0 ≤ P) نشان داد که انگیزه های هدفمند، تعهد و شغلی مهم ترین و انگیزة مادی کم اهمیت ترین عوامل انگیزشی داوطلبان را تشکیل می دهند. همچنین مشخص شد که در دختران انگیزه های شغلی و پیشرفت، بیشتر از پسران و در دانشجویان رشتة تربیت بدنی انگیزه های شغلی و اجتماعی، بیشتر از دانشجویان سایر رشته هاست. ضمناً انگیزه شغلی داوطلبان المپیاد دانشجویی همدان بیشتر از المپیاد یزد بود. با توجه به اولویت انگیزه های هدفمند، تعهد و شغلی، مدیران برگزارکنندة المپیادهای ورزشی دانشجویان می توانند با حفظ و ارتقای این انگیزه ها، زمینة مشارکت بیشتر دانشجویان را در بخش داوطلبی ورزشی را فراهم آورند.

هدف از پژوهش حاضر ، تعیین رویکردهای محوری توسعه فوتبال جمهوری اسلامی ایران و مقایسه آن با رویکردهای چند کشور منتخب و ارائه رویکردهای مناسب برخاسته از ارزش های حاکم بر جامعه است. این تحقیق از نوع تحقیقات توصیفی _ پیمایشی بوده و روش گردآوری اطلاعات از نوع ترکیبی است که در آن مدارک و منابع بررسی و از پرسشنامه محقق ساخته برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. نمونه آماری 92 نفر از مدیران فدراسیون فوتبال ، کارشناسان و خبرگان مدیریت فوتبال کشور بودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری فریدمن در سطح معناداری 05/0a> نشان داد که مناسب ترین رویکرد های حاکم بر توسعه فوتبال کشور، رویکرد تربیتی- اخلاقی و جامعه گرا ست که این رویکرد در توسعه فوتبال کشورهایی چون سوئد، ژاپن، آمریکا، نیوزیلند ، کانادا ، انگلیس ، استرالیا و ایرلند نقش اساسی داشته و در جهت دهی برنامه های توسعه ای فوتبال کشورهای مذکور نقش مهمی داشته است .

بازاریابی حسی تکنیکی است که با تحریک حواس پنج گانه مشتریان و ایجاد تجربه خرید مثبت، وفاداری مشتریان را افزایش می دهد. به عبارت دیگر، احساسات مشتریان را تحریک می کند تا رضایت و اعتماد آنها را جلب کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر بازاریابی حسی بر رضایت، اعتماد و وفاداری مشتریان به برندهای ورزشی (آدیداس، نایک، پوما، ریبوک، مجید و دایی) بود. روش شناسی این مطالعه، توصیفی – همبستگی و از نوع کاربردی بود و 385 نفر از افرادی که از برندهای ورزشی (آدیداس، نایک، پوما و ریبوک) در سطح شهر تهران خرید می کردند، به طور تصادفی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد یوچارونکیت (2013) استفاده شد و روایی محتوایی پرسشنامه حاضر را استادان مدیریت ورزشی و متخصصان بازاریابی تأیید کردند. همچنین پایایی پرسشنامه توسط آزمون آلفای کرونباخ تأیید شد. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ساده استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تجربه برند بر رضایت، اعتماد و وفاداری مشتریان اثر مثبت و معنا داری دارد. همچنین مشخص شد که رضایت بر اعتماد و وفاداری اثر معنا داری دارد و اعتماد بر وفاداری مشتریان، اثر مثبت و معنا داری می گذارد.

پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر هشت هفته مصرف مکمل آهن بر ذخایر آهن بدن زنان ورزشکار انجام شده است. آزمودنی های پژوهش 28 زن ورزشکار داوطلب در باشگاه های آمادگی جسمانی و واجد شرایط (فریتین سرم کمتر از 20 نانوگرم بر میلی لیتر) با میانگین 64/2 39/26 سال، میانگین وزن 70/5 61/61 کیلوگرم و میانگین قد 17/4 163 سانتی متر بودند که به روش تصادفی ساده و با استفاده از طرحی دوسوکور به دو گروه مکمل و دارونما تقسیم شدند. اطلاعات مربوط به غلظت فریتین سرم، هموگلوبین، هماتوکریت، ظرفیت اتصال به آهن خون (TIBC) و درصد اشباع ترانسفرین، قبل و بعد از مصرف مکمل جمع آوری و اندازه گیری شد. در طول دوره مصرف مکمل، گروه تجربی روزانه 100میلی گرم آهن و گروه کنترل روزانه 100 میلی گرم دارونما دریافت کردند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری t همبسته و t مستقل بررسی و تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد در گروه تجربی یک دوره هشت هفته ای مصرف مکمل آهن در زنان ورزشکار توانسته است بر بیشتر متغیرهای پژوهش تأثیری مثبت و معنی دار داشته باشد (05/0< P). در گروه کنترل مصرف دارونما تأثیر معنی داری بر هیچ یک از متغیرهای اندازه گیری شده در زنان ورزشکار نشان نداد. همچنین، مقایسه نتایج دو گروه بعد از دوره مصرف مکمل آهن نیز نشان داد مصرف مکمل آهن در گروه تجربی موجب افزایش غلظت فریتین سرم (005/0P=) زنان ورزشکار، در مقایسه با گروه کنترل شده است، ولی در سایر متغیرها با وجود افزایش مقادیر در گروه مکمل، تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0> P). با توجه به نتایج پژوهش، توصیه می شود زنان ورزشکار زیر نظر پزشک یا افراد متخصص از قرص های آهن و سایر مکمل های تقویتی در این زمینه (از جمله ویتامین C)، استفاده کنند تا احتمال ابتلا به کم خونی فقر آهن کاهش یابد.

به منظور مقایسه زمان واکنش انتخابی دختران ورزشکار و غیر ورزشکار هنگام اجرای فعالیت فزاینده وامانده ساز در شدت های مختلف، 20 دانشجوی دختر سالم 21-26 ساله دانشگاه گیلان انتخاب شدند. از این میان، 10 نفر در رشته های مختلف تحصیلی که حداقل دو سال سابقه ورزشی در رشته های ورزشی والیبال، هندبال، و بسکتبال داشتند گروه ورزشکار (سن 07/1±4/22 سال، قد 6/3±2/162 سانتی متر، و وزن 6/6±6/54 کیلوگرم)، و10 نفر بدون هیچ سابقه فعالیت منظم ورزشی گروه غیر ورزشکار (سن 4/1±3/23 سال، قد 2/4±162 سانتی متر، و وزن 6/9±2/56 کیلوگرم) انتخاب شدند. هر دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار در دامنه هوشی بالا (آزمون هوش ریون بزرگسالان) قرار داشتند. آزمودنی ها تحت فعالیت فزاینده وامانده ساز روی تردمیل شروع به فعالیت کردند. قبل و هنگام اجرای فعالیت، هر 30 ثانیه یکبار آزمونٍ زمان واکنش دو انتخابی از آزمودنی ها گرفته شد. هنگام اجرای فعالیت، ضربان قلب آزمودنی ها در هر مرحله ثبت گردید. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون های t مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه با اندازه گیری های مکرر نشان داد بین میانگین نمرات زمان واکنش انتخابی دختران ورزشکار و غیر ورزشکار در شدت های مختلف فعالیت (65، 73، 84، 91، 97 درصد حداکثر ضربان قلب) و لحظه واماندگی تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0P>). همچنین، بین دختران ورزشکار و غیر ورزشکار در شدت تمرین در بهترین و بدترین زمان واکنش اختلاف معناداری مشاهده نشد. بنابراین، می توان نتیجه گرفت شدت فعالیت فزاینده بر زمان واکنش انتخابی دختران ورزشکار و غیرورزشکار تاثیر معناداری ندارد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان و نحوة گذران اوقات فراغت ممتازین کنکور و راه­نیافتگان به دانشگاه در استان یزد و نقش ورزش در گذران این اوقات است. 132 نفر از دانش­آموزان دختر و پسر با رتبة زیر 1000 و 121 نفر از دانش­آموزان دختر و پسر راه­نیافته به دانشگاه پرسشنامة محقق­ساخته را تکمیل کردند. برای تجزیه­وتحلیل یافته­ها از روش­های آماری توصیفی و آمار استنباطی (کای – اسکور، U مان ویتنی و فریدمن) استفاده شد. نتایج نشان داد دانش­آموزان ممتاز کنکور در شبانه روز 3 – 2 ساعت و دانش­آموزان پذیرفته­نشده بیشتر از 3 ساعت اوقات فراغت دارند. دانش­آموزان ممتاز کنکور ساعات اوقات فراغت خود را به تماشای تلویزیون، ورزش، هم­صحبتی با دوستان و اقوام می­پردازند، اما در گروه دانش­آموزان پذیرفته­نشده این فعالیت­ها به­ترتیب مطالعة غیردرسی، تماشای تلویزیون و گوش دادن به موسیقی بود. جالب توجه است فعالیت جسمانی در اوقات فراغت ممتازین کنکور رتبة دوم و برای دانش­آموزان پذیرفته­نشده در رتبة چهارم قرار دارد. بنابراین میان نحوة گذران اوقات فراغت ممتازین کنکور و راه­نیافتگان به دانشگاه و همچنین جایگاه فعالیت جسمانی در گذران اوقات فراغت آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

اعتقاد بر این است که برنامه ریزی راهبردی نوعی برنامه ریزی است که از طریق دوراندیشی انجام می گیرد. هدف از پژوهش حاضر، طراحی و تدوین برنامه راهبردی ورزش قهرمانی بانوان کشور ایران بود. روش تحقیق برحسب نحوه گردآوری اطلاعات، روش تحقیق آمیخته (کیفی - کمی) و بر مبنای هدف، از نوع تحقیقات کاربردی است. برای گردآوری داده ها، به بررسی اسناد و مدارک، مطالعه پیشینه و نظرهای اعضای شورای راهبردی (شامل تیم تحقیق و افراد خبره در زمینه ورزش قهرمانی بانوان) پرداخته شد و از پرسشنامه محقق ساخته که روایی آن توسط اعضای شورای راهبردی و پایایی آن توسط آلفای کرونباخ (93/0 a=) تأیید شد استفاده و بین نمونه تحقیق منتشر شد. نمونه تحقیق براساس جدول برآورد حجم نمونه مورگان (118) از بین جامعه آماری (شامل 172 نفر) انتخاب شد. با استفاده از آزمون دوجمله ای (به منظور تعیین معناداری اهمیت هر یک از گویه های SWOT) و روش دلفی، برگزاری جلسات و چندین مرحله تحلیل راهبردی چهار قوت، نه ضعف، هفت فرصت و یازده تهدید تأیید و براساس آزمون آماری فریدمن رتبه بندی شدند. نتایج تحقیق بعد از تجزیه وتحلیل قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدها و مشخص شدن امتیاز وزنی عوامل نشان داد که ورزش قهرمانی بانوان کشور باید از راهبردهای تدافعی استفاده کند و تدوین برنامه راهبردی و انتخاب راهبردهایی مناسب همچونالگوپردازی، طراحی و ساخت اماکن ورزشی ویژه بانوان با توجه به مقتضیات فرهنگی، اجتماعی و اقلیمی و ایجاد شرایط لازم اخذ و میزبانی رویدادهای ورزشی مؤثر بین المللی بانوان در داخل کشور به منظور به حداقل رساندن ضعف ها و دوری از تهدیدها پیشنهاد شد.

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر دو ماه تمرینات مقاومتی و تعادلی بر تعادل کودکان فلج مغزی دای پلژی بود. این تحقیق روی 3 پسر فلج مغزی با میانگین سنی 5/6 سال انجام گرفت. در این پژوهش از روش پژوهشی مورد منفرد با طرح A-B استفاده شد. به طوری که پس از تعیین موقعیت خط پایه، مداخله آغاز شد و طی 24 جلسه مداخله انفرادی، تمرینات قدرتی و تعادلی به آزمودنی ها ارائه شد و هر سه آزمودنی یک ماه پس از پایان مداخله دو هفته پی در پی تحت آزمون پیگیری قرار گرفتند. تعادل با آزمون برگ اندازه گیری شد. براساس شاخص های آمار توصیفی و تحلیل دیداری نمودار داده ها، مداخله مورد نظر برای هر سه شرکت کننده در تعادل ( PND 100% برای هر سه شرکت کننده) اثربخش بوده و میزان تعادل افراد بعد از مداخله نسبت به مرحله پایه بهبود داشته است، اما یک ماه پس از پایان مداخله روند نسبتاً ثابتی داشته است. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تمرینات مقاومتی و تعادلی می تواند موجب بهبود تعادل افراد فلج مغزی شود.

هدف از اجرای این پژوهش، بررسی محیط آموزش فراگیر بر رشد حرکتی، اجتماعی و عاطفی دانش آموزان ابتدایی مبتلا به کم توانی ذهنی در مدارس عادی و استثنائی بود. در این پژوهش، اعضای گروه نمونه 80 کودک با کم توانی ذهنی با میانگین سنی607/1± 725/10 سال و در دامنه سنی هشت تا 14 سال بودند. این دانش آموزان در دسته کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بودند و در مدارس عادی یا مدارس کودکان استثنائی مشغول به تحصیل بودند.در این پژوهش علی مقایسه ای، برای سنجش رشد مهارت های حرکتی از آزمون تبحر حرکتی برونینکس اوزرتسکی، برای اندازه گیری میزان رشد اجتماعی از مقیاس رشد اجتماعی وایلند و برای سنجش بلوغ عاطفی از مقیاس بلوغ عاطفی بهارگاوا (1991) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که رشد حرکتی، اجتماعی و عاطفی در دانش آموزان کم توان ذهنی مدارس ابتدایی عادی به صورت معناداری بهتر از همتایان این دانش آموزان در مدارس استثنائی است (P < 0.05). تحلیل بیشتر نتایج نشان داد که رشد حرکتی درشت خیلی بیشتر از رشد ظریف تحت تأثیر این محیط آموزشی قرار دارد و تأثیر این محیط آموزشی بر خرده مقیاس های رشد حرکتی به ترتیب بر هماهنگی دوسویه، تعادل، هماهنگی اندام فوقانی، قدرت، سرعت دویدن و چابکی و سرعت چالاکی اندام فوقانی است. در رشد اجتماعی، خرده مقیاس های خودیاری عمومی، اجتماعی بودن، خودیاری در خوردن، ارتباط و جابه جایی و حرکت، به ترتیب بیشترین تأثیر را پذیرفته اند و در رشد عاطفی نیز فروپاشی شخصیت، فقدان استقلال، ناسازگاری اجتماعی، بازگشت عاطفی و نبود ثبات عاطفی بیشترین تغییر را دارند. این نتایج به خوبی نشان داد اگر دانش آموزان کم توان ذهنی در مدارس عادی آموزش ببینند، جنبه های مختلف رشد بهتری را تجربه می کنند و از این فواید بهره مند خواهند شد.