درخت حوزه‌های تخصصی

این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین انگیزه­ها با رضایتمندی گردشگران پیست­های اسکی استان تهران انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود که به شکل میدانی اجرا شد. جامعة آماری پژوهش تمامی گردشگران پیست­های اسکی استان تهران (دیزین، شمشک، توچال و آبعلی) بود. براساس برآوردهای صورت­گرفته از مدیران پیست­های اسکی یادشده، جامعة آماری پژوهش به­صورت تقریبی 10 هزار نفر در نظر گرفته شد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 370 نفر تعیین شد. 400 پرسشنامه توزیع شد که 362 پرسشنامة قابل قبول بازگردانده شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامة رسالة دکتری وی (2008) استفاده شد. برای تجزیه­وتحلیل ویژگی­های جمعیت­شناختی از آمار توصیفی و از آزمون تحلیل عاملی تأییدی، آزمون کلوموگروف – اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره در بخش آمار استنباطی استفاده شد. بررسی یافته­های پژوهش نشان داد که بین انگیزه­ها با رضایتمندی گردشگران پیست­های اسکی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. از بین ابعاد انگیزة گردشگران، بعد مهارت­های حرفه­ای پیش­بین قوی­تری برای رضایتمندی گردشگران بود.

هدف پژوهش حاضر ارزیابی کیفیت خدمات پژوهشی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه گیلان از دیدگاه دانشجویان تحصیلات تکمیلی بود. جامعه آماری تحقیق تمامی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه گیلان (162 نفر) در نیمسال دوم تحصیلی 94-1393 بود که 108 دانشجوی تحصیلات تکمیلی به پرسشنامه های سروکوال ادراکات و انتظارات از کیفیت خدمات پژوهشی پاسخ دادند. همچنین از پرسشنامه کانو برای شناسایی و دسته بندی نیاز های دانشجویان استفاده شد. برای تأیید روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها از نظر ده نفر از استادان استفاده شد. پایایی آنها نیز در یک مطالعه راهنما و به روش آلفای کرونباخ به ترتیب 913/0=α و 954/0=α برای پرسشنامه های ادراکات و انتظارات و 832/0=α برای پرسشنامه کانو محاسبه شد. در نهایت 9 نیاز اساسی به عنوان صدای مشتری وارد ماتریس خانه کیفیت مدل QFDشد و 13 مشخصه فنی برای بهبود آنها استخراج شد. نتایج تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که در هر پنج بُعد کیفیت خدمات پژوهشی، شکاف منفی کیفیت وجود دارد (05/0≥P). بیشترین شکاف منفی کیفیت در بُعد اعتبار (04/3-) و گویه حمایت مالی از دانشجویان مشاهده شد. براساس نتایج پژوهش عدم تخصیص اعتبارات، بی برنامگی، عدم حمایت مالی از طرح ها و شرکت در سمینار ها و نبود زیرساخت های لازم پژوهشی، از جمله موانع و کاستی های پژوهشی است. توصیه می شود مسئولان پژوهشی با اولویت بندی در تخصیص بودجه و برگزاری جلسات پرسش و پاسخ به منظور شناسایی نیاز های پژوهشی دانشجویان در جهت ارتقای سطح کیفیت خدمات این حوزه و کاهش شکاف اقدام کنند.

حرکات در الگوی درون مرحله باثبات تر از الگوی برون مرحله اجرا می شوند، با وجود این اخیراً برخی شواهد نشان داده اند که ثبات الگوهای حرکتی برون مرحله تحت تأثیر سطح تبحر ورزشکاران قرار می گیرد؛ بنابراین، هدف تحقیق حاضر بررسی اثر سطح تبحر ورزشکاران بر ثبات حرکات هماهنگ دو عضوی است. از عملکرد 30 ورزشکار مبتدی و ماهر رشتة ایروبیک پیشرفته هنگام اجرای دو الگوی حرکتی درون مرحله و برون مرحله منتخب با استفاده از شش دوربین و فرکانس 100 هرتز به طور سه بعدی فیلم برداری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار مت لب پردازش و سپس تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل واریانس دو عاملی در سطح (05/0 α ≤) نشان داد ثبات اجرای الگوی حرکت درون مرحله در هر دو گروه یکسان است. همچنین در افراد مبتدی، اجرای حرکت در الگوی درون مرحله باثبات تر از برون مرحله است، اما ورزشکاران ماهر الگوهای حرکتی درون مرحله و برون مرحله را با ثبات یکسان اجرا می کنند. نتایج در چارچوب اثر تمرین بر کسب تبحر در اجرای حرکات برون مرحله بحث شده است.

هدف اصلی از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر تمرین دو تکنیک کاراته بر کاهش رفتارهای قالبی سه پسر 5 سالة درخودفرورفته است. شرکت کنندگان شامل سه پسر 5 سالة مبتلا به اختلال در خودفرورفتگی بودند. در این پژوهش از روش پژوهشی مورد منفرد با طرح A-B-A استفاده شد. شرکت کنندگان پژوهش حاضر دو تکنیک کاراته (زوکی و مای گری) را به مدت 12 هفته تمرین کردند. مقدار تغییر در شدت بروز رفتارهای قالبی در طول فرایند مداخله و همچنین در طول یک ماه پس از پایان مداخله در توالی های یک هفته ای از طریق مقیاس رتبه بندی در خودفرورفتگی گیلیام – ویرایش دوم اندازه گیری شد. یافته ها نشان داد که مطابق با تحلیل دیداری نمودار داده ها بر اساس شاخص های آمار توصیفی و تحلیل دیداری، مداخلة مورد نظر در مورد هر سه شرکت کننده اثربخش بوده است (با PND100 درصد برای شرکت کنندگان اول و سوم و 50 درصد برای شرکت کنندة دوم) و این کاهش بعد از یک ماه از پایان مداخلة پایدار باقی ماند. نتایج پژوهش حاضر مشخص ساخت که آموزش تکنیک های کاراته به کودکان درخودفرورفته رفتارهای قالبی آنها را به طور پایداری کاهش می دهد.

هدف از اجرای پژوهش حاضر تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی پرسش نامه خودگفتاری در ورزش بود. بدین منظور، 209 ورزشکار رشته های انفرادی و تیمی مختلف پرسش نامه را تکمیل کردند. از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری به منظور تعیین روایی سازه استفاده شد. همسانی درونی و پایایی زمانی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و ضریب همبستگی درون طبقه ای موردارزیابی قرار گرفت. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد ساختار دوعاملی خودگفتاری(شناختی و انگیزشی) از برازش خوبی برخوردار است. ضریب آلفای کرونباخ و ضریب همبستگی درون طبقه ای بالاتر از مقدار 81/0 بود، که نشان دهنده همسانی درونی و ثبات زمانی پرسشنامه است. بنابراین، نسخه فارسی پرسشنامه خودگفتاری در ورزش را می توان به عنوان یک ابزار روا و پایا برای اندازه گیری کارکردهای خودگفتاری در ورزشکاران ایرانی مورداستفاده قرار داد.

هدف از این پژوهش مقایسهتأثیر تمرینات سنتی و تمرینات با حمایت وزن بر تراکم استخوان و بیومارکرهای سرمی متابولیسم استخوان در افراد پاراپلژی است. تعداد 17 نفر ضایعه نخاعی پاراپلژی (طبقه بندی مقیاس B,C انجمن ضایعه نخاعی آمریکا) با میانگین ابتلا 14 ماه، سن 80/1±53/32 سال، قد 66/1±71/175 سانتی متر، وزن 44/2±59/71 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 83/0±18/23 کیلوگرم بر مترمربع به طور دسترس و داوطلبانه به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. این آزمودنی ها به گروه تمرین با حمایت وزن (10 نفر) و گروه تمرین سنتی (7 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی ها در یک دوره 12 هفته ای، 4 جلسه 60 دقیقه ای در هفته شرکت کردند. تمرین با حمایت وزن شامل 15 دقیقه گرم کردن روی دوچرخه ثابت و سپس 45 دقیقه تمرین با 50% وزن بدن روی دستگاه نوار گردان و در آخر 10 دقیقه تمرینات سردکردن بود و در هر هفته 10% به وزن تحمل شده اضافه می شد. تمرینات سنتی شامل یک زمان 15 دقیقه ای گرم کردن روی دوچرخه ثابت و 45 دقیقه تمرینات کششی و تمرینات قدرتی، راه رفتن با پارالل و 10 دقیقه سردکردن بود. داده ها نشان دادکه تفاوت معناداری در میزان آلکالین فسفات، استئوکلسین، میزان تغییرات محتوای استخوان گردن ران، تراکم استخوان گردن ران، میانگین محتوای استخوان مهره های کمری و میانگین تراکم استخوان مهره های کمری، بین گروه با حمایت وزن و گروه تمرینات سنتی وجود داشت. تمرین با حمایت وزن می تواند منجر به کاهش پوکی استخوان در افراد پاراپلژی گردد و به عنوان یک مداخله مؤثر جهت درمان پوکی استخوان در این افراد تجویز گردد.

هدف از این تحقیق، رتبه بندی عوامل تسهیل کننده مشارکت سالمندان در فعالیت بدنی بود. تحقیق توصیفی-تحلیلی است و گردآوری داده ها، به روش پیمایشی-میدانی انجام گرفت. جامعه آماری کلیه سالمندان شهر اهواز در سال 1393 بودند که 383 نفر به عنوان نمونه برآورد شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود. برای سنجش روایی آن از روایی تشخیصی با استفاده از شاخص AVE استفاده شد که حداقل آن برای سازه های پرسشنامه، 67/0 محاسبه شد. برای تعیین پایایی از شاخص پایایی ترکیبی استفاده شد که حداقل مقدار آن 86/0 به دست آمد. آلفای کرونباخ 91/0 حاکی از پایایی ابزار تحقیق بود. در نهایت برای رتبه بندی عوامل تسهیل کننده مشارکت سالمندان شهر اهواز در فعالیت های بدنی از مدل تاپسیس استفاده شد. یافته ها حاکی از آن است که از دیدگاه سالمندان در بین مؤلفه های تسهیل کننده مشارکت در فعالیت های بدنی، مؤلفه محیطی و امکاناتی با وزن (8548/0Ci =) بیشترین اهمیت و مؤلفه مالی و اقتصادی با وزن (4479/0Ci = ) کمترین اهمیت را دارند. با توجه به جمعیت رو به رشد سالمندان و نتایج این تحقیق، به نظر می رسد از طریق توجه بیشتر و درک عمیق آموزش دهندگان و دیگر متخصصان سلامت در طراحی برنامه های مداخلاتی مناسب، می توان مشکلات فعالیت بدنی سالمندان را کاهش داد.

هدف از این پژوهش بررسی نقش اخلاق کار در رضایت شغلی معلمان تربیت بدنی شهرستان های استان تهران بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است که به شکل میدانی انجام گرفته است. نمونه آماری پژوهش 244 نفر از معلمان تربیت بدنی شهرستان های تهران بودند. ابزار گردآوری اطلاعات دو پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا و پرسشنامه اخلاق کار بود که روایی و پایایی آنها تأیید شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از بسته نرم افزاری SPSS 18 به منظور انجام آمار توصیفی و از نرم افزار لیزرل به منظور تحلیل عاملی تأییدی و مدل سازی معادله ساختاری (SEM) استفاده شد. نتایج نشان داد میزان ضریب اثر اخلاق کاری بر رضایت شغلی 46/0 بود و از میان مؤلفه های مربوط به اخلاق کار، «جو اخلاقی» با ضریب اثر 03/1 و مقدار 8/85 t، «موفقیت ناشی از رفتار اخلاقی» با ضریب اثر 38/0 و مقدار 4/37 t، «حمایت مدیریت ارشد از رفتار اخلاقی» با ضریب اثر 49/0 و مقدار 5/39 t، تأثیر مؤلفه فضای اخلاقی بر اخلاق کاری بیش از دو مؤلفه دیگر بود. همچنین، در میان سؤالات مربوط به رضایت شغلی نمونه ها، به ترتیب متغیرهای«شرایط مطلوب کاری»، «احترام به پیشنهادها از طرف مافوق»، «حقوق و دستمزد» و «موقعیت اجتماعی مناسب در بین همکاران» بیشترین بار عاملی را داشتند.

هدفازانجاماینپژوهش، بررسیتاثیر تخمین خطا و تواتر بازخورد آگاهی از نتیجه بر یادگیری تکالیف حرکتی و شناختی بوده است. نمونه آماری، 40 دانشجوی دختر با میانگین سنی 7/25 بودند که به طور تصادفی به 4 گروه بازخورد 100% با تخمین، بازخورد 20% با تخمین، بازخورد 100% بدون تخمین و بازخورد 20% بدون تخمین تقسیم شدند. 90 کوشش تمرینی و در آزمون یاد داری، 15 کوشش انجام گرفت. تکالیف پژوهش حاضر، شامل تکلیف A با مولفه حرکتی بالا (تولید نیرو با پنجه دست) و تکلیف B با مولفه شناختی بالا (رسم مثلث) بود. به منظور تحلیل نتایج، از تحلیل واریانس با سنجش مکرر، تحلیل واریانس دو طرفه و یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج پژوهش، تفاوت معناداری بین 4 گروه آزمایشی در مرحله اکتساب نشان نداد. در آزمون یادداری در تکلیف A، گروه بازخورد 100% با تخمین، بهترین اجرا و در تکلیف B در متغیر زاویه، گروه های تخمین خطا بهترین عملکرد را داشتند ودر متغیر طول، گروه های بازخورد 20% بهترین اجرا را داشتند. نتیجه کلی این پژوهش را می توان بدین صورت بیان کرد که برآوردذهنیخطابهعنوانیکمتغیرمهمدرآمادگیبرایپاسخبعدیوهم چنین طراحی فرضیهپاسخ، می تواندبههمراهفراوانیافزایشیافتهبازخوردافزوده، موجبآزمونفرضیهپاسخبیشترودرنهایت، یادگیریبیشتریگردد؛ اما، در تکالیفی که خود دارای تقویت ذهنی هستند تخمین خطا، تاثیری بر یادگیری ندارد و در این گونه تکالیف، اصل فراوانی کاهش یافته بازخورد، تایید می گردد. هم چنین، در تکالیفی که اجرای حرکت نیازمند تخمین اولیه است، استفاده از تخمین خطا مفید می باشد.

به طور کلی، وضعیت آمادگی جسمانی غیرمستقیم بر تعادل پویای افراد تأثیر می گذارد. یکی از مشکلات اغلب سالمندان کم تحرک، نداشتن تعادل و زمین خوردن مکرر است که به آسیب دیدگی و مرگ آنها منجر می شود. هدف مطالعه حاضر، بررسی تأثیر تمرینات آبی بر شاخص های فیزیولوژیکی و زیستی حرکتی مردان سالمند کم تحرک است. 24 سالمند مرد با میانگین سنی 28/1±16/65 سال، قد 10/3±5/165 سانتی متر، وزن 04/4±53/63 کیلوگرم و BMI 61/1±19/ 23 کیلوگرم بر مترمربع داوطلبانه انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی ساده، در دو گروه دوازده نفره کنترل و تمرین جای گرفتند. گروه تجربی، هفته ای سه جلسه تمرین آبی را به مدت شش هفته با شدت 55درصد حداکثر ضربان قلب اجرا کرد. برای تعیین نرمال بودن داده ها، از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف و برای تحلیل داده ها از آزمون آماری t مستقل استفاده شد (05/0P≤). نتایج پس آزمون، بهبود معنی دار گروه تجربی را نسبت به گروه کنترل در فاکتورهایتعادل ایستا (001/0=P)، تعادل پویا (001/0=P)، توانایی حرکتی (001/0=P)، فشار خون سیستولی (005/0=P)، دیاستولی (001/0=P)، ضربان قلب استراحتی (001/0=P)، استقامت عمومی (001/0=P)، حداکثر اکسیژن مصرفی (001/0=P)، درصد چربی (001/0=P)، قدرت اندام تحتانی (001/0=P) و انعطاف پذیری (001/0=P) نشان می دهد. باتوجه به نتایج می توان گفت تمرینات آبی با توسعه فاکتورهای زیستی حرکتی، توانایی حرکتی سالمندان را بهبود می بخشد و با جلوگیری از زمین خوردن ، کیفت زندگی آنها را ارتقا می دهد.

افزایش شدت فعالیت بدنی با کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی مرتبط است و احتمالاً به این دلیل به بهبود مشخصات لیپوپروتئین های خون منجر می شود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر پروفایل لیپیدی مردان جوان غیرفعال است. به این منظور، 18 مرد جوان غیرفعال، داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (9n=، سن: 41/1±33/24 سال، قد: 91/4±22/176 سانتی متر، وزن: 59/6±27/72 کیلوگرم) و کنترل (9n=، سن: 01/2±27/23 سال، قد: 88/6±22/180 سانتی متر، وزن: 23/7±27/76 کیلوگرم) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین به مدت شش هفته و هر هفته سه جلسه تمرین تناوبی شدید را اجرا کردند. از همه آزمودنی ها قبل و بعد از شش هفته اجرای HIIT در حالت ناشتا خون گیری به عمل آمد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و t همبسته نشان داد، درصد چربی بدن در گروه تمرین به صورت معناداری کاهش یافت (P=0.019). هرچند غلظت های سرمی تری گلیسرید، لیپوپروتئین با چگالی پایین، کلسترول تام و نسبت کلسترول تام به لیپوپروتئین با چگالی بالا کاهش و مقادیر لیپوپروتئین با چگالی بالا افزایش یافتند، این تغییرات از نظر آماری معنادار نبودند (P>0.05). این یافته ها نشان می دهد، اجرای شش هفته HIIT به بهبود نسبی غیرمعنادار نیمرخ لیپیدی در مردان جوان غیرفعال منجر شد که با کاهش معنادار درصد چربی در گروه تمرین همراه است. با توجه به این نتایج، احتمالاً اجرای HIIT از نظر تأثیر زمانی عامل کارامدی برای پیشگیری و بهبود عوامل خطرزای بیماری های قلبی عروقی در جوانان غیرفعال است.

هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه تمرینات نوروفیدبک و تمرین بدنی بر عملکرد و یادداری مهارت پرتاب دارت بود. از میان دانشجویان دختر رشته تربیت بدنی دانشگاه ارومیه که همگی راست دست بودند و هیچ گونه سابقه آموزش نوروفیدبک و پرتاب دارت نداشتند، 24 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه 8 نفری تمرین بدنی، نوروفیدبک و کنترل قرار گرفتند. پروتکل تمرینی، 3 جلسه در هفته به مدت 5 هفته انجام گرفت. سپس پس آزمون به عمل آمد. آزمون یادداری پنج روز پس از آخرین جلسه تمرینی گرفته شد. داده ها به روش آماری تحلیل واریانس دوراهه با اندازه گیری مکرر عامل آزمون، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون های تعقیبی تکرارشونده براساس تخمین میانگین های حاشیه ای تحلیل شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه با اندازه گیری مکرر نشان داد که اگرچه عملکرد آزمودنی ها در مرحله عملکرد هر دو گروه تمرین بدنی و نوروفیدبک پیشرفت داشتند، تفاوت معناداری بین گروه های آزمایشی در این مرحله مشاهده نشد. از سوی دیگر، اثر اصلی مراحل آزمون در این پژوهش معنادار بود، اما اثر اصلی گروه و همچنین تعامل مراحل آزمون و گروه به لحاظ آماری معنادار نبود. به عبارت دیگر تفاوت تأثیرات تمرین بدنی و تمرین نوروفیدبک بر عملکرد و یادداری مهارت دارت معنادار نبود. با توجه به یافته های این پژوهش، نقش تمرین بدنی و نوروفیدبک بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت و تأکید بر استفاده از آنها در کنار یکدیگر توصیه می شود.

همواره فاصله استراحتی به میزان فعالیت انجام شده در جلسه تمرین، عامل مهمی در حفظ اجرا تلقی می شود و جایگزینی فاصله استراحتی مناسب، ممکن است اجرای فرد را بهبود بخشد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر جایگزینی تمرینات اندام تحتانی و فوقانی بر کمیت ا جرای تمرینات اندام فوقانی و میزان لاکتات با بار 75 درصد یک تکرار بیشینه بود. برای این منظور، 15 مرد تمرین کرده رشته پرورش اندام با میانگین سنی 9/1 9/20 سال، وزن 2/5 8/74 کیلوگرم و توان هوازی 6/8 48/35 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه، به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. همه آزمودنی ها چهار جلسه تمرین را به فاصله 48 ساعت از یکدیگر انجام دادند. در جلسه اول، یک تکرار بیشینه آزمودنی ها اندازه گیری شد. از جلسه دوم تا چهارم، آزمودنی ها در هر جلسه چهار نوبت حرکت پرس سینه را با 75 درصد یک تکرار بیشینه تا سر حد خستگی اجرا کردند. در هر جلسه یکی از مدل های فعالیتی حرکت پرس سینه با استراحت غیرفعال (P1)، حرکت پرس سینه با حرکت جلو (P2) و استراحت غیرفعال و حرکت پرس سینه با حرکت پارویی نشسته (P3) و استراحت غیرفعال را به صورت تصادفی انجام دادند و تعداد تکرارها در نوبت های مذکور ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. نتایج نشان داد هر سه مدل فعالیی مورد استفاده تعداد تکرارها را در نوبت های متوالی کاهش می دهد و بین توانایی حفظ تکرار در نوبت های متوالی تفاوت معناداری وجود دارد (001/0 = P). همچنین، توانایی حفظ تکرار با استفاده از مدل فعالیتی P1 در مقایسه با مدل فعالیتی P3 (001/0= P) و همچنین مدل فعالیتی P2 در مقایسه با مدل فعالیتی P3 (02/0=P)، به طور معناداری بیشتر است. این نتایج نشان داد بین مقدار لاکتات تولید شده در مدل های فعالیتی P1 و P3 (001/0=P) و P2 و P3 (03/0=P) تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین، با توجه به اینکه تعداد تکرارها و مقدار لاکتات تولید شده در مدل های فعالیتی P1 و P2 تفاوت معناداری وجود ندارد (0/85= P)، به نظر می رسد استفاده از ترکیب تمرینات اندام فوقانی و تحتانی علاوه بر اینکه با کاهش مقدار لاکتات تجمع یافته، کمیت تکرارها رادر حد بالاتری نگه می دارند، کل زمان تمرین را نیز نسبت به دیگر مدل های تمرینی کاهش می دهند.

حس عمقی توانایی است که فرد برای حفظ پوسچر و تعادل خود بدان نیاز دارد و همچنین عاملی مهم برای پیشگیری از آسیب مفصل است. حساسیت حس عمقی در طول دامنه حرکت مفصل ممکن است متفاوت باشد؛ از این رو تحقیق حاضر دقت موقعیت¬یابی مفصل زانو را در سه زاویه هدف 15، 45، 60 درجه و نیز برآورد پایایی اندازه¬گیری را در دو روز جداگانه بررسی کرده است. در این پژوهش 20 نفر (میانگین سنی: 1/2±22سال، قد: 8/6 ±1/177 سانتی¬متر، وزن :10 ± 3/72 کیلوگرم) که سابقه آسیب ارتوپدی و عضلانی در مفصل زانو نداشتند، شرکت کردند. دستگاه ایزوکینتیک بایودکس سیستم 3 برای اندازه-گیری حس وضعیت مفصل زانو در سه زاویه 15، 45 و 60˚ فلکشن زانو استفاده شد. این آزمون ها با فاصله زمانی یک روز تکرار شدند. بین زاویه 15 و 60 درجه در روز اول و دوم همبستگی معنی¬داری مشاهده شد (05/0< P). با توجه به یافته¬های این تحقیق می توان گفت برای اندازه¬گیری حس عمقی مفصل زانو می توان از زوایای مختلف استفاده کرد، ولی در بیان نتایج باید به زاویه هدف اشاره کرد.

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر یک دوره تمرینات پیلاتس بر عملکرد و درد بیماران فتق دیسکی با علائم لمبوسیاتالژی و مقایسة این روش با پروتکل معمولی درمان بود. به این منظور 34 بیمار فتق دیسکی با علائم لمبوسیاتالژی به­عنوان نمونه­های این تحقیق انتخاب شدند و به­طور تصادفی در دو گروه تجربی (16 نفر) و کنترل (18 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی برنامة تمرینی پیلاتس را به مدت 4 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه به مدت 60 – 45 دقیقه انجام دادند و گروه کنترل در مدت زمان مشابه، درمان­های رایج را انجام دادند. دامنة حرکتی کمر و ران به­ترتیب به­وسیلة آزمون­های شوبر و بالا آوردن مستقیم از ران (SLR) پاسیو ارزیابی شد. میزان درد از طریق پرسشنامة مک گیل و میزان ناتوانی به­وسیلة پرسشنامة اوسوستری محاسبه شد. برای تجزیه­وتحلیل داده­ها از آزمون t وابسته و t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که یک دوره تمرینات پیلاتس به افزایش زاویة SLR و دامنة حرکتی کمر و کاهش درد و ناتوانی بیماران منجر می­شود (05/0 p≤). به­نظر می­رسد تمرینات پیلاتس در بهبود عملکرد و درد بیماران فتق دیسکی با علائم لمبوسیاتالژی تأثیر داشته است.

تعادل از فاکتورهای آمادگی جسمانی به شمار می رود که در اجرای مهارت های ورزشی نقش مهمی دارد و ورزشکار را در حفظ وضعیت مناسب و رسیدن به اهدافش یاری می رساند. ورزش های مختلف با توجه به ویژگی و اقتضای رشته ورزشی به میزان متفاوتی از تعادل نیاز دارند و ورزشکاران رشته های مختلف از توانایی های متفاوتی در حفظ تعادل برخوردارند. بنابراین هدف از این پژوهش،پایایی سنجی آزمون های عملکردی تعادل در دختران نوجوان و جوان نیمه حرفه ای چند رشته ورزشی منتخب است.66 ورزشکار نیمه حرفه ای از رشته های بدمینتون، بسکتبال و تکواندو از دو گروه نوجوانان 15-10 سال و جوانان 30-20 سال که از سلامت عمومی برخوردار بودند، به عنوان آزمودنی در این مطالعه شرکت کردند. آزمون های تعادل ایستا (لک لک، رومبرگ، شارپند رومبرگ، BESS و فرشته)، نیمه پویا (Y) و پویا (زمان برخاستن و رفتن و راه رفتن تاندم) در سه نوبت نمره دهی توسط آزمونگر اجرا شد. برای کاهش اثر یادگیری، هر نوبت نمره دهی به فاصله 72 ساعت انجام گرفت. برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات از آمار توصیفی و برای تعیین پایایی آزمون ها از آمار استنباطی با آزمون ICCدر سطح معنا داری 05/0P≤ استفاده شد. نتایج نشان داد که آزمون های لک لک، فرشته و Y در هر سه رشته ورزشی در گروه نوجوانان و جوانان و آزمون زمان برخاستن و رفتن در بدمینتون و تکواندو در گروه جوانان پایا شدند. با توجه به نتایج تحقیق می توان آزمون های پایا را برای ارزیابی تعادل افراد ورزشکار در جهت عملکرد بهتر و پیشگیری از آسیب در فعالیت های ورزشی توصیه کرد.