فیلترهای جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۱۲۱ تا ۱۴۰ مورد از کل ۲۳۷ مورد.
ورزش از دیدگاه اسلام
لذت بازی کردن
حوزه‌های تخصصی:
تاثیر بازی در زندگی کودکان
منبع:
نمایش بهمن ۱۳۳۶ شماره ۹
حوزه‌های تخصصی:
یک دنیا بازی برای بچه ها (آشنایی با فعالیت های یک شرکت طراح و سازنده ی اسباب بازی)
حوزه‌های تخصصی:
بازی، شادی،تماشا
حوزه‌های تخصصی:
بررسی و توصیف چگونگی کاربرد هنر گرافیک جهت افزایش مهارت های شناختی نابینایان(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
نابینایان از جمله افراد ناتوان حسی هستند که به علت فقدان حس بینایی دچار مشکلات زیادی در یادگیری و شناخت می باشند. متخصصان معتقدند، 80 درصد آموخته های کودکان به کمک حس بینایی حاصل می شود. بنابراین افراد نابینا نمی توانند مانند افراد عادی چیزی را به طور اتفاقی و ضمنی یاد بگیرند. ولی با آموزش مناسب می توان سطح پیشرفت این کودکان را به اندازه ای افزایش داد، که با کودکان بینا برابر شوند. به خصوص این که این افراد به سایر حواس خود، مخصوصاً شنوایی و لامسه بیشتر متکی بوده و از دقت, توجه و کنجکاوی زیادی برخوردارند. نقش اصلی در پیشرفت توانایی ها و استعدادهای نابینایان بسته به استفاده بهینه از ابزارها وروش های مناسب آموزشی است. با توجه به این که هنر گرافیک یکی از ابزارهای است که نابینایان می توانند به کمک آن به راحتی با تصاویر و نوشته ها ارتباط برقرار کنند، در این پژوهش برآنیم به بررسی و توصیف هنر گرافیک پرداخته و با ارائه راهکارهایی جهت کاربردی کردن آن برای نابینایان، زمینه را برای رشد و شکوفایی هر چه بیشتر این افراد فراهم نماییم.
سرگرمی های محبوب در کمین کودکان
حوزه‌های تخصصی:
اهمیت و راه و رسم قصه گوئی
منبع:
تربیت ۱۳۶۵شماره ۱۳
حوزه‌های تخصصی:
دستورالعمل برگزادی دومین دوره مسابقات فرهنگی هنری امور تربیتی
منبع:
تربیت ۱۳۶۵شماره ۱۴
حوزه‌های تخصصی:
اثر بخشی آموزش الگوی خوش بینی به روش قصه گویی بر افزایش پیشرفت تحصیلی در کودکان دبستانی
حوزه‌های تخصصی:
قصه گویی به عنوان روشی غیرمستقیم برای ارایه چارچوبی برای آموزش و ارتقاء خودفهمی، کارآیی و وحدت دادن به تجارب، می تواند در سلامت کودکان و نوجوانان نقشی مؤثر داشته باشد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش الگوی خوش بینی به روش قصه گویی بر افزایش پیشرفت تحصیلی در کودکان دبستانی شهر سنقر بود. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح دو گروه آزمایش و کنترل با پیش آزمون–پس آزمون و مرحله ی پیگیری می باشد. از نمرات پیشرفت تحصیلی کودکان برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. گروه نمونه از بین داوطلبان شرکت در کارگاه قصه گویی انتخاب شد و با روش همتا کردن براساس نمره ی پیش آزمون پیشرفت تحصیلی، آزمودنی ها به دو دسته هم طراز تقسیم شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل قرار گرفتند. گروه نمونه شامل 31 نفر بوده است. طرح آزمایشی طی 12 جلسه اجرا شد. و سه ماه بعد از اتمام جلسات پس آزمون و شش ماه بعد از پس آزمون، آزمون پیگیری اجرا شد. داده ها با آمار توصیفی، آزمون t مستقل و تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش الگوی خوش بینی به روش قصه گویی، باعث افزایش پیشرفت تحصیلی در کودکان دبستانی شده است. همچنین کاربرد پذیری این روش منجر به پایداری اثرات آن بعد ازشش ماه شده است. بنابراین می توان پیشرفت تحصیلی کودکان را با استفاده از آموزش الگوی خوش بینی به روش قصه گویی تغییر داد و با استفاده از این آموزش به کودکان می توان بسیاری از مشکلات ناشی از پیشرفت تحصیلی را که منجر به سایر مشکلات خواهد شد از بین برد یا حداقل کاهش داد.
تأثیر آموزش شعر بر بازبینی حافظه کودکان(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش شعر بر بازبینی حافظه کودکان می باشد. روش: 24 نفر از دانش آموزان پسر پایه اول ابتدایی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. طرح پژوهش حاضر، در چهارچوب طرح نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. به این ترتیب 12 دانش آموز گروه آزمایشی، آموزش شعر را که براساس برنامه راهبرد آموزش خود پرسی چان و کله (1990) و رویکرد پردازش اطلاعات به درک مطلب دمبو(1994) طراحی شده بود، به مدت هشت جلسه 45 دقیقه ای دریافت کردند و از لیست کلمات جفتی به منظور سنجش بازبینی حافظه دانش آموزان استفاده شد. برای تحلیل داده از آزمون کوواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین خطای فراحافظه در دانش آموزانی که آموزش شعر دریافت کرده بودند کمتر از دانش آموزانی بود که این نوع آموزش را نداشتند. نتیجه گیری: دانش آموزانی که آموزش شعر دریافت کرده بودند بیشتر کلماتی که اطمینان به یادآوری آن داشتند را به یاد می آوردند در حالیکه دانش آموزانی که آموزش شعر دریافت نکرده بودند بیشتر کلماتی که اطمینان به یاد آوری آن داشتند را به یاد نمی آوردند، بنابراین بین حافظه واقعی و حافظه پیش بینی شده این دانش آموزان تفاوت مشاهده می شود.