درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان اثربخشی فراهم سازی محیط بر بهره هوشی، تبحر حرکتی و مهارت اجتماعی کودکان براساس نظریه سیستم های پویا بود. نمونه آماری این پژوهش همه کودکان دختر و پسر چهار تا پنج ساله شهر تهران بودند. 111 کودک به صورت نمونه گیری دردسترس و براساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. گردآوری داده ها با استفاده از پرسش نامه مشخصاتفردی، پرسش نامه فراهم سازی در خانه برای رشد حرکتی(AHEMD)، پرسش نامه مهارت اجتماعی ماتسون، آزمون هوش ریون، فرم کوتاه آزمون تبحر حرکتی بروینینکس-اوزرتسکی انجام شد. برای بررسی اثرگذاری فراهم سازی بر هریک از متغیرهای تبحر حرکتی، بهره هوشی و مهارت اجتماعی از رگرسیون خطی تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که 19 درصد از واریانس تبحر حرکتی ،12 درصد از مهارت های اجتماعی و 39 درصد از واریانس بهره هوشی کودکان به وسیله فراهم سازی تبیین می شود (P = 0.001).این نتایج نشان می دهد که با داشتن محیطی با نمره فراهم سازی زیاد، میزان تبحر حرکتی، بهره هوشی و مهارت اجتماعی کودکان افزایش می یابد.

هدف این پژوهش بررسی سلامت عمومی معلمان فعال و غیر فعال شهر چمستان بود. به این منظور ، 248 نفر از معلمان شاغل شهر چمستان ، دو پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (GHQ) برای انداره گیری چهار خرده مقیاس سلامت جسمانی ، اضطراب و اختلال خواب، کارکرد های اجتماعی و افسردگی و پرسشنامه بک برای سنجش سطح فعالیت بدنی را تکمیل کردند. آزمون یو من ویتنی برای مقایسه گروه ها نشان داد که معلمان فعال شهر چمستان در مقایسه با معلمان فعال شهر چمستان غیر فعال دارای سلامت عمومی بالاتر، سلامت جسمانی بهتر، اضطراب و اختلال خواب کمتر، کارکردهای اجتمائی مطلوب تر و دارای سطح افسردگی کمتر می باشند( 01/ p ≤) . سلامت عمومی و زیر شاخص های سلامت عمومی معلمان فعال بالاتر از معلمان غیر فعال است. فعالیت جسمانی به عنوان یک ابزار مهم برای حفظ بهداشت و سلامتی جامعه می تواند در درمان و پیشگیری از بیماری های مختلف جسمانی و به همان میزان در کنترل و در درمان مشکلات روانی مثل افسردگی و اضطراب و اختلال خواب مورد استفاده واقع شود.

هدف پژوهش حاضر، مقایسه مهارت های بینایی و دقت تصمیم گیری در داوران ماهر و مبتدی بسکتبال بود. شرکت کنندگان در پژوهش 38 داور مرد بسکتبال بودند که در دو گروه ماهر و مبتدی تقسیم شدند (هر گروه 19 نفر). شرکت کنندگان در آزمون کلیپ ویدئویی شرکت کردند و دقت تصمیم گیری برای هر شرکت کننده ثبت شد. در بخش دیگر این پژوهش، مهارت های بینایی پیرامونی، سرعت حرکات ساکادی، ورژنس و مهارت سهولت تطابقی در دو گروه اندازه گیری شدند. برای مقایسه داده ها از آزمون تی مستقل و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوتی معنادار بین دو گروه در دقت تصمیم گیری، سهولت تطابقی و سرعت حرکات ساکادی وجود داشت، اما بین مهارت بینایی پیرامونی و ورژنس دو گروه هیچ تفاوت معنادار وجود نداشت. همچنین، نتایج آزمون رگرسیون چندمتغیره با روش گام به گام نشان داد که دو مهارت سرعت حرکات ساکادی در گام اول و مهارت سهولت تطابقی در گام دوم، پیش بینی کننده معناداری برای متغیر ملاک پژوهش (مهارت تصمیم گیری) بودند. این نتایج نشان دهنده توانایی بیشتر داوران ماهر برای استخراج اطلاعات از زمینه بینایی مشابه نسبت به داوران مبتدی است. همچنین، دو مهارت سرعت حرکات ساکادی و مهارت سهولت تطابقی نقشی مهم در استخراج اطلاعات از زمینه بینایی دارند.

هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه تأثیر روش های تمرین کم خطا، پرخطا و مقیاس بندی تجهیزات بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال در کودکان بود. بدین منظور 50 دانش آموز پسر ده دوازده ساله که سابقه فعالیت ورزشی داشتند، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به شکل تصادفی به پنج گروه ده نفره (تمرین با تجهیزات مقیاس بندی شده از فاصله ثابت، تمرین با تجهیزات استاندارد [ مقیاس بندی نشده] از فاصله ثابت، تمرین کم خطا با تجهیزات مقیاس بندی شده، تمرین کم خطا با تجهیزات استاندارد و تمرین پرخطا با تجهیزات مقیاس بندی شده) تقسیم شدند. مرحله اکتساب پنج جلسه بود و در هر جلسه 50 کوشش اجرا شد. آزمون ها شامل آزمون انتقال و یادداری بودند. آزمون انتقال با 10 پرتاب از فاصله سه ونیم متری از حلقه ای با ارتفاع 8/2 متر با توپ شش، در آخرین روز اکتساب و 10 دقیقه پس از آخرین کوشش اجرا شد. آزمون یادداری نیز به صورت طرح انتقال دوگانه با 10 پرتاب از فاصله سه ونیم متری از حلقه با توپ سایز پنج و هفت به ترتیب با ارتفاع حلقه 60/2 و 05/3 متری، 24 ساعت بعد از آخرین جلسه اکتساب برگزار شد. داده ها با استفاده از آزمون های تی همبسته، تحلیل واریانس یک سویه و مرکب در سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند. مقایسه متغیر دقت گروه ها در آزمون یادداری و انتقال نشان داد که بین گروه ها تفاوت معناداری وجود ند ارد ( P˃0.05 ) . با وجوداین، الگوی پرتاب گروه های تمرین با تجهیزات مقیاس بندی شده بهتر از گروه تمرین با تجهیزات استاندارد بود ( P<0.05 ) . به طورکلی بر اساس نتایج پژوهش حاضر، تمرین با استفاده از تجهیزات مقیاس بندی شده باعث شکل گیری بهتر الگوی حرکت در کودکان می شود.

خلاقیت یکی از مهم ترین متغیرهایی است که موفقیت ورزشی یک فرد را تضمین می کند و همچنین برای ادامه فعالیت بدنی در افراد مبتدی مهم است. هدف این مطالعه نقش استراتژی های آموزشی یادگیری حرکتی بر خلاقیت تیمی فوتبالیست های مبتدی بود. شرکت کنندگان این مطالعه 66 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه های تهران بودند (49/27±68/2) که داوطلبانه در این مطالعه شرکت داشتند. همه آن ها مبتدی بودند که با نظر متخصص این موضوع تائید شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در گروه های آموزش خطی، غیرخطی و افتراقی جای داده شدند و به مدت سه ماه هر هفته دو جلسه تمرین کردند. هر گروه توسط مربی خاص خودش تمرین داده شد. پس از مداخلات هر گروه یک بازی انجام دادند و خلاقیت شرکت کنندگان با تحلیل فیلم و نظر دو متخصص بررسی شد. نتایج با توجه به نادر بودن اعمال شناسایی شده به صورت توصیفی گزارش شده است. یافته ها نشان می دهد خلاقیت گروهی که به روش غیرخطی تمرین کردند بیشتر از دو گروه دیگر است و همچنین خلاقیت گروه افتراقی بیشتر از گروه خطی بود. این نتایج با استناد به دیدگاه پویایی بوم شناختی استفاده از دست کاری قیود را برای ارتقا خلاقیت تیمی به خاطر اکتشافی بودن و کمک به حل چالش های حرکتی مفید می داند و برای مربیان، معلمان و مدرسان تربیت بدنی توصیه می شود. البته استفاده ازاین روش نیاز به تخصص و خلاقیت خود مربی هم دارد.

مقدمه و هدف : هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی راهبردهای نظم جویی فرآیندی هیجان در کنترل خشم و کاهش تکانشگری نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک کانون اصلاح و تربیت شهر خرم آباد بود. روش شناسی: روش پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری با گروه کنترل می باشد. نمونه مورد نظر شامل30 مرد از نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک کانون اصلاح و تربیت شهر خرم آباد که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند.گروه آزمایش برنامه راهبردهای نظم جویی هیجان مبتنی بر مدل گروس را به مدت ده جلسه گروهی دریافت کردند در حالی که گروه کنترل تا پایان طرح هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس تکانشگری بارات و پرسشنامه کنترل خشم اسپیلبرگر و برای تحلیل از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد آموزش راهبردهای نظم جویی فرآیندی هیجان موجب کنترل خشم و کاهش تکانشگری در افراد گروه آزمایش شد. نتیجه گیری : آموزش راهبردهای نظم جویی فرایندی هیجان تلویحات کاربردی مفیدی در درمان اختلال سلوک دارد.

پژوهش حاضر با هدف  بررسی ارتباط آمادگی جسمانی با سلامت روانی و میزان تحلیل رفتگی شغلی کارکنان عملیاتی منطقه 1 سازمان آتش نشانی تهران انجام شد. روش پژوهش، همبستگی بود و جامعه آماری این پژوهش شامل کارکنان عملیاتی منطقه 1 سازمان آتش نشانی تهران بود که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای و با استفاده از فرمول کوکران تعداد 237 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل آزمون های آمادگی جسمانی ایفرد، پرسشنامه سلامت روانی گلدبرگ (1972) و پرسشنامه تحلیل رفتگی شغلی مسلچ  و جکسون (1985) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS24 و با بهره گیری از روش های آمار توصیفی و استنباطی نظیر آزمون های نرمالیتی، همبستگی پیرسون و رگرسیون انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد میان آمادگی جسمانی و مولفه های آن، اعم از استقامت قلبی-عروقی، اسقامت اندام های فوقانی، استقامت عضلانی ناحیه تنه، چابکی و انعطاف پذیری با سلامت روانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین آمادگی جسمانی و مولفه های آن با تحلیل رفتگی شغلی رابطه منفی و معناداری دارند.

مقدمه و هدف: هدف ازاین پژوهش تعیین اثربخشی بازی درمانی بر مهارت های اجتماعی و رفتارهای کلیشه ای پسران دارای اختلال طیف اُتیسم با عملکرد بالا بود.   روش شناسی: پژوهش حاضر مطالعه ای نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. شرکت کنندگان شامل 17 کودک پسر مبتلا به اختلال طیف اُتیسم با عملکرد بالا بودند که در دامنه سنی 7 تا 10 سال قرار داشتند و به یکی از مراکز اُتیسم در شهر تهران مراجعه کرده بودند.  17 کودک توسط نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مداخله در 12 جلسه 90 دقیقه ای، هر هفته دو جلسه انجام شد؛ و والدین آنها نیز در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون، مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی-نسخه والدین گرشام و الیوت، همراه با پرسشنامه مشکلات رفتاری جوهانس روهانس را پر کردند. نتایج: داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که بازی درمانی بر روی مؤلفه های همکاری (0.04=P)، رفتار های بیرونی (0.02=P) و درونی (0.04=P) در مهارت های اجتماعی و مؤلفه های رفتارهای کلیشه ای (0.001=P) در مشکلات رفتاری تاثیر گذار بوده است. نتیجه گیری : نتایج نشان داد که  بازی درمانی بر روی مهارت اجتماعی و رفتارهای کلیشه پسران اتیسم تاثیرمثبت دارد.

پیچیدگی شیوه های آموزشی و مقوله تفاوت های فردی، چالش های فراوانی برای متخصصین امر آموزش مهارت های حرکتی ایجاد نموده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش خطی و غیرخطی بر عملکرد مهارت های حرکتی دستکاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان دختر 8 ساله دبستان های واقع در شهر بابلسر بودند که 55 نفر از آنان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به مدت 6 هفته، هفته ای 2 بار در برنامه مداخله ای که شامل آموزش خطی (انجام تمرینات تجویزی و تکراری) و آموزش غیرخطی (دستکاری قیود تکلیف مانند تجهیزات و دستورالعمل ها) برای بهبود عملکرد مهارت های حرکتی دستکاری بود، شرکت کردند. ابزار گرد آوری اطلاعات شامل، آزمون های کمی یا محصول محور تعدیل شده دقت پرتاب از بالای شانه، آزمون شوت مور- کریستین تعدیل شده برای کودکان و آزمون دریبل مارپیچ بسکتبال بود. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد در مهارت دقت پرتاب، مهارت دریبل مارپیچ و مهارت ضربه با پا، تفاوت معنی داری بین دو گروه آموزش خطی و غیرخطی وجود داشت (0/01>p) و کودکان برخوردار از آموزش غیرخطی نسبت به کودکان برخودار از آموزش خطی از سطح عملکرد بالاتری در مهارت های حرکتی دستکاری برخودار بودند. در نتیجه توصیه می شود معلمان و مربیان با بکارگیری رویکرد آموزشی غیرخطی در آموزش مهارت های حرکتی بنیادی به کودکان در دستیابی به نتایج عملکرد بهتر در محیط پویای یادگیری کمک کنند.

اختلال هماهنگی رشدییکی از اختلال های شایع رشدی است که بر عملکرد تحصیلی و حرکتی تأثیر می گذارد. در این مطالعه به بررسی اثر مداخله تمرین های حرکتی بر کارکرد اجرایی و انعطاف شناختی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی پرداخته شده است. این پژوهش به روش نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون اجرا شده است. تعداد 18 کودک براساس معیارهای دستورالعمل آماری و تشخیصی اختلال های روانی نسخه چهارم، ازمیان دانش آموزانپسر پایه دوم تا پایه چهارم دوره ابتدایی منطقه یک تهران غربال شدند. سپس، آن ها به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (نُه نفر با میانگین سنی 39/1 ± 6/8) و کنترل (نُه نفر با میانگین سنی 15/1 ± 11/8) قرار گرفتند. در پیش آزمون و پس آزمون، دو متغیر کارکرد اجرایی و انعطاف شناختی با استفاده از ابزار VSX Assessment platform اندازه گیری شدند. گروهتجربی تمرین های حرکتی منتخب را به مدت 20 جلسه 75 دقیقه ای (سه جلسه در هفته) انجام دادند. از روش تحلیل کوواریانس برای تحلیل داده ها استفاده شد. مقایسه پس آزمون گروه کنترل و تجربی نشان داد که کارکرد اجرایی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی پس از مداخله تمرینی بهبود معنادار داشته است ( P = 0.021)، اما در متغیر انعطاف شناختی تغییری معنادار مشاهده نشد ( P = 0.193). براساس نتایج پژوهش، احتمالاً تمرین های بدنی می توانند زیربنای شناختی رفتار حرکتی را بهبود دهند؛ بنابراین، باید گفت که مداخله های حرکتی راهی امن برای بهبود اختلال هماهنگی رشدی هستند.

هدف از این پژوهش، مطالعه اثر خستگی بر تصمیم گیری و رفتار جستجوی بینایی بازیکنان مبتدی و ماهر فوتبال بود. شرکت کنندگان 14 فوتبالیست مرد مبتدی با میانگین سنی 5/22 سال و 14 فوتبالیست مرد ماهر با میانگین سنی 4/27 سال بودند. هر دو گروه ﻓﯿﻠﻢﻫﺎﯾﯽ از ﻣﻮﻗﻌﯿ ﺖ 1در مقابل 1 حمله ای را ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﺮدﻧﺪ. سپس تصمیم خود را که حرکت به چپ، راست و شوت بود در دو حالت بدون خستگی و خستگی اعلام کردند. نتایج آزمون t همبسته نشان داد که بین نمرات تصمیم گیری بازیکنان ماهر و مبتدی در قبل و بعد از خستگی تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0<P). تعداد و زمان تثبیت ها با آزمون تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری مکرر ارزیابی شد. نتایج تعداد تثبیت ها نشان داد که اثر اصلی سطح مهارت معنی دار بود (05/0>P)، امّا اثر اصلی مراحل آزمون معنی دار نبود (05/0<P). همچنین اثر تعاملی سطح مهارت در نقطه خیرگی، تعامل مهارت با مراحل آزمون، تعامل مناطق خیرگی با مراحل آزمون و تعامل سطح مهارت در مناطق خیرگی با مراحل آزمون معنی دار نبودند (05/0<P). نتایج زمان تثبیت ها نشان داد که اثر اصلی سطح مهارت و مراحل آزمون معنی دار نبودند (05/0<P). اثر تعاملی سطح مهارت در مراحل آزمون و تعامل سطح مهارت، نقاط خیرگی در مراحل آزمون معنی دار بودند (05/0>P). پیشنهاد می شود که بر اساس شناسایی نقاط مهم اطلاعات به بازیکنان آموزش داده شود که در شرایط خستگی به مناطق مهم تر توجه کنند.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی الگوی حرکتی اندام تحتانی در ضربه شوت کاشته فوتبال بود. شرکت کنندگان در این پژوهش 24 بازیکن نخبه فوتبال بودند که همگی آن ها برتری پای راست داشتند و در شش ماه گذشته هیچ گونه آسیب و جراحت جدی نداشتند. 12 نفر از آن ها سالم بودند (سن: 2/1 ± 87/25 سال وقد: 6/4 ± 7/180 سانتی متر) و 12 نفر دیگر (سن: 39/1 ± 25/25 سال و قد: 0/5 ± 37/181 سانتی متر)بازیکنانی بودند که حداقل دو سال از عمل جراحی بازسازی لیگامان صلیبی قدامی (ACL) آن ها می گذشت. پس از 10 دقیقه گرم کردن و اجرای پنج ضربه شوت کاشته، 15 نشانگر منعکس کننده نور کروی شکل به قطر 14 میلی متر روی نقاط مشخص شده آناتومیکی در اندام تحتانی نصب شدند. آزمودنی ها ضربه کاشته شوت فوتبال را سه دفعه انجام دادند. برای اجرای هر ضربه آزمودنی سه قدم از توپ فاصله می گرفت و آن گاه با زاویه 30 درجه به توپ نزدیک می شد و به منطقه مشخص شده به ابعاد 5/1 × 5/1 متر که به فاصله پنج متری از توپ و فاصله نیم متری از سطح زمین قرار داشت، ضربه خود را روانه می کرد. ضربه ها با استفاده از سیستم آنالیز حرکتیبا پنج دوربین دیجیتال (viconvcam460) با فرکانس 200 هرتز ثبت شدند. و زوایا و دامنه حرکتی مفاصل ران، زانو و مچ پا و همچنین سرعت زاویه ای ساق پا و ران با استفاده از نرم افزارهای تحلیل حرکت وایکون و اکسل 2007 و با استفاده از روش دینامیک معکوس در محیط نرم افزار متلب محاسبه شدند. تحلیل داده ها در نرم افزار اس.پی.اس.اس. نسخه 18 با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره و بین گروهی (مانوا) در سطح معناداری 05/0 انجام شد. نتایج پژوهش تفاوت معناداری را در زاویه هایپراکستنشن ران و نیز زوایای زانو و مچ پا نشان داد (P < 0.05)، ام ا در دام نه حرکتی ران و زاویه ران هنگام تماس پای ضربه زننده با توپ تفاوت معناداری مشاهده نشد (P > 0.05). هم چنین، تفاوت معناداری در س رعت زاوی ه ای ران ب ین دو گ روه م شاهده نشد (P = 0.63)؛ این درحالی است که ب رای س رعت زاوی ه ای س اق پا در دو گ روه تفاوت معناداری به دست آمد (P = 0.000). با توجه به تغییر پارامترهای حرکتی که موجب تغییر معنادار اندازه زوایای دو گروه شده است، می توان نتیجه گرفت بازسازی آسیب ACLمکانیسم کنترلی و برنامه حرکتی ضربه شوت کاشته را تغییر می دهد و بیشترین تأثیر را بر حرکت مچ و زانو و کمترین تأثیر را بر حرکت ران دارد؛ بنابراین، توصیه می شود مربیان و دست اندرکاران تیم های ورزشی به این موارد توجه کنند.

انگیزش باعث می شود انسان ها با افزایش توجه، تسهیل حرکات بدنی سریع تر و تقویت رفتارهایی که منجر به دستیابی به هدف می شود، به اهداف مورد نظر خود دست یابند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تغییرات انگیزشی و تمرینات بینایی بر مهارت-های بینایی، موج آلفا و یادگیری مهارت گلف بود. 60 دانشجوی دختر با میانگین (سن 3/2±2/22) سال در یک طرح تحقیق نیمه تجربی حاوی پیش آزمون و پس آزمون شرکت کردند. آزمودنی ها پس از اجرای پیش آزمون به طور تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. جهت مداخله در گروه های آزمایشی از مداخلات رفتاری محیط حامی نیاز و تمرینات بینایی ریون و گیبور استفاده شد. قبل و بعد از برنامه تمرینی، آزمون های بینایی (حرکات ساکادی، هماهنگی چشم - دست و بینایی پیرامونی) از آزمودنی ها به عمل آمد. موج آلفا با استفاده از دستگاه نوروفیدبک دو کاناله ثبت شد. عملکرد شرکت کنندگان نیز به صورت خطای شعاعی ضربات پات گلف ثبت شد. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین چهار گروه در نمرات پس آزمون مهارت های بینایی، آلفا و عملکرد تفاوت معناداری وجود داشت (05/0< p). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی بیانگر اثربخشی بهتر و بیشتر مداخلات رفتاری حامی نیاز به همراه تمرینات بینایی بر مهارت های بینایی، موج آلفا و عملکرد گلف بود. یافته های اخیر از ادبیات پژوهشی در این زمینه حمایت می کند که انگیزش ناشی از محیط حامی- نیاز از طریق رضایت از نیازهای اساسی روان شناختی به همراه تمرینات بینایی با محدود کردن دامنه توجه بر پردازش بینایی و تمرکز توجه به محرک های بینایی مؤثر است.

در مطالعات متفاوتی برتری کانون توجه بیرونی نسبت به کانون توجه درونی با استفاده از معیارهای نسبتاً ساده توصیف شده است.این پژوهش با هدف آزمون فرضیه عمل محدود شده کانون توجه از طریق بررسی مکانیسم های زیربنایی نوروفیزیولوژیک عضلات اندام تحتانی در پرش عمودی تحت تأثیر کانون توجه انجام شد. بدین منظور، 12 والیبالیست ماهر مرد (میانگین سنی92/1 ±24 سال، میانگین وزنی 8/7 ±5/73 کیلوگرم)که به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کرده بودند، حرکت پرش عمودی را روی صفحه نیروسنج در دو وضعیت کانون توجه بیرونی و درونی اجرا کردند. در طول پرش، سیگنال های الکترومایوگرافی سطحی عضلات اندام تحتانی با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی که با دستگاه صفحه نیروسنج از نظر زمانی همسان شده بود، ثبت شد. نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که ارتفاع پرش در وضعیت کانون توجه بیرونی از وضعیت کانون توجه درونی بیشتر بود. همچنین، نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب نشان داد که تفاوت معناداری در زمان شروع و پایان فعالیت عضلانی در دو وضعیت کانون توجه بیرونی و درونی وجود نداشت (زمان شروع: (0.85 = P)، زمان پایان: (0.08 =P ). بین فعالیت الکتریکی عضلات در فاز درونگرای پرش عمودی در دو وضعیت کانون توجه بیرونی و درونی تفاوت معنادار وجود داشت (0.005 = P)، اما در فاز برونگرا تفاوت معنا دار مشاهده نشد (0.069 =P ). این نتایج حاکی از این است که هماهنگی برون عضلانی تحت تأثیر نوع کانون توجه قرار نمی گیرد، اما هماهنگی درون عضلانی تحت تأثیر کانون توجه بیرونی افزایش می یابد و کانون توجه بیرونی موجب توسعه خودکاری بیشتر در کنترل حرکات می شود که این موضوع با فرضیه عمل محدودشده هم راستاست.

هدف از مطالعه حاضر بررسی آرایش مختلف تمرین بر یادگیری زمانبندی نسبی یک تکلیف حرکتی بود. بدین منطور 64 شرکت کننده بصورت در دسترس با دامنه سنی (4= انحراف معیار ،22= میانگین) انتخاب و به صورت تصادفی در پنج گروه (کنترل، کم خطا، پرخطا، تصادفی و نظام دار فزاینده) تقسیم شدند. این پژوهش در چهار مرحله: الف) پیش آزمون (10 کوشش)، ب) سه جلسه اکتساب برای هر گروه آزمایشی(45 کوشش در هر جلسه در مجموع 135 کوشش تمرینی)، ج) یادداری10دقیقه و 24 ساعته (10 کوشش برای هر آزمون) پس از مرحله اکتساب، د) انتقال 10 دقیقه و 24 ساعته (10 کوشش برای هر آزمون) پس از مرحله اکتساب انجام شد. در مرحله اکتساب، چهار گروه آزمایشی، بجز گروه کنترل، تکلیف زمانبندی را با سه سطح دشواری متفاوت(ساده، متوسط، دشوار) با دریافت بازخورد تمرین کردند. تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز واریانس مرکب، تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون تعقیبی LSD انجام گرفت. یافته ها در زمانبندی نسبی (RMSE) نشان داد که در پیش آزمون تفاوت معناداری بین گروه ها وجود ندارد. به علاوه، در آزمون های یادداری و انتقال، گروه های کم خطا و نظام دار فزاینده عملکرد بهتری نسبت به گروه های دیگر داشتند، همه (05/0≥PS). همچنین در آزمون انتقال تکیف ثانویه (24 ساعت) گروه های کم خطا و نظام دار فزاینده عملکرد بهتری در مقایسه با سایر گروه ها داشتند، همه (05/0≥PS). نتایج حاکی از آن است که تمرین در گروه های کم خطا و نظام دار فزاینده منجر به یادگیری بهتر تکلیف و تعمیم دهی بهتر آن به شرایط جدید می گردد. این یافته ها مطابق با نظریه های یادگیری پنهان و بازپردازش آگاهانه می باشند.

مقدمه و هدف: مهم ترین هدف دوران کودکی رشد مهارت های حرکتی است که بر طبق نتایج تحقیقات اخیر نقش بسزایی در عملکرد ورزشی ایفا می کند. هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش اضطراب اجتماعی اندام و نظم جویی شناختی هیجان بر تبحر حرکتی کودکان 9 تا 11 ساله بود. روش شناسی: روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان پسر ابتدایی 9 تا 11 ساله شهرستان ارومیه در سال تحصیلی 98-1397 مشغول به تحصیل بودند تشکیل دادند. 200 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اضطراب اجتماعی اندام موتل و کنروی(2000)، نظم جویی شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران(2007) و تبحر حرکتی برونینکس-اوزرتسکی(2005) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با ضریب همبستگی پیرسون، آزمون کلموگروف-اسمیرنوف، آزمون دوربین-واتسون و تحلیل رگرسیون چندگانه همزمان انجام شد نتایج: یافته ها نشان داد که بین اضطراب اجتماعی اندام و تبحر حرکتی کودکان رابطه منفی وجود دارد. همچنین بین نظم جویی شناختی –هیجانی با تبحر حرکتی کودکان رابطه معنی دار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که اضطراب اجتماعی اندام را می توان متغیری پیش بین برای تبحر حرکتی کودکان در جهت معکوس نظر گرفت. همچنین مولفه ی نظم جویی شناختی –هیجانی را می توان بعنوان متغیر پیش بین تبحر حرکتی در جهت مثبت در نظر گرفت.

در این پژوهش، تغییرپذیری های الگوهای پرتاب کودکان درنتیجه تغییر قیود تکلیف بررسی شد. روی هم رفته، 24 کودک (12 پسر و 12 دختر) پنج و شش ساله، داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. دست کاری های قیود تکلیف شامل تغییر در موقعیت هدف (حلقه های افقی و عمودی) و اندازه توپ (قطر 6 و 12 سانتی متر) به عنوان قیود اصلی درنظر گرفته شدند. الگوهای قابل مشاهده ای که کودکان استفاده کردند، ارزیابی شدند و تغییرات ویژگی های سینماتیکی مؤلفه های اصلی الگوی پرتاب ترجیحی شرکت کنندگان بررسی شدند. انتقال از الگوی پرتاب دو دست به یک دست و تغییر از پرتاب زیرشانه به بالای شانه در انگشت شمار کوشش های نخستین دیده شد (بیشتر در پرتاب توپ های بزرگ تر)؛ ولی پاسخ حرکتی ترجیحی الگوی پرتاب یک دست از بالای شانه بود. تحلیل سینماتیکی نشانگر حساسیت مؤلفه های تاب به عقب، بازو و ساعد الگوی پرتاب از بالای شانه درنتیجه اِعمال قیود تکلیف موردنظر بود و بیشترین تغییرات در ویژگی های سینماتیکی مرتبط با مؤلفه ساعد رخ داد. یافته های پژوهش شواهدی تجربی برای توجیه تغییرات الگوهای حرکتی در رشد حرکتی برای نظریه سیستم های پویا فراهم می کنند. همچنین، درباره مزایای بالقوه کاربرد قیود برای بهبود فرایند اکتساب مهارت در زمینه های تربیت بدنی بحث شد.

مدت زمان سپری شده پس از یادگیری یک تکلیف توالی حرکتی حافظه پنهان، از تحکیم آن حمایت می کند؛ اما هنوز مشخص نیست که آیا این گذر زمان و فعالیت انجام شده در این دوره زمانی موجب تثبیت یا افزایش در عملکرد توالی حرکتی می شود یا خیر؛ بنابراین، هدف مطالعه حاضر، ارزیابی دوره زمانی با مداخلات خاص بر تحکیم حافظه پنهان در انسان بود. بدین منظور، 45 نفر از افراد داوطلب تکلیف تطبیق رنگ زنجیره ای را در سه بلوک 150 کوششی اجرا کردند و سپس، به صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. گروه اول پس از گذشت یک ساعت و گروه دوم پس از گذشت شش ساعت در تکلیف متقابله شست شرکت کردند. گروه سوم هیچ تکلیف مداخله ای دریافت نکردند. سپس، هر سه گروه پس از گذر 24 ساعت از تکلیف هدف، در آزمون یادداری شرکت کردند. نتایج آزمون یادداری گروه های موردبررسی اختلاف معناداری را بین اکتساب و یادداری تکلیف تطبیق رنگ زنجیره ای نشان نداد. یافته پژوهش حاضر می تواند بیانگر این نکته باشد که حافظه حرکتی پنهان بلافاصله پس از یادگیری تثبیت می شود و انجام تکلیف تداخلی متقابله شست و گذر زمان اثری افزایشی یا کاهشی بر حافظه حرکتی پنهان ندارد. درواقع، تحکیم این حافظه مبتنی بر ثبات است.

هدف از این مطالعه مقایسه نقش آموزش خطی و غیرخطی بر خلاقیت تیمی و فردی در فوتسالیست های مبتدی بود. در این مطالعه 30 دانشجو از دانشگاه تبریز به روش داوطلبانه شرکت کردند. آزمودنی ها در هر یک از گروه های خطی و غیرخطی (15 نفر در هر گروه) به صورت تصادفی تقسیم شدند و به مدت سه ماه مهارت های فوتسال و بازی فوتسال را تمرین کردند. متغیرهای وابسته به روش تحلیل فیلم اندازه گیری شدند. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس برای اعمال مناسب و نامناسب و آمار توصیفی برای اعمال خلاق و ابداعی و خلاقیت تیمی نشان داد روش غیرخطی بهتر از روش خطی است. این نتایج بر دست کاری قیود به جای ارائه بازخورد و الگو تأکید دارد و برای مربیان و معلمان کاربرد دارد و توصیه می شود این افراد برای به کارگیری روش های نوین یادگیری آموزش ببینند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی مؤلفه های ردیابی بینایی و میزان خطای فضایی و زمانی در تکلیف هدف گیری دوطرفه با دست برتر و غیربرتر، انجام شد. شرکت کنندگان در پژوهش 17 دانشجوی راست دست در رده سنی ۱۹ تا ۲۲ بودند. آن ها تکلیف ضربه زنی دوطرفه را در هشت شرایط متفاوت یعنی دو دشواری زمانی و دو دشواری فضایی با دست برتر و غیربرتر با استفاده از دستگاه سنجش مبادله سرعت-دقت با ریتم مترونوم شنیداری انجام دادند. پهنای مؤثر هدف و خطای زمان بندی ضربات ارزیابی و مقایسه شد. رفتار جست وجوی بینایی نیز شامل تعداد، مدت زمان و نرخ تثبیت ها با استفاده از سیستم ردیابی بینایی دوچشمی ارزیابی شد. برای تحلیل آماری داده ها از آزمون تحلیل واریانس درون گروهی و فریدمن استفاده شد. نتایج نشان داد در پهنای مؤثر هدف ( We ) بین تکلیف آسان با دشوار و اندام برتر با غیربرتر، تفاوت وجود نداشت، اما بین تکلیف آسان و دشوار از نظر زمانی تفاوت وجود داشت. خطای زمان بندی در دست غیربرتر، حرکت دشوار و سریع خطاها بیشتر بود. همچنین تغییر در دشواری فضایی، دشواری زمانی و اندام بر تعداد و زمان تثبیت های بینایی تأثیر معنادار نداشت، ولی بر نرخ تثبیت های بینایی معنادار بود؛ به طوری که میانگین نرخ تثبیت ها در اجرا با دست غیربرتر از دست برتر بیشتر بود. به طورکلی، در تکالیف مداوم ضربه زنیِ سریع، خطاهای زمانی بیش از خطاهای فضایی تحت تأثیر دشواری تکلیف و برتریِ دستی قرار می گیرند و هنگام اجرای تکلیف با دست برتر مدت زمان کمتری صرف خیره شدن بر هدف می شود.