فیلترهای جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۷۰۱ تا ۷۲۰ مورد از کل ۱٬۰۲۶ مورد.
حوزههای تخصصی:
لیگامان صلیبی قدامی ( ACL ) [1] یکی از پر آسیبترین لیگامانهای زانو است. تفاوت های بیومکانیکی و عصبی-عضلانی تنه و اندام تحتانی طی اعمال ورزشی، محتمل ترین دلیل اختلاف قابل توجه نرخ بالای شیوع آسیب غیر برخوردی ACL در زنان به نسبت مردان است. هدف این تحقیق ارزیابی اثر شش هفته تمرینات ثبات مرکزی بر سینماتیک تنه شامل فلکشن رو به جلو و فلکشن جانبی در زنان ورزشکار با نقص کنترل عصبی-عضلانی تنه بهمنظور پیشگیری از آسیب ACL . 22 زن ورزشکار بهطور تصادفی به دو گروه تمرینی (11 نفر) و کنترل (11 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرینی، تمرینات ثبات مرکزی را طی شش هفته انجام دادند و گروه کنترل هیچ تمرین خاصی انجام ندادند. سینماتیک تنه در پیشآزمون و پسآزمون طی فرود تکپا، با استفاده از دستگاه تحلیل حرکت ارزیابی شد. میزان فلکشن تنه در گروه تمرینی پس از شش هفته تمرین افزایش معنیداری پیدا کرد (از 08/20 تا 67/27 درجه)، اما در میزان فلکشن جانبی تنه کاهش معنیداری مشاهده نشد ( 314/0 P= ). در تحقیق حاضر در گروه تمرینی، میزان فلکشن رو به جلو بهطور معنیداری افزایش یافت. می توان این گونه بیان کرد که تمرینات ثبات مرکزی استفادهشده در تحقیق حاضر با افزایش ثبات ناحیه مرکزی بدن، احتمالاً استراتژی فراخوانی عضلات این ناحیه را بهبود داده است؛ از این رو با توجه به نتایج این تحقیق می توان نتیجه گرفت که شش هفته تمرینات ثبات مرکزی در زنان ورزشکار با نقص عصبی-عضلانی کنترل تنه می تواند به کاهش عوامل خطر قابل تعدیل آسیب ACL نظیر برخی عوامل بیومکانیکی و عصبی-عضلانی منجر شود.
تأثیر مراقبه ذهن_ آگاهی بر عملکرد ورزشی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
مراقبه ذهن ـ آگاهی از راهبردهای ارتقاء عملکرد ورزشی است که از طریق بهبود تمرکز مؤثر واقع می شود. بااینحال پژوهش های کمی در تأیید تأثیر کلی آن بر عملکرد ورزشی انجام شده است. مطالعات اخیر نشان داده اند که ذهن ـ آگاهی ممکن است بر بهبود کنترل حرکتی، عملکرد تعادلی، تصمیم گیری، و آمادگی جسمانی مؤثر باشد. چندین پژوهش تجربی نیز نشان داده اند که رویکردهای مبتنی بر ذهن_ آگاهی می توانند بر عملکرد ورزشی در رشته های مختلف اثر بگذارند و باعث پایبندی به ورزش شوند. این مقاله با ارائه منطق نظری برای مداخله ذهن ـ آگاهی و یکپارچه کردن مفاهیم ذکرشده، نمایی کلی از این رویکرد نوین را برای افزایش عملکرد ورزشی فراهم می نماید. همچنین، نشان می دهد راهبردهایی که باعث بهبود ذهن- آگاهی، پذیرش تجارب درونی مانند افکار، هیجانها، و حس های بدنی، روشن کردن اهداف باارزش، کاهش تکانشگری، و افزایش توجه به نشانه های بیرونی می شوند، می توانند باعث بهبود عملکرد ورزشی شوند. پژوهش حاضر که یک مرور تحلیلی مبتنی بر شواهد است، ضمن بررسی دلایل تأثیر ذهن ـ آگاهی بر عملکرد ورزشی، پیشنهاد هایی را در زمینه ارتباط بین رویکردهای مبتنی بر ذهن_ آگاهی و عملکرد ورزشی مطرح می کند.
تاثیر اضطراب رقابتی و پیچیدگی تکلیف بر زمان واکنش کاوش، تلاش ذهنی و عملکرد بازیکنان تنیس روی میز(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
هدف از این تحقیق بررسی تاثیر اضطراب رقابتی و پیچیدگی تکلیف بر زمان واکنش کاوش، تلاش ذهنی و عملکرد بازیکنان تنیس روی میز بود.
16 نفر از بازیکنان تنیس روی میز با استفاده از تکالیف تنیس روی میز، در دو سطح اضطراب و پیچیدگی بالا و پایین مورد بررسی قرار گرفتند. اضطراب رقابتی افراد از طریق روشهای متداول نظیر رتبه بندی و جایزه مورد دستکاری قرار گرفت. میزان اثربخشی از طریق دقت ضربات در برخورد به اهداف از قبل تعیین شده مورد بررسی قرار گرفت و دو متغیر میزان تلاش ذهنی و زمان واکنش کاوش به منظور اندازه گیری کارایی پردازش مورد استفاده قرار گرفتند. داده ها از طریق تحلیل واریانس با اندازه های مکرر با دو عامل درون گروهی اضطراب و پیچیدگی تکلیف برای هر کدام از متغیرها به صورت جداگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج حاکی از عدم وجود تفاوت معنی دار در اثربخشی عملکرد افراد در شرایط اضطراب بالا و پایین در هر دو تکلیف با پیچیدگی بالا و پایین بود (05/0 > P ) . تفاوت معنی داری بین زمان واکنش افراد در شرایط اضطراب بالا و پایین در هر دو تکلیف یافت شد که بر اساس آن با افزایش اضطراب زمان واکنش کاوش افراد افزایش می یافت(05/0 < P ). در صورتیکه افزایش معنی دار تلاش ذهنی در شرایط اضطراب بالا تنها در تکلیف با پیچیدگی پایین مشاهده گردید. بطور کلی نتایج از فرضیه کارایی پردازش در این تحقیق حمایت نمودند.
شنا؛ ورزش، تفریح، سلامتی
حوزههای تخصصی:
فراشناخت و فعالیت ورزشی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
فراشناخت از عوامل مؤثر بر یادگیری و اجرای مهارت های ورزشی، و فعالیت ورزشی یکی از کم هزینه ترین راهکارهای موجود برای بهبود مهارت های فراشناختی است؛ با این حال پژوهش های کمی در تأیید تأثیر متقابل فراشناخت و فعالیت ورزشی بر یکدیگر انجام شده است. بعضی از فعالیت های ورزشی ممکن است باعث بهبود مهارت های فراشناختی شوند؛ در مقابل، پژوهش ها نشان داده اند که راهکارهایی که باعث ارتقای فراشناخت می شوند ممکن است بر مهارت های روانی ـ حرکتی و فعالیت ورزشی اثر بگذارند. این مطالعه باهدف ارائه دلایل اثر متقابل فراشناخت و فعالیت ورزشی، به شیوه تحلیلی، به بررسی پیشینه مربوط به رشد هر یک، و به طرح دستورالعمل های اساسی می پردازد که می تواند به ارتباط بین فراشناخت و فعالیت ورزشی جهت دهد.
تأثیر تمرین های هوازی بر خلق بیماران سندرم روده تحریک پذیر(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
پژوهش حاضر به بررسی تأثیر فعالیت بدنی هوازی بر کاهش خلق منفی (اضطراب و افسردگی) بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر می پردازد. بدین منظور 146 زن بیمار مراجعه کننده به کلینیک گوارشی بیمارستان پیامبران تهران، که تشخیص قطعی سندرم روده تحریک پذیر دریافت کرده بودند، به صورت نمونه های در دسترس انتخاب و با پرسشنامه 28 سؤالی سلامت عمومی گلدبرگ غربال شدند و 30 نفر که نمره معادل یا بیش از 23 کسب کرده بودند، به صورت تصادفی ساده در دو گروه کنترل و گروه آزمایشی قرار داده شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تی مستقل و وابسته صورت گرفت. پیش از اعمال متغیر مستقل تفاوت معناداری بین گروه ها مشاهده نشد، اما پس از اعمال متغیر مستقل (فعالیت بدنی ایروبیک) به مدت نه هفته (هفته ای سه جلسه)، میزان علائم جسمانی، اضطراب، و افسردگی آزمودنی های گروه تجربی به طور معناداری کاهش یافت. در نتیجه، فعالیت بدنی هوازی نقش مؤثری در کاهش اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر دارد.
استرس شغلی
مقایسه تاثیر رویکرد های یادگیری مشارکتی، رقابتی و انفرادی بر عوامل منتخب آمادگی جسمانی و حرکتی دانش آموزان: نقش واسطه گری کمال گرایی و عزت نفس(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر رویکرد های یادگیری مشارکتی، رقابتی و انفرادی بر عوامل منتخب آمادگی جسمانی و حرکتی دانش آموزان با نقش واسطه ای کمال گرایی و عزت نفس بود. بدین منظور 120 دانش آموز پسر پایه اول راهنمایی با میانگین سنی 3/0±12 سال از منطقه یک شهر تهران به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه آزمایشی تقسیم شدند. آزمودنی ها پس از شرکت در پیش آزمون، که شامل آزمون های چابکی (دو 9×4)، انعطاف پذیری (نشستن و رسیدن)، استقامت عضلات شکم (دراز و نشست) و استقامت قلبی– تنفسی (دو 540 متر) ایفرد بود، به مدت 20 جلسه (هفته ای 2 جلسه) تمرین و سپس در جلسه پس آزمون شرکت کردند. همچنین تمامی دانش آموزان در پیش آزمون و پس آزمون پرسشنامه های کمال گرایی و عزت نفس را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه، تحلیل کواریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنا داری 05/0P< استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک راهه و تحلیل کواریانس یک راهه (با کنترل نقش واسطه ای ویژگی های شخصیتی عزت نفس و کمال گرایی) نشان داد رویکرد یادگیری مشارکتی که در آن دانش آموزان در گروه های کوچک، منظم و همگن برای هدف اصلی تلاش می کنند به طور معنا داری از رویکرد های یادگیری رقابتی و انفرادی در افزایش آمادگی جسمانی و حرکتی دانش آموزان موثرتر است (05/0 P<). به طور کلی نتایج تحقیق حاضر از نظریه یادگیری رفتاری و اجتماعی در یادگیری مشارکتی (مورگان، 2003) حمایت می کند. با توجه به نتایج این تحقیق پیشنهاد می شود برای افزایش آمادگی جسمانی و روانی دانش آموزان و استفاده از مزایای رویکرد یادگیری مشارکتی، معلمان از این رویکرد در درس تربیت بدنی بهره ببرند.
مقایسه استراتژی های مقابله با اضطراب رقابتی در ورزشکاران رزمی با توجه به سطوح مختلف موفقیت آنان در مسابقات(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
تحقیق به مقایسه اضطراب رقابتی و استراتژی های کنار آمدن با آن در ورزشکاران رزمی در سه سطح قهرمانی استانی، ملی و بین اللملی پرداخته است. 403 نفر از ورزشکاران چهار رشته رزمی ووشو، جودو، تکواندو و کاراته که در مسابقات استانی، ملی و بین المللی دارای مقام قهرمانی بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری دو پرسشنامه استاندارد ارزیابی اضطراب رقابتی با 18 سوال و شیوه های مقابله با اضطراب رقابتی با 17 سوال است. روایی پرسشنامه ها به شکل صوری و پایایی آن ها با آزمون آلفای گرونباخ 0/86 برای ارزیابی اضطراب و 0/84 برای شیوه های مقابله تایید گردید. با بهره گیری از آزمون کروسکال والیس مشخص شد: مدال آوران استانی بیشترین میزان اضطراب رقابتی شناختی و بدنی را دارند. در این بین مدال آوران بین المللی اضطراب رقابتی شناختی بیشتر و مدال آوران ملی اضطراب رقابتی بدنی بیشتر را تجربه می نمایند. همچنین مدال آوران بین المللی بیشتر از شیوه های مقابله شناختی و بدنی و مدال آوران استانی بیشتر از شیوه های مقابله منفی برای مقابله با اضطراب استفاده می نمایند. توجه به دستآوردهای دیگر مسابقات ورزشی همچون تجربه، بهسازی عملکرد و... بجای بها دادن بیش از حد به پیروزی، برای کنترل اضطراب رقابتی که یکی از عوامل کاهش موفقیت ورزشکاران است، پیشنهاد می شود.
بررسی ارتباط بین ابعاد کمال گرایی و خودکارآمدی در دانشجویان دختر(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین ابعاد کمال گرایی و خودکارآمدی در دو گروه از دانشجویان شرکت کننده در کلاس های ایروبیک و دانشجویانی بود که در این کلاس ها شرکت نکرده بودند. برای این منظور، 50 دانشجوی دختر شرکت کننده در کلاس های ایروبیک دانشگاه تهران، به عنوان نمونه، و 50 دانشجوی دیگر نیز به طور تصادفی از همان جامعه انتخاب شدند. برای ارزیابی ابعاد کمال گرایی از مقیاس کمال گرایی مثبت و منفی فلت، و برای ارزیابی خودکارآمدی از مقیاس خودکارآمدی شوارتز استفاده شد. نتایج آزمون تی نشان داد که دو گروه تنها در بعد کمال گرایی منفی اختلاف معناداری باهم داشتند. نتایج همچنین نشان داد که بین خودکارآمدی و بعد مثبت کمال گرایی ارتباط مثبت معنادار و بین خودکارآمدی و بعد منفی کمال گرایی ارتباط منفی معنادار وجود دارد. این نتایج نشان می دهد که شرکت در فعالیت های ایروبیک، اگرچه ممکن است به بروز و پیشرفت ویژگی های مربوط به کمال گرایی مثبت منجر نشو،د اما ویژگی های مربوط به کمال گرایی منفی را کاهش می دهد.
ارتباط بین نیمرخ های انگیزشی و مراحل تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین نیمرخ های انگیزشی و مراحل مختلف تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان دختر و پسر دانشگاههای تهران بود. بر این اساس، تعداد 400 دانشجوی دختر و پسر بهصورت نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب و پرسشنامههای مراحل تغییر رفتار تمرینی (کاردینال) و نیمرخ های انگیزشی (پلیتر و همکاران) را تکمیل کردند. بهمنظور بررسی الگوهای انگیزشی مراحل تغییر رفتار، چهار خوشه انگیزشی (نیمرخ انگیزش خودتعیین، نیمرخ انگیزش متوسط، نیمرخ انگیزش غیرخودتعیین، نیمرخ بیانگیزشی) استخراج شد. بهمنظور تجزیه و تحلیل دادهها از ضریب همبستگی رتبهای اسپیرمن برای بررسی ارتباط بین خردهمقیاسهای نیمرخ انگیزشی (انگیزه درونیدانشی، انگیزه درونیاجرایی، انگیزه درونیبرانگیخته، نظمدهی درونفکنیشده، نظمدهی تشخیصی، انگیزه بیرونی و بیانگیزشی) و مراحل تغییر رفتار تمرینی استفاده شد. همچنین برای بررسی ارتباط بین خوشههای انگیزشی و مراحل تغییر رفتار و همچنین بررسی ارتباط بین جنسیت و مراحل تغییر رفتار از آزمون خی دو بهوسیله ایجاد جدولبندی متقاطع استفاده شد. نتایج نشان داد که بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و نیمرخهای مختلف انگیزشی به استثنای بیانگیزشی، ارتباط مثبت معناداری وجود دارد. ارتباط بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و بیانگیزشی، منفی و معنادار بود. در خوشه اول (نیمرخ انگیزشی خودتعیین)، افراد بیشتر در مراحل سوم، چهارم و پنجم و افراد در خوشه چهارم، بیشتر در مراحل اول، دوم و سوم، طبقهبندی شدند. نتایج این پژوهش بهطور شفاف نشان میدهد که درونیشدن انگیزش رفتار تمرینی نقش بااهمیتی در حفظ رفتار تمرینی برای مدت طولانی بازی میکند.
رابطه بین بهره گیری از تلفن همراه و ویژگی های شخصیتی دانشجویان تربیت بدنی و علوم ورزشی
حوزههای تخصصی:
هدف تحقیق، رابطه بین بهره گیری از تلفن همراه و ویژگی های شخصیتی دانشجویان تربیت بدنی و علوم ورزشی است. روش تحقیق همبستگی، نوع تحقیق به صورت کاربردی و روش گردآوری داده ها میدانی بود.جامعه آماری شامل1635 نفر بود و حجم نمونه آماری طبق جدول مورگان 313 نفر تعیین و340 پرسشنامه جمع آوری شد، روش نمونه گیری تصادفی ساده بود. از پرسشنامه های کاربرد تلفن همراه و ویژگی های شخصیتی نئو (NEO-FFI-R) استفاده شد و داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که از بین ویژگی های شخصیتی، تنها ویژگی روان رنجوری با میزان استفاده از تلفن همراه رابطه معنادار و منفی دارد، در ضمن هیچ یک از ویژگی های شخصیتی رابطه معناداری با نوع استفاده از تلفن همراه (استفاده از اینترنت و بلوتوث) نداشتند. همچنین مشاهده شد که ویژگی روان رنجوری با بازی های تلفن همراه رابطه مثبت و با گوش دادن به موسیقی تلفن همراه رابطه ای منفی داشت. تنها ویژگی های برونگرایی و رابطه ای مثبت با گوش دادن به موسیقی از طریق تلفن همراه داشتند. در نتیجه از میان ویژگی های شخصیتی، ویژگی روان رنجوری بهترین پیش بینی کننده میزان و نوع استفاده از تلفن همراه است.
تأثیر ناهنجاری زانوی پرانتزی بر پایداری داینامیکی در تکلیف پرش- فرود تک پا(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
اختلال در کنترل پوسچر می تواند باعث افزایش آسیب طی فعالیت های ورزشی شود. ناهنجاری زانوی پرانتزی باعث تغییر محل عبور خط کشش ثقل از مرکز زانو به سمت قسمت داخل میشود و در نتیجه، پایداری پویا را مختل میکند. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر ناهنجاری زانوی پرانتزی بر پایداری پویا در تکلیف پرش-فرود تک پاست. 28 دانشجوی پسر رشته تربیت بدنی ( سن: 65/1 ± 53/2 1 سال، وزن :51/7 ± 76/66 کیلوگرم، قد: 54/4 ± 38/173 سانتیمتر ) که طبق وضعیت زانوهایشان در دو گروه زانوی پرانتزی (14 نفر) و نرمال (14 نفر) قرار گرفتند، در این مطالعه شرکت کردند. زمان رسیدن به پایداری آزمودنی ها در راستای داخلی-خارجی ( ML ) و قدامی-خلفی ( AP ) و کلی ( RV ) با استفاده از صفحه نیرو در حرکت پرش-فرود ارزیابی شد. نتایج تحقیق نشان داد اختلاف معنی داری در زمان رسیدن به پایداری بین دو گروه زانوی پرانتزی و زانوی نرمال در راستای قدامی-خلفی وجود ندارد (05/0 p> )، اما زمان رسیدن به پایداری در راستای داخلی-خارجی و در حالت کلی در گروه زانوی پرانتزی بیشتر از گروه زانوی نرمال بود که این اختلاف معنیدار بود (05/0 p< ). نتایج نشان می دهد ناهنجاری زانوی پرانتزی ممکن است نوسان پوسچرال را در راستای داخلی-خارجی و کلی تحت تأثیر قرار دهد. چنین به نظر می رسد که افزایش زمان رسیدن به پایداری در راستای داخلی-خارجی و در حالت کلی در گروه زانوی پرانتزی بهعلت تغییر محل عبور خط کشش ثقل باشد؛ بنابراین پیشنهاد می شود بهمنظور جلوگیری از آسیب پرش-فرود در افراد با ناهنجاری زانوی پرانتزی برنامه های تمرینی تعادل توصیه شود.
بررسی وضعیت هوش هیجانی ورزشکاران نخبة زن و مرد رشته های تیمی و انفرادی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
هوش هیجانی، توانایی درک و مدیریت هیجانهای خود و دیگران است و شامل استفادة هوشمندانه از هیجانات میباشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی هوش هیجانی در ورزشکاران نخبة زن و مرد رشتههای انفرادی و تیمی بود. 62 ورزشکار نخبة زن و 74 ورزشکار نخبة مرد از رشتههای مختلف ورزشی شامل رشتههای انفرادی و تیمی، بهعنوان نمونه انتخاب شدند. پس از تکمیل پرسشنامة هوش هیجانی شانه توسط آزمودنیها، دادههای بهدستآمده از طریق آزمون تحلیل واریانس دومتغیره و آزمون تی گروههای مستقل و در سطح معناداری 05/0 تجزیهوتحلیل شد. نتایج نشان داد که بین هوش هیجانی ورزشکاران نخبة مرد و زن تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 P>). همچنین هوش هیجانی ورزشکاران رشتههای تیمی و انفرادی اختلاف معناداری با یکدیگر نداشتند (05/0 P>). باتوجه به نتایج بهدستآمده میتوان گفت که به همان اندازه که مردان ورزشکار به هوش هیجانی نیاز دارند، زنان ورزشکار نیز در عملکرد ورزشی و پیشرفت خود از هوش هیجانی سود میبرند. همچنین ورزشکاران رشتههای انفرادی و تیمی هر دو به اندازة مشابهی به ارتقای هوش هیجانی نیاز دارند و از آن در رشتة ورزشی خود بهره میبرند. ازاینرو پیشنهاد میشود که تمریناتی بهمنظور ارتقای هوش هیجانی ورزشکاران بدون در نظر گرفتن جنسیت و نوع رشتة ورزشی برای کلیة ورزشکاران برنامهریزی شود.
الگوی فیزیولوژی روانی سرویس چکشی والیبال(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
سطح هدایت الکتریکی پوست (سهاپ) و شدت ضربان قلب در پژوهش های فیزیولوژی روانی ورزش به عنوان شاخص های انگیختگی و گوش به زنگی به کار رفته و روایی آن ها نیز در مهارت هایی نشان داده شده است که بار شناختی قابل توجهی دارند. با این حال، نیمرخ تغییرات این دو مقیاس در مهارت حرکتی شدیدی که بار شناختی اندکی دارد، مانند سرویس چکشی والیبال، روشن نیست. در پژوهش حاضر ضربان قلب و سطح هدایت الکتریکی پوست 15 والیبالیست ماهر و 16 والیبالیست مبتدی در حین اجرای خود-آغاز و خود-آهنگ 10 سرویس چکشی والیبال، به طور مستمر ثبت شد. الگوهای ضربان قلب و سهاپ، پنج ثانیه پیش از سرویس، در گروه های ماهر و مبتدی، و همچنین بین سرویس های خوب و بد گروه ماهر از طریق آنالیز واریانس یک راهه و آنالیز واریانس با سنجش های تکراری مقایسه شد. نتایج نشان داد سهاپ و ضربان قلب در گروه ماهر بالاتر بود. ضربان قلب و سهاپ گروه ماهر در سرویس های خوب بیشتر از سرویس های بد بود. نتایج این پژوهش با یافته های پیشین مقایسه شده و در چارچوب فرضیه های مربوطه مورد بحث قرار گرفته است.
رابطه هوش معنوی و پرخاشگری بازیکنان فوتبال پسر رده سنی نوجوانان(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه هوش معنوی و پرخاشگری در بازیکنان فوتبال پسر رده سنی نوجوانان است. پژوهش حاضر از نظر روش، توصیفی و از نوع همبستگی و به لحاظ هدف، کاربردی می باشد. جامعه این پژوهش بازیکنان فوتبال پسر رده سنی نوجوانان با دامنه سنی 14 تا 17 سال (میانگین و انحراف استاندارد 78/0± 32/15) می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تیم های مس کرمان، مس رفسنجان، فجر سپاسی، فولاد خوزستان و استقلال اهواز به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرها از مقیاس هوش معنوی کینگ و پرسش نامه پرخاشگری باس و پری استفاده شد. برای تحلیل داده ها، ضریب همبستگی پیرسون و روش رگرسیون چندمتغیری همزمان به کاربرده شد. نتایج بین نمره کلی هوش معنوی و خرده مقیاس های هوش معنوی (تفکر انتقادی وجودی، تولید معنی شخصی، آگاهی، توسعه حالت آگاهی) با پرخاشگری و خرده مقیاس های پرخاشگری (پرخاشگری فیزیکی، پرخاشگری کلامی، خشم و خصومت) رابطه منفی و معناداری نشان دادند. خرده مقیاس های هوش معنوی توانستند 39/0 از واریانس پرخاشگری را پیش بینی کنند. این یافته ها نشان می دهند هر چه هوش معنوی بالاتر باشد احتمال پرخاشگری ورزشکاران در میادین ورزشی کمتر است.
مقایسة سطوح خودشیفتگی بین دانشجویان ورزشکار ملی پوش، غیرملی پوش و دانشجویان غیرورزشکار(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
ممکن است که در سایة توجهات زیاد جامعه و رسانههای گروهی به ورزشکاران ملیپوش، خودشیفتگی آنها بیشتر از افراد عادی جامعه باشد. براساس همین احتمال در پژوهش حاضر که از نوع توصیفی و میدانی است، میزان خودشیفتگی در بین دانشجویان ورزشکار نخبه، غیرنخبه و افراد غیرورزشکار مقایسه شده است. جامعة آماری تحقیق شامل دانشجویان دانشکدههای تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاههای تهران است که نمونة آماری مورد بررسی دربردارندة 105 نفر از سه گروه دانشجویان ورزشکار ملیپوش و غیرملیپوش رشتههای گروهی (فوتبال، والیبال و بسکتبال) و رشتههای انفرادی (کشتی، جودو و دو و میدانی) و دانشجویان غیرورزشکار (هر گروه 35 نفر) دانشگاههای تهران بودند که بهصورت انتخاب در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. دادهها با استفاده از آزمون خودشیفتگی راسکین و تری و مقیاس شخصیتی آیسنک (EPQ) جمعآوری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی نیومن کولزتحلیل شد. نتایج نشان داد که بین دانشجویان ورزشکار ملیپوش با دانشجویان ورزشکار غیرملیپوش و دانشجویان غیرورزشکار در مقیاس خودشیفتگی، روانآزردگیگرایی و روانگسیختگیگرایی تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 P≤). ولی در بعد برونگرایی دانشجویان ورزشکار ملیپوش نسبت به دانشجویان ورزشکار غیرملیپوش و دانشجویان غیرورزشکار نمرههای بیشتری بهدست آوردهاند (05/0 P≤).
پاسخ های روانی فیزیولوژیکی، تسلط فراانگیزشی و اولویت های ورزشی در شدت های متفاوت تمرینی: آزمون طرح مثلثی اسوباک(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
این مطالعه نظریه بازگشتی را به کار برد تا به آزمون طرح مثلثی اسوباک (ویژگی های انگیزشی، ویژگی های بیولوژیکی و اولویت-های تمرینی/ ورزشی) در پاسخ های روانی فیزیولوژیکی، تسلط فراانگیزشی و اولویت های ورزشی و تمرینی در شدت های متفاوت تمرینی بپردازد. در این راستا از مقیاس تسلط هدف محور برای تعیین تسلط فراانگیزشی و از آزمون آستراند برای تعیین اکسیژن مصرفی بیشینه 156 دانشجوی پسر استفاده گردید. در نهایت از بین افرادی که Vo2 max آنها بین 45-40 بود به صورت تصادفی 30 نفر انتخاب شدند. مطالعه حاضر شامل دویدن روی تردمیل با دو شدت 50-45 و 85-80 درصد Vo2 max بود. در هر دو شرایط آزمون شرکت کنندگان در پیش آزمون و پس آزمون به تکمیل پرسشنامه استرس تنشی و کوششی پرداختند. ضربان قلب آزمودنیها نیز در پیش آزمون، پس آزمون و میانگین اجرای پروتکل ثبت گردید. بعد از بررسی نرمال بودن داده ها و برابری واریانس ها، داده ها به کمک روش آماری تحلیل واریانس یکراهه با اندازه گیری تکراری روی عامل شدت و آزمون t مستقل تحلیل شد. نتایج حاکی از تفاوت معنی دار در شدت 85-80 درصد Vo2max (sig=0.03) و شدت 45-40 درصد Vo2max (sig=0.045) برای هیجان مثبت، در شدت 85-80 درصد Vo2max (sig=0.001) برای هیجان منفی، در شدت 85-80 درصد Vo2max (sig=0.001) و شدت 45-40 درصد Vo2max (sig=0.004) برای استرس تنشی، در شدت 85-80 درصد Vo2max (sig=0.001) و شدت 45-40 درصد Vo2max (sig=0.01) برای استرس کوششی و شدت 85-80 درصد Vo2max (sig=0.01) برای ضربان قلب بین شرکت کنندگان هدف محور و فعالیت محور بود. شرکت کنندگان فعالیت محور نسبت به شرکت کنندگان هدف محور در در شدت 85-80 درصد Vo2max هیجان مثبت بالاتر و هیجان منفی، استرس تنشی-کوششی و ضربان قلب پایین تری را تجربه کردند در حالیکه در شدت 45-40 درصد Vo2max این برتری با شرکت کنندگان هدف محور بود. به طور کلی نتایج این تحقیق از طرح مثلثی اسوباک حمایت می کند.
تأثیر تداخل زمینه ای فزاینده و کاهنده با تغییر برنامهی حرکتی بر یادگیری تکلیف زمانبندی پیش بین انطباقی و قابلیت شناسایی خطا(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
هدف از تحقیق حاضر٬ مقایسه ی تأثیر تداخل زمینه ای فزاینده و کاهنده بر یادگیری تکلیف زمانبندی پیش بین انطباقی و قابلیت شناسایی خطا بود. جامعه ی آماری آن٬ دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی بودند که از میان آنها 40 نفر به عنوان نمونه ی در دسترس انتخاب شدند. در این تحقیق٬ سطوح مختلف تداخل زمینه ای (مسدود، تصادفی، فزاینده و کاهنده) تحت شرایط برنامه ی حرکتی متفاوت٬ اما پارامتر یکسان مورد مقایسه قرار گرفتند. تکلیف مورد نظر زمانبندی پیش بین انطباقی بود که در مسیر های مختلف(تغییر برنامه ی حرکتی) ارائه می شد. افراد در گروه فزاینده ابتدا تمرین را به صورت مسدود آغاز و سپس به ترتیب به روش های زنجیره ای، قالب های تصادفی و تصادفی تمرین کردند. برنامه ی تمرینی گروه کاهنده عکس گروه فزاینده بود. داده های تحقیق در 7 مرحله٬ شامل پیش آزمون، 4 مرحله ی اکتساب، یادداری و انتقال جمع آوری شد. در هر مرحله٬ خطای مطلق و قابلیت شناسایی افراد اندازه گیری شد. از آزمون تحلیل واریانس یک سویه و اندازه گیری های مکرر برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج، وجود اثر تداخل زمینه ای را تأیید کرد و گروه های فزاینده و کاهنده هم در خطای مطلق و هم در قابلیت شناسایی خطا تفاوت معنی داری با سایر گروه ها داشتند. وجود تفاوت معنی دار بین گروه ها از نظر قابلیت شناسایی خطا نشان دهنده ی تلاش شناختی بیشتر گروه های با تداخل بالا است که از فرضیه ی تلاش شناختی سوینن و سرین( 1994) حمایت می کند.