درخت حوزه‌های تخصصی

هدف پژوهش حاضر، ارزیابی ویژگی های روان سنجی نسخة فارسی مقیاس تجدیدنظرشدة انگیزش ورزشی در دانشجویان ورزشکار بود. شرکت کنندگان این پژوهش، شامل 503 دانشجوی ورزشکار از دانشگاه های ارومیه بودند که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند نتایج تحلیل عاملی تأییدی، با حذف یک گویه از خرده مقیاس تنظیمات درون فکنی شده، برازش مدل شش عاملی مقیاس را برای داده ها تایید کرد. همبستگی بالای خرده مقیاس های همسان مقیاس تجدیدنظرشدة انگیزش ورزشی و پرسش نامة تنظیمات رفتاری در ورزش، روایی ملاکی مناسب مقیاس را نشان داد. نتایج آلفای کرونباخ همسانی درونی قابل قبول خرده مقیاس ها را نشان داد. در کل، یافته ها بیانگر آن است که با حذف یک گویه از خرده مقیاس تنظیمات درون فکنی شده، نسخة فارسی مقیاس تجدیدنظرشدة انگیزش ورزشی را می توان برای سنجش انگیزش ورزشی در دانشجویان ورزشکار استفاده نمود.

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر دستور العمل های مختلف توجهی بر اجرای تندی فوتسالیست های ماهر می باشد. شرکت کنندگان در این پژوهش، 12 فوتسالیست ماهر (با میانگین سنی 56/1± 91/23 سال) بودند که از لیگ دسته یک استان قم به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از آزمون تندی 20 و 40 یارد استفاده شد و از شرکت کنندگان خواسته شد که سه آزمون را تحت سه شرایط آموزشی تمرکز توجهی (توجه درونی، توجه بیرونی و شرایط بدون توجه) انجام دهند. علاوه براین، به منظور تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس (آنوا) با اندازه های تکراری استفاده شد. یافته ها نشان می دهد که نوع دستورالعمل توجهی، اثر معناداری بر سرعت اجرای آزمون دارد و این اثر در دو نوع آزمون متفاوت است (P<0.05). نتایج آزمون تعقیبی نیز بیانگر این است که در آزمون 20 یارد، افراد در شرایط بدون توجه، عملکرد بهتری نسبت به شرایط تمرکز بیرونی دارند. در آزمون 40 یارد نیز شرکت کنندگان در شرایط توجه بیرونی، عملکرد بهتری را نسبت به شرایط توجه درونی و شرایط بدون توجه نشان داد ند. به طورکلی، یافته های این پژوهش بیان می کند که مسافت دویدن، تأثیر به سزایی در اثرگذاری کانون توجه ورزشکاران ماهر دارد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر شدت فعالیت هوازی (شدت کم و متوسط) بر ابعاد خودپندارة سالمندان 60 تا 70 سال انجام شد. آزمودنی های آن، 45 سالمند مرد بودند که به روش تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل گمارده شدند. پروتکل تمرینی افراد شامل 8 هفته فعالیت هوازی در قالب آزمون یک مایل پیاده روی/دویدن راکپورت بود. شدت فعالیت کم تا متوسط نیز با استفاده بلت های مخصوصی که به سینة آزمودنی ها متصل شده بود، اندازه گیری و کنترل شد. تمامی آزمودنی ها در مراحل پیش آزمون و پس آزمون پرسش نامة خودپندارة تنسی-2 را تکمیل کردند. نتایج نشان داد در مرحلة پس آزمون، اختلاف معناداری بین سه گروه در ابعاد خودپنداره وجود دارد (0.05 P<). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نیز نشان داد گروه فعالیت با شدت متوسط، دارای میانگین نمرات بالاتر و بهتری نسبت به دو گروه دیگر بود. همچنین، گروه فعالیت با شدت کم نیز دارای میانگین نمرات بهتری نسبت به گروه کنترل بود. براساس نتایج پژوهش، انجام فعالیت هوازی با شدت متوسط، به عنوان یک روش مفید برای افزایش ابعاد خودپنداره به سالمندان توصیه می شود.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر انگیختگی ناشی از حضور تماشاگر بر ادراک عمق و حافظه فضایی دانشجویان دختر ورزشکار می باشد. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانشجویان دختر دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران تشکیل دادند که از این میان، 30 نفر (با میانگین سنی 38/1±47/20 سال) به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت نمودند. شایان ذکر است که پژوهش حاضر به روش نیمه تجربی انجام شد. ابتدا از تمامی آزمودنی ها پیش آزمون ادراک عمق (آزمون گر الکتریکی ادراک عمق) و حافظه فضایی (با استفاده از دستگاه حرکت خطی) به عمل آمد. سپس، آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (بدون حضور تماشاگر) (15 نفر) و تجربی (با حضور تماشاگر هم جنس) (15 نفر) تقسیم شدند. قابل ذکر است که شاخص ضربان قلب برای سنجش سطح انگیختگی آزمودنی ها مورداستفاده قرار گرفت. همچنین، پس از اعمال مداخله مربوط به گروه تجربی، از شرکت کننده ها پس آزمون به عمل آمد. نتایج تحلیل کوواریانس در ادراک عمق نشان می دهد که بین ادراک عمق دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (P=0.001). به عبارت دیگر، افزایش سطح انگیختگی (حضور تماشاگر هم جنس) موجب افزایش خطای ادراک عمق آزمودنی ها شده است. تحلیل کوواریانس در حافظه فضایی نیز بیانگر این است که گرچه محیط انگیزشی سبب افزایش خطای حافظه فضایی شده است، اما بین انگیختگی ناشی از حضور تماشاگر و حافظه فضایی دانشجویان دختر ورزشکار در گروه تجربی و کنترل تفاوت معناداری وجود ندارد (p=0.1)؛ لذا، پیشنهاد می شود با توجه به تضعیف ادراک عمق از طریق افزایش میزان انگیختگی، ورزشکاران از راهبردهای مؤثر و مناسب کنترل میزان انگیختگی بهره مند گردند.

امروزه مطالعات بسیاری نشان داده که عملکرد مطلوب ورزشی به عوامل روان شناختی بسیاری مرتبط است. هدف این پژوهش مقایسه انگیزش و کمال گرایی کاراته کاهای موفق و ناموفق سوپر لیگ کاراته مردان ایران بود. مطالعه حاضر از نوع علی- مقایسه ای است و جامعه آماری را کاراته کاهای سوپر لیگ کاراته مردان ایران در سال 1394 در بخش کومیته تشکیل دادند. داده های اولیه به روش در دسترس از 70 نفر از ورزشکارانِ تمام تیم های شرکت کننده_ به ویژه دو تیم بالا و سه تیم پایین جدول_ در سوپر لیگ کاراته جمع آوری شد. پس از به دست آوردن اطلاعات مربوط به تعداد مبارزات و نتایج آن برای هر ورزشکار، عملکرد بهینه کاراته کاها از طریق فرمول محاسبه و دو گروه کاراته کای موفق و ناموفق تعیین شد (هر گروه 30 نفر). ابزار استفاده شده شامل پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه انگیزش ورزشی و پرسشنامه کمال گرایی ورزشی بود. پس از بررسی نرمال بودن توزیع داده ها در دو گروه با استفاده از آزمون K-S و شاپیرو ویلک، نتایج آمار پارامتریک تی دو گروه مستقل نشان داد که تفاوت کمال گرایی سازگار (مثبت) بین کاراته کاهای موفق و ناموفق از لحاظ آماری معنادار بود، اما تفاوت کمال گرایی ناسازگار (منفی) بین دو گروه معنادار نبود. همچنین نتایج آزمون ناپارامتریک یو مان- ویتنی نشان داد که تفاوت هیچ کدام از خرده مقیاس های انگیزش در دو گروه کاراته کای موفق و ناموفق معنادار نبود. در مجموع می توان گفت که بخشی از یافته ها بر نقش ویژگی های روان شناختی در عملکرد و موفقیت ورزشی بین دو گروه کاراته کای نخبه که در بالاترین سطح از کاراته جهان و آسیا قرار دارند، تأکید می کند.

هدف از این پژوهش، شناسایی منابع استرس قبل از رقابت در کشتی گیران تیم ملی بزرگسالان ایران بود. این پژوهش، به صورت کیفی و به شیوه پدیده شناسی و مبتنی بر نمونه گیری هدف مند است. در این راستا، با 8 نفر از منتخبین دعوت شده به اردوی تیم ملی کشتی فرنگی جهت مسابقات جهانی 2014 و المپیک آسیایی 2014 مصاحبه عمیق انجام شد. طبق یافته های مصاحبه، منابع استرس مشارکت کنندگان، در قالب 3 کد تبیینی ""تجارب""، ""شرایط"" و ""چالش های آینده"" شناسایی گردید. نتایج نشان داد که تمام نیازها و خواسته هایی که ورزشکاران با آن مواجه هستند، باید هنگام تهیه و اجرای مداخلات برای مدیریت استرس قبل از رقابت در نظر گرفته شوند.

هدف پژوهش حاضر مقایسة اختلالات رفتاری در بین نوجوانان ورزشکاران رشته های انفرادی و تیمی و افراد غیرورزشکار بود. 188 دانش آموز دختر و پسر 14-12 ساله انتخاب شده و به سه گروه غیرورزشکاران، ورزشکاران انفرادی و تیمی تقسیم شدند. جهت اندازه گیری اختلالات رفتاری، پرسشنامة رفتاری راتر فرم معلم و فرم والد مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به نتایج بدست آمده از هر دو فرم مذکور، علاوه بر میزان شیوع بیشتر اختلالات رفتاری در نوجوانان غیرورزشکار، تفاوت هر یک از خرده مقیاس ها در بین دو گروه نوجوانان ورزشکار انفرادی، تیمی و غیرورزشکار نیز از لحاظ آماری معنادار گردید. همچنین پسران میزان بالاتری از اختلالات رفتاری را نسبت به دختران به خود اختصاص دادند. فعالیت های مختلف ورزشی می توانند در پیشگیری و کاهش اختلالات رفتاری نوجوانان مؤثر واقع گردند به طوری که می توان به آن به عنوان روشی ارزشمند در کنار سایر روش های نوین مقابله نگریست.

این پژوهش با هدف شناسایی انگیزه و دلایل خالکوبی ورزشکاران انجام گرفت. پژوهش از نوع توصیفی و از حیث جمع آوری اطلاعات پیمایشی بود. جامعة آماری تحقیق را ورزشکاران دارای خالکوبی بالای 12 سال تشکیل می داد، به این ترتیب، 223 ورزشکار که از شرایط فوق برخوردار بودند به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری داده ها یک پرسش نامه 27 گویه ای محقق ساخته بود که روایی صوری و محتوایی آن توسط متخصصین مورد تأیید قرار گرفت و پایایی ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ 87/0 بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش متعامد استفاده شد. براساس تحلیل عاملی، 27 سوال پرسش نامه در 4 عامل ابراز هویت، زیبایی شناسی، همگنی گروهی، انتقال پیام قرار گرفتند. میزان اهمیت عامل ها از دیدگاه آزمودنی ها نشان داد، عامل ابراز هویت به عنوان با اهمیت ترین عامل (890/23= درصد واریانس) و عامل انتقال پیام به عنوان کم اهمیت ترین عامل (771/7= درصد واریانس) انگیزه و دلایل خالکوبی ورزشکاران را تبیین می کند.

هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی انجمن ورزشی مدرسه بر کیفیت زندگی و عزت نفس دانش آموزان دختر آسیب دیده بینایی بود. در این پژوهش، 50 دانش آموز دختر 19-13 ساله به روش تصادفی انتخاب شدند و براساس سن به صورت همتاسازی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت سه ماه با عضویت در انجمن ورزشی مدرسه، هفتگی سه جلسه به فعالیت های ورزشی پرداختند. قبل از شروع جلسات و در پایان آخرین جلسه، هر دو گروه پرسش نامه عزت نفس کوپراسمیت (1967) و پرسش نامه کیفیت زندگی (سرابندی، 1392) را تکمیل کردند. از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد و گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل عزت نفس و کیفیت زندگی بهتری نشان دادند؛ بنابراین، باید گفت عضویت در انجمن های ورزشی مدارس و اوقات فراغت فعال سبب ارتقای سطح عزت نفس و بهبود کیفیت زندگی دانش آموزان دختر آسیب دیده بینایی می شود.

سیاهه اضطراب حالتی رقابتی-2، پراستفاده ترین ابزار اندازه گیری اضطراب رقابتی در ادبیات مربوط است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اعتبار عاملی و پایایی نسخه فارسی سیاهه اضطراب حالتی رقابتی 2 در ابعاد شدت، جهت و فرکانس بود. نسخه اصلی سیاهه، دارای 27 سؤال و سه خرده مقیاس اضطراب جسمانی، شناختی و اعتمادبه نفس است. 356 پرسشنامه توسط ورزشکاران 16تا 34 ساله ای که در رشته های مختلف ورزشی فعالیت داشتند، تکمیل شد. برای برآورد روایی سازه سیاهه از پنج مدل رقابتی و برای برازش مدل های اندازه گیری از تحلیل عاملی تأییدی (CFA) استفاده شد. پایایی سیاهه با استفاده از روش همسانی درونی محاسبه شد. برای بررسی پایایی زمانی با استفاده از روش آزمون- آزمون مجدد از ضریب همبستگی درون طبقه ای استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که نسخه فارسی سیاهه، از مدل سه عاملی 16 سؤالی در ابعاد شدت، جهت و فرکانس حمایت می کند و روایی و پایایی سیاهه تأیید می شود. در نتیجه، نسخه فارسی سیاهه اضطراب حالتی رقابتی-2 با 16 سؤال برای سنجش اضطراب حالتی رقابتی ورزشکاران، توصیه می شود.

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر تمرین مهارت های روانی بر سخت کوشی روانی تیراندازان نخبه می باشد. 30 تیرانداز نخبه به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پیش و پس از هشت هفته تمرین مهارت های روانی، پرسش نامة سخت کوشی روانی توسط شرکت کنندگان تکمیل گردید. نتایج نشان داد تمرین مهارت های روانی در نتایج پس آزمون گروه تجربی بر برخی از خرده مقیاس های سخت کوشی روانی (کنترل عواطف، تعهد، اعتماد به توانمندی ها و اعتماد بین فردی و مبارزه طلبی) اثر معنا داری دارد. با توجه به شباهت مهارت های روانی با خرده مقیاس های سخت کوشی روانی، این امکان وجود دارد که با انجام تمرینات مهارت های روانی، خرده مقیاس های سخت کوشی و در نهایت، سخت کوشی کل افزایش یابد.