درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیرتمرینات کششی قبل وبعد از تمرین برکاهش دردساق پا دردختران دانشجوی رشته ی تربیت بدنی است.تعداد 24 آزمودنی با دامنه ی سنی 20 -25 سال از میان دانشجویانی که واحد دوومیدانی را می گذرانند ودچار درد ساق پا بودند،انتخاب شدند ودر دوگروه دوازده نفری قرار گرفتند. گروه اول فعالیت های عادی کلاس راانجام دادندو گروه دوم در کنار فعالیت های عادی کلاس ،در تمرینات خاص به مدت 12 جلسه که هر جلسه قبل وپس از تمرینات کلاس با انجام دونوع تمرین کششی شامل سه تکرار 30 ثانیه ای وانجام چهار نوع تمرین قدرتی شامل 40 تکرار بود،شرکت داده شدند. در این تحقیق ، دامنه ی حرکتی مچ پای آزمودنی ها در سه نوبت جلسه ی اول ،ششم ودوازدهم به وسیله ی گونیا متر اندازه گیری شدوجهت بررسی تاثیر تمرینات خاص روی کاهش درد توسط پرسشنامه Verbal Retting Scale درسه نوبت جلسه ی اول ،ششم ودوازدهم در هر دوگروه انجام گرفت که نتایج به دست آمده نشان می دهد.انجام حرکات کششی قبل وپس ازتمرینروی عضلات ساق پا، روی کاهش درد ساق پا وافایش دامنه ی حرکتی مفصل مچ پا در حالت خم وباز شدن با اطمینان 95 درصد تاثیر معنی داری داشته است.

چاقی به عنوان عامل فزاینده بیماری های قلبی و نیز سطوح پلاسمایی مولکولی چسبان سلولی در پیشگویی خطر بروز گرفتگی های عروق کرونر نقش مهمی دارد. ازاین رو هر مداخله ای که آثار مفیدی در این موارد داشته باشد، در توسعه سلامت عمومی بسیار ارزشمند است. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر دو برنامه تمرینی کم و پرشدت استقامتی بر تغییرات مولکول چسبان سلولی (sICAM-1) پلاسما و نیز ارتباط آن با توزیع چربی و نیمرخ های لیپیدی است. به این منظور 27 آزمودنی  از جامعه آماری افراد چاق کم تحرک به ترتیب با میانگین و انحراف استاندارد سن، درصد چربی، وزن و شاخص توده بدنی  34/1? 55/20 سال، 07/4?84/26 درصد، 02/9?05/93 کیلوگرم و 84/2?55/30 کیلوگرم بر مترمربع انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه تجربی تقیم شدند. برنامه تمرین استقامتی در طول 4 ماه، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60-45 دقیقه و برای گروه تجربی 1 با شدت 45-40 درصد و گروه تجربی 2 با شدت 85-80 درصد ضربان قلب ذخیره اجرا شد. خونگیری پس از 12 ساعت ناشتایی در آغاز و در پایان پس از 48 ساعت از خاتمه تمرینات در شرایط تجربی اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس اختلاف پیش تا پس و آزمون تعقیبی بن فرونی، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t زوجی در سطح معنی داری 05/0 P< تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که سطح ICAM-1 پلاسمایی در دو گروه تجربی کاهش داشته، اما تنها در گروه تجربی 2 معنی دار است (015/0 = P)، از سوی دیگر، تغییرات ICAM-1 در گروه تجربی 2 با گروه کنترل معنی دار است (004/0 = P). بین سطوح ابتدایی sICAM-1 با هر یک از متغیرهای جسمانی و نیمرخ های لیپیدی رابطه معنی داری مشاهده نشد (05/0 P>) . در بخش رابطه مجموع تغییرات در گروه های تجربی یا مجموع تغییرات متغیرهای ترکیب بدنی، بین تغییرات درصد چربی (48/0= R، 012/0 = P) و وزن توده چربی (44/0 =R، 022/0=P) با تغییرات غلظت ICAM-1 همبستگی معنی داری مشاهده شد. سطوح کلسترول، LDL-C و عوامل خطر در گروه تجربی 2 به طور معنی داری کاهش یافت (05/0 P<) . تغییرات معنی دار افزایشی در مقدار HDL-C تنها در گروه پرشدت مشاهده شد (031/0 = P)

هدف این تحقیق، اعتباریابی، رواسازی و هنجاریابی حرکات درشت و ظریف آزمون دنورII در کودکان 6-3 ساله شهر اهواز است. روش پژوهش، توصیفی- پیمایشی است که بر روی 1044 دختر و پسر 6-3 ساله که به طور خوشه ای- طبقه ای از مهدکودک ها و سالن های ورزشی اهواز انتخاب شدند، به اجرا درآمد، ابزار اندازه گیری آزمون غربالگری رشدی دنور 2 است و از آمار توصیفی برای محاسبه فراوانیها، از رتبه درصدی برای تنظیم جدول های هنجاری و از آمار استنباطی برای تحلیل واریانس استفاده شد. پایایی آزمون به کمک روش بازآزمایی بر روی59 آزمودنی با فاصله زمانی 10-7 روز محاسبه شد که مقدار آن 98 درصد به دست آمد. برای تعیین ضریب روایی آزمون از روش تفاوت های گروهی(تحلیل واریانس) استفاده شد که حرکات ظریف و درشت در سطح 001/0 معنادار بود. جدول های هنجار حرکات درشت و ظریف کودکان 6-3 ساله شهر اهواز تهیه شد. نتایج نشان می دهد که آزمون غربالگری دنور، روایی و پایایی زیادی برای ارزیابی رشد حرکتی کودکان 6-3 ساله شهر اهواز دارد و کودکان اهوازی نسبت به کودکان جامعه دنور از رشد حرکتی کمتری برخوردارند.

هدف این تحقیق بررسی ارتباط سبکهای رهبری مربیان با انگیزش پیشرفت جودوکاران نخبة ایران است که با روش توصیفی- همبستگی و به صورت میدانی به اجرا درآمده است. جامعة آماری این تحقیق را کلیة جودوکاران لیگ برتر به تعداد 162 نفر تشکیل میدادند. در این تحقیق نمونة آماری 125 جودوکار در نظر گرفته شد. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های اطلاعات فردی، مقیاس رهبری ورزش (95/0=α) و پرسشنامة ورزش گرایی (90/0=α) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی برای تعیین ارتباط از رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد بین سبکهای رهبری مربیان و انگیزش پیشرفت رابطة معنیداری وجود دارد (01/0>p). همچنین یافته های تحقیق رابطة مثبت و معنیداری بین سبکهای رهبری دموکراتیک، بازخورد مثبت وحمایت اجتماعی با انگیزش پیشرفت نشان داد (01/0>p)، ولی بین سبکهای رهبری آموزش و تمرین و استبدادی با انگیزش پیشرفت ارتباط معنیداری مشاهده نشد (05/0<p). به طور کلی سبکهای رهبری مربیان عاملی مهم و پیش بینیکننده در انگیزش پیشرفت ورزشکاران است.

هدف پژوهش بررسی آثار سینماتیکی حمل کوله پشتی مدرسه با چهار وزن مختلف بر پارامترهای منتخب وضعیت قامت در راه رفتن دانش آموزان بود آزمودنی ها از میان داوطلبان با میانگین سنی 32/0+ 26/13 سال و میانگین وزن 7/7 +96/54 کیلوگرم بودند 12=N کوله پشتی با وزن های 25/7% و 10 در صد و 15 در صد وزن بدن آنها در یک مسیر 200 متری و با سرعت دلخواه حمل شد از آزمودنی ها در وضعیت ایستاده و در حال راه رفتن سینما توگرافی انجام شد پس از تجزیه و تحلیل سینماتیکی فیلم های گرفته شده و مقایسه آن با وضعیت بدون بار( گروه کنترل) مشخص شد که افزایش وزن کوله پشتی به اندازه ده در صد و بیشتر از وزن بدن سبب کاهش طول گامها به طور معنی دار می شود علاوه بر این مشخص شد مقدار وزن ده در صد باعث افزایش تواتر گام و زوایای تمایل تنه و سر و گردن به جلو می شود سایر اوزان کوله پشتی تاثیر معنی داری در پارامترهای فوق الذکر نداشت لذا توصیه می شود وزن کوله پشتی در این رده سنی بیشتر از 5/7 در صد وزن بدن نباشد

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین اضطراب و مؤلفه های هوش هیجانی در ورزشکاران نخبه است. بدین منظور 168 ورزشکار نخبه از باشگاه های اصفهان به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای ارزیابی هوش هیجانی و اضطراب به ترتیب از پرسشنامه هوش هیجانی پیترایذر و فارنهام (2003) و پرسشنامه حالتی - صفتی اشپیل برگر (1970) استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره نشان داد بین اضطراب و مؤلفه های هوش هیجانی همبستگی معنی داری وجود دارد (01/0 p< ) و مؤلفه های هوش هیجانی 4/28 درصد از واریانس اضطراب را توضیح می دهند. با توجه به اینکه مؤلفه آگاهی از عواطف خود و دیگران بیشترین همبستگی را با اضطراب دارد (523/0r=)، به عنوان بهترین مؤلفه برای پیش بینی و برنامه ریزی مداخله مناسب برای تعدیل اضطراب پیشنهاد می شود

کمردرد یکی از مهمترین و شایع ترین آسیب های وارده به ستون فقرات است. مطالعات نشان داده اند که بین ضعف عضلانی و کمردرد ارتباط وجود دارد. اما، مکانیزم دقیق و کم و کیف آن بویژه تاثیر متقابل این بین کمردرد و ضعف عضلانی هنوز روشن نیست. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر متقابل بین عوامل کمردرد مزمن، نیروی ایزومتریک فلکسورها و اکستنسورهای تنه، وضعیت بدن و ورزش درمانی بود. روش تعداد 24 زن مبتلا به کمردرد مزمن و 22 زن سالم با دامنه سنی 20 تا 45 ساله داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. قبل و پس از 36 جلسه ورزش درمانی با استفاده از دستگاه دینامومتر، نیروی ایزومتریکی عضلات فلکسور و اکستنسور تنه در سه وضعیت ایستاده، فلکشن 45 درجه تنه و فلکشن 90 درجه تنه و دردکمر آنها اندازه گیری و با متغیرهای معادل در افراد سالم مقایسه شدند. از روش آماری Repeated Measureبرای تجریه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان دادند که در وضعیت های مختلف قدرت فلکسورها و اکستنسورهای تنه بیماران بطور معنی داری کمتر از افراد سالم بود (p=0.01). ضعف عملکردی بیماران در وضعیت های خمیده 45 درجه و خمیده 90 درجه بیشتر از وضعیت ایستاده مشهود بود. پس از درمان عملکرد عضلانی بیمارن بطور معنی داری بهبود یافت. بین عامل بیماری کمردرد، قدرت عضلانی تنه، و نیز وضعیت بدنی تاثیر متقابل وجود داشت. پس از درمان عملکرد عضلانی بیماران به طور معنی داری افزایش یافت (p=0.01) بین عامل درمان و عامل قدرت عضلات تنه تاثیر متقابل وجود داشت. نتیجه نهایی: بیماران مبتلا به کمردرد مزمن با ضعف عملکرد مکانیکی عضلات فلکسور و اکستنسور تنه مواجه می باشند. در وضعیت خمیده ضعف بیماران بارزتر بود. ورزش درمانی باعث تقویت عضلات تنه و بهبود میزان درد بیماران مبتلا به کمردرد مزمن می شود. توان بخشی و ورزش درمانی بیماران باید با توجه به ارزیابی ضعف آنها در وضعیت های مختلف صورت گیرد.

پژوهش با هدف بررسی رابطه بین مهارت های ارتباطی مدیران با رضایت شغلی و تعهد سازمانی کارکنان سازمان های ورزشی و ارائه مدل انجام شد. پژوهش همبستگی بود که به صورت میدانی انجام گردید. از میان200 نفر از مدیران ورزشی استان اصفهان نمونه ای با حجم 132 نفر با روش تصادفی طبقه ای بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد مهارت های ارتباطی بارثون(1990)، رضایت شغلی شکرکن (1383) و تعهد سازمانی آلن و می یر (1991)با پایایی به ترتیب (81/0، 89/0 و 85/0) استفاده شد. از آزمون های پیرسون برای همبستگی بین متغیرها و تحلیل مسیر برای روابط علی بین متغیرها با استفاده از نرم افزار SPSS و LISREL استفاده شد. بر اساس نتایج آزمون t بین وضعیت موجود و وضعیت مطلوب متغییرهای اصلی تحقیق در بین نمونه آماری تفاوت وجود داشت. بین مهارت های ارتباطی با رضایت شغلی (448/0=r) وتعهد سازمانی (371/0=r) و نیز بین رضایت شغلی و تعهد سازمانی (469/0=r) ارتباط مثبت و معنی دار وجود دارد. در نهایت نتایج آزمون مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که ارائه مدل رابطه بین مهارت های ارتباطی مدیران با رضایت شغلی و تعهد سازمانی کارکنان سازمان های ورزشی از نیکویی برازش مناسبی برخوردار است. به طور کلی می توان گفت مهارت های ارتباطی به عنوان یکی از مهارت های اساسی مدیران می تواند بر رضایت شغلی و تعهد سازمانی از متغیرهای سازمانی تاثیرگذار باشد، لذا در سازمانهای ورزشی در فرایند بکارگیری افراد در پستهای مختلف مهارتهای بنیادی ارتباطی افراد به عنوان عاملی اثر گذار بر فرایندهای سازمانی مد نظر متولیان قرار گیرد.

کمردرد در بین اقشار جامعه عارضه ای است که می تواند به علل و عوامل مختلفی از جمله روش زندگی، میزان تحرک، اضافه وزن، فشارهای گوناگون روی ستون فقرات که به خاطر ضعف های عضلانی و ناهنجاری ساختمانی مربوط می شود، موجب اختلالات آناتومیکی بین لگن و ستون فقرات و اندام تحتانی در واقع عدم تعادل عضلانی بین عضلات فلکسور و اکستنسورهای مربوط به کمر و ران گردد . استفاده از روش کشش مرحله ای در مقابل مقاومت ممکن است موجب کشش عضلات کوتاه شده همسترینگ گردیده و تعادل عضلانی را در بین گروه عضلات فلکسور و اکستنسور مفصل ران گردد و در نتیجه میزان درد کمر را کاهش دهد.هدف از پژوهش حاضر چگونگی تاثیر یکی از روشهای درمانی(تسهیل عصبی و عضلانی) به نام کشش مرحله ای در مقابل مقاومت است ک روی بیماران مبتلا به کمر درد مزمن یک طرفه با کوتاهی همسترینگ می باشد. 56 آزمودنی زن بیمار واجد شرایط از بیمارستان های تهران با سابقه یک سال درد بر گزیده شد و بصورت تصادفی به دو گـروه تـجربی و کنترل بـا میانگین سـنی گـروه تـجربی5/34 سال، قـد 4 ±161سانتی متر و وزن12 ± 69 کیلوگرم و گروه کنترل 5±33. سال، قد 9±161 سانتی متر و وزن 8 ± 67 کیلوگرم تقسیم شدند. آزمودنی ها پرسشنامه میزان درد را تکمیل کردند و برای مدت 12 جلسه هفته ای 3 نوبت و هر جلسه به مدت 90 دقیقه در محل تحقیق حضور یافتند. برای اندازه گیری میزان محدودیت حرکتی عضلات همسترینگ از تست SLR و از گونیامتر یونیورسال برای اندازه گیری دامنه حرکتی مفصل ران و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تی استودنت و خی دو با سطح اطمینان آزمون 95% و میزان معناداری 05% مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که تفاوت معنی داری در افزایش دامنه حرکتی زا ویه مفصل ران در طول دوران درمان مشاهده شد (01/0 (P< . همچنین تفاوت معنی داری در کاهش میزان کمر درد در بیماران نشان داده شد که با استفاده از روش درمانی کشش مرحله ای در مقابل مقاومت می توان میزان درد کمر را درمان نموده و موجب کاهش آن شد (01/0 (P< .

مقدمه: سندروم درد پاتلوفمورال یکی از رایج ترین آسیب های مفصل زانو است، که در سنین جوانی و بیشتر در زنان شایع می باشد. به دلیل وجود درد، ضعف عضلانی و کاهش حس عمقی مفصل زانو، تعادل در این افراد دچار نقصان است. هدف از مطالعه ی حاضر مقایسه ی دو روش تمرین درمانی در محیط خشکی و آب بر بهبود درد، عملکرد حرکتی، تعادل ایستا و پویای افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال می باشد. روش انجام پژوهش: در این تحقیق که به روش نیمه تجربی انجام شد، 20 زن مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال شرکت کردند، و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین درمانی در آب و خشکی تقسیم شدند. دو گروه 8 هفته و هر هفته به مدت 3 جلسه تمرین درمانی دریافت کردند. از پرسش نامه درد VAS، کاجالا kujala، تست تعادل ایستای شارپند رومبرگ و تست تعادل پویای ستاره، قبل و بعد از دوره تمرینی جهت اندازه گیری درد، عملکرد، تعادل ایستا و پویا استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و انجام آزمون های آماری لازم در این مطالعه از نرم افزار SPSS نسخه 18 استفاده شد. سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته های پژوهش: هر دو گروه در مقیاس درد، مقیاس عملکرد حرکتی، شاخص تعادل ایستا و پویا تفاوت معنی داری را پس از 8 هفته تمرین درمانی نشان دادند(05/0p). مقایسه ی داده های بین دو گروه در مقیاس درد، مقیاس عملکرد حرکتی، شاخص تعادل ایستا و پویا تفاوت معنی داری را پس از مطالعه نشان نداد(05/0p˃). بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، انجام تمرین درمانی در آب و خشکی منجر به کاهش درد، بهبود عملکرد، بهبود تعادل ایستا و پویا در مبتلایان به سندروم درد پاتلوفمورال می شود. اگرچه نتایج آماری تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد، با این حال تفاوت موجود در میانگین درصد تغییرات دو گروه نشان دهنده این است که انجام تمرینات در آب بر کاهش درد، بهبود عملکرد، تعادل ایستا و پویای افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال تاثیر کلینیکی بیشتری نسبت به خشکی دارد.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه تأثیر آرایش تمرین با توجه به میزان تلاش شناختی بر قابلیت تصمیم گیری بازیکنان تنیس روی میز انجام شده است. به این منظور 36 دانشجوی دختر مبتدی (149/2± 97/22 سال) به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. شرکت-کنندگان به صورت تصادفی ساده در سه گروه تمرینی مسدود، تصادفی و تصمیمی قرار گرفتند. آزمودنی ها پس از اجرای 10 کوشش از مهارت های فورهند و کات، به عنوان پیش-آزمون، در مرحله اکتساب 360 کوشش از هر مهارت را طی شش جلسه (هر جلسه شش بلوک 20 کوششی) بر اساس دستورالعمل تمرینی هر گروه اجرا کردند. 24 ساعت پس از پایان مراحل اکتساب، آزمون های تصمیم گیری در قالب دو بلوک 20 کوششی به منظور سنجش قابلیت تصمیم گیری با پیچیدگی کم و پیچیدگی زیاد انجام شد. نتایج تحلیل واریانس یک سویه در سطح معنی داری 05/0≥ α نشان داد بین گروه های تمرینی تفاوت معنی داری وجود دارد و گروه تصمیمی بیشترین امتیاز را در هر دو آزمون کسب کرد. با توجه به یافته های این تحقیق می توان چنین نتیجه گیری کرد که اعمال اضافه بار شناختی به حافظه کاری طی تمرین می تواند به عملکرد تصمیم گیری بهتری بینجامد.

آسیب لیگامان صلیبی قدامی (ACL) با نرخ شیوع 250000 مورد سالانه فقط در آمریکا، یکی از شایع ترین آسیب های ورزشی جهان است. زنان 2 تا 8 برابر مردان به این آسیب دچار می شوند. به نظر می رسد عوامل خطرساز عمومی و اختصاصی زیادی در بروز آسیب ACL زنان وجود دارد. هدف از پزوهش حاضر، بررسی ناراستایی اندام تحتانی به عنوان عامل خطرآفرین درونی در زنان ورزشکار با سابقه آسیب ACL است. به این منظور 20 زن ورزشکار با سابقه آسیب ACL (میانگین سن 75/5 ±90/24 سال، قد 58/6± 05/167 سانتیمتر، وزن 58/5± 88/60 کیلوگرم و سابقه ورزشی 41/4± 70/7 سال) و 20 زن ورزشکار سالم (میانگین سن 59/5± 85/24 سال، قد 39/6 ±15/166 سانتیمتر، وزن 08/6 ±20/60 کیلوگرم و سابقه ورزشی 69/3 ±7 سال) که از نظر سن، رشته ورزشی و عضو درگیر با گروه آسیب دیده همتا سازی شده بودند، در این پژوهش شرکت کردند. افت ناوی، چرخش درشت نی و زاویه Q پای چپ و راست آزمودنی ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد 90 درصد آسیب ها با ساز و کار غیربرخوردی رخ داده بودند. همچنین پارگی ACL در 85 درصد آزمودنی ها با آسیب مینیسک داخلی همراه بود. تحلیل داده ها نشان داد بین پرونیشن و چرخش داخلی درشت نی دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0 P£ )، اما این اختلاف در مورد زاویه Q معنی دار نبود. همچنین بین پای سالم و آسیب دیده گروه آسیب دیده از نظر متغیرهای مورد بررسی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0P£). ازاین رو شناسایی عوامل خطرساز بیومکانیکی و به طور اختصاصی غربالگری (Screening) ورزشکارانی با افزایش پرونیشن (Hyperpronation) و چرخش داخلی درشت نی (Internal Tibial Torsion) که ممکن است آنان را مستعد آسیب های ACL سازد، ضروری است و ارائه برنامه های پیشگیرانه برای آنان از سوی مربیان لازم به نظر می رسد.

فعالیت ورزشی موجب کاهش پاسخ ایمنی و افزایش وقوع بیماریهای عفونی و تشدید این بیماریها در ورزشکاران نخبه میشود. اثربخشی تزریق واکسن به عنوان یک استراتژی پیشگیری از بیماری های عفونی در انسان نیاز به بررسی بیشتری دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی نیمرخ استراحتی سایتوکین های 2IL- ، 6IL- و INFγ ژیمناست های پسر نوجوان در طول هشت هفته تمرین پس از تزریق واکسن آنفلوانزا بود. 30 ژیمناست پسر نوجوان با میانگین سن 8/0 ± 8/9 سال؛ قد8 ± 19/139 سانتی متر؛ توده بدن 15/7± 79/33 کیلوگرم و VO2max 4± 89/32 میلی لیتر بر کیلوگرم بر دقیقه به طورتصادفی به دو گروه تمرین (15n=) و ترکیب تمرین - واکسن (15n=) تقسیم شدند.یک گروه از افراد هم سن نیز به عنوان گروه کنترل غیر ورزشکار (15n=) که فقط تزریق واکسن را تجربه نمودند مورد مطالعه قرار گرفتند. دو گروه ترکیب تمرین _واکسن و تمرین برنامه تمرینی منتخب ژیمناستیک را با شدت 80-60 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت هشت هفته اجرا کردند. به منظور تعیین تغییرات نیمرخ سایتوکین های مورد مطالعه، نمونه گیری خونی از کلیه آزمودنی ها در آغاز دوره، هفته چهارم و هشتم در حالت استراحت به عمل آمد. تزریق واکسن آنفلوانزا در گروه ترکیب تمرین – واکسن وواکسن پیش از خون گیری در هفته آغازین، اولین تزریق واکسن وتزریق یاد آور آن درانتهای هفته چهارم انجام شد. .سایتوکین هابا استفاده از کیت های اختصاصی و به روش الایزا اندازه گیری شدند. تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل واریانس در اندازه های تکراری (ANOVA)نشان داد هشت هفته تمرین موجب کاهش در غلظت های 6IL- وINFγ به ترتیب (17/26F= و000/0p= و93/69F= و000/0 p=) در هر سه گروه شد، در حالی که هیچ تغییری در غلظت 2IL- مشاهده نشد (51/3F= و 043/0 p=). همچنین مقایسه بین گروهی پاسخ سایتوکین های سرمی پس از هشت هفته نشان داد، غلظت IL-2 فقط بین گروه ترکیب تمرین _واکسن وگروه واکسن تفاوت معنی داری وجود دارد (12/5F= و 012/0 p=)، غلظت 6IL- فقط بین گروه ترکیب تمرین – واکسن و گروه تمرین تفاوت معنی داری مشاهده شد (46/3F= و021/0 p=) و بین غلظت IFNγ درگروه های سه گانه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (323/0F= و 726/0 p=). این یافته ها نشان داد تمرین همراه با تزریق واکسن تاثیر قابل توجهی بر دستگاه ایمنی ومیزان پاسخ واسطه های التهابی ژیمناست های پسر نوجوان ندارد.

با توجه به تأثیرات مثبت فعالیت بدنی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) و تفاوت جنسی در میزان ابتلا و الگوی پیدایش بیماری، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر 8 هفته تمرین منتخب بر برخی سایتوکاین ها (TNF، IFN، IL-10، hs-CRP) در بیماران مرد و زن مبتلا به MS بود. به این منظور 35 بیمار زن و مرد مبتلا به MS با EDSS<4 به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند که از این تعداد 29 نفر شامل 9 زن با میانگین و انحراف معیار سنی 9 /53 /34 سال، قد 8 /5 4 /160 سانتی متر، وزن 8 /82 /65 کیلوگرم و 8 مرد با میانگین سنی 01 /67 /32 سال، قد 93 /176 سانتی متر ، وزن 6 /78 /70 کیلوگرم در گروه تجربی و 7 زن با میانگین و انحراف معیار سنی 6 /4 34 سال، قد 134 /166 سانتی متر ، وزن 6 /24 /68 کیلوگرم و 5 مرد با میانگین سنی 1 /32 /26 سال، قد 7 /94 /169 سانتی متر و وزن 132 /65 کیلوگرم در گروه کنترل پژوهش را کامل کردند. برنامة 8 هفته تمرینات منتخب شامل تمرین هوازی، قدرتی و کششی بود که 3 روز غیرمتوالی در هفته انجام گرفت. متغیرهای مورد اندازه گیری شامل سایتوکاین های TNF، IFN، IL-10، hs-CRP، آزمون 6 دقیقه پیاده روی و آزمون IRM بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش 16) و آمار توصیفی، تحلیل واریانس سه طرفه، تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05 /0 P تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد IL-10 در زنان و مردان گروه تجربی کاهش معنادار داشت (02 /0=P) . متغیر IFN در هر دو گروه کنترل و تجربی در زنان و مردان کاهش یافت، اما بین گروه ها تفاوت معناداری مشاهده نشد (1 /0=P) . TNF در زنان بعد از تمرینات به صورت معناداری کاهش یافت (04 /0=P) ، ولی در مردان تغییرات معنادار نبود. تغییرات متغیر hs-CRP در دو گروه تجربی و کنترل، هم برای زنان و هم مردان، معنی دار نبود (09 /0=P) . نتایج نشان داد این تمرینات ناتوانی های بیماران MSرا بهبود می بخشد و در بیماران زن نسبت به مردان مبتلا تغییرات آشکارتری را در سایتوکاین ها ایجاد می کند.

هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات منظم یوگا بر قدرت دست انعطافپذیری و توان بی هوازی عضلات پا در زنان شاغل سالم غیر ورزشکار بوده است. این پژوهش از نوع نیمه تجربی بوده و نمونههای آن شامل: 65 نفر از زنان سالم غیر ورزشکار انجمن یوگای شهر شیراز بودند که به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه تجربی با تعداد 33 نفر(سن: 5 ± 25سال قد: 5 ± 159 سانتیمتر وزن: 6 ± 60 کیلوگرم) و گروه کنترل با تعداد 32 نفر (سن: 5 ± 25 سال قد: 8/5 ± 158 سانتی متر وزن: 6 ± 61 کیلوگرم) قرار گرفتند. هر جلسه شامل انجام تمرینات آسانا پرانایاما مدیتیشن و آرامسازی بود که این تمرینات به مدت 12 هفته هر هفته به مدت دو جلسه و هر جلسه یک و نیم تا دو ساعت انجام گردید. از نظر عوامل مؤثر بر متغیرهای تحقیق نظیر نظم دوره قاعدگی عدم بیماریهای خاص (صرع هپاتیت و غیره) مصرف نکردن دارو الکل و سیگار و غیره آزمودنیها دارای شرایط یکسانی بودند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق شامل نیروسنج دیجیتال جعبه بشین و برس خط کش استاندارد و آزمون پرش سارجنت بود. جهت تجزیه و تحلیل دادهها آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون t زوجی) مورد استفاده قرار گرفت ضمن اینکه سطح معناداری نیز 05/0 ≤P در نظر گرفته شد. نتایج تحقیق نشان داده است که بین پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی نسبت به گروه کنترل در عوامل انعطافپذیری: خیزتنه (30 در مقابل 31) بشین و برس (22 در مقابل 24) و توان بیهوازی عضلات پا (28 در مقابل 30) افزایش معناداری وجود داشته اما در مورد قدرت دست (21 در مقابل 22) تفاوت معناداری مشاهده نشده است. در خاتمه میتوان گفت که تمرینات یوگا بدون اینکه دارای اثرات جانبی نامطلوب خاصی باشد باعث افزایش انعطافپذیری مفاصل و توان بی هوازی عضلات پا و همچنین موجب بهبود آمادگی جسمانی میگردد.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر تعاملی شیوه های مختلف نمایش ویدیوئی و نوع بازخورد بر اجرا و یادگیری مهارت پرتاب دارت بود. 90 آزمودنی به صورت تصادفی در 6 گروه بازخورد خودکنترل، آزمونگر کنترل و جفت شده قرار گرفتند که یکی از دو الگوی ماهر یا الگوی از خود را دریافت می کردند. سه گروهی که الگوی ماهر را مشاهده کردند، ابتدا و در فاصله های استراحت، اجرای پرتاب یکی از اعضای تیم ملی پرتاب دارت را ملاحظه کردند، درحالی که گروه های مشاهدة الگوی از خود، اجرای خود را مشاهده کردند. گروه های خودکنترل، در حین اجرا از آزمونگر درخواست بازخورد می کردند، گروه های جفت شده، در کوشش هایی که گروه خودکنترل در خواست بازخورد کرده بودند، بازخورد دریافت می کردند و گروه های آزمونگر کنترل به صلاحدید آزمونگر بازخورد می گرفتند. تمرین طی 6 روز انجام گرفت و آزمون یادداری و انتقال، 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین برگزار شد. روش تحقیق نیمه تجربی بود و برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر، تحلیل واریانس دوطرفه و آزمون های تعقیبی توکی و بونفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد پیشرفت از مرحلة پیش آزمون به مراحل اکتساب، یادداری و انتقال در هر شش گروه رخ داده است. فارغ از نقش بازخورد، تفاوتی بین الگوی ماهر و الگوی از خود در هیچ یک از مراحل وجود نداشت. از طرفی بازخورد آزمونگر کنترل در اکتساب سودمندی بیشتر از دو نوع بازخورد دیگر داشت، ولی در یادداری و انتقال بازخورد خود کنترل بهتر بود. تحلیل بیشتر نتایج نشان داد افرادی که بازخوردی خودکنترل دریافت کردند، زمانی که الگوی از خود را مشاهده کرده بودند، یادگیری بیشتری در آنها نسبت به گروه های دیگر رخ داد. برتری گروه الگوی از خود – بازخورد خودکنترل را می توان به تأثیر فرایندهای انگیزشی حاصل از این تعامل و نیز همخوانی بیشتر این نوع بازخورد با نیاز آزمودنی ها نسبت داد.

هدف از این تحقیق بررسی میزان تأثیر متغیر مکنون جامعه پذیری سازمانی و مؤلفه های آن بر متغیر مکنون آرزوهای شغلی در بین کارمندان اداره کل تربیت بدنی استان فارس است. جامعه آماری کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان فارس (81=N) بود. تعداد نمونه با استفاده از جدول حجم و نمونه مورگان برابر 66 نفر بود که 72 پرسشنامه بین کارمندان توزیع شد که 70 پرسشنامه آن قابل استفاده بود. به منظور گردآوری داده ها از یک پرسشنامه اطلاعات فردی و دو پرسشنامه استاندارد جامعه پذیری سازمانی تائورمینا (1994) و آرزوهای شغلی بیگلیاردی و همکاران (2005) استفاده شد. اعتبار پرسشنامه ها در مطالعات متعدد داخلی و خارجی تأیید شده است. با مطالعه آزمایشی روی 30 نفر از کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان فارس پایایی پرسشنامه های جامعه پذیری سازمانی و آرزوهای شغلی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 93/0 و 82/0 به دست آمد. به منظور بررسی و مقایسه توصیفی داده ها از روش های آمار توصیفی و برای تجزیه وتحلیل استنباطی داده های تحقیق از روش های آماری آزمون کولموگروف اسمیرنوف، آزمون دوربین واتسون، معدلات ساختاری و وزن عاملی در نرم افزار SPSSو PLS (Partial Least Square) و در سطح معناداری 05/0≥P استفاده شد. یافته ها نشان داد که متغیر مکنون جامعه پذیری سازمانی بر متغیر مکنون آرزوهای شغلی تأثیر مثبت و معناداری (426/0) دارد. همچنین، میزان اثرگذاری عامل های آموزش، تفاهم، حمایت همکاران و چشم انداز آینده بر آرزوهای شغلی به ترتیب برابر 326/0، 339/0، 223/0 و 33/0 است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که متغیر جامعه پذیری سازمانی تأثیر چشمگیری بر آرزوهای شغلی کارمندان دارد و می تواند به عنوان یک متغیر پیش بین برای آرزوهای شغلی در نظر گرفته شود.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقشکمال گرایی ورزشی در ابعاد سلامت روان شناختی و موفقیت ورزشی ورزشکاران می باشد. نمونه ای 385 نفری (285 مرد و 100 زن) که به روش تصادفی خوشه ای از بین ورزشکاران نخبه انتخاب شده بودند مقیاس کمال گرایی چند بعدی ورزشی-2، مقیاس سلامت روان، و مقیاس موفقیت ورزشی را تکمیل نمودند. ﻧﺘﺎیﺞ ﻧﺸ ﺎن داد معیارهای شخصی و سازماندهی با بهزیستی روان شناختی و موفقیت ورزشی هم سبتگی ﻣﺜﺒﺖ و معناداری دارند. همچنین، نگرانی نسبت به اشتباهات و تردید به اعمال، با درماندگی روان شناختی هم بستگی مثبتی دارند؛ اما، با موفقیت ورزشی هم بستگی منفی و معنا داری را نشان دادند. کمال گرایی ورزشی نیز تغییرات مربوط به ابعاد سلامت روان شناختی و موفقیت ورزشی ورزشکاران را پیش بینی کرد. یافته های دیگر پژوهش نشان داد که ورزشکاران مرد نسبت به ورزشکاران زن نمره درماندگی روان شناختی کمتری دارند. به طور کلی، نتایج حاکی از نیاز به حفظ حد مطلوب کمال گرایی ورزشی برای دست یابی به اوج عملکرد ورزشکاران می باشد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی سطوح مشارکت هواداران در تیم های منتخب لیگ برتر فوتبال ایران براساس مدل پیوستار روان شناختی بود. روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است. بدین منظور 394 نفر از هواداران چهار تیم پرطرفدار لیگ برتر فوتبال (استقلال، پرسپولیس، تراکتورسازی و سپاهان) به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه فانک (2008) بود. پایایی ابزار با استفاده از روش آلفای کرونباخ 92/0 به دست آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد از مدل چندبعدی مشارکت، می توان برای طبقه بندی هواداران در مراحل نظری مختلف استفاده کرد. در واقع مفهوم مشارکت، خط مشی مناسبی برای بررسی ارتباطات روان شناختی هواداران با تیم ها در اختیار می گذارد. براساس مدل پیوستار روان شناختی، نتایج نشان داد که در تیم های منتخب لیگ برتر فوتبال، سطوح مشارکت هواداران بیشتر در سطح دلبستگی و کمترین سطوح مشارکت مربوط به سطح وفاداری است. مدیران می توانند با مهیا کردن شرایطی برای گرفتن عکس یادگاری هواداران با بازیکنان و تیم، تشکیل جلسات کانون هواداران و اهدای کارت هواداری به آنها برای ارتقای هواداران به سطح وفاداری و حفظ آنها در این سطح اقدام کنند.