درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر دو شدت مختلف تمرین مقاومتی با حجم یکسان بر سطوح پلاسمایی مالون دی آلدهید، گلوتاتیون احیا و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام در مردان سالم بود. بدین منظور، 30 مرد سالم با دامنه سنی 25 20 سال به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت نمودند و به طور تصادفی به سه گروه تمرین مقاومتی با شدت متوسط (هایپرتروفی)، تمرین مقاومتی با شدت بالا (قدرتی) و گروه کنترل تقسیم شدند. تمرین مقاومتی هایپرتروفی (سه ست 10 تکراری با شدت 70 درصد یک تکرار بیشنه) و تمرین قدرتی (چهار ست شش تکراری با شدت 85 درصد یک تکرار بیشینه) به مدت هشت هفته و به صورت سه جلسه در هفته اجرا گردید. همچنین، نمونه های خون سیاهرگی در شرایط ناشتا و در دو نوبت، 24 ساعت قبل از شروع پروتکل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی از آزمودنی ها گرفته شد. تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان می دهد که غلظت مالون دی آلدهید در گروه های تمرینی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری پیدا کرده است ( P=0.016 ) که میزان آن در گروه تمرین هایپرتروفی در مقایسه با گروه تمرین قدرتی بیشتر می باشد ( P=0.04 ). همچنین، غلظت گلوتاتیون احیا در گروه های تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری را نشان می دهد ( P=0.027 ). تمرین هایپرتروفی نیز موجب افزایش بیشتر در گلوتاتیون احیا در مقایسه با تمرین قدرتی شده است. علاوه براین، سطوح ظرفیت آنتی اکسیدانی تام در دو گروه تمرینی افزایش یافته است؛ اما این افزایش تنها در گروه تمرین هایپرتروفی معنا دار می باشد ( P=0.013 ). لازم به ذکر است که تفاوت معنا داری بین گروه ها مشاهده نمی شود ( P=0.103 ). درمجموع، تمرینات مقاومتی (احتمالاً) می تواند موجب بهبود سیستم آنتی اکسیدانی (گلوتاتیون احیا و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام) و کاهش مالون دی آلدهید شود که این تغییرات مستقل از شدت تمرین می باشد.

در فرضیات اخیر، ""انگیختگی"" به عنوان حالت انرژتیک فرد در لحظه ای خاص تعریف شده است که در الکتریسیته پوست منعکس و بوسیله سطح هدایت الکتریکی پوست سنجیده می شود. در مقابل، ""فعال سازی""، به صورت تغییر در سطح انگیختگی از سطح پایه به موقعیت انجام تکلیف معرفی شده است. از این دیدگاه، انگیختگی ارتباطی با عملکرد ندارد، و فقط فعال سازی است که کیفیت عملکرد را پیش بینی می کند. هدف از تحقیق حاضر، آزمودن فرضیه افتراق انگیختگی از فعال سازی در یک تکلیف میدانی است که پیش از این در تکالیف آزمایشگاهی تایید شده است. تعداد، 23 تیرانداز نخبه (شامل 13 زن و 10 مرد، با میانگین سنی 96/29 سال)، به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. سطح هدایت الکتریکی پوست در حین اجرای تکلیف استاندارد تیراندازی با سلاح بادی به عنوان شاخص انگیختگی ثبت شد. مقیاس های عملکرد شامل امتیاز کسب شده، میزان ثبات روی مرکز هدف، میزان ثبات کلی، طول خط نشانه روی، میزان انحراف نهایی از مرکز نشانه روی در لحظه شلیک و زمان نشانه روی، به طور الکترونیک ثبت شد. یافته ها حاکی از ارتباط خطی و منفی فعال سازی با اکثر مقیاس های عملکرد بود، در حالی که انگیختگی هیچ گونه رابطه ای با عملکرد نشان نداد. نتایج با توجه به فرضیات اخیر و نظریاتی که رابطه انگیختگی و عملکرد را توضیح می دهند مورد بحث قرار گرفته است.

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از مقایسه برخی مهارتهای روانی تکواندوکاران زن برتر و غیر برتر. جامعه آماری این تحقیق را تمامی دختران تکواندوکار شرکت کننده در مسابقات انتخابی تیم شهر تهران در سال 1384 تشکیل می دهد که جمعا 152 نفر بودند. از میان نفرات اول تا سوم وزنهای هشت گانه، 15 نفر به صورت هدفمند تکواندوکار برتر و 15 نفر به صورت تصادفی ساده از میان تکواندوکارانی که به مقامی دست نیافته بودند افراد غیر برتر انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ارزیابی مهارتهای روانی انستیتوی ورزش استرالیای جنوبی (SASI) استفاده شد نتایج بیانگر پایین تر بودن مهارت انگیزش (P<%5) و بالاتر بودن مهارتهای تمرکز و تصویر سازی ذهنی (P<%5) در افراد برتر است. در دیگر مهارتهای روانی بین افراد برتر و غیر برتر تفاوت معناداری مشاهده نشد (P<%5). با توجه به این یافته ها می توان گفت تمرکز و تصویر سازی در موفقیت تکواندوکاران اهمیت بیشتری دارند و شایسته است در برنامه ریزی و آماده سازی تکواندوکاران در رقابتها مورد توجه بیشتر مربیان و روان شناسان ورزشی قرار گیرند.

مطالعات موجود نشان می دهد تمریناتِ با شدت متوسط که باعث کاهش عوامل فشار اکسایشی در هیپوکمپ می شوند، افزایش سطوح فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) را نیز در پی دارند، اما توجه کمتری به بررسی حفاظت عصبی ناشی از فعالیت بدنی پس از القای استات سرب شده است. در این پژوهش اثر 8 هفته تمرین بر مالون دی آلدهید (MDA) و BDNF در هیپوکمپ موش های در معرض استات سرب بررسی شد. موش های صحرایی ویستار به طور تصادفی به چهار گروه شامل گروه های پایه، شم (کنترل)، سرب و تمرین+ سرب دسته بندی شدند. برنامه تمرینی شامل دویدن روی نوار گردان بود که به مدت 8 هفته و هفته ای 5 جلسه با شدت فزاینده اجرا شد. گروه های تمرینی و سرب 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن استات سرب را به مدت 8 هفته ( هفته ای سه جلسه) به صورت زیرصفاقی دریافت کردند. 24 ساعت پس از آخرین مرحله تمرین و/یا تزریق، سطوح BDNF و MDA بافت هیپوکمپ به ترتیب با روش های تیوباربیوتوریک اسید و الایزا تعیین شد. داده ها با روش آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح 05/0 p ≤ تحلیل شد. نتایج نشان داد سطوح MDA در گروه تمرینی به طور معنی داری کمتر و در گروه سرب بیشتر از گروه های پایه و شم بود. سطوح BDNF گروه تمرینی به طور معنی داری بالاتر از گروه سرب بود. این نتایج حاکی از اثرات سودمند تمرینات منظم ورزشی در پیشگیری از آسیب نورون های هیپوکمپ است که به فشار اکسایشی نسبت داده می شود. به علاوه، سطوح BDNF و یا فشار اکسایشی احتمالاً در سازوکارهای حفاظت عصبی ناشی از ورزش به دنبال تزریق استات سرب درگیر می باشند.

هدف از این تحقیق، بررسی اثر یک دوره تمرینات تناوبی هشت هفته ای بر روی برخی فاکتورهای آنتی اکسیدانی (اسید اوریک، بیلی روبین و پروتئین تام پلاسمایی) در بازیکنان فوتبال بود. نمونه ها 23 بازیکن نوجوان پسر بودند که در لیگ استانی بازی می کردند و به صورت در دسترس انتخاب شدند. بازیکنان به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (13 نفر) و گروه کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. نمونه های خونی برای اندازه گیری میزان اسید اوریک، بیلی روبین تام و پروتئین تام پلاسمایی قبل از شروع تمرینات و به میزان 5 سی سی از ورید دست چپ ازتمامیبازیکنان گرفته شد. بازیکنان گروه تجربی به مدت هشت هفته، هفته ای سه جلسه به تمرینات تناوبی پرداختند. شدت تمرینات از 60 درصد ضربان قلب ذخیره بیشینه در شروع به 80 درصد ضربان قلب ذخیره بیشینه در هفته هشتم افزایش پیدا کرد. بازیکنان گروه کنترل در این هشت هفته درهیچ گونه تمرینی شرکت نکردند. نمونه گیری دوم خون، بلافاصله پس از آخرین جلسه تمرینی و با تکرار رژیم غذایی مرحله اول برای 24 ساعت، جهت اندازه گیری این آنتی اکسیدان ها بعد از هشت هفته ازتمامیبازیکنان گرفته شد. از آزمون t (همبسته و مستقل) برای تجزیه و تحلیل داده ها با سطح معناداری 05/0 استفاده شد. در بازیکنان گروه تجربی افزایش معناداری در غلظت اسید اوریک پلاسمایی بعد از هشت هفته تمرین تناوبی و تفاوت معناداری بین دو گروه در سطوح اسید اوریک پلاسمایی مشاهده شد (05/0 <p). تفاوت معناداری در میزان بیلی روبین تام و پروتئین تام پلاسمایی در گروه تجربی بعد از هشت هفته و بین دو گروه مشاهده نشد (05/0 >p). تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد هشت هفته تمرین تناوبی در بازیکنان فوتبال احتمالا می تواند باعث افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسمایی از طریق افزایش اسید اوریک پلاسمایی شود.

تکرار حرکات پرتابی می تواند باعث تغییر تعادل قدرت عضلانی و دامنه حرکتی شانه ورزشکاران در مقایسه با افراد غیر ورزشکار شود؛ بنابراین، هدف مطالعه حاضر مقایسه نسبت قدرت عضلات آگونیست به آنتاگونیست و دامنه حرکتی شانه در زنان والیبالیست و غیر ورزشکار است. آزمودنی های تحقیق شامل 30 زن والیبالیست با میانگین سنی 58/2±21 سال و 30 زن غیر ورزشکار با میانگین سنی 13/1±22 سال بودند که به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. قدرت ایزومتریک با دستگاه قدرت سنج دستی و دامنه حرکتی توسط انعطاف سنج لیتون اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها از طریق آزمون کلموگروف-اسمیرنوف و آزمون تی انجام شد. (05/0P≤). در مقایسه نسبت قدرت عضلات آگونیست به آنتاگونیست مفصل شانه، در نسبت قدرت عضلات چرخش دهنده داخلی به خارجی و ابداکشن به اداکشن، تفاوت معنی داری بین اندام برتر و غیر برتر والیبالیست ها، (001/0P≤؛ 002/0=P) و نیز اندام برتر دو گروه (والیبالیست و کنترل) به دست آمده (003/0P=؛001/0P≤). در مقایسه دامنه حرکتی کاهش معنی داری در حرکات چرخش داخلی و اکستنشن اندام برتر (005/0P=؛001/0P≤) و افزایش معنی داری در چرخشش خارجی اندام برتر والیبالیست ها مشاهده شد (026/0=P). یافته ها نشان داد که انجام حرکات تکراری در والیبالیست ها ممکن است در طولانی مدت باعث ایجاد اختلال در تعادل نسبت طبیعی قدرت و دامنه حرکتی در مفصل شانه شود، که در صورت به کار نگرفتن تمرین های قدرتی و کششی مناسب، این بی تقارنی می تواند ورزشکار را مستعد آسیب سازد

پژوهش حاضر به بررسی رابطه خودکارامدی و تحمل ابهام در بین دانشجویان ورزشکار گروهی و انفرادی و دانیجویان غیرورزشکار پرداخته است. به این منظور 116 نفر (62 غیرورزشکار، 34 ورزشکار گروهی و 20 ورزشکار انفرادی) در این پژوهش شرکت کردند. ورزشکاران بیشتر دانشجویانی بودند که برای شرکت در مسابقات انتخاب شده یا شرکت کرده بودند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودکارامدی (17 سؤال) و پرسشنامه تحمل ابهام (22 سؤال) بود. تجزیه و تحلیل آماری داده ها نشان داد که در سه گروه مورد مطالعه بین تحمل ابهام با خودکارامدی همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد اما از نظر میزان خودکارامدی بین سه گروه مورد مطالعه تفاوت معنی داری وجود نداشت. از نظر میزان تحمل ابهام بین دانشجویان ورزشکار گروهی، انفرادی و غیرورزشکار تفاوت معنی داری مشاهده شد، به این معنی که تحمل ابهام در ورزشکاران گروهی کمتر از ورزشکاران انفرادی است. همچنین در این پژوهش نشان داده شد که میانگین نمره خودکارامدی افراد دارای تحمل ابهام بالا بیشتر از افراد دارای تحمل ابهام پایین است.

هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرینات هوازی و مکمل چای سبز بر مقدار لپتین سرمی و مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه وزن و چاق بود. به همین منظور، 43 مرد دارای اضافه وزن و چاق به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و در چهار گروه کنترل (شاخص تودة بدن 7 /3 ± 4 /31 کیلوگرم بر متر مربع، توان هوازی 8 /3 ± 3 /39 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه)، گروه مکمل چای سبز (شاخص تودة بدن 8 /2 ± 3 /30 کیلوگرم بر متر مربع، توان هوازی 1 /4 ± 6 /40 میلی-لیتر بر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه)، گروه تمرین (شاخص تودة بدن 2 /4 ± 6 /30 کیلوگرم بر متر مربع، توان هوازی 6 /5 ± 7 /38 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه) و گروه ترکیب تمرین و مکمل چای سبز (شاخص تودة بدن 6 /2 ± 9 /30 کیلوگرم بر متر مربع، توان هوازی 1 /3 ± 3 /40 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه) قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت 10 هفته (سه بار در هفته) به تمرینات هوازی با شدت 75 – 65 درصد حداکثر ضربان قلب پرداختند. گروه مکمل چای سبز روزانه سه عدد چای سبز کیسه ای محتوی 2 گرم چای خشک در سه وعدة غذایی، مصرف کردند. برای گروه ترکیب تمرین و مکمل چای سبز هر دو مداخله صورت گرفت. قبل و بعد از دورة پژوهش از همة آزمودنی ها در وضعیت ناشتایی خونگیری به عمل آمد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و آنالیز کوواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد که تمرینات هوازی، مصرف مکمل چای سبز و ترکیب تمرینات هوازی و مصرف چای سبز تغییر معناداری در مقدار لپتین و شاخص مقاومت به انسولین ایجاد نمی کند. مصرف چای سبز موجب کاهش معنادار وزن بدن و شاخص تودة بدن شد. تمرین هوازی به کاهش معنادار وزن، شاخص تودة بدن و درصد چربی بدن منجر شد. ترکیب تمرین هوازی و چای سبز سبب افزایش معنادار حداکثر اکسیژن مصرفی و کاهش معنادار وزن، شاخص تودة بدن و درصد چربی بدن شد. می توان گفت انجام تمرینات هوازی و مصرف مکمل چای سبز بر مقدار لپتین و شاخص مقاومت به انسولین تأثیری ندارد. از این رو برای رسیدن به نتایج قطعی تر انجام تحقیقات دیگری ضروری است.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر موسیقی تند بر میزان درک فشار و عملکرد در یک فعالیت فزاینده در حد واماندگی و همچنین تاثیر سطح آمادگی بدنی در اثربخشی موسیقی بود. 24 دانشجو (12 دانشجوی تمرین کرده با میانگین سنی 06/2 ±31/23 و 12 دانشجوی تمرین نکرده با میانگین سنی 31/2 ±96/22) به طور داوطلبانه و با توجه به سابقه ورزشی و فعالیت بدنی به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. از آزمون نوارگردان بروس برای تعیین سطح آمادگی هوازی آزمودنی ها و به عنوان یک فعالیت فزاینده استفاده شد. در جلسه اول، به طور تصادفی نیمی از آزمودنی ها در شرایط بدون موسیقی و نیمی دیگر با موسیقی و در جلسه دوم بر عکس شرایط جلسه اول، آزمون بروس را اجرا کردند. نوع موسیقی مهیج و با آهنگ تند بود. تاثیر موسیقی بر شاخص روانی با مقیاس درک فشار بورگ (RPE) در فواصل زمانی 3، 6، 9 دقیقه از شروع فعالیت و عملکرد آزمودنی ها با زمان از لحظه شروع فعالیت تا واماندگی بدنی سنجیده شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس با تکرار در یک عامل نشان داد تاثیر موسیقی بر میزان درک فشار و عملکرد معنی دار است (05/0 P<). با بررسی تعامل بین موسیقی و سطح آمادگی بدنی، مشخص شد تاثیر سطح آمادگی در اثربخشی موسیقی بر میزان درک فشار، معنی دار، ولی بر عملکرد معنی دار نبود (05/0 P<). نتایج حاصل از آزمون t همبسته، نشان داد موسیقی بر میزان درک فشار،هم در افراد تمرین کرده و هم تمرین نکرده مؤثر بوده است. با تفاضل ارزش های t به دست آمده برای هر گروه، مشخص شد موسیقی بر میزان درک فشار در افراد تمرین نکرده مؤثرتر است. در کل نتایج بیانگر آن است که استفاده از موسیقی در فعالیت های فزاینده نیز از لحاظ روانی و عملکرد، بدون در نظر گرفتن سطح آمادگی بدنی، مؤثر است.

هدف از انجام این پژوهش، مطالعه اثر شدت گرم کردن بر پویایی اکسیژن مصرفی(با مدل ثابت زمانی1،2،3و4) فعالیت زیربیشینه در زنان تیم ملی فوتسال بوده است. بازیکنان تیم ملی فوتسال با میانگین سنی2/3±5/22سال و VO2max 61/4± 05/46 میلی لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه در این پژوهش شرکت کردند. پس از اندازه گیری VO2max و آستانه لاکتات(LT) آزمودنی ها به صورت تصادفی در سه جلسه جداگانه، دو پروتکل گرم کردن(شدید، متوسط) و بدون گرم کردن را قبل از فعالیت زیربیشینه(دویدن با80درصد اکسیژن مصرفی آستانه لاکتات) انجام دادند. تمام گازهای تنفسی در طی فعالیت توسط دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یکطرفه با اندازه گیری مکرر و آزمونLSD استفاده شد. یافته های پژوهش کاهش معنی داری را در ثابت زمانی 3 و4 پس از گرم کردن شدید و متوسط نسبت به بدون گرم کردن نشان دادند(05/0>P). همچنین نسبت اکسیژن مصرفی به زمان رسیدن در ثابت زمانی 2،3 و4 پس از گرم کردن شدید و متوسط نسبت به بدون گرم کردن، افزایش معنی داری را نشان داد(05/0>P)، اما تفاوتی بین دو گروه گرم کردن در هیچ کدام از متغیرها مشاهده نشد. بنابراین می توان گفت، گرم کردن بدون توجه به شدت آن، سبب کاهش زمان رسیدن به حالت یکنواخت اکسیژن مصرفی در یک فعالیت زیر بیشینه می شود و شیب نمودار پویایی اکسیژن را تندتر می کند و در نتیجه در زمان کمتر، اکسیژن بیشتری مصرف می شود.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه انگیزه­های ورزشی و اضطراب رقابتی کشتی­گیران آزاد و فرنگی بود. جامعه آماری را کشتی­گیران شرکت­کننده در یازدهمین المپیاد دانشجویی سال 1391 تشکیل می­دادند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و فرمول تعدیل حجم نمونه، 88 نفر (44 کشتی­گیر آزاد و 44 کشتی­گیر فرنگی) تعیین شد که به­روش نمونه­گیری طبقه­ای تصادفی انتخاب شدند و به پرسش­نامه انگیزه­های ورزش و آزمون اضطراب رقابت در ورزش پاسخ دادند. نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد، بین انگیزه­های ورزشی کشتی­گیران آزاد و فرنگی تفاوت معنا­داری وجود دارد. در پی این یافته، نتایج آزمون تحلیل واریانس یک راهه نشان داد، از نظر انگیزه­های ورزشی، لذت و اجبار پزشکی بین کشتی­گیران آزاد و فرنگی تفاوت معنا داری وجود دارد؛ به­گونه­ای که میانگین نمره انگیزه ورزشی لذت کشتی­گیران فرنگی از آزاد بیشتر است. درحالی­که میانگین نمره انگیزه ورزشی اجبار پزشکی کشتی­گیران آزاد از فرنگی بیشتر است. اما در سایر انگیزه­های ورزشی بین کشتی­گیران آزاد و فرنگی تفاوت معناداری مشاهده نشد. در ضمن نتایج آزمون تی برای گروه­های مستقل نشان داد، بین میانگین اضطراب رقابتی کشتی­گیران آزاد و فرنگی تفاوت معنا­داری وجود دارد. به­طوری­که میانگین نمره­های اضطراب رقابتی کشتی­گیران فرنگی از آزاد بیشتر است. بنابراین می­توان نتیجه­ گرفت که در انتخاب کشتی­گیران برای شرکت در مسابقات ورزشی باید به انگیزه­های ورزشی و نوع انگیزه­ها و نیز سطح اضطراب رقابتی آنها توجه کرد.

هدف از پژوهش حاضر که به روش همبستگی انجام شد، شناسایی رابطه بین انگیزه ورزش و میزان موفقیت شغلی بود. جامعه آماری را کارکنان اداره کل آموزش و پرورش استان کرمانشاه که تعداد آنها 200 نفر در سال 1390 بود، تشکیل می دادند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، 127 نفر تعیین شد که به روش نمونه-گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به پرسشنامه های انگیزه ورزش پیلیتر و موفقیت شغلی رادسیپ پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام و از طریق نرم افزار SPSS تحلیل شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون بین انگیزه ورزش و موفقیت شغلی کارکنان رابطه مستقیم معنی داری را نشان داد. هم چنین بین انگیزه درونی و نیز انگیزه بیرونی با موفقیت شغلی کارکنان رابطه مستقیم معنی داری مشاهده شد. در ضمن نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام نشان داد انگیزه ورزش 093/0 از واریانس موفقیت شغلی کارکنان را تبیین می کند و توانایی پیش بینی موفقیت شغلی کارکنان را به طور معنی داری دارد. به گونه ای که یک انحراف معیار تغییر در انگیزه ورزش باعث 31/0 انحراف معیار تغییر در موفقیت شغلی کارکنان می شود. از این رو به مدیران پیشنهاد می شود به منظور ارتقای موفقیت شغلی کارکنان، انگیزه ورزش آنها را افزایش دهند.

هدف از این تحقیق بررسی وضعیت تعادل پویای دانشجویان پسر کارشناسی رشته تربیت-بدنی با استفاده از آزمونSEBT بوده است. از بین سه ورودی (سال های 84، 85 و 86) دانشجویان کارشناسی تربیت¬بدنی پسر دانشکده تربیت¬بدنی دانشگاه تربیت¬معلم تهران تعداد 30 آزمودنی به طور تصادفی انتخاب شدند، سپس با استفاده از آزمون تعادل SEBT تعادل آزمودنی¬ها مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمون تعادلSEBT، تعادل پویا را در هشت جهت قدامی، قدامی- داخلی، داخلی، خلفی- داخلی، خلفی، خلفی- خارجی، خارجی و خارجی- قدامی مورد بررسی قرار می¬دهد. نتایج آماری آزمون ANOVA نشان داد که تعادل پویا در برخی از جهات در بین سه ورودی تفاوت معنی¬دار دارد، اما در برخی از جهات در بین سه ورودی اختلاف معنی¬داری مشاهده نشد. از بین جهاتی که در آن اختلاف میانگین در بین ورودی¬ها معنی¬دار بود، این اختلاف تنها بین دو ورودی سال های 84 و 85 معنی¬دار بود. به طور کلی تعادل در ورودی سال 86 در مقایسه با ورودی سال های 85 و 84 بهتر بود. این نتایج احتمالا بعلت ارائه دروس تخصصی مثل آمادگی جسمانی 1 و 2 در ترم های پایین¬تر است. پیشنهاد می¬شود دروس تخصصی آمادگی جسمانی 1 و 2 در برنامه درسی دانشجویان تربیت بدنی در ترم های بالاتر نیز گنجانده شود.

هدف پژوهش حاضر، مقایسه جهت گیری ورزشی ورزشکاران شرکت کننده در هشتمین المپیاد ورزشی دانشگاه های سراسر کشور در سال 1385 است که شامل 1202 زن و 2199 مرد می شوند. تحقیق حاضر از نوع توصیفی و علی مقایسه ای است و 523 نفر (257 زن و 266 مرد) با استفاده از نمونه گیری سیستماتیک از بین دانشجویان شرکت کننده در این مسابقات انتخاب شدند. کل آزمودنی های انتخاب شده، در اردوی آمادگی برای شرکت در این مسابقات، پرسشنامه جهت گیری ورزشی گیل را تکمیل کردند. در نهایت اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) بررسی شد. نتایج نشان داد که مردان ورزشکار نسبت به زنان ورزشکار رقابت طلب تر و تمایل به پیروزی بیشتری دارند، درحالی که ورزشکاران زن نسبت به ورزشکاران مرد هدف گراترند (05/0 P<) . اما بین رقابت طلبی، تمایل به پیروزی و هدف گرایی رشته های ورزشی گروهی و انفرادی تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0 P<). همچنین مشخص شد که اثر تعامل جنسیت و نوع رشته ورزشی در جهت گیری ورزشی معنی دار است.

آسیب لیگامنت متقاطع قدامی (ACL )یکی از شایع ترین آسیب های زانو در فعالیت های ورزشی است که میزان شیوع آن با توجه به عامل جنسیت مورد بحث و بررسی است. در خصوص پتانسیل بروز آسیب ACL در بین زنان و مردان در کنار تفاوت های آناتومیکی و فیزیولوژیکی که در تحقیقات قبلی به آن اشاره شده است، نتایج مطالعات در بررسی تفاوت مکانیک حرکت زانو اختلاف نظر را نشان می دهد. هدف از انجام این تحقیق بررسی پتانسیل بروز آسیب ACL در بین مردان و زنان حین فرودآمدن با توجه به عملکرد کینماتیکی مفصل زانو بود. هشت مرد با میانگین قد:47/7±18/179، وزن:22/13±96/67 و سن:41/1±50/21 و هشت زن دانشجوی تربیت بدنی و علوم ورزشی با میانگین قد:19/3±25/162، وزن:26/3±31/59 و سن:30/1±00/21 به عنوان آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند. اطلاعات مربوط به تغییرات وضعیت سه بعدی مفصل زانو حین اجرای حرکت فرود از زمان تماس پا با زمین تا رسیدن زانو به حداکثر فلکشن از سکویی که 40 سانتی متر از زمین فاصله داشت، جمع آوری شد. با توجه به اطلاعات مذکور پارامترهای زاویه و شتاب مفصل زانو در سه صفحه حرکتی و در دو لحظه تماس پا با زمین و رسیدن زانو به حداکثر فلکشن مورد بررسی قرار گرفت. از آزمون تی مستقل برای تعیین تفاوت جنسیت در عملکرد کینماتیکی مفصل زانو استفاده شد. زنان در مقایسه با مردان در لحظه تماس پا با زمین (22%) و رسیدن زانو به حداکثر فلکشن (24%) به طور معنی داری زاویه فلکشن زانوی کمتری نشان دادند. همچنین زنان شتاب زانوی بیشتری (19%) در صفحه ساجیتال در زمان رسیدن زانو به حداکثر فلکشن نسبت به مردان را به خود اختصاص دادند. کاهش فلکشن زانو در زنان هنگام فرود از نظر مکانیکی بازدارنده همسترینگ در مقابل نیروهای قدامی است و در نتیجه ACL را تحت استرس بیشتری قرار می دهد. در خصوص شتاب بیشتر مفصل زانو در زنان، با استفاده از قانون دوم نیوتن، مشاهده شتاب بیشتر در محور جلویی-عقبی در زانو را به بالاتر بودن اعمال نیروی وارد شده می توان مرتبط دانست. از این رو در شرایطی که در حرکت قدامی زانو نیروی بیشتری اعمال شود، به مکانیسم هایی همچون ACL که نقش کنترل حرکت رو به جلو در زانو را دارند، فشار بیشتری وارد می شود. نتیجه گیری نهایی اینکه زنان در حرکت فرود آمدن الگوی حرکت زانوی متفاوتی دارند که افزایش بار بر تیگامنت متقاطع قدامی را موجب گردیده و پتانسیل آسیب بیشتر را فراهم می نماید.

هدف از تحقیق حاضر عبارت است از مقایسه ادراک شایستگیهای جسمانی دانشجویان فعال و غیرفعال با توجه به جنسیت آنان، همچنین بررسی ارتباط بین ترکیب بدنی با ادراک شایستگیهای جسمانی. تعداد 107 دانشجوی دختر و پسر فعال و غیرفعال 18-28 ساله به طور تصادفی ساده از بین دانشجویان دانشگاه تهران انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات در تحقیق حاضر از دو پرسش نامه ارزیابی فعالیت بدنی، جهت ارزیابی فعال و غیرفعال بودن فرد و پرسش نامه خودتوصیفی بدنی (شامل سه خرده مقیاس چربی بدنی، ظاهربدنی، و کل بدن) در تعیین میزان ادراک فرد از شایستگیهای جسمـانی خود استفاده شد. همچنین، برای ارزیابی ترکیب بدنی، دستگاه Inbody (دستگاه آنالیزکننده ترکیب بدنی) استفاده شد. روش آماری مورد استفاده عبارت بود از آزمون تحلیل واریانس دوراهه (-Way ANOVA2) و ضریب همبستگی پیرسون. نتایج نشان داد فعالیت بدنی و جنسیت و تعامل فعالیت بدنی و جنسیت تاثیر معناداری بر ادراک فرد از شایستگیهای جسمانی خود دارد (05/0 P<). به عبارت دیگر، افراد فعال در مقایسه با افراد غیرفعال، و پسران در مقایسه با دختران، نگرش مثبت تری نسبت به شایستگیهای جسمانی خویش داشتند. همچنین، نتایج همبستگی نشان داد بین ادراک فرد از شایستگیهای جسمانی خود با عوامل چاقی (شاخص توده بدن، WHR، درصد چربی بدن) رابطه معکوس و معناداری وجود دارد (05/0 P<).

هدف کلی این تحقیق، بررسی سطوح آمادگی جسمانی مرتبط با تندرستی برای مردان 65-50 سالة شهر اصفهان بود. 385 نفر از مردان غیر ورزشکار 65-50 سالة شهر که به طور تصادفی انتخاب شدند (میانگین سن 65 /4 ± 73 /57 سال، قد04 /6 ± 94 /167سانتی متر و وزن 45 /9± 88 /76 کیلوگرم) نمونة آماری تحقیق را تشکیل می دادند. اندازه گیری های، درصد چربی بدن، آزمون های انعطاف پذیری بشین و برس، راه رفتن راکپورت، دراز و نشست و شنای سوئدی انجام گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمونt مستقل استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که آزمودنی های مورد بررسی در متغیرهای استقامت قلبی- عروقی ( 05 /4 ±17 /28 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه)، درصد چربی بدن (14 /6±70 /29%)، قدرت و استقامت عضلانی ناحیة شکم (79 /7± 77 /14 تعداد دراز و نشست) و قدرت و استقامت عضلات ناحیة کمربند شانه (94 /5± تعداد54 /11 شنای سوئدی) در مقایسه با هنجارهای موجود و داده های حاصل از برخی تحقیقات وضعیت مناسبی ندارند. اما در انعطاف بدنی، آزمودنی های تحقیق با میانگین (55 /9±82 /18سانتی متر)، وضعیت به نسبت خوبی داشتند. اگرچه سودمندی اجرای فعالیت های جسمانی منظم بر کسی پوشیده نیست، احتمالاً دلایل مختلفی ازجمله ناآگاهی از نقش فعالیت بدنی در بهبود کیفیت زندگی، کمبود امکانات و فضاهای مناسب برای فعالیت ورزشی افراد سالمند، نداشتن وقت، انرژی، انگیزه و دیدگاه های فرهنگی- رفتاری مانع مشارکت افراد مسن در فعالیت های جسمانی منظم می شود.

پژوهش حاضر که به شناسایی و رتبه بندی موانع خصوصی سازی باشگاه های حرفه ای فوتبال کشور در سال 1391-1390 پرداخته است، به لحاظ هدف، کاربردی می باشد و در دو مرحله اجرا شده است؛ مرحله اول به صورت کیفی و اکتشافی و مرحله دوم به شکل توصیفی پیمایشی . مدیران عامل باشگاه های فوتبال لیگ برتر و دسته یک، رؤسای کمیته های مختلف فدراسیون فوتبال ومسئولین هیأت های فوتبال استان ها، اساتید مدیریت ورزشی و برخی از اساتید علوم اجتماعی، مدیریت و اقتصاد که با مسائل باشگاه های حرفه ای فوتبال آشنایی دارند، خبرنگاران فوتبال نویس که با مسائل خصوصی سازی آشنا می باشند و نیز برخی از صاحب نظران فوتبال و خصوصی سازی (173N=) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب گردیدند (روش سرشماری). گردآوری اطلاعات به دو صورت مصاحبه و به شیوه میدانی، با استفاده از پرسشنامه انجام شد که روایی آن توسط اساتید و خبرگان تأیید شده و پایایی آن، به روش آلفای کرونباخ 86/0 به دست آمد. به منظور رتبه بندی موانع کلی از روش ای. اچ. پی با استفاده از نرم افزار اکسپرت چویس 2000 و همچنین از آزمون فریدمن به منظور رتبه بندی کلی و زیر مجموعه های هر یک از موانع با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس نسخه 19 انجام گردید. نتایج رتبه بندی موانع با استفاده از تکنیک ای. اچ. پی نشان می دهد که موانع اقتصادی، سیاسی حقوقی، مدیریتی و فرهنگی اجتماعی به ترتیب مهم ترین موانع برای خصوصی سازی لیگ حرفه ای فوتبال کشور می باشند.