درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از پژوهش حاضر، آزمون ""فرضیه بیش برنامه ریزی"" در زمینه ورزش و تعیین تأثیر نوع برنامه ریزی ورزشی (عدم مشارکت، مشارکت فراغتی و مشارکت آماتور در ورزش های سازمان یافته) بر عملکرد اجتماعی و انطباقی دختران دبیرستانی بود. در این پژوهش توصیفی پس رویدادی، 270 دانش آموز دختر (110 غیرورزشکار، 97 ورزشکار فراغتی و 63 ورزشکار آماتور) نسخه اعتباریابی شده مقیاس عملکرد اجتماعی و انطباقی کودکان و نوجوانان را تکمیل نمودند که داده های حاصل از آن با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون های تعقیبی مرتبط در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل گردید. براساس یافته ها، نوع برنامه ریزی ورزشی بر ابعاد عملکرد تحصیلی، روابط با هم سالان و وظایف خانگی/ مراقبت از خود تأثیر معناداری داشته است؛ اما اثر آن بر روابط با خانواده به لحاظ آماری معنادار نمی باشد. تحلیل های تعقیبی نیز نشان می دهد که عملکرد تحصیلی گروه آماتور پایین تر از گروه های فراغتی و غیرورزشکار است؛ اما روابط با هم سالان در گروه آماتور از گروه فراغتی و غیرورزشکار و نیز روابط با هم سالان در گروه فراغتی بالاتر از گروه غیرورزشکار می باشد. علاوه براین، سطح وظایف خانگی و مراقبت از خود در گروه آماتور بالاتر از گروه غیرورزشکار بوده و در سایر موارد تفاوت ها از نظر آماری معنادار نمی باشند. درمجموع، نتایج پیشنهاد می کنند که انتقال مشارکت از ورزش فراغتی به رقابتی، تأثیر مثبتی بر کیفیت عملکرد اجتماعی (روابط با هم سالان) و انطباقی (وظایف خانگی و مراقبت از خود) دارد؛ اما ممکن است موجب افت تحصیلی گردد. شایان ذکر است که یافته ها از فرضیه بیش برنامه ریزی در مورد اثرات منفی افزایش در فعالیت های سازمان یافته حمایت می کند.

بیش از نیم قرن است که مطالعات از ارتباط قوی بین تولد زودرس و اختلالات رشد و تکامل خبر می دهند. بنا بر ضرورت توجه به رشد نوزادان نارس، هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تحریکات لمسی حرکتی توسط مادر بر وزن، قد، اندازه محیط اندامهایی چون دور سر، سینه، شکم، بازو و ران نوزادان نارس بود. به همین منظور از میان نوزادان نارس بستری در بخش نوزادان بیمارستان امیرالمومنین(ع) شهرستان سمنان در بازه زمانی یک الی دو ماهه، 40 نوزاد و مادر به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. سپس، مادران گروه تجربی تا تکمیل دوره جنینی(40 هفته بارداری)، تحریکات لمسی حرکتی را روزی سه بار و هر بار به مدت 20 دقیقه بر روی نوزادان نارس شان اعمال نمودند در حالیکه گروه کنترل، تنها مراقبت های معمول را دریافت می کردند. اندازه گیری های وزن، قد، دور سر، سینه، شکم، بازو و ران نوزادان، قبل از شروع مداخله و سپس در انتهای 40 هفته بارداری از هر دو گروه بعمل آمد.نتایج حاصل از تحلیل کواریانس چند متغیره (MANCOVA) در سطح معناداری 0071/0 P≤نشان داد که میزان وزن گیری، اندازه دور بازو و دور ران نوزادان گروه تجربی نسبت به گروه کنترل بطور معناداری بیشتر بود در حالیکه علیرغم افزایش در اندازه های قد، دور سر، سینه و شکم نوزادان گروه تجربی، این افزایش معنادار نبود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت تحریکات لمسی حرکتی می تواند روشی موثر و در عین حال غیردارویی جهت افزایش رشد جسمی نوزادان نارس باشد.

افزایش رادیکال های آزاد در بافت های مختلف، آثار تخریبی بر سلول ها و ساختارهای بدن دارد که می توان با ویژگی آنتی اکسیداتیو فعالیت های بدنی منظم، این آثار منفی را کاهش داد. بنابراین، هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی آثار تمرینات اینتروال هوازی بر سطوح خونی مالون دی آلدئید و ظرفیت ضداکسایشی تام در زنان فعال بود. تعداد 30 نفر زن غیرورزشکار، سالم و غیر سیگاری (سن: 5/5±6/27 سال، وزن: 4/3±2/64 کیلوگرم) به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت و به طور تصادفی به دو گروه تمرین اینتروال هوازی و کنترل تقسیم شدند. تمرین اینتروال در ابتدا به مدت 30 دقیقه با تناسب 1 به 1 شامل دویدن با شدت 60 درصد حداکثر ضربان قلب و پیاده روی سریع انجام شد. از هفته چهارم به 45 دقیقه و به تناسب 2 به 1 (دویدن - پیاده روی) و از هفته یازدهم تا چهاردهم به 60 دقیقه به نسبت 3 به 1 افزایش یافت. شدت توالی های تمرینی در جلسات پایانی به 85 درصد ضربان قلب بیشینه می رسید. قبل و بعد از دوره تمرینی، متغیرهای مورد مطالعه با استفاده از آزمون t مستقل و همبسته تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد چهارده هفته تمرین اینتروال هوازی، باعث کاهش در مقادیر MDA (48/1±5/5 به 77/0±6/3 میلی مول) و افزایش در TAC (49/0±98/1 به 32/0±99/2 میلی مول) شده بود (05/0>p). حداکثر اکسیژن مصرفی نیز در گروه تمرین افزایش معنی-داری یافته بود (05/0>p). همچنین، مقادیر MDA (77/0±6/3 در برابر 37/0±9/4 میلی مول) و TAC (52/0±21/2 در برابر 32/0±99/2 میلی مول) در گروه تمرین اینتروال نسبت به گروه کنترل پس از 14 هفته به طور معنی داری کمتر بود (05/0>p). سطوح خونی LDL، TChol، TG نیز به طور معنی داری در گروه تمرین هوازی نسبت به کنترل کمتر و HDL بیشتر بود (05/0>p). به طور کلی، یافته ها نشان داد تمرینات هوازی منظم به صورت اینتروال با افزایش در مدت و شدت سبب کاهش شاخص های استرس اکسایشی و پراکسیداسیون لیپیدی شده و همزمان با آن پروفایل لیپیدی خون نیز بهبود می-یابد.

هدف از این تحقیق مقایسه نیروهای عکس العمل زمین در پرش ضربه سر (هد زدن) در دانشجویان پسر مبتلا به کف پای صاف دانشگاه شهید چمران اهواز و مقایسه آن با افراد دارای پای طبیعی است. تحقیق حاضر از نوع نیمه¬تجربی است. تمام دانشجویان پسر دانشگاه شهید چمران اهواز که در نیم¬سال تحصیلی واحد تربیت بدنی عمومی 1 را اخذ کرده بودند (600n=) از طریق آزمون خط فیس ( (Feissو جعبه آیینه ای تشخیص صافی کف پا ارزیابی شدند. پس از ارزیابی و معاینه جامعه، 15 نفر مبتلا به کف پای صاف (تیپ 2 و3) و 15 نفر با قوس های کف پایی طبیعی به عنوان نمونه های آماری انتخاب شدند. نمونه های تحقیق، هیچ کدام فوتبالیست حرفه ای نبودند و به صورت عمومی با فوتبال آشنایی داشتند. آزمودنی ها از روی فورس پلیت برای انجام مهارت ضربه سر به توپ فوتبال، در ارتفاعی متناسب با نقطه اوج پرش هر فرد قرار گرفتند و عمل پرش و تیک¬آف را انجام دادند. میانگین سه پرش صحیح افراد دارای کف پای طبیعی و افراد دارای کف پای صاف در جهت های مختلف برای بررسی سینتیکی استفاده شد. نتایج نشان می¬دهد بین نیروهای عکس العمل زمین در افراد دارای کف پای طبیعی و کف پای صاف در راستای عمودی (05/0P≤) تفاوت معنی¬داری وجود دارد. همچنین، الگوی سینماتیکی زمان کل تماس کف پا با زمین که شامل بازه زمانی اولین نقطه تماس پاشنه تا رها شدن کف پا از زمین (مرحله سکون) است، در افراد دارای کف پای طبیعی و افراد دارای کف پای صاف تفاوت معنی¬داری با یکدیگر دارد (01/0 P=). در جهت¬های دیگر (ساجیتال و مدیالترال) تفاوت معنی¬داری مشاهده نشد (05/0 P≥). به¬طور کلی، نتایج این پژوهش نشان می دهد مقدار نیروهای عکس العملی زمین در راستای عمودی در افراد دارای کف پای صاف بیشتر از افراد دارای کف پای طبیعی است. نتایج پژوهش همچنین نشان می دهد بین مقادیر نیروهای عمودی در افراد دارای کف پای صاف و کف پای طبیعی اختلافی حدود 30 درصد وزن بدن وجود دارد که می تواند به¬دلیل ضعف سازه لیگامانی کف پا باشد. این اختلاف نیروی اضافی در افراد دارای کف پای صاف می تواند بر سایر ساختارهای بدن تأثیر منفی بگذارد که این تأثیرها در افراد ورزشکار که همواره درگیر فعالیت های سنگین بدنی¬اند مانند پرش، اهمیت دارد.

به منظور تعیین روش مناسب در آموزش مهارت های پاس و شوت بستکبال در این تحقیق از روش آگاهی از اجرا و آگاهی از نتیجه و هدف گزینی استفاده شد برای این منظور پژوهشگر از جامعه آماری دختران دانش آموز (255 نفر بین سنین 2+ 15) و 75 نفر را به صورت تصادفی شده انتخاب و و سپس بر اساس آزمون اصلاح شده جانسون و متنی سه گروه 25 نفری را به صورت یکسان همتاسازی انتخاب کرد آزمودنی ها به صورت سه جلسه و به مدت 8 هفته تمرین کردند ودر پایان جلسه هشتم آزمون اجرا و پس از دو هفته بی تمرینی آزمون یادداری بعمل آمد آزمون های پاس سینه و شوت بدین ترتبیت اجرا شد هر آزمودنی به مدت 30 ثانیه به هدفی که شامل 3 دایره متحدالمرکز به فاصله سه متری از آن قرار داشت پاس می داد گوره آگاهی از اجرا در مورد شیوه و وضعیت صحیح بدن و اندام ها و گروه آگاهی از نتیجه و هدف گزینی در مورد امتیازاتی که ÷س از هر اجرا دریافت می کردند بازخورد می گرفتند و در گروهی که ترکیبی از هر گروه دریافت می کردند. مهارت شوت بسکتبال نیز شامل 5 ÷رتاب ÷نالتی بود. نتایج پژوهش نشان داد که در هر دو مهارت ÷اس و شوت بسکتبال گروه آگاهی از اجرا ضعیف ترین عملکرد را چه در آزمون اجرا و چه در آزمون یادداری داشتند و گروه ترکیبی بهترین میزان میانگین را به خود اختصاص دادند.

هدف از این پژوهش عبارت است از مقایسه تاثیر 12 هفته تمرین تناوبی هوازی با تواتر 3 و 5 جلسه در هفته بر حساس ترین شاخص التهابی پیشگویی کننده بیماری قلبی- عروقی (پروتئین واکنش دهنده C با حساسیت بالا) در موش های صحرایی. برای این منظور 56 سرموش صحرایی ماده نژاد ویستار (با وزن 93/4 ± 6/325گرم، سن 21 ماه که دست کم سه ماه از اتمام دوران باروری آن ها گذشته بود) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه اصلی شامل گروه کنترل، گروه های تمرینی تناوبی3 و 5 جلسه ای، و زیرگروه های پیش آزمون، میان آزمون، و پس آزمون تقسیم شدند. برنامه تمرینی تناوبی به مدت 12 هفته و هفته ای 3 یا 5 جلسه تمرین با بار پیشرونده و با سرعت 12 تا 23 متر در دقیقه و مدت 10 تا 80 دقیقه اجرا شد. خون گیری در سطوح پایه و به دنبال 12 تا 14 ساعت ناشتایی در سه مرحله پیش آزمون، میان آزمون، و پس آزمون با شرایط مشابه انجام و مقادیر HS-CRP به روش ایمنوتوربیدیمتریک و شاخص های کنترلی LDL-C و HDL-C نیز با روش آنزیماتیک اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس و اندازه گیری های مکرر و آزمون های تعقیبی شفه و LSD تحلیل شد. نتایج نشان داد مقادیر درون گروه های HS-CRP گروه کنترل پس از 6 و 12 هفته افزایش معناداری داشت، در حالی که در هر دو گروه تمرینی در 6 هفته نخست تمرین، کاهش غیرمعناداری مشاهده شد که این کاهش در پایان هفته دوازدهم فقط در گروه تناوبی 5 جلسه ای به لحاظ آماری معنادار بوده است. از سوی دیگر، بررسی تفاوت HS-CRP سه گروه نشان داد این تفاوت فقط بین دو گروه تناوبی 3 و 5 جلسه ای با گروه کنترل به دنبال 12 هفته تمرین معنادار است. تغییرات مشابهی نیز در مقادیر LDL-C و HDL-C بین سه گروه مشاهده شد. با توجه به یافته های این تحقیق می توان گفت فعالیت بدنی نقش قابل توجهی در کاهش التهاب و در نتیجه پیشگیری از بیماری قلبی- عروقی دارد و در این خصوص تعداد جلسات تمرینی و تداوم تمرینات و اجرای آن به صورت منظم جزء مهمی از برنامه تمرینی محسوب می شود.

این مطالعه نظریه بازگشتی را به کار برد تا به تعیین اولویت-های ورزشی و تمرینی در ورزش های استقامتی و انفجاری بپردازد. در این راستا مقیاس تسلط هدف محور بین 166 ورزشکار رشته های استقامتی (ورزش های دوچرخه سواری، قایق رانی، شنا و دوهای استقامتی) و انفجاری (ژیمناستیک و بسکتبال) توزیع شد. پس از بررسی نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف، داده ها با آزمون آماری تی مستقل تحلیل شد. یافته ها حاکی از تفاوت معنادار بین ورزش های استقامتی و انفجاری در متغیرهای انگیختگی گریز و جدیت بود. همچنین نتایج نشان داد، انتخاب افراد برای مشارکت واقعی در ورزش های انفجاری با سبک زندگی فعالیت محوری مرتبط است درحالی که انتخاب افراد برای مشارکت واقعی در ورزش های استقامتی با سبک زندگی هدف محوری مرتبط است. این یافته ها به طور کامل اصول موجود در نظریه بازگشتی را تأییدکرد.

چکیده زمینه و هدف: از پیامدهای پاتولوژیکی چاقی سندرم متابولیک می باشد. چمرین آدیپوکین جدیدی است که با چاقی و سندرم متابولیک ارتباط دارد. اطلاعات اندکی در مورد تأثیر تمرین ورزشی منظم به ویژه تمرین هوازی بر غلظت سرمی چمرین وجود دارد. از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی بر سطوح استراحتی چمرین و لیپیدهای پلاسما در زنان دارای اضافه وزن می باشد. روش کار: 20 زن دارای اضافه وزن (سن= 55/5±64/35 سال و شاخص توده بدنی= 3±93/27کیلوگرم) به طور تصادفی به 2 گروه هوازی (تعداد= 12 نفر) و کنترل (تعداد= 8 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین هوازی، 4 روز در هفته و کلا به مدت 8 هفته تمرین کردند. نمونه های خون آزمودنی ها در حالت ناشتا جمع آوری و به منظور بررسی تغییرات سطوح پلاسمایی چمرین و نیمرخ لیپیدی در قبل و پس از 2 ماه تمرین مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: پس از 8 هفته تمرین هوازی سطوح استراحتی چمرین در گروه تمرین هوازی در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری کاهش یافت (05/0P<)، به طور همزمان سطوح HDL-c کاهش معناداری را نشان داد. در حالی که سطوح کلسترول، تری گلیسرید، LDL-c تغییر معنا داری را نشان ندادند (05/0

کاهش وزن ناشی از محدودیت دریافت کالری سطوح هورمون اشتها آور گرلین پلاسمایی را افزایش می دهد، اما اثر افزایش هزینه انرژی ناشی از فعالیت ورزشی بر روی غلظت گرلین مشخص نیست. پژوهش حاضر به ارزیابی سطوح گرلین تام (گرلین غیرآسیل دار+ گرلین آسیل دار) در پاسخ به یک دوره تمرین هوازی با شدت متوسط و بدون رژیم غذایی در زنان چاق میانسال پرداخته است. به علاوه، ارتباط بین تغییرات گرلین با لپتین و انسولین و وزن بدن نیز بررسی شده است. در این تحقیق 23 آزمودنی زن با میانگین سنّی 1/6±02/43 سال و شاخص توده بدنی 6/1±5/30 کیلوگرم بر متر مربع به طور تصادفی به دو گروه تمرین و شاهد تقسیم بندی شدند. فعالیت دویدن به مدت 8 هفته و در هر هفته 4 جلسه با شدت 75ـ65% حداکثر ضربان قلب ذخیره انجام شد. گرلین آسیل دار و غیرآسیل دار، لپتین ، انسولین، وزن بدن، نسبت دور کمر به باسن، کالری مصرفی و میزان آمادگی هوازی افراد (VO2max)، در وضعیت پایه و پس از 8 هفته تمرین اندازه گیری شدند. آزمون t مستقل نشان داد که میزان گرلین تام و غیرآسیل دار پلاسمایی در گروه تمرین که کاهش وزنی معادل 9/1±29/1 کیلوگرم داشته اند، به طور معنی داری (01/0p<) افزایش یافت، ولی تغییرات گرلین آسیل دار معنی دار نبود (053/0p=). استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین تغییرات گرلین با لپتین و انسولین و وزن بدن ارتباط معنی داری وجود ندارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که سطوح گرلین غیر آسیل دار پلاسمایی در پاسخ به افزایش هزینه انرژی ناشی از فعالیت ورزشی افزایش می یابد. به نظر می رسد که افزایش بیشتر غلظت گرلین غیر آسیل دار نوعی سازگاری فیزیولوژیک است که در پاسخ به کاهش وزن ناشی از فعالیت بدنی ایجاد می شود.

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی پیامدهای نگرشی و رفتاری مربیان حرفه ای فوتبال ایران بر اساس جدیدترین مدل ویژگی-های شغل (JCM) است. تعداد 122 نفر از مربیان لیگ برتر و دسته اول فوتبال به پرسشنامه 7- ارزشی لیکرت ویژگی های شغلی جاکو (2004) پاسخ دادند. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که به ترتیب ویژگی های شغلی تنوع مهارت (66/0)، بازخورد از شغل (63/0)، استقلال در کار (60/0)، تخصص (55/0)، هویت وظیفه (55/0)، حل مسئله (47/0)، اهمیت وظیفه (47/0) و پردازش اطلاعات (45/0) در مربیان حرفه ای فوتبال کشور وجود دارد. نتایج مدل معادلات ساختاری نیز نشان داد که پیامدهای نگرشی و رفتاری عمدتاً از طریق حالت روانی معنی دار بودن کار در مربیان حرفه ای فوتبال کشور ایجاد می شوند. به نظر می رسد که برای ایجاد محیط انگیزشی برای مربیان فوتبال در سطح حرفه ای نیاز به تحریک بیشتر این شغل در ماهیت آن است تا آنها واکنش مثبتی به جنبه های نگرشی و رفتاری شغل مربیگری داشته باشند.

آزمایش محصول، ابزار مهم بازاریابی برای تشکیل تصویر برند، نگرش به محصول و نیات رفتاری است. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر ترویج خدمات ورزشی رایگان بر انگیختگی و قصد آیندهمصرف کننده در تبلیغات بود. روش تحقیق نیمه تجربی از نوع طرح فاکتوریل بین آزمودنی 2×3 بود. جامعه آماری دانشجویان تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی دانشگاه تهران بودند و نمونه آماری نیز با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای (440 نفر) انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های انگیختگی مهرابیان و روسل (1974)، قصد آیندهماچلیت و ویلسون (1988) و مشارکت فردی زیچکوفسکی (1994) استفاده شد و پایایی آنها با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب 90/0، 93/0 و 89/0 به دست آمد. از روش آماری MANCOVA برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر اصلی ترویج آزمایش خدمات بر انگیختگی در آزمودنی هایی که تبلیغ با ترویج آزمایش رایگان خدمات مشاهده کرده اند، از آزمودنی هایی که تبلیغ مشابه بدون ترویج آزمایش خدمات مشاهده کرده اند، بیشتر است (001/0 P ≤ ، 01/315 = (879و1)F). علاوه بر این اثر اصلی ترویج آزمایش خدمات بر قصد آینده در آزمودنی هایی که تبلیغ با ترویج آزمایش رایگان خدمات مشاهده کرده اند، از آزمودنی هایی که تبلیغ مشابه بدون ترویج آزمایش خدمات مشاهده کرده اند، بیشتر است (001/0 P ≤ ، 03/476 = (879و1)F).

تحقیقات نشان داده اند اندازه های آنتروپومتریکی و ابعاد دست ممکن است بر قدرت فشردن دست مؤثر باشند. مطالعه رابطه این ابعاد با قدرت فشردن دست می تواند پیش بینی کننده موفقیت ورزشکاران و شناخت افراد مستعد باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه قدرت فشردن دست با متغیرهای آنتروپومتریکی پایه، اندام فوقانی و بویژه دست در دانشجویان مرد ورزشکار و غیرورزشکار است. به این منظور، 200 آزمودنی مرد شامل 100 دانشجوی غیرورزشکار (سن: 13/2±14/21سال، قد: 46/5±98/174 سانتی متر، وزن: 47/10±6/68 کیلوگرم) و 100 دانشجوی ورزشکار (سن: 96/1±66/21سال، قد: 5/6±13/179 سانتی متر، وزن: 7/8±65/73 کیلوگرم) انتخاب شدند. قد، وزن، شاخص توده بدن، درصد چربی بدن، طول بازو، طول ساعد، طول ساعد و دست، عرض آرنج، عرض مچ دست، عرض کف دست، محیط بازو، محیط ساعد، محیط مچ دست و متغیرهای آنتروپومتریکی ویژه دست شامل محدوده ها، طول ها و پیرامون انگشتان و قدرت فشردن دست در همه آزمودنی ها اندازه گیری شدند. داده هابا استفاده از آزمون های آماری tمستقل، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن و رگرسیون چند متغیری تجزیه و تحلیل شد (05/0p<) نتایج نشان داد قدرت فشردن دست در گروه ورزشکار تنها با وزن، شاخص توده بدن، درصدچربی بدن، طول بازو، محیط (بازو، ساعد، مچ دست) و طول انگشت پنجم رابطه معنی داری داشته است. در گروه غیرورزشکار نیز با وزن، شاخص توده بدن، درصد چربی بدن، طول (بازو، ساعد، ساعد و دست)، محیط (بازو، ساعد، مچ دست)، عرض مچ دست، عرض کف دست، طول انگشت دوم، محدوده پنجم انگشتان رابطه معنی دار بوده است (05/0p<). این یافته ها نشان داد متغیرهای آنتروپومتریکی و همچنین فعالیت ورزشی بر قدرت فشردن دست تاثیرگذار هستند.

هدف از پژوهش حاضر، تحلیل عوامل مؤثر بر انگیزه های داوطلبی در انجمن های ورزشی دانشگاه های دولتی شهر تهران است. این تحقیق توصیفی بوده که به شکل میدانی به اجرا درآمده و از نوع تحقیقات کاربردی است. جامع? آماری مورد نظر در این تحقیق، تمامی دانشجویان پسر و دختر عضو در انجمن های ورزشی دانشگاه های دولتی شهر تهران در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد می باشند و نمونه نیز برابر با تعداد جامعه در نظر گرفته شده است. باتوجه به اهداف پژوهش، از پرسشنامه استاندارد شده اندام (1387) جهت گردآوری داده های مربوط به انگیزه داوطلبی در هفت عامل شغلی، مادی، پیشرفت، هدفمند، اجتماعی، حمایتی و تعهد استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که رتبه بندی میزان نقش هریک از عوامل هفتگان? مؤثر بر داوطلبی در انجمن های ورزش دانشجویی دانشگاه های دولتی شهر تهران به ترتیب برابر است با عوامل مادی، اجتماعی، شغلی، پیشرفت، حمایتی، تعهد و هدفمند. علاوه بر آن، بررسی تفاوت نقش هریک از عوامل هفتگانه در بین دانشجویان دختر و پسر نشان داد بین نقش عوامل پیشرفت، شغلی، تعهد، حمایتی بین دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0P). مدیران دانشگاه ها و ادارات تربیت بدنی دانشگاه ها می بایست جهت توسع? داوطلبی در میان دانشجویان به اولویت های انگیزشی دانشجویان (به خصوص عوامل مادی و اجتماعی) و میزان نقش هریک از انگیزاننده ها در برنامه ریزی و سیاستگذاری ها توجه کنند تا در نهایت از مزایای فراوان داوطلبی برای نیل به اهداف والای دانشگاه ها بهره مند گردند.