لباس، نشانگر حالات روحى، ایمانى و شخصیت افراد است، زنان پوشیده در گوهر عفاف، درونى پاک و اعتقادى قوى دارند و حیا و حجاب را تدبیرى براى صیانت از خویش و سلامت جامعه اسلامى مىدانند. در مقابل، زنانى که از اعتقادى راسخ و بازدارنده بىبهرهاند، پوششهاى نامناسب برمىگزینند و جامعه را به سوى انحراف مىکشانند و ارزشهاى وجودى خویش را پاس نمىدارند. آموزههاى دینى، غیرت شخصى را وسیلهاى براى صیانت از خانواده و غیرت اجتماعى را سازوکارى براى سلامت اجتماع، برمىشمارد.
این نویسنده در این نوشتار، با انتقاد از وضع موجود (که آن را متناسب با جامعه اسلامى نمىداند) در تلاش است با معرفى آموزهها و توصیههاى قرآنى و روایى، توجّه بیشتر مسؤولان و دلسوزان نظام را به این مهم معطوف دارد و نقش از یاد رفته بعضى از افراد را در تقویت روحیه غیرتمدارى یادآور شود.
بحث رابطه اخلاق و سیاست در عرصه سیاست بینالمللى مورد توجه صاحب نظران و نظریهپردازان روابط بینالملل بوده است. رئالیستها امکان بهکارگیرى الزامات اخلاقى را در سیاست بینالملل منتفى مىدانند، حال آن که ایده آلیستها نسبت به تحقق آن خوشبین هستند. در این پژوهش، رابطه اخلاق و سیاست بینالملل با توجه به نحوه توزیع قدرت در سه وضعیت ساختارى امپراتورى، دولت - ملت و حکومت جهانى مورد بررسى قرار مىگیرد.