فیلترهای جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۱۸۱ تا ۲۰۰ مورد از کل ۶۰۱ مورد.
هنر دینی در آینه متون کهن هند و آراء کوماراسوامی
منبع:
خیال ۱۳۸۵ شماره ۲۰
حوزه‌های تخصصی:
هنگامی که به متون تاریخی و دینی هند رجوع می کنیم و به جستجوی ریشه های دینی هنر می پردازیم، اثری از مفاهیم زیباشناختی به تعبیر امروزی آن نمی یابیم. در عصر اوپانیشادها، زیبایی شناسی مشخص و روشنی به مفهوم علمی مستقل، که صرفاً متوجه وجوه صوری و روابط بصری آثار باشد، وجود نداشته است. در عوض، در نگرش هندویی متأخر، فعالیت هنری نوعی یوگاست و حس زیبایی شناسی از جنس مناسک روحانی در جستجوی خویشتن مطلق و وصول به حقیقت است. در سوتراها و دیگر متون حماسی سده های چهارم تا اول پیش از میلاد، که شامل مواردی مبسوط در توضیح دیدگاه هنری هندویی اند، اهمیت وجه روحانی چندان است که افراد از رقص و آواز و نواختن آلات موسیقی منع می شوند و معماران و بازیگران و خوانندگان انسانهایی بی مقدار و حتی در ردیف روسپیان درباری شمرده می شوند. با گذر زمان و برجسته شدن نقش هنرهای دینی به منزله واسطه های مهم مناسک عبادی و نیایشهای فردی، تعریف و جایگاه هنر و هنرمند دستخوش تحول شد. خیلی زود دریافته شد که نوع تمرکز هنرمند در حال خلق اثر هنری (شمایل) از سنخ تمرکز یوگایی است. این تغییر نگاه به جایگاه هنر در مکتوبات دینی متأخرتر منعکس شده است. ضرورت بهره معنوی هنرمند در آمادگی برای آفرینش هنری در دعاهایی که در متون تجویز شده نیز قید گشته است. در متون بودایی نیز آمده که هنرمند باید پس از تزکیه آیینی راهی خلوت شود و عزلت گزیند و آداب هفت آیین را به جای آورد و چهار حال نامتناهی را تصدیق کند.
سینما و دین
منبع:
فارابی ۱۳۶۸ شماره ۴
سینما در نگاه رهبری
منبع:
هنر دینی ۱۳۸۰ شماره ۹
پیش گفتار
هنر و دفاع مقدس
منبع:
هنر دینی ۱۳۷۹ شماره ۵
حوزه‌های تخصصی:
دین در دوره ی ساسانی
حوزه‌های تخصصی:
هنر، تجلی جمال الهی در آئینه خیال
حوزه‌های تخصصی:
واتیکان و رسانه
نگاهی دینی به برخی ویژگیهای هنر سنتی و هنر عامیانه
حوزه‌های تخصصی:
از نیستان به نیستان: ریشه های هنر معنوی
منبع:
هنر زمستان ۱۳۷۹ شماره ۴۶
حوزه‌های تخصصی:
مقدمه ای بر معنای سمبولیسم در هنر اسلامی
منبع:
سوره ۱۳۷۰ شماره ۲۸
حوزه‌های تخصصی:
روایت حماسی، روایت دین ایرانی
منبع:
تئاتر ۱۳۸۷ شماره ۴۱
حوزه‌های تخصصی:
مذهب و زیبایی شناسی هنرهای تجسمی
منبع:
فصلنامه هنر ۱۳۶۴ شماره ۸
حوزه‌های تخصصی:
طرح شخصیت حضرت مهدی در فیلمنامه هایی با الگوی ارسطویی و چالش های فرارو(مقاله پژوهشی حوزه)
حوزه‌های تخصصی:
این مطالعه بر محور سوال انجام شده است که اگر قرار باشد فیلمنامه ای با محوریت «حضرت مهدی» نگارش شود آن فیلمنامه از چه الگوی تکنیکی و فرمی تبعیت خواهد کرد. الگو های طراحی فیلمنامه های سینمای کلاسیک عموماً بر الگوی ارسطویی استوار است که با توجه به مبانی فلسفی و خاستگاه های فرهنگی چنین الگو هایی_ نمی تواند ظرف ایده الی برای طرح شخصیت های قدسی مانند معصومین و حضرت حجت7 قرار گیرد. با توجه به ابعاد عدیده ساختار در فیلمنامه (مانند پیرنگ ماجرا، شخصیت پردازی، دیالوگ نویسی و...) این مطالعه تنها بر بعد «شخصیت پردازی» در فیلمنامه متمرکز شده که از طریق احصاء مختصات تکنیکی و مقتضیات شخصیت پردازی در فیلمنامه_ کارآمدی انها را در طرح شخصیت حضرت مورد ارزیابی قرار می دهد. فرضیه این مقاله این است که قابلیت های تکنیکی فیلمنامه ها با الگو های ارسطویی عموماً مناسب طرح شخصیت های زمینی اند و باید در ویژگی های ساختاری این الگو ها از جمله اصل شخصیت پردازی تصرف کرد و قابلیت های نوینی را در ساختار فیلمنامه ارائه داد.
خاستگاه هنر در دین: نمایش قرآنی داستان حضرت یوسف زبان طبیعت مدارانه یا ساختگی
حوزه‌های تخصصی: