درخت حوزه‌های تخصصی

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر برنامة حرکت ریتمیک بر توانایی های ادراکی – حرکتی و هوشبهر کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. نمونة 24 دختر عقب ماندة ذهنی آموزش پذیر، با میانگین (± انحراف معیار) سن 1 /43 ± 11 /98 سال و ضریب هوشی 9 /95 ± 70 /58 بودند. نمونه براساس ضریب هوشی و عملکردشان در توانایی های ادراکی – حرکتی همتراز و در گروه های مداخله و کنترل جایگزین شدند. گروه مداخله در برنامة حرکات ریتمیک هشت هفته ای، سه جلسة 45 – 40 دقیقه ای در هفته، شرکت کردند. جمع آوری اطلاعات برای کل آزمودنی ها به شکل پیش آزمون / پس آزمون، از توانایی های ادراکی حرکتی (مقیاس اوزرتسکی) و هوش (آزمون ریون)، انجام گرفت. براساس نتایج، توانایی های ادراکی _حرکتی گروه مداخله پس از برنامة حرکات ریتمیک نسبت به گروه کنترل بهبود یافت (5P>). نتیجه اینکه با طراحی برنامة حرکات ریتمیک مناسب می توان توانایی های ادراکی _ حرکتی کودکان کم توان ذهنی را بهبود بخشید

به منظور انتخاب آمیخته تبلیغاتی مناسب بخش تولیدی صنعت ورزش، نظرات 30 مدیر بازاریابی شرکت های تولیدکننده محصولات ورزشی از طریق پاسخگویی به پرسشنامه محقق ساخته آمیخته تبلیغات بر مبنای مدل AIDA جمع آوری شد. روایی(صوری، محتوایی) پرسشنامه توسط متخصصان و پایایی آن ها به دلیل نرخ ناسازگاری پرسشنامه ها که کمتر از 1/0 بود، تأیید شد. برای تحلیل داده ها از روش AHP و نرم افزارExpert Choic11)) استفاده شد. براساس یافته ها، در سطح چهارم، تلویزیون با وزن 522/0؛ در سطح سوم، تبلیغات 396/0؛ در سطح دوم، ایجاد آگاهی با وزن 437/0 بیشترین اهمیت را دارند. نتایج بر مبنای مدل AIDA نشان میدهد در سطح چهارم از نظر ایجاد آگاهی، علاقه و تمایل و سوق دادن مشتریان به خرید، تلویزیون به ترتیب با وزن نهایی510/0، 496/0و 499/0 بیشترین اهمیت را میان ابزارهای تبلیغاتی دارد. نتایج در سطح سوم بر مبنای مدل AIDA نشان می دهد از نظر ایجاد آگاهی، تبلیغات 391/0، از نظر ایجاد علاقه و تمایل، پیشبرد فروش 359/0، از نظر سوق دادن مشتریان به خرید، فروش شخصی با وزن440/0اهمیت بیشتری دارد.

هدف از این مطالعه بررسی محتوای مقالات مدیریت ورزشی در مجلات علمی- پژوهشی است. به این منظور نسخه­های موجود از چهار نشریه علمی- پژوهشی حرکت، پژوهش در علوم ورزشی، علوم حرکتی و ورزشی و المپیک در طی 8 سال (80-87) جمع­آوری شد. در این تحقیق تعداد 802 مقاله در تمامی گرایش­های تربیت بدنی و علوم ورزشی وجود داشت، که 188 مقاله مدیریت ورزشی آن مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق در قالب 2 شاخص، سهم موضوعی مقالات در گرایش­های مختلف تربیت بدنی و علوم ورزشی و بررسی رویکرد ارتباطات در مقالات مدیریت ورزشی انجام شد. روش تحقیق در این مطالعه تحلیل محتوا است. ابزار مورد استفاده در این تحقیق شامل یک چک لیست کد گذاری بود که روایی آن توسط چند تن از اساتید مدیریت ورزشی و متخصص در زمینه تحلیل محتوا سنجیده شد. برای اطمینان از صحت اطلاعات ثبت شده و جلوگیری از اعمال نظرهای شخصی از سه کد گذار برای تعیین ضریب توافق بین کد گذاری استفاده شد و با استفاده از آزمون اسکات، ضریب توافق بین کدگذاران بالاتر از 90 درصد بدست آمد برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از دو روش امار توصیفی و استنباطی (مجذور خی­دو) استفاده شده است. براساس یافته های حاصل از این مطالعه، گرایش فیزیولوژی ورزشی با 77/39 درصد بیشترین موضوع مورد استفاده در این مقالات را به خود اختصاص داد و در بررسی رویکرد ارتباطات نتایج نشان داد، که تفاوت معناداری بین تعداد مقالات در حوزه­های مطالعاتی مدیریت ورزشی وجود دارد و رویکرد ارتباطات در مجلات نامبرده به صورت نابرابری مورد پوشش قرار گرفته است به طوری که در مجله علوم حرکتی و ورزشی هیچ مقاله­ای با این رویکرد وجود نداشت. بنابراین تولیدات پژوهشی در مدیریت ورزشی، بایستی با یک دید و رویکرد مناسب مورد بازنگری قرار گرفته و در جهت پوشش مناسب حوزه­های مختلف مدیریت ورزشی هدایت شود.

به منظور دستیابی به اهداف تحقیق و با توجه به اهمیت مقوله بهره وری ، دو نوع پرسشنامه دست ساز برای جمع آوری اطلاعات اماکن ورزشی کشور و تعیین عوامل موثر بر بهره وری اماکن ورزشی تهیه شد. از طریق پرسشنامه مخصوص جمع آوری اطلاعات اماکن ورزشی ، کلیه اطلاعات مربوط به سالن های ورزشی ، زمین های روباز ورزشی و استخرهای شنا گردآوری شد. همچنین از طریق پرسشنامه مخصوص تعیین عوامل بر بهره وری اماکن ورزشی از دیدگاه خبرگان رشته تربیت بدنی ، 10 عامل موثر بر بهره وری این اماکن شناسایی شد و از این طریق مدل بهره وری اماکن ورزشی ارائه شد. در نمایش و تحلیل اطلاعات ، از آمار توصیفی نظیر فراوانی ، درصد ، میانگین و.. و روش های آماری استنباطی مانند آزمون تحلیل واریانس فریدمن ، آزمون مجذور کای ، آزمون کولموگروف - اسمیرنوف و آزمون ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن استفاده شد. نتایج به دست آمده از این تحقیق با کلیه تحقیقاتی که در زمینه بهره وری انجام شد و نقش نیروی انسانی و مدیریت را در بهره وری حیاتی و مهم دانسته اند ، همخوانی و مطابقت دارد.

هدف از این پژوهش، بررسی اثر دستورالعمل کانون توجه بر دقت و همچنین سینماتیک پرتاب دارت افراد مبتدی طی یادگیری مهارت بود. 20 دانشجوی دختر راست دست رشته تربیت بدنی دانشگاه الزهرا، بدون تجربه در مهارت پرتاب دارت، در دامنه سنی 22-20 سال داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. دانشجویان بر اساس امتیاز پیش آزمون، به دو گروه همسان کانون توجه بیرونی و کانون توجه درونی تقسیم شدند. سپس تمرینات دوران اکتساب هر گروه با دستورالعمل مربوط به آن (گروه کانون توجه بیرونی تمرکز بر دارت و مسیر آن، و گروه کانون توجه درونی تمرکز بر دست و حرکت آن)، شامل 6 دسته کوشش 10 تایی انجام گرفت. پس از 48 ساعت، شرکتکنندگان در آزمون یادداری بدون دستورالعمل، شامل 2 دسته کوشش 10 تایی، شرکت کردند. داده های سینماتیک با استفاده از فیلمبرداری از اجرای مهارت و تحلیل آن با نرم افزار تحلیل حرکت شریف استخراج شد. خطای شعاعی و خطای متغیر دو بعدی در هر دسته کوشش به عنوان معیار سنجش نتیجه اجرا محاسبه شد. دامنه حرکت شانه، حداکثر دامنه باز شدن آرنج و خم شدن مچ دست پرتاب در پیش آزمون، آخرین دسته کوشش مرحله اکتساب و یادداری به عنوان داده های سینماتیک و معیار سنجش فرایند اجرا در نظر گرفته شد. نتایج تحلیل واریانس دو عاملی با تکرار سنجش نشان داد که اگرچه اثر تمرین بر هر دو نوع خطا معنادار بود (05/0P<)، تفاوت معناداری بین دو گروه وجود نداشت (05/0P>). داده های سینماتیکی فقط در مرحله اکتساب تحت تأثیر نوع کانون توجه تغییر کرد، که البته این اثر تنها در مورد خم شدن مچ دست معنادار بود (05/0P<).

هدف این پژوهش تعیین ارتباط جهت گیری هدف، خودکارآمدی و هیجانات مثبت و منفی با عملکرد ورزشی و رضایت از زندگی در ووشوکاران دختر شرکت کننده در مسابقه های کشوری بود. از بین شرکت کنندگان مسابقه، 114 نفر به عنوان نمونه پژوهشی و به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های جهت گیری هدف، خودکارآمدی، عواطف مثبت و منفی، اضطراب رقابتی، رضایت از زندگی و چک لیست عملکرد ورزشی، استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که جهت گیری هدف و خودکارآمدی با عملکرد ورزشی همبستگی مثبت دارند. همچنین بین جهت گیری هدف، خودکارآمدی و عواطف مثبت با رضایت از زندگی نیز همبستگی مثبت مشاهده شد. درحالی که اضطراب رقابتی و عواطف منفی با رضایت از زندگی همبستگی منفی داشتند. نتایج ضریب رگرسیون چندگانه حاکی از آن بود که که متغیرهای خودکارآمدی و جهت گیری هدف، اضطراب رقابتی و عواطف مثبت و منفی، 19 درصد از عملکرد ورزشی و 38 درصد از رضایت از زندگی را تبیین می کنند. یافته های این پژوهش در زمینه نقش متغیرهای روان شناختی بر عملکرد ورزشی و کیفیت زندگی ورزشکاران اشاره های مهمی دارد.

هدف از تحقیق حاضر عبارت است از تعیین اثر تداخل زمینه ای در شرایط یادگیری پنهان و آشکار در مهارت ردیابی. آزمودنی های این تحقیق 36 دانشجوی پسر غیرتربیت بدنی (دامنه سنی 18-26 سال) راست دست بودند که به صورت تصادفی به چهار گروه آزمایشی تقسیم شدند. آزمودنی ها پس از آشنایی با تکلیف پیگردی چرخان، 15 کوشش را در مرحله پیش آزمون اجرا و در مرحله اکتساب به مدت 4 روز و هر روز 4 بلوک 9 کوششی به صورت مسدود و تصادفی تمرین کردند. دو گروه یادگیری آشکار فقط تکلیف پیگردی و گروه های یادگیری پنهان هم زمان با تکلیف پیگردی یک تکلیف ثانویه حروف حافظه را نیز در مرحله اکتساب انجام دادند. در آزمون یادداری فوری که 10 دقیقه پس از مرحله اکتساب انجام شد افراد 15 کوشش را اجرا کردند. داده ها با تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و تحلیل واریانس مختلط در سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند و نتایج اثربخشی یادگیری پنهان را به همان اندازه روش یادگیری آشکار تایید کرد. نتایج یادداری همچنین نشان داد که تمرین تصادفی برتر از تمرین مسدود است. به طور کلی، با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان گفت با وجود اینکه در مرحله اکتساب گروه تمرین مسدود در مقایسه با گروه تصادفی برتری نداشت، اما گروه تمرین تصادفی در مرحله یادداری به مراتب بهتر از گروه مسدود عمل کرد.

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه نگرش افراد معلول ورزشکار و غیر ورزشکار نسبت به خود از بعد اجتماعی می باشد. ده درصد از افراد معلول جامعه را قشر معلول تشکیل داده و بحث اجتماعی شدن این افراد از مباحث روز سازمان بهداشت (w.H.O) می باشد. لذا نظر به اینکه افراد معلول به عنوان عضوی از جامعه، حقوقی برابر با سایر افراد جامعه دارند، به اجرای این تحقیق همت گمارده شد. در این پژوهش 242 نفر افراد معلول جسمی – حرکتی به عنوان نمونه انتخاب و در قالب دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار با هم مقایسه شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه ای مشتمل بر 49 سوال بسته خود ساخته بود که پس از تعیین روایی محتوایی و پایایی آن (82درصد) مورد استفاده قرار گرفت و نتایج با نرم افزار SPSS. Ver9 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بخشی از یافته های تحقیق به شرح زیر می باشد: بین نگرش افراد معلول ورزشکار و غیر ورزشکار نسبت به خود با سن، طول مدت معلولیت، رابطه معنی دار بدست نیامد. بین نگرش افراد معلول ورزشکار و غیر ورزشکار نسبت به خود با تحصیلات، وضعیت تاهل، وضعیت شغل، نوع معلولیت، علت معلولیت، تفاوت معنی دار وجود نداشت. بین نگرش افراد معلول ورزشکار تیمی و انفرادی نسبت به خود از بعد اجتماعی تفاوت معنی دار وجود نداشت. بین نگرش افراد معلول ورزشکار و غیر ورزشکار نسبت به خود از بعد اجتماعی رابطه معنی دار بدست نیامد. نتایج یافته ها در هیچ یک از فرضیه های معنی دار نبوده لیکن مقایسه میانگین بدست آمده در دو گروه نشان داد که ورزش می تواند، در نگرش افراد موثر باشد. بنابراین توصیه می شود در تشویق و ترغیب پرداختن افراد معلول به ورزش از هیچ کوششی فروگذار نگردد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر شاخص اعتماد مشتریان بر قصد خرید با میانجی گری تبلیغات دهان به دهان می باشد. جامعه آماری این پژوهش را مشتریانی که از تولیدی های ورزشی خرید می کردند تشکیل دادند و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، در مجموع، 384 نفر از آن ها به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار اس پی اس اس و لیزرل استفاده شد. ابتدا سطح مطلوبیت متغیرها و شاخص های آنها با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای مورد آزمون قرار گرفته و همچنین رابطه ی مثبت بین متغیرها از طریق همبستگی و ضریب مسیر آزمون تی تأیید شد. سپس با استفاده از نرم افزار لیزرل و تحلیل عاملی تأییدی و معادلات ساختاری به آزمون مدل پرداخته که نهایتاً مقادیر شاخص های برازندگی نشان داد، مدل از برازش مناسب برخوردار است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که شاخص اعتماد، تأثیر مثبت و معناداری بر قصد خرید مشتریان و تبلیغات دهان به دهان دارد و تبلیغات دهان به دهان، اثری تعدیل کننده بر قصد خرید مشتریان می گذارد. به طورکلی و با توجه به یافته های پژوهش، ازآن جایی که شاخص اعتماد شرکت، رفتار مشتریان را در تعامل با شرکت تحت تأثیر قرار داده و سبب سودآوری بلندمدت برای شرکت ها و تولیدی های ورزشی خواهد شد، لازم است که شرکت ها توجه ویژه ای به این مهم نمایند.

هدف این تحقیق، تعیین ارتباط بین سبک های رهبری با رفتارهای مدیریت ریسک در مدیران گروه و رؤسای تربیت بدنی دانشگاه های آزاد اسلامی مراکز استان های کشور بود. تحقیق حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود که به شکل میدانی اجرا گردید. جامعة آماری تحقیق 72 مدیرگروه و رییس تربیت بدنی دانشگاه های آزاد اسلامی مراکز استان های کشور بود که کل جامعه به روش تمام شماری به عنوان نمونة تحقیق انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامة استاندارد مدیریت ریسک و سبک های رهبری بود که روایی و پایایی آن در تحقیقات مختلف سنجیده شده است. در تحقیق حاضر نیز روایی محتوایی و صوری ابزار تحقیق با استفاده از نظر استادان و متخصصان لحاظ شد و پایایی آن از طریق آزمون ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد (پرسشنامة مدیریت ریسک 84 /0 = α، پرسشنامة سبک های رهبری 78 /0 = α) . یافته ها نشان داد بین رفتارهای مدیریت ریسک با سابقة کار مدیریتی و سابقة مربیگری رابطة معناداری وجود دارد (05 /0P>). از طرفی بین رفتارهای مدیریت ریسک با سطح تحصیلات مدیران و وضعیت مربیگری رابطة معناداری مشاهده نشد (05 /0P>). از نتایج دیگر تحقیق این بود که بین رفتارهای مدیریت ریسک در سطوح مختلف سبک های رهبری تفاوت معناداری مشاهده شد (05 /0P>). باوجود این رفتارهای مدیریت ریسک در سطوح مختلف وضعیت استخدامی تفاوت معناداری مشاهده نشد (05 /0P>). در نهایت اینکه بین سبک های رهبری و رفتارهای مدیریت ریسک مدیران ارتباط معناداری مشاهده شد (05 /0P>). یافته ها نشان داد که سطوح اجرای رفتارهای مدیریت ریسک اعضای گروه های تربیت بدنی دانشگاه های آزاد اسلامی مراکز استان های کشور، وضعیت نسبتاً مطلوبی ندارد. بنابراین نیاز به آموزش بیشتر و ایجاد فرصت های مناسب تر برای مدیران گروه تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی جهت آشنایی با روش های مدیریت ریسک و به کارگیری آن در برگزاری و اجرای مسابقات و رویدادهای ورزشی ضروری و مهم است.

خودگفتاری از مداخلات روان شناختی است که می تواند بر اجرای حرکتی فرد اثرگذار باشد. در تحقیق حاضر، راهبردهای مختلف خودگفتاری آموزشی و انگیزشی بر اجرای پاس و شوت بسکتبال بررسی شده است. از میان 187 دانشجویی که در نیم سال اول سال تحصیلی 88- 89 واحد تربیت بدنی عمومی 2 (بسکتبال) را اخذ کرده بودند، 72 دانشجوی کارشناسی (میانگین سنی12/1 ± 09/20) به صورت تصادفی به عنوان نمونة تحقیق انتخاب شدند. ابتدا، آزمون پاس سرعت و دقت و شوت دقت از آن ها گرفته شد. پس از بررسی طبیعی بودن توزیه داده ها، با استفاده از آزمون K-S شرکت کنندگان به طور انتخابی به دو گروه آزمایشی (خودگفتاری آموزشی، خودگفتاری انگیزشی) و کنترل تقسیم شدند و در دورة تمرینی 12هفته ای (هر هفته یک جلسة 20 دقیقه ای شرکت کردند. هر گروه از عبارت های متناسب با خودگفتاری آموزشی و انگیزشی استفاده کرد و بر گروه کنترل هیچ مداخله ای اعمال نشد. نتایج t همبسته به منظور مقایسة پیش آزمون و پس آزمون در هر گروه نشان داد زمان پاس سرعت در هر سه گروه کاهش معنی داری یافته است و امتیاز گروه خودگفتاری آموزشی در پس آزمون پاس دقت، در مقایسه با پیش آزمون آن افزایش معنی داری داشته است (05/0P<). به علاوه نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد گروه خودگفتاری آموزشی در مهارت های پاس دقت و شوت، در مقایسه با دو گروه دیگر به طور معنی داری اجرای بهتری داشت (05/0P<)، اما در مهارت پاس سرعت گروه خودگفتاری انگیزشی سرعتی بیشتر از گروه کنترل داشت (05/0P<). این نتایج از به کارگیری خودگفتاری انگیزشی به عنوان ابزاری مؤثر در کسب مهارت های سرعتی و خودگفتاری آموزشی به عنوان وسیله ای کارآمد در کسب مهارت های دقتی برای مبتدیان حمایت می کند.

خودپنداره بدنی تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند وضعیت اجتماعی-اقتصادی، شاخص توده بدنی و فعالیت بدنی قرار میگیرد. هدف این تحقیق؛ آزمودن یک مدل از ارتباطات بین وضعیت اجتماعی-اقتصادی، شاخص توده بدنی، فعالیت بدنی و خودپنداره بدنی دختران نوجوان بود. از میان دانش آموزان دختر 8-18ساله منطقه 11شهرتهران (میانگین=89/12سال و انحراف استاندارد=64/2) 652 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تصادفی انتخاب شدند و پرسش نامه های خودتوصیفی بدنی و بین المللی فعالیت بدنی را تکمیل کردند. روش تحقیق از نوع همبستگی است. مدل با استفاده از روش آماری تحلیل مسیر و مدلیابی معادلات ساختاری با نرم افزار ایموس بررسی شد. نتایج تحلیل مسیر و مدلیابی معادلات ساختاری حاکی از برازش خوب مدل بود و نشان داد که وضعیت اجتماعی-اقتصادی اثر مستقیم بر خودپنداره بدنی مرتبط با توانایی بدنی دارد و همچنین اثر غیرمستقیم با میانجیگری فعالیت بدنی بر خودپنداره بدنی مرتبط با توانایی بدنی و هم خودپنداره بدنی مرتبط با ظاهر بدنی دارد. همچنین، شاخص توده بدنی بر خودپنداره بدنی مرتبط با توانایی بدنی و خودپنداره بدنی مرتبط با ظاهر بدنی اثر مستقیم دارد. در مجموع نتایج نشان میدهد که خودپنداره بدنی تحت تأثیر متغیرهای وضعیت اجتماعی-اقتصادی، فعالیت بدنی و شاخص توده بدنی است. بنابراین، دانش آموزان برای ارتقاء سطح خودپنداره بدنی باید به عوامل وضعیت اجتماعی-اقتصادی، شاخص توده بدنی و فعالیت بدنی توجه کند.

هدف از اجرای تحقیق حاضر تعیین اثر سن، جنسیت و نوع رشته ورزشی (انفرادی و تیمی) بر کاربرد کارکردهای یادگیری مشاهده ای در ورزشکاران نخبه است. به منظور دست یابی به این هدف، 265 ورزشکار تیم های ملی (106ورزشکار مرد و 159ورزشکار زن) با میانگین سنی84/4 ± 6/20، پرسش نامه کارکردهای یادگیری مشاهده ای (کامینگ و همکاران، 2005) را برای اندازه گیری کاربرد سه کارکرد مهارتی، راهبردی و اجرایی تکمیل کردند. نتایج نشان میدهند که تفاوت جنسیتی در کاربرد کارکرد اجرایی وجود دارد. به عبارت دیگر، ورزشکاران زن به طور معنی داری بیشتر از ورزشکاران مرد از کارکرد اجرایی یادگیری مشاهده ای استفاده کرده اند در حالی که کاربرد کارکردهای مهارتی و راهبردی در بین ورزشکاران زن و مرد مشابه بود. علاوه بر این، هر سه رده سنی نوجوانان، جوانان و بزرگ سالان به طور مشابه از دو کارکرد راهبردی و اجرایی یادگیری مشاهده ای استفاده کرده اند، اما کاربرد کارکرد مهارتی در ورزشکاران بزرگ سال به طور معنی داری بیشتر از ورزشکاران رده های نوجوانان و جوانان بود. در نهایت اینکه، ورزشکاران رشته های انفرادی به طور معنی داری بیشتر از ورزشکاران رشته های تیمی از کارکرد راهبردی استفاده کرده اند در حالی که تفاوتی معنی دار درکاربرد کارکردهای مهارتی و اجرایی در بین ورزشکاران رشته های انفرادی و تیمی دیده نشد. یافته های تحقیق پیشنهاد می کنند که مربیان ورزشی، روان شناسان ورزش و ورزشکاران، از کارکردهای شناختی و انگیزشی یادگیری مشاهده ای به عنوان یک ابزار قدرتمند برای اکتساب مهارت های حرکتی و آماده سازی ورزشکاران از لحاظ روانی استفاده نمایند.

هدف از این پژوهش، بررسی رابطة بین نوآوری و کارآفرینی در پنج فدراسیون موفق و پنج فدراسیون ناموفق بود. روش تحقیق توصیفی- همبستگی است. جامعة آماری تحقیق حاضر 80 نفر شامل هیأت رئیسه (5 نفر) و 3 کارشناس از هر فدراسیون (در مجموع 8 نفر از هر فدراسیون) است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون استفاده شد. در این پژوهش عوامل نوآوری و کارآفرینی بررسی شد. در متغیر نوآوری عوامل شایستگی، تأثیر، استقلال، اعتماد و معناداری و در متغیر کارآفرینی عوامل اعتماد به نفس، ریسک پذیری، پیشرفت، انعطاف پذیری و مسئولیت پذیری سنجش شدند. در مجموع بین عوامل نوآوری و کارآفرینی در هر 10 فدراسیون موفق و ناموفق ارتباط معناداری یافت نشد (05 /0 P>). این پژوهش نشان داد هرچند نوآوری و کارآفرینی امری فردی محسوب می شود، باید به عوامل داخلی و خارجی مؤثر بر نوآوری و کارآفرینی توجه شده و بررسی شوند. شایان ذکر است که فدراسیون ها را سازمان تربیت بدنی انتخاب کرده است. فدراسیون های موفق عبارتند از: فدراسیون کبدی، جانبازان و معلولان، بدنسازی و پرورش اندام، دو و میدانی و دوچرخه سواری. فدراسیون های ناموفق عبارتند از: فدراسیون تنیس، ژیمناستیک، وزنه برداری، گلف و بیسبال.

پژوهش حاضر به منظور بررسی ارتباط بین ساختار سازمانی و خلاقیت مدیران ستادی سازمان تربیت بدنی به انجام رسید. جامعه تحقیق مورد نظر مدیران ستادی سازمان تربیت بدنی بودند. به این منظور 42 نفر در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده های تحقیق از پرسشنامه ساختار سازمانی حمیدی (1383) برگرفته از رابینز و پرسشنامه استاندارد شده خلاقیت رندسیپ (1986)، با تجدید نظر دوباره توسط متخصصان این رشته استفاده شد. یافته های تحقیق با استفاده از روش های آمار توصیفی، همبستگی پیرسون و همبستگی رتبه ای اسپیرمن تجزیه و تحلیل شد. نتایج این تحقیق نشان داد که بین ساختار سازمانی و خلاقیت مدیران ستادی ارتباط معنی داری وجود دارد ولی بین پیچیدگی و خلاقیت مدیران ستادی رابطه معنی داری مشاهده نشد. همچنین رابطه بین رسمیت و تمرکز با خلاقیت مدیران ستادی و رابطه بین سطح تحصیلات و خلاقیت مدیران ستادی معنی دار بود. براساس یافته های تحقیق، مهم ترین عوامل مرتبط بر کاهش خلاقیت مدیران ستادی سازمان تربیت بدنی، تمرکز بر تصمیم گیری شخصی به جای مشارکت در تصمیم گیری و عدم تناسب بین شغل با رشته تحصیلی و سطح تحصیلات است که باتوجه به نتایج این تحقیق، پیشنهادهای کاربردی به مسئولان سازمان تربیت بدنی ارائه شد

هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر مصرف مکمل کافئین، افدرین و ترکیب آنها بر قدرت بیشینه و استقامت عضلانی در مردان اندام پرور بود. 12 مرد اندام پرور (با میانگین سن 42/4 ± 41/24 سال، قد 61/3 ± 83/174 سانتی متر، وزن 05/8 ± 67/75 کیلوگرم) به طور داوطلبانه انتخاب شدند. طرح تحقیق به صورت متقاطع و به گونه ای طراحی شد که آزمودنی ها 7 مرتبه با فاصلة یک هفته از یکدیگر در یکی از هفت حالت کنترل، مکمل افدرین (mg/kg8/0)، مکمل کافئین (mg/kg6)، ترکیب مکمل کافئین و افدرین (mg/kg6 mg/kg + 8/0)، دارونمای 1، دارونمای 2 و دارونمای 3 (پودر نشاسته به صورت کپسول)، قرار بگیرند.در هر جلسه آزمودنی ها به ترتیب آزمون یک تکرار بیشینه (RM1) را برای قدرت بیشینه و آزمون تکرار تا خستگی با 70 درصد را برای استقامت عضلانی در حرکات پرس سینه و پرس پا اجرا کردند. داده ها با استفاده از آزمون کلوموگروف – اسمیرنوف، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 P< تحلیل شدند. نتایج نشان داد مصرف مکمل افدرین و کافئین موجب افزایش معنادار قدرت پایین تنه (05/0 P<) و استقامت بالاتنه (05/0 P<) شد. مصرف ترکیب مکمل کافئین و افدرین موجب افزایش معنادار قدرت در استقامت پایین تنه (05/0 P<) شد. همچنین مصرف مکمل افدرین و کافئین تأثیر معناداری بر قدرت بالاتنه و استقامت پایین تنه نداشت. مصرف ترکیب مکمل کافئین و افدرین نیز بر قدرت و استقامت بالاتنه تأثیر معناداری نداشت. می توان گفت مردان اندام پرور بهتر است برای بهبود استقامت بالاتنه از مکمل های افدرین (mg/kg8/0) یا کافئین (mg/kg6) و برای بهبود استقامت پایین تنه از ترکیب افدرین و کافئین استفاده کنند. همچنین برای بهبود قدرت پایین تنه می توانند از هر سه نوع مکمل همزمان استفاده کنند.

هدف پژوهش حاضر عبارت است از مطالعه تاثیر مکمل ال کارنیتین بر سطوح ال کارنیتین آزاد، سایتوکین التهابی (6IL-)، و CRP متعاقب یک دوره تمرینات فزاینده شنا در دانشجویان پسر شناگر. بدین منظور 19 دانشجوی داوطلب شناگر دانشگاه ارومیه با میانگین سن 2/1±12/22 سال، وزن 2/7±1/72 کیلوگرم، و حداکثر اکسیژن مصرفی 1/3±2/50 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (10نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی ها مدت 6 هفته تمرینات فزاینده شنا (2000-3500 متر در روز، سه روز در هفته) انجام دادند؛ گروه تجربی (مکمل) روزانه 1000 میلی گرم مکمل ال کارنیتین خوراکی به مدت 6 هفته و گروه کنترل (دارونما) در مدت مشابه دارونما (نشاسته) مصرف کردند. نمونه های خونی به منظور بررسی سطوح ال کارنیتین آزاد، 6IL-، و CRP سرم قبل از شروع دوره و در پایان هفته ششم بعد از فعالیت جمع آوری شدند. نتایج تجزیه و تحلیل آماری داده ها که با آزمون t مستقل و وابسته انجام گرفت، نشان داد در گروه مکمل در پایان هفته ششم غلظت ال کارنیتین آزاد سرم نسبت به سطوح اولیه 27 درصد افزایش (01/0P≤) یافت که در مقایسه با گروه دارونما معنادار بود (001/0P≤). در گروه مکمل غلظت 6IL- و CRP سرم در پایان دوره نسبت به مقادیر قبل از شروع تمرینات تغییرات معناداری نداشت، ولی در گروه دارونما افزایش معناداری مشاهده شد. افزایش غلظت 6IL- و CRP در پایان هفته ششم در گروه دارونما در مقایسه با گروه مکمل از لحاظ آماری معنادار بود (02/0P≤ و 001/0P≤). به نظر می رسد مصرف مکمل ال کارنیتین باعث کاهش پروتئین های التهابی 6IL- و CRP سرم در شناگران می شود. به طور کلی، می توان نتیجه گرفت که مکمل کارنیتین عملکرد سیستم ایمنی و ضد اکسایشی ورزشکاران را بهبود می بخشد.

هدف از این پژوهش عبارت است از مقایسه اثر راهکارهای مختلف توجه بر ادراک و تحمل فشار در شدت های مختلف فعالیت استقامتی. بر اساس مدل تننبام (2001)، توجه به محرک های نامرتبط با تکلیف در حال اجرا در شدت های پایین تمرینی، از ادراک فشار تمرین می کاهد، ولی در شدت های بالا به علت افزایش محرک های فشار و خستگی، توجه به سمت راهکارهای مرتبط متمایل می شود و امکان مداخله در آن وجود نخواهد داشت. همچنین، افزایش ادراک فشار، در تحمل فشار (عملکرد) اثر می گذارد و باعث کاهش آن می گردد که آزمون این مدل مورد نظر محقق بوده است. 30 دانشجوی دانشگاه الزهرا با میانگین سنی 9/0±1/20 سال و حداکثر اکسیژن مصرفی در دامنه 33 تا37 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه (بر اساس آزمون بروس) که در دوی استقامت بی تجربه بودند به صورت هدف مند آزمودنی های طرح انتخاب شدند. شرکت کنندگان در چهار جلسه با چهار راهکار مختلف توجه و با سه شدت کم، متوسط، و زیاد (از طریق افزایش شیب و سرعت) به فعالیت دویدن روی نوارگردان تا حد واماندگی پرداختند. این راهکارها عبارت بودند از راهکار مرتبط (شمردن تعداد تنفس و گام)، نامرتبط غیر فعال (دیدن فیلم)، نامرتبط فعال (پاسخ به سؤالات ریاضی)، و کنترل (بدون راهکار مشخص). ادراک فشار آزمودنی ها در همه جلسات هنگام اجرای تکلیف بر اساس مقیاس بورگ و ضربان قلب آنان هر یک دقیقه، و نیز تحمل فشار آنان (رکورد دو) با کورنومتر ثبت شد. از روش آماری تحلیل واریانس تک عاملی و دوعاملی با سنجش های مکرر، و آزمون تعقیبی توکی برای تعیین محل معناداری استفاده شد. نتایج نشان داد با وجود اینکه تفاوت معناداری بین میانگین ضربان قلب آزمودنی ها در چهار جلسه آزمون وجود نداشت (یعنی، شرایط فیزیولوژیکی آزمودنی ها کنترل شده بود؛ 05/0 ≤P)، ولی تاثیر انواع راهکار توجه بر میانگین ادراک فشار معنادار بود و اثر متقابل بین راهکار توجه و شدت تمرین بر میزان ادراک فشار نیز معنادار بود (05/0≥P). راهکار نامرتبط فعال تاثیر معناداری در کاهش ادراک فشار داشت و این معناداری فقط در شدت های بالای تمرین (برخلاف مدل تننبام) دیده شد. همچنین، اثر راهکارهای مختلف توجه بر تحمل فشار معنادار نبود (05/0≤P). بنابراین، به کار بردن راهکار توجه نامرتبط فعال در شدت بالای تمرین از ادراک فشار در آن شرایط می کاهد، ولی به کار بردن راهکارهای توجه در تحمل فشار در تمرینات استقامتی نقشی ندارند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ساختار سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران با رویکردی کارآفرینانه و تبیین ارتباط آن با اثربخشی این سازمان بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه کارشناسان ستادی سازمان تربیت بدنی بودند که 194 نفر آنها براساس نمونه گیری تصادفی سهمیه ای انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه ساختار کارآفرینانه و اثربخشی سازمانی، برای تعیین وضعیت ساختار کارآفرینانه و مؤلفه های آن و اثربخشی سازمانی، از آزمون میانگین جامعه تک نمونه ای و برای تبیین ارتباط بین متغیرهای پژوهش از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد بین ساختار کارآفرینانه و تمامی ابعاد آن با اثربخشی سازمانی رابطه معنی دار و مستقیم وجود دارد. همچنین میانگین اثربخشی سازمانی و ساختار کارآفرینانه و تمامی مؤلفه های آن به شکل معنی داری از حد متوسط پایین تر است. براساس یافته های پژوهش، طراحی ساختار کارآفرینانه در سازمان تربیت بدنی در بهبود وضعیت اثربخشی این سازمان مؤثر خواهد بود.