درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از مطالعه اثر یک دوره تمرین با سه شدت مختلف بر میزان آدیپونکتین بافت های عضلانی، چربی، و کبد. به همین منظور، 32 سرموش صحرایی نر 8 هفته ای از نژاد ویستار با میانگین وزن 54 ± 185 گرم انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه تجربی تمرین با شدت بالا (85-80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی)، تمرین با شدت متوسط (70-75 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی)، و تمرین با شدت پایین (50-55 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی)، و یک گروه کنترل قرارگرفتند. گروه های تجربی به مدت 12 هفته، هر هفته 5 روز، و هر روز 60 دقیقه با شدت های تعیین شده روی نوارگردان با شیب صفر درجه به تمرین پرداختند. پس از 12 هفته تمرین مقدار آدیپونکتین بافت های کبد، چربی، و عضله نعلی در حالت ناشتا در هر چهار گروه به روش ELISA اندازه گیری شد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد غلظت آدیپونکتین بافت چربی در گروه تمرین با شدت بالا و متوسط پس از تمرین ورزشی به طور معناداری افزایش یافت (05/0p<)، در حالی که مقدار آدیپونکتین در دو بافت کبد و عضله نعلی پس از تمرین کاهش یافت، اگر چه این کاهش به لحاظ آماری معنادار نبود. نتایج این مطالعه نشان داد غلظت آدیپونکتین بافت چربی در پاسخ به تمرین در موش های صحرایی نر سالم افزایش می یابد، در حالی که به نظر می رسد تغییرات غلظت آدیپونکتین بافت های کبد و عضله در پاسخ به تمرین به عوامل متعددی از جمله تعادل انرژی بدن بستگی دارد.

این پژوهش به بررسی اثر تمرینات دو استقامتی پیشرونده بر شیوع آنمی ناشی از فقر آهن در ورزشکاران زن پرداخته است. بدین منظور 15 ورزشکار حرفه ای با میانگین سابقه ورزشی 5-3 سال با میانگین سنی 3/2 ± 1/17 سال، قد 4/5 ±163 سانتیمتر، وزن 3/3 ± 50 کیلوگرم و شاخص توده بدن 2/1 ± 2/20 انتخاب شدند. آزمودنی ها به مدت 13 هفته تمرینات را 4 جلسه در هفته به مدت 90 دقیقه در هر جلسه با شدت 65 تا 90 درصد ضربان قلب بیشینه انجام دادند. متغیرهای تحقیق شامل هموگلوبین، میانگین حجم گلبولی هماتوکریت و ظرفیت اتصال آهن بود. نمونه خونی 48 ساعت قبل از اولین جلسه تمرین و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی در وضعیت استراحت در آزمایشگاه گرفته شد. برای بررسی تاثیر تمرینات بر متغیرها از آزمون t همبسته استفاده شد که نشان داد تمرینات استقامتی طی دوره پیش از مسابقات اثر معنی داری بر شدت کم خونی ورزشکاران ندارد (05/0P>). همچنین اختلاف معنی داری به لحاظ شاخص های خونی در پیش آزمون و پس آزمون وجود ندارد.

هدف ازاین تحقیق، بررسی وتوصیف رابطه ی موجود بین سبک های مختلف رهبری با رضایت شغلی از دیدگاه استادان ورزش تمام وقت دانشگاه های کشوراست.بدین منظور تعداد140نفر ازاستادان زن ومرد مشغول به خدمت در دانشگاه های اصلی ‹دانشگاه مادرهراستان› هر استان که درزمان انجام تحقیق 5/72 درصد از جامعه ی تحت بررسی را تشکیل می دادند،به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند.ابزار اندازه گیری مورد استفاده دراین تحقیق ،دو پرسشنامه ی استاندارد،انطباق پذیری واثربخشی رهبر از دیدگاه دیگران وشاخص توصیف شغلی به همراه یک پرسشنامه ویژگی های فردی برای تعیین سن،جنس،سابقه ی خدمت،نوع استخدام ومیزان تحصیلات آزمودنی های تحقیق بود.تجزیه وتحلیل آماری داده های تحقیق هم با استفاده از فنون همبستگی ساده وآنالیز واریانس انجام گرفت.تجزیه وتحلیل داده های آماری نشان داد که از بین سبک های رهبری مورد مطالعه درجامعه ی تحت بررسی سبک های رهبری استدلالی ومشارکتی ازجمله رفتارهای مدیریتی مسلط واثر بخش است .نتایج به دست آمده همچنین نشان داد که بین رفتارهای هبری استدلالی ومشارکتی با رضایت شغلی رابطه ی مثبت ومعنی دارآماری وجود دارد.در حالی کهاین رابطه بین سبک های رهبری دستوری وتفویضی با رضایت شغلی در جامعه ی تحت بررسی بسیارکم ،منفی وغیر اثربخش است.

اجرای یک تکلیف حرکتی و تصویرسازی آن خصیصه های موازی متعددی را نشان می دهند. در این تحقیق، تأثیر تغییر ارادی سرعت تصاویر ذهنی یک توالی دشوار و پیچیده از تکنیک های کاراته بر عملکرد حرکتی متعاقب ارزیابی شد. 24 داوطلب مرد (میانگین سنی: 27/5±58/24 سال) از کاراته کاهایی که در انجام حرکات توالی خبره بودند، در پیش آزمون شرکت کرده و سپس طی دوره تمرینی تکلیف حرکتی را در سه گروه زمان حقیقی، سریع و آهسته به ترتیب با سرعت طبیعی، سریع تر و آهسته تر تصویرسازی کردند. پس آزمون نیز همانند پیش آزمون انجام گرفت. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها، از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون هایt استفاده شد. نتایج مشخص کرد، تفاوت زمانی بین مدت تصویرسازی حرکتی و اجرای جسمانیِ گروه زمان حقیقی وجود نداشته (05/0P>) و درحالی که کاهش سرعت تصویرسازی گروه آهسته نسبت به اجرای عملی پیش آزمون خودشان معنا دار نبوده (05/0P>)، گروه سریع به تصاویر ذهنی خود در دوره تمرینی شتاب داده است (05/0P<). مقایسه پیش آزمون و پس آزمون توسط آزمون t همبسته نشان داد، کاراته کاها پس از تصویرسازی زمان حقیقی و سریع، زمان عملکرد خود را بهبود داده (05/0P<) و تصویرسازی آهسته تأثیری بر اجرای پس آزمون نداشته است (05/0P>). همچنین نتایج آزمون t مستقل نشان داد، اختلاف معناداری بین اثر تصویرسازی زمان حقیقی و سریع وجود نداشت (05/0P>). به نظر می رسد، تصویرسازی با سرعت اعمال حقیقی و تصویرسازی سریع نسبت به تصویرسازی آهسته دارای مزیت در بهبود مدت زمان عملکرد هستند. می توان نتیجه گرفت، سرعت تصاویر ذهنی در تصویرسازی حرکتی عامل مهمی است و پیشنهاد می شود توسط ورزشکاران کنترل شود.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر هشت هفته تمرین یوگا بر اضطراب والدین و کودکان دارای نقص توجه/ بیش فعالی بود. شرکت کنندگان در این پژوهش 20 کودک مبتلا به بیش فعالی/ نقص توجه در رده سنی 6 الی 11 سال و 40 نفر از والدین آن ها بودند که پس از یکسان سازی براساس متغیرهای سن، جنسیت و میزان اختلال بیش فعالی/ نقص توجه در کودکان در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. پدران و مادران گروه تجربی به صورت جداگانه توسط یک مربی یوگا به مدت هشت هفته (دو روز در هفته و طی 16 جلسه) تحت آموزش تکنیک های یوگا قرار گرفتند. اضطراب کودکان و والدین، پیش و پس از مداخله با استفاده از پرسش نامه آخن باخ برای کودکان و اضطراب کتل برای والدین اندازه گیری گردید. به منظور تحلیل داده ها نیز از آزمون های آماری تحلیل واریانس مختلط دو عاملی استفاده گشت. نتایج نشان می دهد که تمرین یوگا توسط والدین کودکان مبتلا به نقص توجه/ بیش فعالی منجر به کاهش معنادار اضطراب کودکان و مادران شده است؛ اما در اضطراب پدران تغییری مشاهده نمی شود. بر مبنای یافته ها می توان گفت که یوگا می تواند به عنوان یک متغیر واسطه ای برای کاهش اضطراب کودکان مبتلا به نقص توجه/ بیش فعالی به کار رود.

سرمایه فکری یکی از قابلیت های مهم سازمانی است که می تواند به سازمان ها درخلق و تسهیم دانش، بسیار کمک کند و در مقایسه با سازمان های دیگر، مزیت سازمانی پایداری را برای آن ها ایجاد نماید؛ لذا، هدف از پژوهش حاضر، ارائه مدلی برای سرمایه فکری در وزارت ورزش و جوانان می باشد. شایان ذکر است که این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی هم بستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان وزارت ورزش و جوانان (745 نفر) تشکیل دادند. حجم نمونه نیز بر اساس جدول مورگان، 254 نفر تعیین گردید. یافته ها نشان می دهد که سرمایه انسانی ، سرمایه ساختاری و سرمایه رابطه ای تأثیر معناداری بر سرمایه فکری دارند..

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تغییر پذیری فاصله کانون توجه از طریق خودگویی آموزشی بر یادگیری فورهند تنیس روی میز بود. شرکت کننده ها پس از پیش آزمون، طی شش جلسه به تمرین 180 ضربه فورهند با تکرار کلمات نشانه ""کمی چرخش"" در مورد دست (ساعد را کمی به سمت بیرون بچرخانند) در گروه کانون توجه درونی، ""کمی باز"" در مورد حرکت راکت (صفحه راکت هنگام ضربه کمی باز باشد) در گروه کانون توجه بیرونی نزدیک، ""بالای تور"" در مورد حرکت توپ (توپ را روی تور بفرستند) در گروه توجه بیرونی دور پرداختند. گروه کنترل طی دوره اکتساب، بدون خودگویی تمرین کرد. دو روز پس از آزمون اکتساب، آزمون یادداری در شرایط مشابه و بعد از استراحت آزمون انتقال با تغییر جهت هدف (فورهند موازی) و هر دو بدون خودگویی انجام گرفت. دقت اجرای فورهند تنیس روی میز با یک مقیاس پنج ارزشی (لیائو و مسترز، 2001) و الگوی ضربه با استفاده از مقیاسی محقق ساخته سنجیده شد . نتایج تحلیل واریانس پنج گروه در شش جلسه با تکرار سنجش عامل جلسه و همچنین تحلیل واریانس یکطرفه، اکتساب، یادداری و انتقال دقت فورهند گروه کانون توجه درونی به طور معناداری کمتر از سایر گروه ها بود (05/0P<). علاوه بر این، اثر افزایش فاصله کانون توجه بر اکتساب و یادداری الگوی فورهند معنا دار بود. اثر کانون توجه بیرونی نزدیک بر یادداری الگو نیز معنا دار بود، ولی انتقال الگوی ضربه در گروه کنترل به طور معناداری بیشتر از کانون توجه بیرونی دور بود (05/0P <). بنابراین برای آموزش فورهند به نوجوانان مبتدی استفاده از خودگویی با افزایش فاصله کانون توجه و کانون توجه بیرونی نزدیک و عدم استفاده از کانون توجه درونی توصیه می شود.

این پژوهش که به بررسی عوامل مؤثر بر گردشگری ورزشی استان اصفهان از دیدگاه کارشناسان ورزشی و گردشگری می پردازد از نوع توصیفی مقایسه ای بوده و به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری را کلیه مدیران و کارشناسان تربیت بدنی (130نفر) و گردشگری استان اصفهان (75نفر) تشکیل دادند. 92 نفر از مدیران و کارشناسان ورزشی و 59 نفر از مدیران و کارشناسان گردشگری به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. نتایج نشان می دهد مهم ترین عوامل سوق دهنده، جلب کننده و بازدارنده به ترتیب دیدار با دوستان و بستگان، کیفیت تسهیلات اقامتی و نبود فعالیت های جدی جهت اطلاع رسانی همچون رسانه ها و دستگاه های متولی گردشگری می باشد. علاوه براین، نتایج تفاوت معنا داری را بین دیدگاه مسئولین ورزشی و گردشگری در خصوص عوامل سوق دهنده و بازدارنده نشان می دهد. در حالی که تفاوت معناداری در ارتباط با عوامل جلب کننده بین دیدگاه 2 گروه مشاهده نمی شود.با توجه به نتایج پژوهش به مسئولان ورزشی و گردشگری پیشنهاد می شود ضمن توسعه عوامل سوق دهنده و حذف عوامل بازدارنده، نسبت به تقویت عوامل جلب کننده گردشگری ورزشی در استان اصفهان توجه بیشتری نمایند.

مطالعه حاضر جهت بررسی پاسخ شاخص های فیبرینولیتیک به انواع مختلف انقباض های درون گرای هم تنش و هم-جنبش پس از فعالیت و دوره ریکاوری یک ساعته طراحی شد. ده مرد سالم (7/1±9/26 سال) دو جلسه فعالیت مقاومتی هم تنش و هم جنبش به فاصله یک هفته با شدت حدود 40% حداکثر گشتاور ارادی ایزومتریک (̊70MVIT) را بر روی عضلات چهار سر هر دو پا با استفاده از دستگاه بایودکس انجام دادند. نمونه های خون سیاهرگی (ml6) در قبل، بلافاصله بعد و انتهای یک ساعت ریکاوری گرفته شدند و برای اندازه گیری فعال کننده ی پلاسمینوژن بافتی (PA-t)، مهار کننده فعال کننده پلاسمینوژن-I(PAI-1)، D-dimer و غلظت لاکتات مورد استفاده قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مکرر (2جلسه ×3 زمان) تجزیه و تحلیل شدند. هر دو جلسه فعالیت بدون در نظر گرفتن نوع انقباض با افزایش معنادار PA-t، و لاکتات همراه بود (P<0.05). همچنین در پاسخ به دو نوع فعالیت، انقباض عضلانی درون گرای هم تنش موجب شد هم PA-t، و هم لاکتات در مقایسه با انقباض هم جنبش افزایش بیشتری داشته باشند (P<0.05). PAI-1 بدون در نظر گرفتن نوع انقباض پس از فعالیت تغییر معناداری نشان نداد (P>0.05) ، اما در دوره ریکاوری کاهش معناداری مشاهده شد (P<0.05)، و در کل نیز مقایسه دو نوع فعالیت تغییرات متفاوتی در پاسخ PAI-1 نشان نداند (P>0.05). در کل می توان گفت که نوع انقباض عضلانی (هم تنش یا هم جنبش) عامل موثری در پاسخ t-PA و لاکتات خون می باشد، در حالیکه پاسخ های PAI-1 و D-dimer به نوع انقباض عضلانی بستگی ندارند.

هدف از پژوهش حاضر به کارگیری تمرین های تعادلی در جهت کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی بیمارانی است که حملات پارکینسونی آنها با وجود مصرف دارو کنترل نمی شود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل است. 20 مرد مبتلا به پارکینسون به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تمرینی علاوه بر درمان های دارویی به مدت 12 هفته، هر هفته سه جلسه 60 دقیقه ای نیز به انجام تمرین های تعادلی پرداختند؛ درحالی که بیماران گروه کنترل در این مدت جز درمان های دارویی، هیچ فعالیت بدنی را تجربه نکردند. در ابتدا و انتهای این دوره، افسردگی و کیفیت زندگی بیماران به ترتیب با پرسش نامه افسردگی بک و پرسش نامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون ارزیابی شد. نتایج نشان داد، افسردگی در گروه تجربی به شکل معناداری نسبت به پیش از دوره تمرینی کاهش یافت؛ درحالی که در گروه کنترل، تغییر معناداری مشاهده نشد. همچنین کیفیت زندگی در تمامی ابعاد در گروه تجربی بهبود یافت درحالی که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. نتایج پژوهش نشان داد که ورزش های تعادلی به عنوان یک روش درمانی مفید و مؤثر می تواند در جهت بهبود افسردگی و به دنبال آن بهبود در عملکرد زندگی روزانه وکیفیت زندگی بیماران پارکینسون مورد استفاده قرار گیرد.

هدف از اجرای این تحقیق بررسی میزان سرانه دانشجویی رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی و مقایسه آن با هزینه سرانه دانشجویی رشته های فنی – مهندسی روان شناسی و علوم تربیتی علوم اداری و مدیریت بازرگانی دانشگاه تهران است بر اساس نتایج به دست آمده دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی در سال 1380 با سرانه دانشجویی 50/7550575 ریال بیشترین میزان را دارا بوده است دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی در همین سال دارای سرانه دانشجویی 24/749630 ریال بوده در رتبه دوم قر ارداشت دانشکده فنی و مهندسی در سال 1380 با سرانه دانشجویی 63/4009839 ریال درمرتبیه سوم و دانشکده علوم اداری و مدیریت بازرگانی با سرانه دانشجوئی 71/2980197 ریال در مرتبه چهارم قرار داشت با مقایسه سرانه دانشجویی در چهار دانشکده مذکور به نظر می رسد بعضی دانشکده ها با توجه به وظایف آموزشی پژوهشی از سرانه دانشجویی بالاتری نسبت به دانشکده های دیگر برخوردارند پیشنهاد می شود در مورد افزایش بودجه دانشکده های دیگر تصمیم گیری لازم به عمل آید.

موقعیت زوایای زانو در فرود، از عوامل آسیب بازیکنان هندبال است و تمرینات پیشگیرانه می تواند میزان آسیب را در این ورزش کاهش دهد. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک برنامه تمرینی عصبی عضلانی بر سینماتیک اندام تحتانی و عملکرد زانوی بازیکنان مرد هندبال در فرود با یک پا است. 40 بازیکن لیگ برتر سال 1391 از دو باشگاه در دو گروه 20 نفره به ترتیب با میانگینقد 5/5±7/187 و 4/6±3/185 سانتی متر، وزن 1/10±0/89 و 6/13±8/86 کیلوگرم، سن 6/13±4/25 و 8/3±2/24 سال و سابقه بازی 4/4±6/11 و 3/3±8/10 سال انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل یافته ها در کاهش زوایای والگوس و چرخش داخلی زانو و همچنین افزایش عملکرد اندام تحتانی، تفاوت معنا داری بین دو گروه نشان دادند. ضمن این که در زاویه فلکشن زانوی بازیکنان هر دو گروه، هیچ اختلاف معنا داری مشاهده نشد. به طور کلی، تمرینات عصبی عضلانی می تواند موجب بهبود عملکرد اندام تحتانی و کاهش زوایای چرخش داخلی و والگوس زانو در فرود با یک پا شود و نیز می تواند به بازیکنان نخبه مرد هندبال در پیشگیری از آسیب های لیگامنتی زانو، به ویژه پارگی رباط های صلیبی قدامی در طول فصل مسابقات کمک کند.