درخت حوزه‌های تخصصی

دانشگاهی شدن ادبیات کودک در ایران، همچنان که در غرب، به توجه بیشتر به «روش تحقیق» و در نتیجه، پیشرفت های روش شناسیک چشمگیر در پژوهش های این حوزه انجامیده است؛ اما تکرار برخی خطاها و کاستی ها در پایان نامه های دانشجویان هشداردهنده است و بر ضرورت آسیب شناسی تحقیق در این قلمرو دلالت دارد. هدف ما در این پژوهش آشکارساختن این خطاها و کاستی ها و بحث درباره ی آن ها است. نمونه ها ی بررسی شده در این تحقیق 25 پایان نامه در رشته ی کارشناسی ارشد ادبیات کودک است که در چهارمین جشنواره ی پایان نامه های برتر مرکز مطالعات ادبیات کودک دانشگاه شیراز شرکت کرده اند. در انجام تحقیق، نخست با مطالعه ی تمام نمونه های یادشده فهرستی از کاستی ها و خطاها را تنظیم و درصد حضور آن ها را محاسبه کردیم. سپس کوشیدیم این کاستی ها و خطاها را برجسته ساخته، درباره ی آن ها بیشتر گفت وگو کنیم. نمونه گیری در این پژوهش از نوع «دردست رس» و روش داده کاوی، تحلیل محتوای استقرایی میرینگ (2000) بوده است. 27 کاستی یا خطا در این مقاله فهرست شده است. درصدها نشان می دهند که پربسامدترین کاستی و خطا، پرهیز از به کاربردن ضمیر «من» هنگام اشاره به خود در مقام محقق، برنگشتن به پیشینه و مقایسه نکردن یافته های پژوهش با یافته های دیگران و به فراموشی سپردن ذوق و خلاقیت است. یافته های این پژوهش بیانگر این ضرورت است که دانشجویان این رشته باید مطالعات بیشتری در زمینه ی تحقیق در ادبیات کودک داشته باشند و با تحقیق های برتر در سطح ملی و جهانی بیشتر آشنا شوند. همچنین توجه بیشتر و دقیق تر استادان راهنما، استادان مشاور و نیز داوران این تحقیق ها به این خطاها و کاستی ها از ضرورت های گریزناپذیر برای ارتقای سطح کیفی تحقیق در ادبیات کودک دانشگاهی کشور است.

نقد کهن الگویی که برگرفته از آرای روان شناسانه ی کارل گوستاو یونگ است، در دوران معاصر از روش های مدرن نظریه ی نقد ادبی تطبیقی بر پایه ی نقد روان شناختی به شمار می رود که توجه بسیاری از منتقدان معاصر را به خود جلب کرده است. این گونه ی نقد ادبی در پی یافتن ارتباطی میان ذهن نویسنده و ساختار کهن الگویی است. کهن الگو، صورت نوعی موجود در حافظه ی ناخودآگاه بشری است که در ابعاد متعدد زندگی افراد در قالب افکار، اعمال و رفتار های گوناگون بروز می کند. کهن الگوی کودک به منزله ی یکی از انواع کهن الگو ها، خود، قابلیت تقسیم به انواع دیگری دارد و به بررسی جنبه های مختلف کودکی درون افراد می پردازد. نویسندگان در مقاله ی حاضر به بررسی این کهن الگو در داستان های دو تن از نویسندگان مشهور ادبیات عربی و فارسی یعنی کامل کیلانی و صمد بهرنگی می پردازند و تلاش می کنند تا جنبه های مختلف بازتاب کهن الگوی کودک را در آثار این دو بررسی نمایند و بدین نکته دست یابند که کهن الگوی کودک در بسیاری از داستان های آنان بروز یافته است. نتایج این تحقیق نشان می دهد بسیاری از جنبه های مختلف کهن الگوی کودک در قصه های دو نویسنده، نزدیکی و همسانی اندیشه ی آنان را بازمی نماید و داستان های آنان می تواند تجلّی بخش روحیات و زندگی فردی و قومی آنان باشد.