مولانا پژوهی

زبان عرفانی مولانا، زبانی ویژه و متمایز است که بخش عمدة این تمایز ناشی از نشانه های زبانی وی است. دال هایی که با شیوه دلالت خاص خود، آنها را به مدلول مورد نظر ارتباط می دهد، بیانگر اندیشه و تجربة عرفانی او است. یکی از مهمترین و پرکاربردترین نشانه ها در زبان مولانا واژة آفتاب است که آن را به عنوان دالی برای مدلول های متفاوت و نیز برای ویژگی های مختلف یک مدلول به کار برده است. اگرچه آفتاب از نشانه های زبانی رایج در متون عرفانی است، شیوة کاربرد مولانا نشان می دهد که وی این نشانه را تحت تأثیر تجربیات عرفانی خویش به کار می برد و به تقلید از شاعران پیش از خود نپرداخته است. به همین سبب این واژه حوزة دلالتی وسیعی را در بر می گیرد و مقاصد گوناگونی را به مخاطب القا می کند. در این پژوهش کوشش شده است شیوه کاربرد واژه آفتاب و چگونگی معنادهی این کلیدواژه در زبان مولوی و نیز ایجاد دلالت های گوناگون از طریق این واژه تبیین و با این روش تفسیر دقیق پاره ای از ابیات وی میسر گردد.

۵۷۷.

گفت و گو با دکتر ارول ؛ مدیر موزه مولانا در قونیه

سایر: جرج ارول

منبع: کتاب ماه ادبیات سال اول آبان ۱۳۸۶ شماره ۷

حوزه‌های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی ادبیات حوزه های ویژه مولانا پژوهی

تعداد بازدید : ۱۲۷۵ تعداد دانلود : ۶۰۰

۵۷۸.

مثنوی، قرآن شعر پارسی

نویسنده: سید تقی آل یاسین

منبع: نامه پارسی ۱۳۸۳ شماره ۳۴

حوزه‌های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی ادبیات حوزه های ویژه مولانا پژوهی

تعداد بازدید : ۱۲۷۴ تعداد دانلود : ۱۱۵۷

۵۷۹.

خود غریبی در جهان چون شمس نیست

نویسنده: عبدالمحمد آیتی

منبع: فرهنگ و زندگی سال ۱۳۵۲ و ۱۳۵۳ شماره ۱۳ و ۱۴ (ویژه سینما و تئاتر)

حوزه‌های تخصصی:

تعداد بازدید : ۱۲۷۲ تعداد دانلود : ۶۳۶

۵۸۰.

پیر رومی و عارف هندی

نویسنده: یونس جعفری

منبع: ارمغان دوره چهل و پنجم اردیبهشت ۱۳۵۵ شماره ۲

حوزه‌های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی ادبیات حوزه های ویژه مولانا پژوهی

تعداد بازدید : ۱۲۷۰ تعداد دانلود : ۶۵۱

درخت حوزه‌های تخصصی