فیلترهای جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۳٬۴۰۱ تا ۳٬۴۲۰ مورد از کل ۵٬۲۳۷ مورد.
نقش قرآن و حدیث در گسترش زبان و ادبیات فارسی
منبع:
نامه مفید ۱۳۷۵ شماره ۵
حوزه‌های تخصصی:
تقسیم بندی الفاظ در منطق
حوزه‌های تخصصی:
زهر باید خورد و ...
چهار واژه دخیل سغدی در هدایة المتعلمین فی الطب
حوزه‌های تخصصی:
پند و سخن: مجموعه ای از تازه ترین پژوهش های مربوط به فرهنگ ایران
حوزه‌های تخصصی:
سخنی درباره منوهمد روشن (بهمن روشن)
حوزه‌های تخصصی:
سدویک نام اهورامزدا در زبان کردی باستان
حوزه‌های تخصصی:
بررسی آزمایشگاهی چند گویش مرکزی لهجه اصفهان
حوزه‌های تخصصی:
شمس الشجاعی- شناسایی یک تاریخ نگار
حوزه‌های تخصصی:
نور و ظلمت
حوزه‌های تخصصی:
شناسه سوم شخص مفرد در مصادر فارسی
منبع:
فرهنگ بهار ۱۳۷۵ شماره ۱۷
حوزه‌های تخصصی:
موضوع مورد بحث در این مقاله این است که آنچه امروز ما به عنوان واژک 1 زمان گذشته در مصدر یا فعل فارسی می شناسیم در اصل شناسه سوم شخص مفرد 2 است و انواع آن نیز بیش از 4 نوع شناخته شده: -·d,-d,-t و -id است. 3 از طرفی صدایس را قبل ازت، در بعضی از مصادر مانندآراستن، توانستن، جستن، دانستن، بایستن، زیستن، شایستن، مانستن، رستن، شستن، گریستن، و نگریستن، باید جزئی از شناسه سوم شخص مفرد(یا جزئی از همان واژک زمان گذشته)دانست و نه بخشی از ریشه فعل. لازم است تأکید شود کهس، در بعضی از مصادر، بخشی از ریشه فعل است که در ستاک حال به صدای دیگری تبدیل می گردد، مانند شکستن(شکن)، کاستن(کاه)، (1). morpheme جستن(جه)، رستن(ره)، بستن(بند)، گسستن(گسل)، نشستن(نشین). به طور کلی، باید گفت که گروه آواییستدر مصادر فارسی باستان وجود نداشته 1 و در فارسی میانه، در ساخت مصدر وارد شده است.از طرفی راجع به پیدایش آن دربعضی از مصادر یاستاکهای گذشته(بن ماضی)تاکنون نظر قطعی ارائه نشده است. 2