فیلترهای جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۶۶۱ تا ۶۸۰ مورد از کل ۱٬۰۴۷ مورد.
تأثیر بازخورد آگاهی از نتیجه با تواتر های مختلف بر میزان یادگیری یک مهارت هدف گیری در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
بازخورد یکی از مهم ترین متغیرهای مؤثر بر کارایی یادگیری حرکتی و نحوة اجرای مهارت است و نقش بسیار مهمی در کنترل حرکتی و اکتساب مهارت حرکتی دارد. هدف این تحقیق بررسی میزان اکتساب و یادداری یک مهارت جدید در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در شرایط ارائه بازخورد افزوده با تواترهای مختلف بود. روش تحقیق نیمه تجربی و طرح تحقیق به روش پیش آزمون- پس آزمون و آزمون یادداری با سه گروه بازخورد (0% ، 50%، 100%) بود. جامعه آماری شامل کودکان پسر اوتیسم 6 تا 8 ساله شهر اهواز بودند که 21 نفر به روش در دسترس و هدفمند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. تکلیف آزمودنی ها مهارت پرتاب از بالای شانه به سمت سیبل ترسیم شده روی زمین بود. در مرحله اکتساب آزمودنی ها 60 پرتاب را انجام دادند. آزمودنی های گروه صفر درصد هیچ گونه بازخوردی را دریافت نکردند، گروه 50 درصد در نصف کوشش ها و گروه 100 درصد در تمامی کوشش ها بازخورد دریافت کردند. 24 ساعت پس از مرحله اکتساب، آزمون یادداری که شامل 10 کوشش بود، از آزمودنی ها به عمل آمد. بعد از بررسی نرمال بودن داده ها و برابری واریانس ها ، داده ها به روش آماری تحلیل واریانس بین گروهی با اندازه گیری تکراری، تحلیل واریانس بین گروهی و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد. نتایج در مرحله اکتساب و یادداری بین سه گروه تفاوت معناداری (0.001 P= ) نشان داد. همچنین گروه 100 درصد هم در مرحله اکتساب و هم در مرحله یادداری برتری داشت. به طور کلی توصیه می شود در یادگیری مهارت کودکان مبتلا به اوتیسم از بازخورد افزوده با تواتر بالا استفاده شود.
مقایسه تواتر بازخورد خودکنترلی و آزمونگر کنترلی بر یادگیری یک مهارت پرتابی در کودکان مبتلا به فلج مغزی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
فلج مغزی اصطلاحی است که به طور رایج در خصوص شرایط دارای ویژگی اختلال حرکتی استفاده می شود و با آسیب مغزی غیر تدریجی در اوایل زندگی مرتبط است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر تواتر بازخورد خودکنترلی و آزمونگرکنترلی بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت پرتابی در کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک بود. از بین 1750 دانش آموز مبتلا به فلج مغزی در مدارس استثنایی شهر تهران، تعداد 30 نفر از کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک همی پلاژیک با دامنه سنی7-12 سال به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور همگن کردن آنها یک مرحله پیش آزمون 10 کوششی به عمل آمد. به منظور بررسی شرکت کنندگان در مراحل اکتساب ، یادداری و انتقال به طور تصادفی به 6 گروه 5 نفری شامل سه گروه بازخورد خودکنترلی(با تواترهای 25%، 50% و 75%) و سه گروه بازخورد آزمونگرکنترلی(با تواترهای 25%، 50% و 75%) تقسیم شدند. در مرحله اکتساب، آزمودنی ها در 10 بلوک 8 کوششی(مجموعاً 80 کوشش) به تکلیف پرتابی پرداختند. مرحله یادداری و انتقال با فاصله 24 ساعت از آزمون اکتساب و به میزان 10 کوشش بدون بازخورد اجرا گردید، با این تفاوت که آزمودنی ها مرحله انتقال را از فاصله 4 متری اجرا کردند(در مقابل فاصله 3 متری در مراحل اکتساب و یادداری). بر اساس نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، بین گروه های دریافت کننده تواتر یکسان(گروه های خودکنترلی و آزمونگرکنترلی) در مرحله اکتساب تفاوت معنی داری مشاهده نشد، گروه خودکنترلی عملکرد بهتری در مراحل یادداری و انتقال نشان دادند. علاوه بر این، گروه هایی که فراوانی بازخوردی بالاتری دریافت می کردند(گروه خودکنترلی یا آزمونگرکنترلی) عملکرد بهتری را نسبت به شرکت کنندگان در گروه های دریافت کننده بازخورد با فراوانی پایین تر در تمامی مراحل اکتساب، یادداری و انتقال نشان دادند. بنابراین، در حالیکه مزیت های بازخورد خودکنترلی در مقابل بازخورد آزمونگرکنترلی به هنگام دریافت تواتر بازخوردی یکسان مشاهده شد، به نظر می رسد که کودکان در طول فرایند یادگیری از بازخورد به شیوه ی متفاوتی نسبت به افراد بزرگسال استفاده می کنند و ممکن است کودکان به منظور بهینه سازی یادگیری حرکتی نیازمند فراوانی های بازخوردی بالاتری نسبت به افراد بزرگسال باشند.
بررسی تقارن انتقال دوطرفه ی مؤلفه های شناختی و حرکتی در ضربه ی پای فوتبال(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
هدف پژوهش حاضر، بررسی تقارن انتقال دوطرفه مؤلفه های شناختی و حرکتی در ضربه ی پای فوتبال در دانشجویان پسر دانشگاه فروسی مشهد بود. 64 دانشجوی شرکت کننده در کلاس های تربیت بدنی عمومی (1) با دامنه ی سنی 18 تا 24 سال که تجربه ی بازی فوتبال به صورت حرفه ای و منظم را نداشتند و پای برترشان راست بود، انتخاب و به روش تصادفی و به تعداد مساوی به چهار گروه تقسیم شدند. تکلیف ضربه ی بغل پا با تأکید برمؤلفه ی شناختی دقت در گروه های الف (تمرین با پای برتر) و ب (تمرین با پای غیر برتر) و تکلیف ضربه با روی پا با تأکید بر مؤلفه ی حرکتی نیرو در گروه های ج (تمرین با پای برتر) و د (تمرین با پای غیر برتر) به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و 150 کوشش در هر جلسه اجرا شد. نتایج نشان داد تمرین باعث انتقال مؤلفه ی شناختی از پای برتر به پای غیربرتر و برعکس شده است (P<0.05) و انتقال این مؤلفه متقارن است. اما مؤلفه ی حرکتی تنها از پای برتر به پای غیر برتر انتقال یافته است (P<0.05) و انتقال این مؤلفه نامتقارن بوده و این عدم تقارن به نفع پای برتر است. بر اساس این نتایج، بهتر است در آموزش مهارت هایی با مؤلفه ی شناختی بالا، با هر دو پا و در آموزش مهارت هایی با مؤلفه ی حرکتی بالا، با پای برتر تمرین کرد.
به کارگیری توانایی های فردی در نظام ارزشی (مطالعه موردی: تربیت بدنی در اسلام)(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
مقاله حاضر بر آن است تا به بررسی ابعاد و مؤلفه هایی از به کارگیری توانایی فردی در نظام ارزشی و نظریات معاصر با محوریت آیات و روایات مستدل در زمینه تربیت جسم و مهارت های بدنی در اسلام بپردازد. ازاین رو با عنایت به اینکه قراین و شواهد بسیاری دال بر نگاه سنجیده نسبت به جسم ورزیده و روان آرمیده در نظام ارزشی وجود دارد و مطالعات موردی فراوانی برای آن قابل استناد است، در این مقوله ضمن بررسی بسیار اجمالی به گذشته به صورت اخص به دین مبین اسلام، به رویکرد ها و مطالعات تطبیقی همراه با روایات مستند و سخنان صاحب نظران معاصر پرداخته شده است که از موارد مهم، به مقوله بهداشت روان و جسم و ویژگی های به کارگیری توانایی های فردی و توانایی های عملی فرد مانند مقاوم بودن، روحیه متعالی، چابکی (تحرک و مهارت)، اضطراب گریزی، دوراندیشی، موقعیت شناسی و حریف شناسی اشاره شده است. در ضمن در تبیین شواهد نظام ارزشی به نمونه های عینی و تاریخی در نص صریح آیات و روایات پرداخته شده است.
تأثیر تمرین حین بارداری بر شاخص های سلامت نوزادان(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین حین بارداری بر شاخص های سلامت نوزادان از جمله قد، وزن، اندازة دور سر، نمرة آپگار و طول مدت بارداری بود. بدین منظور، از میان کلیة زنان باردار مراجعه کننده به درمانگاه های پیش از تولد شهرستان سمنان در سال 1389، 42 نفر به روش هدفمند، انتخاب شده و سپس به صورت تصادفی به دو گروه که هر کدام 21 نفر (تجربی و کنترل) بودند تقسیم شدند. گروه تحت مداخله در سه ماهة سوم بارداری به مدت 8 هفته ( 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 30 تا 45 دقیقه ) تحت تمریناتی با شدت 75 60% ضربان قلب بیشینه قرار گرفتند. نتایج حاصل از t مستقل نشان داد که وزن، قد، اندازه دورسر و نمرة آپگار دقیقه 5 نوزادان زنان باردار گروه تجربی، به طور معناداری بیشتر از نوزادان زنان گروه کنترل بود (P≤0.05). در حالیکه در طول مدت بارداری دو گروه (تجربی و کنترل) تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان اذعان داشت که ورزش در طول بارداری، مزایای ارزشمندی برای نوزاد در پی خواهد داشت.
تأثیر تمرینات ریتمیک بر مهارت های ادراکی حرکتی کودکان دارای اختلال بینایی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرینات ریتمیک بر مهارت های ادراکی حرکتی کودکان دارای اختلال بینایی بود. تعداد 19 کودک دختر و پسر (گروه تجربی 10 نفر و گروه کنترل 9 نفر) کم بینا با میانگین سنی 7/5-44/5 سال از شهر اصفهان به صورت هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان بر اساس عملکردشان در مهارت های ادراکی حرکتی که به وسیله آزمون ارزیابی مهارت های حرکتی کودکان انجام گرفت، همسان و در گروه های تجربی و کنترل به صورت تصادفی آرایش پیدا کردند. گروه تجربی در برنامه تمرینات ریتمیک به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه 45 دقیقه ای و در مجموع، 24 جلسه شرکت کردند و گروه کنترل، به فعالیت های روزمره پرداختند. جمع آوری اطلاعات برای کل شرکت کنندگان به شکل پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. به منظور مقایسه دو گروه، از مدل آماری تحیل کواریانس تک متغیره و چند متغیره استفاده گردید. نتایج حاصل تفاوت معناداری را در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل در قابلیت های مهارت های ظریف P=0.002))، مهارت های توپی (P=0.000)، تعادل ایستا (P=0.001) و تعادل پویا (راه رفتن با پاشنه بالا گرفته و پریدن از روی نخ) در کودکان کم بینا نشان داد (P=0.000). این تفاوت در سطح اطمینان P
تأثیر دستورالعمل توجه بر عملکرد بازیکنان تنیس روی میز در موقعیت تحت فشار(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر موقعیت تحت فشار و دستورالعمل توجه بر عملکرد بازیکنان تنیس روی میز انجام گرفت. بدین منظور شانزده نفر از بازیکنان تنیس روی میز در چهار حالت با انواع متفاوت دستورالعمل توجه و موقعیت تحت فشار بررسی شدند. آزمون شامل یک تکلیف تنیس روی میز بود که در آن محل فرود ضربه براساس رنگ توپ از قبل مشخص بود و افراد می بایست ضربه تاپ اسپین را روی توپ هایی که با پیچ زیر و به وسیله دستگاه ارسال می شد اجرا می کردند. دستورالعمل توجه افراد برحسب استفاده از نشانه های مرتبط و نامرتبط با تکلیف متفاوت بود و شرایط تحت فشار از طریق رتبه بندی و جایزه نقدی تغییر می کرد. عملکرد افراد از طریق سنجش دقت ضربات در اصابت به اهداف معین و زمان واکنش کلامی در پاسخ به دستورالعمل توجه مورد نظر، ارزیابی شد. به منظور تحلیل داده ها از تحلیل واریانس دوعاملی با اندازه های تکراری برای هر کدام از متغیر ها استفاده شد. نتایج حاکی از نبود تفاوت معنادار در عملکرد افراد در مراحل مختلف آزمون بود (5/0< P ). تنها تفاوت معنادار مشاهده شده در مراحل آزمون مربوط به اثر اصلی موقعیت تحت فشار بر زمان واکنش کلامی بود که با افزایش موقعیت تحت فشار، زمان واکنش کلامی افزایش می یافت (5/0> P ). به طور کلی یافته های تحقیق نشان داد که در موقعیت تحت فشار صرف نظر از نوع دستورالعمل توجه، کارایی عملکرد کاهش یافت.
اثر رنگ های گرم و سرد بر ادراک عمق ورزشکاران رشته های توپی و غیر توپی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
این مطالعه با هدف بررسی اثر رنگ های گرم و سرد بر ادراک عمق ورزشکاران انجام شده است. این مطالعه به روش نیمه تجربی بود و نمونه شامل 72 ورزشکار سطوح دانشگاهی با میانگین سنی 98/1± 88/22 سال بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها در هر رنگ سه نوبت به کمک دستگاه ادراک عمق، رنگ و شکل پژوهش گر ساخته با روایی همزمان 833/0 و پایایی 879/0 که قابلیت ارزیابی ادراک عمق رنگی را با کوچک ترین خطا (یک ده هزارم سانتیمتر) داراست، مورد ارزیابی قرار گرفتند. میانگین این سه نوبت به عنوان نمره ی ادراک عمق افراد در هر رنگ مورد استفاده قرار گرفت. نتایج آزمون t در گروه های همبسته نشان داد که بین ادراک عمق در رنگ های گرم و سرد در ورزشکاران رشته های توپی تفاوت معناداری وجود دارد (0.016=P، df=35، t=-2.54). آزمودنی ها در رنگ های گرم ادراک عمق بهتری داشتند؛ ولی در ورزشکاران رشته های غیر توپی این تفاوت مشاهده نشد (0.05<P). نتایج پژوهش نشان داد که ادراک عمق ورزشکاران در زمینه ی زرد، در رنگ های گرم در ورزشکاران توپی بهتر است. این مسأله شاید به این دلیل باشد که رنگ های طیف نارنجی - سبز – زرد، بیشترین حساسیت و بیشترین گیرنده ها را در شبکیه دارند. هم چنین رنگ های سرد به علت طول موج کوتاه تر، شکست بیشتری نسبت به طول موج های بلند دارند. به علاوه، شاید تمرین مهارت های ادراکی در ورزشکاران توپی دلیل دیگر برتری ادراک عمق باشد.
اثر نوع کانون توجه به صورت خودگفتاری بر اکتساب و یادداری مهارت پاس سینه ی بسکتبال(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
هدف از این پژوهش، بررسی اثر نوع کانون توجه با استفاده از راهبرد خودگفتاری آموزشی بر اکتساب و یادداری مهارت پاس سینه ی بسکتبال در نوجوانان پسر مبتدی بود. به این منظور، 59 دانش آموز داوطلب مبتدی (57/0±4/13سال) انتخاب و بعد از پیش آزمون به صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. گروه کنترل بدون خودگفتاری، گروه خودگفتاری با کانون توجه درونی و گروه خودگفتاری با کانون توجه بیرونی، طی پنج جلسه به تمرین مهارت پاس سینه ی بسکتبال پرداختند. بعد از آخرین جلسه ی اکتساب، پس آزمون و بعد از دو هفته بی تمرینی، آزمون یادداری گرفته شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و تحلیل واریانس یک طرفه همراه با آزمون تعقیبی بونفرنی نشان داد که از یک سو تفاوت گروه ها در بین مراحل اکتساب و یادداری معنا دار است، هر چند تفاوت بین اثرات دو نوع کانون توجه با استفاده از راهبرد خودگفتاری معنا دار نیست، اما از سوی دیگر تفاوت دو گروه تجربی با گروه کنترل معنا دار است. بنابراین، اگرچه خودگفتاری آموزشی باعث بهبود اکتساب و یادداری مهارت پاس سینه ی بسکتبال در مراحل ابتدایی یادگیری می شود، اما احتمالاً دستکاری نوع کانون توجه به صورت خودگفتاری تاثیر چندانی بر اکتساب و یادداری پاس سینه ی بسکتبال ندارد.
پاسخ عوامل (شاخص های) آمادگی جسمانی به توالی های زمانی تمرین در دوره های رشدی مختلف(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
پاسخ به تمرین بین افراد در دامنه های سنی مختلف متفاوت است، اما آیا تفاوت های کمّی با توجه به توالی های تمرینی در پاسخ شاخص های آمادگی جسمانی بین کودکان، نوجوانان و جوانان در مراحل مختلف تمرین وجود دارد یا خیر؟ به همین منظور تحقیق حاضر درصدد آن است تا ضمن بررسی این پاسخ ها، تأثیر سن را به عنوان یک عامل رشدی بر آنها ارزیابی کند. 36 آزمودنی پسر در سه دامنه سنی 8 تا 10 سال، 12 تا 14 سال و 17 تا 19 سال به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و در دامنه های سنی گروه کودکان 5/0±83/8 سال، نوجوانان 5/0±5/12 سال و جوانان 6/0±3/16 سال قرار گرفتند. برنامه تمرین شامل تمرینات استقامتی، قدرتی و انعطاف پذیری به صورت 3 جلسه تمرین در هفته به مدت 12 هفته اجرا شد. چابکی، سرعت حرکت، توان انفجاری، هماهنگی، استقامت عضلانی، تعادل، استقامت قلبی تنفسی و انعطاف پذیری قبل و بعد از شش هفته اول برنامه تمرینی (پس آزمون 1) و در شش هفته دوم برنامه تمرینی (پس آزمون 2) در آزمودنی ها اندازه گیری شد. تجزیه وتحلیل میانگین تغییرات داده ها با استفاده از آنالیز واریانس مکرر و آنالیز واریانس یکسویه با آزمون تعقیبی بن فرونی در سطح معناداری 05/0P≤ انجام گرفت. براساس نتایج تحقیق حاضر بهبود بیشتر شاخص های جسمانی به صورت تغییرات درون گروهی در هر سه گروه به ویژه در پس آزمون 1 ایجاد شد. به علاوه تغییرات بین گروهی در شاخص های جسمانی به ویژه در گروه نوجوانان مشاهده شد (05/0P≤). بهبود بیشتر شاخص های جسمانی به صورت تغییرات درون گروهی در هر سه گروه به ویژه در پس آزمون 1 احتمالاً به دلیل تجربیات حرکتی کمتر در اوایل تمرین بود، همچنین تغییرات بین گروهی در شاخص های جسمانی در پس آزمون 2 به ویژه در گروه نوجوانان احتمالاً به دلیل استرس مضاعف ورزش با استرس رشدی همراه است که در این دوره تجربه می کنند.
تأثیر شاخص تودة بدنی بر زمان واکنش و پاسخ سالمندان فعال و غیرفعال(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
تأثیر غنی سازی (ادراکی- حرکتی و موسیقی) محیط بر معادل های سنی حرکات درشت و ظریف در اطفال 5 تا 8 ماهه(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر غنی سازی )ادراکی- حرکتی و موسیقی) محیط بر رشد حرکات درشت و ظریف اطفال بود. 32 طفل 8-5 ماهه سالم در این پژوهش شرکت داشتند که به صورت همگن در چهار گروه 8 نفری (سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. اطفال گروه های آزمایش به مدت 36 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه در محیط های غنی ویژه خود تمرین کردند. اطفال گروه آزمایش اول در محیط غنی سازی شده به لحاظ «ادراکی- حرکتی و موسیقی»، گروه دوم در محیط غنی سازی شده «ادراکی- حرکتی» و گروه سوم در محیط غنی سازی شده «موسیقیایی» قرار گرفتند. برای ارزیابی مهارت های حرکتی درشت و ظریف از مقیاس رشد حرکتی پی بادی (نسخه دوم) استفاده شد . در تحلیل داده ها از متغیرهای معادل سنی این آزمون استفاده شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد، بین میانگین نمره های معادل سنی در حرکات درشت (001/0P=) و میانگین نمره های معادل سنی در حرکات ظریف (001/0P=) در گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. یافته های حاصل نشان می دهد که تجربه ادراکی- حرکتی و موسیقی بر رشد حرکتی به طور کلی و بر معادل های سنی حرکات درشت و ظریف به طور اختصاصی تأثیر مثبت دارد. بنابراین، شرایط محیطی و تجربه عاملی مثبت در رشد مهارت های حرکتی پایه ای و بنیادی اطفال شرکت کننده در سه گروه تمرین بود.
تأثیر تمرینات نوروفیدبک بر تعادل پویای مردان جوان(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
تعادل فیزیکی یکی از عوامل مهم در فعالیت های روزانه و ورزشی است. تعادل پویا به توانایی حفظ توازن در نیروهای وارد بر بدن در ورزش بسیار حائز اهمیت است و افزایش آن عملکرد حرکتی و ورزشی را بهبود می بخشد. هدف این تحقیق تعیین آثار تمرینات نوروفیدبک بر تعادل پویای مردان جوان است. بیست وچهار دانشجوی کارشناسی تربیت بدنی پسر داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و در یک طرح دوسوکور شامل گروه کنترل و تجربی سازماندهی شدند. شرکت کننده ها در گروه تجربی در تمرینات نوروفیدبک شامل بازداری امواج مغزی4 -7 هرتز و تقویت امواج 15-18 هرتز در نقاط (01,02) در ناحیه خلفی مغز به مدت 10 جلسه و هر جلسه سی دقیقه شرکت کردند. گروه کنترل در همان شرایط قرار گرفتند، اما فقط امواج ضبط شده تمرینات گروه تجربی را به عنوان تمرین مشاهده کردند. آزمون ثبت امواج مغزی و تعادل پویا در مرحله پیش از تمرین ، جلسات پنجم و دهم از هر دو گروه به عمل آمد. نتایج آزمون ها نشان داد د میزان تعادل گروه تجربی در جلسه پنجم و پس آزمون به صورت معناداری افزایش یافته بود. یافته های تحقیق نشان می دهد تمرینات نوروفیدبک می تواند تعادل پویای مردان جوان را بهبود بخشد. پیشنهاد می شود از این تمرینات برای افزایش تعادل پویای ورزشکاران استفاده شود.
اثر شدت های مختلف فعالیت بدنی بر تغییرپذیری نوسانات قامتی در وضعیت ایستادن قائم(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر فعالیت بدنی و خستگی متعاقب آن در تکلیف تعادلی ایستادن بر عملکرد و تغییرپذیری حرکتی در نوسانات قامتی بود. آزمودنی های پژوهش حاضر شامل 15 مرد جوان با دامنه سنی بین 20 تا 24 سال بود که از آن ها خواسته شده بود پیش از فعالیت بدنی، پس از فعالیت بدنی با شدت 50 40%، پس از فعالیت بدنی با شدت 70 60% و پس از فعالیت بدنی با شدت 90 80%، به مدت 30 ثانیه روی صفحه نیرو در وضعیت ایستاده قائم قرار گیرند و میزان ثبات (انحراف استاندارد) و تغییرپذیری حرکتی (به وسیله آنتروپی فازی) نوسانات قامتی آن ها اندازه گیری شد. با افزایش شدت فعالیت بدنی و بروز خستگی بیشتر، دامنه نوسانات قامتی در هر دو محور قدامی خلفی و میانی جانبی افزایش یافت. آنتروپی فازی در هر دو محور قدامی خلفی و میانی جانبی با افزایش شدت فعالیت بدنی و بروز خستگی بیشتر کاهش یافت. این نتایج بیان می کند که با افزایش شدت فعالیت بدنی و بروز خستگی بیشتر، تغییرپذیری حرکتی در نوسانات پاسچری کاهش می یابد. همچنین با کاهش میزان ثبات در نوسانات پاسچری، تغییرپذیری حرکتی در نوسانات پاسچری نیز کاهش می یابد. با بروز خستگی، ساختار تغییرپذیری به سمت ساختاری با قابلیت انعطاف پذیری کمتر حرکت می کند و همین انعطاف پذیری کمتر موجب می شود تا سیستم در مقابل محدودیت های محیطی و محدودیت های تکلیف، سازگاری پایین تری از خود نشان دهد و موجب کاهش سطح کیفی عملکرد فرد در تکلیف کنترل قامت شود.
تأثیر یک دوره فعالیت بدنی منتخب بر رشد مهارت های کنترل شیء کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم با عملکرد بالا (HFA)(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر یک دوره فعالیت بدنی منتخب بر رشد مهارت های کنترل شیء کودکان 6 تا 10 سال مبتلا به اختلال اوتیسم با عملکرد بالا (HFA) بود. در این مطالعه تجربی، 10 کودک از بین کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم مرکز آموزشی توانبخشی اوتیسم شهرستان شهرکرد به طور کاملاً تصادفی انتخاب شدند. پس از ارزیابی میزان رشد مهارت های کنترل شیء با استفاده از آزمون مهارت های حرکتی درشت اولریخ ویرایش دوم (2000) در پیش آزمون، آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه همگن جای گرفتند. یک گروه به عنوان گروه تجربی و یک گروه به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. برنامه تمرینی منتخب مورد استفاده در این پژوهش، برگرفته از برنامه حرکتی اسپارک بود که به مدت 12 جلسه توسط گروه تجربی اجرا شد. در نهایت از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون لوین و تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که فعالیت های بدنی منتخب، تأثیر معنا داری بر رشد مهارت های کنترل شیء کودکان مبتلا به HFA دارد؛ اما، در برخی از زیر واحدهای این خرده مقیاس شامل: زدن توپ ثابت با باتون، دریبل درجا، غلتانیدن توپ از پایین و ضربه به توپ با پا، از مهارت های کنترل شیء تأثیر معنا داری مشاهده نشد. با توجه به نتایج می توان ادعا کرد برنامه فعالیت بدنی منتخب (اسپارک) مورد استفاده احتمالاً می تواند باعث بهبود مهارت های کنترل شیء کودکان مبتلا به HFA شود (P£0.05).
مقایسه ادراک فاصله ورزشکاران و غیرورزشکاران(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
مقدمه و هدف: تجربه فیزیکی در محیط های مختلف تأثیر متفاوتی بر آگاهی فضایی افراد دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تفاوت ادراک فاصله ورزشکاران و غیرورزشکاران درمحیط های مختلف می باشد. روش: تحقیق حاضر از نوع علی-مقایسه ای و جامعه آماری شامل تمامی ورزشکاران و غیرورزشکاران مرد شهرستان بوکان بود که از طریق روش نمونه گیری تصادفی دردسترس، 20 نفراز بین ورزشکاران و 20 نفر از بین غیرورزشکاران انتخاب شدند. از آزمون راه رفتن با چشم بسته در مسیر مستقیم به سمت هدف قبلاً مشاهده شده برای سنجش ادراک فاصله، و از درصد خطا به عنوان شاخص ادراک فاصله استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش آماری ANOVA استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد درصد خطای ادراک مسیر ورزشکاران نسبت به غیرورزشکاران معنی دار بود (p≤0.01) ورزشکاران در ادراک مسیر، خطای کمتری را نشان دادند. بحث ونتیجه گیری: این تحقیق نشان داد که ورزشکاران نسبت به غیرورزشکاران در ادراک فاصله برتری دارند، که در نتیجه آن می توان از تجربه حرکتی در محیط های متفاوت برای بهبود عملکرد آگاهی فضایی بهره برد.
تأثیر دو نوع فعالیت ورزشی (استقامتی و مقاومتی) بر میزان توجه و عامل رشد عصبی مشتق شده از مغز دانشجویان کم تحرک(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
تقریباً همة ما به نقش پررنگ فعالیت ورزشی در بسیاری از جنبه های زندگی روزمره و تا حدودی عملکردهای شناختی آگاهیم، ولی مسئله ای که اخیراً ذهن محققان را درگیر کرده، بررسی تأثیر انواع مختلف فعالیت های ورزشی بر عملکردهای شناختی و از طرف دیگر سازوکارهای واسطه ای این اثر است. ازاین رو هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر دو نوع فعالیت ورزشی استقامتی و مقاومتی بر میزان توجه و عامل رشد عصبی مشتق شده از مغز (BDNF) دانشجویان کم تحرک بود. به این منظور از میان دانشجویان دانشگاه تهران، 46 دانشجوی کم تحرک (میانگین سنی 8/1 ± 3/24)، براساس پیش آزمون استروپ در سه گروه استقامتی، مقاومتی و کنترل توزیع شدند و بعد از نمونه گیری خونی، تمرینات خود را براساس پروتکل تمرین استقامتی و مقاومتی مخصوص به خود، به مدت 5 هفته ادامه دادند. در پایان، آزمون استروپ و نمونه گیری خونی، به منظور حذف آثار موقت تمرین، حداقل 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین به عمل آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های کلوموگروف – اسمیرنوف برای تعیین طبیعی بودن توزیع داده ها، از تی زوجی، تحلیل واریانس یکراهه، تحلیل واریانس چندمتغیره، آزمون تعقیبی دانت و ضریب همبستگی پیرسون، در سطح معناداری 05/0 P≤ استفاده شد. نتایج نشان داد پیشرفت معناداری در زمان پاسخ به آزمون استروپ در هر دو گروه استقامتی و مقاومتی رخ داده است، ولی بیان BDNF فقط در گروه استقامتی به صورت معناداری افزایش یافت (05/0 P<). در مورد هیچ یک از متغیرها، گروه کنترل پیشرفتی از خود نشان نداد (05/0 P>). همچنین نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین اثرگذاری دو فعالیت ورزشی استقامتی و مقاومتی، بر زمان پاسخ به آزمون استروپ و همچنین بیان BDNF وجود نداشت (05/0 P<). همبستگی بین تغییرات زمان پاسخ به آزمون استروپ و بیان BDNF نیز از نظر آماری معنادار نبود (05/0 P>). به طور کلی یافته های این تحقیق نشان داد که فعالیت ورزشی می تواند به بهبود عملکردهای شناختی منجر شود، ولی در پاسخ به اینکه چه فعالیتی مثمرثمرتر است، تفاوت معناداری بین فعالیت استقامتی و مقاومتی مشاهده نشد.
نقش پیش بین خودتنظیم گری و تکانشوری در موفقیت ورزشی: مقایسه ورزش های برخوردی و غیربرخوردی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
در این پژوهش رابطه خودتنظیم گری و تکانشوری با موفقیت ورزشی مورد بررسی قرار گرفت و نقش پیش بین این دو متغیر برای موفقیت ورزشی در ورزش های برخوردی و غیر برخوردی مقایسه شد. تعداد 223 ورزشکار حرفه ای (102 برخوردی و 121 غیر برخوردی) از فدراسیون های ورزشی به صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. از ورزشکاران خواسته شد مقیاس خودتنظیم گری (SRI-25)، مقیاس تکانشوری بارات (BIS) و مقیاس موفقیت ورزشی (SAS) را تکمیل کنند. ضرایب رگرسیون در این پژوهش برای ورزشکاران برخوردی در خصوص موفقیت ورزشی در خودتنظیم گری 0.39=ß،4.69 =t،در تکانشوری حرکتی 0.49=ß، 4.79=t و در تکانشوری شناختی 0.22=ß ،2.26 = tتعیین شد. این ضرایب برای ورزشکاران غیر برخوردی در خودتنظیم گری 0.73= ß،11.72 =t و در تکانشوری حرکتی 0.20-= ß، 2.32-=t به دست آمد. با استناد به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که در ورزشکاران رشته های برخوردی، تکانشوری و در ورزشکاران رشته های غیربرخوردی، خودتنظیم گری، یکی از تبیین کننده های موفقیت ورزشی است.
تغییر در سرعت تصویرسازی یک توالی حرکتی خودکارشده و تأثیر آن بر عملکرد ورزشی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
اجرای یک تکلیف حرکتی و تصویرسازی آن خصیصه های موازی متعددی را نشان می دهند. در این تحقیق، تأثیر تغییر ارادی سرعت تصاویر ذهنی یک توالی دشوار و پیچیده از تکنیک های کاراته بر عملکرد حرکتی متعاقب ارزیابی شد. 24 داوطلب مرد (میانگین سنی: 27/5±58/24 سال) از کاراته کاهایی که در انجام حرکات توالی خبره بودند، در پیش آزمون شرکت کرده و سپس طی دوره تمرینی تکلیف حرکتی را در سه گروه زمان حقیقی، سریع و آهسته به ترتیب با سرعت طبیعی، سریع تر و آهسته تر تصویرسازی کردند. پس آزمون نیز همانند پیش آزمون انجام گرفت. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها، از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون هایt استفاده شد. نتایج مشخص کرد، تفاوت زمانی بین مدت تصویرسازی حرکتی و اجرای جسمانیِ گروه زمان حقیقی وجود نداشته (05/0P>) و درحالی که کاهش سرعت تصویرسازی گروه آهسته نسبت به اجرای عملی پیش آزمون خودشان معنا دار نبوده (05/0P>)، گروه سریع به تصاویر ذهنی خود در دوره تمرینی شتاب داده است (05/0P<). مقایسه پیش آزمون و پس آزمون توسط آزمون t همبسته نشان داد، کاراته کاها پس از تصویرسازی زمان حقیقی و سریع، زمان عملکرد خود را بهبود داده (05/0P<) و تصویرسازی آهسته تأثیری بر اجرای پس آزمون نداشته است (05/0P>). همچنین نتایج آزمون t مستقل نشان داد، اختلاف معناداری بین اثر تصویرسازی زمان حقیقی و سریع وجود نداشت (05/0P>). به نظر می رسد، تصویرسازی با سرعت اعمال حقیقی و تصویرسازی سریع نسبت به تصویرسازی آهسته دارای مزیت در بهبود مدت زمان عملکرد هستند. می توان نتیجه گرفت، سرعت تصاویر ذهنی در تصویرسازی حرکتی عامل مهمی است و پیشنهاد می شود توسط ورزشکاران کنترل شود.