درخت حوزه‌های تخصصی

هدف این پژوهش تعیین ارتباط سبک رهبری خدمتگزار و تعهد سازمانی کارکنان هیئت های ورزشی است که به روش همبستگی و به شکل میدانی در میان تمام کارکنان هیئت های ورزشی استان بوشهر شامل 308 نفر اجرا شد. از این تعداد، براساس جدول مورگان و به شیوه نمونه گیری تصادفی 169 نفر به¬عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش دو پرسشنامه رهبری خدمتگزار (SLQ) و تعهد سازمانی مایر و آلن بود که ضمن تأیید روایی، پایایی آن ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به¬ترتیب 862/0 و 792/0 محاسبه شد. برای تحلیل یافته ها، از روش های آمار توصیفی و نرم¬افزارهای SPSS و Excel و آمار استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج نشان¬دهنده وجود رابطه¬ معنی-دار بین سبک رهبری خدمتگزار و متغیرهای تعهد سازمانی، عاطفی و هنجاری است، اما بین این سبک و تعهد مستمر رابطه معنی¬دار وجود ندارد (05/0>p). از میان ابعاد تعهد، بعد عاطفی علاوه بر همبستگی زیاد با رهبری خدمتگزار، بیشتر وفاداری کارکنان را به هیئت ورزشی نشان می داد. به¬طور کلی سطح رفتارهای رهبری خدمتگزار در هیئت های ورزشی نسبتاً مطلوب است، اما تعهد سازمانی در حد متوسط است. با توجه به نتایج، مدیران هیئت های ورزشی برای اجرای موفق سبک رهبری خدمتگزار باید ضمن توجه به عواطف کارکنان، به ارتقای بلوغ سازمانی و رشد شغلی و فردی در تمام سطوح هیئت توجه داشته باشند.

در بسیاری از مهارتهای حرکتی از جمله بدمینتون که با تخمین و ضربه زدن اشیاء متحرک سرو کار دارند، ادراک عمق نقش مهمی را ایفا می کند. همچنین، بر طبق ویژگی های سیستم بینایی انسان، رنگهای مختلف ادراک عمق متفاوتی را ایجاد می کنند. بر این اساس، تحقیق حاضر، با هدف بررسی تأثیر رنگ توپ بر ادراک عمق دانشجویان دختر در شرایط خستگی صورت گرفت. جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه دانشجویان دختر دانشکده تربیت بدنی که واحد بدمینتون را در نیمسال دوم سال تحصیلی 90-89 انتخاب کرده بودند تشکیل دادند که 39 نفر( با میانگین سنی 21 سال ) از آنها به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت داشتند . ابتدا از همه نمونه ها پیش آزمون ادراک عمق به عمل آمد، سپس به طور انتخابی و به صورت همگن بر اساس امتیازات ادراک عمق به ٣ گروه تقسیم شدند. همه گروه ها به بازی بدمینتون پرداختند. پس از اطمینان از بروز خستگی ( با اندازه گیری ضربان قلب و میزان اسیدلاکتیک خون) مجددا خطای ادراک عمق آزمودنی ها اندازه گیری شد. سپس جهت ارزیابی تأثیر رنگ توپ بر ادراک عمق ورزشکاران در شرایط خستگی؛ به گروه کنترل توپ سفید، به گروه آزمایشی دوم توپ فسفری و به گروه تحت مداخله سوم توپ آبی داده شد. از آنها خواسته شد به انجام مسابقه بدمینتون بپردازند و پس از اعلام خستگی، ادراک عمق آنان به عنوان پس آزمون اندازه گیری شد. برای بررسی و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معنی داری(05/0>P) استفاده شد. یافته های تحقیق حاضر نشان داد که اگر چه تفاوت معناداری بین ادراک عمق گروه های مختلف مشاهده نشد، اما رنگ فسفری در گروه تحت مداخله باعث کاهش معنی دار خطای ادراک عمق ورزشکاران شد. بنابراین با توجه به اینکه خستگی موجب کاهش ادراک عمق می شود، به مربیان بدمینتون پیشنهاد می شود، در بخش های پایانی کلاس خود جهت کاهش خطا در ادراک عمق و اجرای مناسب ورزشکاران می توانند از توپ هایی با رنگ های گرم استفاده کنند.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین عوامل توانمندسازی با یادگیری سازمانی کارکنان سازمان تربیت بدنی بود. روش تحقیق، همبستگی بود و برای جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه مشخصات فردی، پرسشنامه توانمندسازی اسپریتزر (883/0 = a) و پرسشنامه یادگیری سازمانی (873/0 = a) محقق ساخته شفی استفاده شد و روایی آن را 9 تن از استادان دانشگاه تایید کردند و پایایی آن نیز از طریق نمونه اولیه شامل 40 پرسشنامه بررسی شد. جامعه آماری تحقیق، 722 نفر از کارمندان سازمان تربیت بدنی بودند که از این تعداد باتوجه به فرمول نمونه گیری کوکران، 250 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. روش آماری توصیفی و استنباطی (رگرسیون چندمتغیره) بود. نتایج نشان داد که بین عوامل توانمندسازی با یادگیری سازمانی کارکنان ارتباط بسیار قوی و مثبتی وجود دارد (001/0 = P) (830/0 = r). همچنین نتایج آماری این تحقیق نشان داد که ابتدا احساس تاثیر با بالاترین بتا (496/0) و پس از آن احساس شایستگی با بتای 241/0 و احساس معنی داری با بتای 186/0 وارد معادله رگرسیون شدند که در مجموع حدود 79 درصد از واریانس یادگیری سازمانی را تبیین کردند. جهت روابط نشان داد که با افزایش هریک از شاخصه های توانمندسازی، یادگیری سازمانی افزایش می یافت. براین اساس افزایش شایستگی های کارکنان، اعتقاد به توانایی و ظرفیت خود، توانایی نفوذ در پیامدهای راهبردی، احساس فردی در مورد حق انتخاب و احساس اعتماد، یادگیری سازمانی کارکنان سازمان تربیت بدنی را افزایش می دهد.

هدف از انجام این تحقیق، مقایسه کینماتیکی مرکز ثقل بدن در حین اجرای شوت جفت موفق و ناموفق بسکتبال در دو مسافت الف (25/4 متر، خط پرتاب آزاد، 2 امتیازی) و مسافت ب (25/6 متر، خط پرتاب3 امتیازی) بود. 6 نفر از بهترین شوتیست های مرد حاضر در سوپر لیگ بسکتبال باشگاههای کشور با میانگین سنی (04/3±33/23 سال)، قد (21/2±67/189 سانتی متر)، وزن (58/5±84 کیلوگرم)، سابقه بازی (5/2±10 سال) که همگی راست دست بودند، در دو پست گارد راس و فوروارد بازی می کردند و سابقه عضویت در تیمهای ملی را نیز دارا بودند، در این تحقیق شرکت نمودند. پس از تکمیل فرم رضایتنامه توسط بازیکنان، با نصب مارکر بر روی نقطه %57 بدن از شوت جفت موفق و ناموفق در دو مسافت 25/4 متر (خط پرتاب آزاد) و 25/6 متر (خط پرتاب3 امتیازی) با استفاده از دو دوربین کداک فیلمبرداری گردید. اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزارتری دی اس مکس8، تجزیه و تحلیل شد. مقایسه میانگین پارامترهای کینماتیکی مرکز جرم بدن در دو شوت جفت موفق و ناموفق با استفاده از نرم افزار spss و به کار گیری روش آماری ویلکاکسونp<0/05) ) انجام شد. میانگین ارتفاع ماکزیمم مرکز جرم در شوت موفق 25/4 متری (s4 ) 10 سانتی متر بیشتر از شوت ناموفق (f4 ) و در شوت موفق 25/6 متری (s6 ) 3 سانتی متر بیشتر از شوت ناموفق(f6 ) بود. در (f4 ) و (s4 ) رهایی توپ در 07/0 ثانیه پس از اوج پرش، در (f6 ) 02/0 ثانیه قبل از اوج پرش، در حالی که در (s6 ) رهایی همزمان با اوج پرش اتفاق افتاد. مدت زمان در هوا بودن برای شوت 3 امتیازی بیشتر از شوت 2 امتیازی(25/4 متر) بود. اگرچه در این مسافت توپ در درصد کمتری از ارتفاع پرش نسبت به 2 امتیازی رها شد. این یافته ها با نتایج الیوت(1989) همراستا است. بین هیچ یک از پارامترهای کینماتیکی مرکز جرم بدن در شوت جفت موفق و ناموفق تفاوت معناداری دیده نشد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تطبیقی نقش عوامل مؤثر بر توسعه گردشگری ورزشی در قالب سه دسته عامل کلی ""عوامل سوق دهنده، جلب کننده و بازدارنده"" از دیدگاه مدیران و دست اندرکاران ورزش ایران و استرالیا است. بدین منظور 25 مدیر و دست اندرکار ورزش از کمیته ملی المپیک و سازمان تربیت بدنی کشور ایران و 25 مدیر و دست اندرکار ورزش از کمیته ملی المپیک کشور استرالیا به عنوان نمونه انتخاب شدند. با توجه به ماهیت تحلیلی تحقیق حاضر، پرسشنامه محقق ساخته ای بر اساس مقیاس 5 گزینه ای لیکرت طراحی و بین آزمودنی های مورد نظر توزیع شد. پس از جمع آوری اطلاعات، با استفاده از بسته نرم افزار آماری SPSS، داده ها استخراج، ویرایش و از طریق آزمون آماری t-Student تجزیه و تحلیل شدند. به طور کلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بین دیدگاه مدیران و دست اندرکاران ورزش ایران با مدیران و دست اندرکاران استرالیا در خصوص عوامل جلب کننده و باز دارنده تفاوت معنی داری وجود دارد، به نحوی که مدیران و دست اندرکاران ورزش استرالیا به عوامل جلب کننده بیشتر از مدیران و دست اندرکاران ورزش ایران اهمیت می دهند، در حالی که مدیران ودست اندرکاران ورزش ایران به اهمیت عوامل بازدارنده بیشتر از مدیران و دست اندرکاران استرالیا تاکید می کنند.

تحقیقات نشان می دهند که افزایش ظرفیت هوازی، سبب کاهش مرگ حاصل از بیماری های قلبی-عروقی می شود. اگرچه مشخص شده است که تمرینات جسمانی به طور بالقوه سبب افزایش اوج اکسیژن مصرفی می شوند، اما تحقیقات راجع به مؤثرترین شدت تمرین برای بیماران عروق کرونر، نظیر بیماران بای پس قلب اندک است. هدف از این مطالعه ارزیابی تأثیر تمرینات هوازی تناوبی با شدت بالا، در مقایسه با تمرینات تداومی با شدت متوسط، در افزایش اوج اکسیژن مصرفی و کسر تخلیه (EF) پس از جراحی بای پس عروق کرونر می باشد. در این تحقیق 18 بیمار به طور تصادفی در یکی از سه گروه شامل: 33 دقیقه تمرین تناوبی با شدت بالا (95 - 85 درصد اوج ضربان قلب، میانگین سنی 83/47 سال)، 41 دقیقه تمرین تداومی با شدت متوسط (70- 50 درصد اوج ضربان قلب، میانگین سنی 50/51 سال) و گروه کنترل (میانگین سنی 83/53 سال) قرار گرفتند. تمرینات 3 روز در هفته به مدت 8 هفته به صورت پیاده روی بر نوارگردان انجام شد. بعد از تمرینات، اوج اکسیژن مصرفی به میزان 65/22 درصد (002/0 =P) در گروه تناوبی و 55/8 (036/0 =P) در گروه تداومی بهبود یافت، اما EF ثابت ماند و در هیچ یک از گروه ها تغییر معنی داری مشاهده نشد (86/0 =P). تمرین تناوبی با شدت بالا سبب سازگاری های معنی دار بیشتری در اوج اکسیژن مصرفی شد (004/0 =P). تمرینات هوازی تناوبی با شدت بالا باعث افزایش اوج اکسیژن مصرفی بیماران، پس از جراحی بای پس عروق کرونر شد. با این وجود، هیچ-یک از دو نوع تمرین نتوانستند تأثیر معنی داری بر EF بگذارند. از آنجا که اوج اکسیژن مصرفی، منعکس کننده پیوستار بین سلامتی و بیماری قلبی-عروقی و مرگ حاصل از آن است، اطلاعات حاضر می تواند در طراحی مؤثرترین برنامه تمرینی در بهبود سلامتی بیماران در آینده مفید واقع شود.

بی خوابی و التهاب مزمن در مرحله آخر نارسایی کلیوی متداول است. برای پاسخ به این سؤال که آیا تمرین هوازی حین همودیالیز می تواند کیفیت خواب و التهاب سیستمیک را در بیماران همودیالیزی بهبود بخشد یا خیر، 14 بیمار همودیالیزی (سن=23/10±35/51 سال، شاخص توده بدن= 58/2±5/22 کیلو گرم بر مترمربع) به طور تصادفی به گروه های تمرین هوازی (7 نفر) و کنترل (7 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین در یک برنامه تمرین هوازی 8 هفته ای حین دیالیز شرکت کردند (سه روز در هفته و هر جلسه حدود 60 دقیقه). شدت برنامه تمرین بر اساس مقیاس درک فشار بورگ بین 12 تا 16 بود. کیفیت خواب بر اساس شاخص کیفیت خواب پیتسبورگ (PSQI)، مقدار پروتئین واکنش دهنده C (شاخص التهاب سیستمیک) و آمادگی قلبی تنفسی، قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. تمرین هوازی حین دیالیز شاخص کیفیت خواب و ظرفیت قلبی-تنفسی را در بیماران همودیالیزی بهبود بخشید (05/0P<). به طور همزمان، غلظت پروتئین واکنش دهنده C در پاسخ به تمرین هوازی کاهش یافت (05/0P<). در نتیجه، 8 هفته تمرین هوازی حین دیالیز باعث بهبود کیفیت خواب و آمادگی قلبی تنفسی در بیماران همودیالیزی شد و این بهبودی با کاهش سطوح پروتئین واکنش دهنده Cهمراه بود.

هوش هیجانی توانایی درک هیجانات خود و دیگران و مدیریت این هیجانهاست. هدف این تحقیق مقایسه هوش هیجانی دانشجویان دختر ورزشکار و غیرورزشکار دانشگاه صنعتی شاهرود بوده است. نمونه این تحقیق شامل 79 غیر ورزشکار و 41 ورزشکار بود که غیر ورزشکاران به روش تصادفی و ورزشکاران به روش هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از آزمون هوش هیجانی برادبری وگریوز استفاده شد. این آزمون شامل 28 آیتم است که هوش هیجانی را در قالب دو قابلیت فردی و اجتماعی در فرد مشخص میکند. قابلیت فردی شامل خود- آگاهی خود- مدیریتی و قابلیت اجتماعی شامل آگاهی اجتماعی و مدیریت رابطه میباشد.دادههاازطریق آزمون Tگروههای مستقل در سطح معنی داری5)0/0> (p مورد تحلیل قرار گرفتند. یافتههای این تحقیق نشان میدهد که تفاوت معنی داری بین هوش هیجانی دانشجویان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار وجود دارد. تفاوت معنیداری بین دو گروه از نظر قابلیت فردی وجود دارد؛ هرچند که دو گروه در زمینه قابلیت اجتماعی تفاوت معنی داری نداشتند. بر اساس نورم هوش هیجانی میانگین هوش هیجانی ورزشکاران در سطح متوسط به بالا ارزیابی شد. اما هوش هیجانی غیرورزشکاران در سطح متوسط قرار داشت. به طورکلی نتیجهگیری میشود که هوش هیجانی دانشجویان دختر ورزشکار به دلیل توانایی بهتر در قابلیت فردی بیشتر از دانشجویان دختر غیرورزشکار است.

هدف اصلی این تحقیق، تجزیه و تحلیل ویدئویی آسیب های بازیکنان لیگ برتر فوتبال ایران در فصل 86-85 است. بدین منظور فیلم ویدئویی 123 مسابقه از 240 مسابقه این بازی ها توسط یکی از محققان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. زمان وقوع آسیب، منطقه بروز آسیب، مکانیزم بروز آسیب، نوع برخورد منجر به آسیب، ناحیه آسیب دیده در بدن بازیکن، نتیجه مسابقه هنگام وقوع آسیب و تصمیم داور در صحنه منجر به آسیب، در برگه مخصوص ثبت شد. در مجموع، 306 آسیب در 125 مسابقه مشاهده شد، یعنی 8/66 آسیب در هر 1000 ساعت مسابقه یا 44/2 آسیب در هر مسابقه. در این تحقیق بیشترین تعداد آسیب در 15 دقیقه پایانی بازی (9/21 درصد) (05/0 P>) و بیشتر آسیب ها در نیمه دوم (176 = N) نسبت به نیمه اول (130=N) اتفاق افتاد (05/0 P<) . میزان بروز آسیب در منطقه پنالتی زمین خودی به طور معناداری (05/0P<) بیش از دیگر مناطق زمین بود. در میان مکانیزم های آسیب، تکل شدن به طور معناداری (05/0 P<) بیش از دیگر مکانیزم ها موجب آسیب بازیکنان شد. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که ساق پای بازیکنان (18 درصد) بیش از دیگر نقاط بدن آنها آسیب دید. از نتایج این تحقیق می توان نتیجه گرفت که میزان بروز آسیب در بازیکنان فوتبال لیگ برتر ایران در مقایسه با همتایان اروپایی خود زیاد است. همچنین آگاهی از زمان و منطقه بروز آسیب، مکانیزم های اصلی به وجود آورنده آسیب و آسیب پذیرترین اندام ها هنگام مسابقه فوتبال، در طراحی برنامه های پیشگیرانه از آسیب مؤثر است و به بازیکنان، مربیان و گروه پزشکی کمک می کند.

درد کمر فعالیت فیزیکی و اجتماعی بیمار را محدود کرده و زندگی را با درد و رنج همراه می سازد هدف از این تحقیق بررسی اهمیت ویژگی های استقامت عضلانی و آنتروپومتریکی بعنوان عوامل هشدار دهنده در بروز بیماری کمر درد مزمن و نیز بررسی ضرورت ورزش درمانی پس از بهبود درد بود بدین منظور 16 زن مبتلا به کمردرد مزمن و 30 زن سالم با دامنه سنی 20 تا 40 ساله بهطور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند شدت درد ناتوانی استقامت عضلات فلکسور تنه و اکستنسور های تنه و اندام های تحتانی و ترکیب و تیپ بدنی کلیه آزمودنی ها اندازه گیری شد این اندازه گیری ها پس از سه ماه ورزش درمانی ویژه تکرار گردید نتایج نشان داد درد کمر و میزان ناتوانی بیماران به ترتیب حدود 58 و 53 در صد بهبود یافتند قبل از درمان استقامت عضلانی بیماران به طور متوسط حدود 62 در صد نسبت به افراد سالم کمتر بود ویژگی های آنتروپومتریکی هر دو یکسان بود استقامت فلکسورها پس از درمان تغییری نکرد اما در اکستنسورها حدود 51 در صد در تنه و 44 در صد در اندام تحتانی افزایش به وجود آمد 01/0=P نتیجه نهایی اینکه استقامت عضلانی بیماران کمر درد دچار ضعف بود ورزش درمانی منجر به بهبود درد کاهش ناتوانی و افزایش استقامت اکستنسورهای تنه و اندام تحتانی گردید بین ابعاد گردید بین ابعاد بدنی و کمر درد ارتباطی وجود نداشت ضعف استقامت فکلسورها پس از درمان عاملی برای پیش بینی بروز مجدد کمر درد تلقی می شود

میزان آسیب بافت تاندون در زنان متعاقب فعالیت ورزشی بیشتر از مردان است. علت این تفاوت هنوز معلوم نیست. ژلاتینازها اجزای تشکیل دهندة بافت همبند را تخریب می کنند. بنابراین هدف از این تحقیق، بررسی نقش جنسیت بر مقدار ژلاتینازهای سرم (MMP-2 وMMP-9) در حالت استراحت و در پاسخ به فعالیت استقامتی است. 15 زن و 15مرد غیرفعال سالم در این پژوهش شرکت داشتند. 72 ساعت پس از تعیین V02 max، آزمودنی ها یک ساعت چرخ کارسنج را با شدت 70 درصد V02maxرکاب زدند. 2 میلی لیتر خون قبل، بلافاصله و دو ساعت بعد از فعالیت، از ورید بازویی آزمودنی ها گرفته شد. MMP-2 وMMP-9 به روش الایزا اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که مقدار ژلاتینازهای سرم در حالت استراحت بین مردان و زنان متفاوت نیست. همچنین مقدار MMP-2 سرم بلافاصله بعد از فعالیت در هر دو گروه کاهش یافت، ولی مقدار این کاهش در زنان معنی دار نبود. مقدار MMP-9 سرم در هر دو گروه در پاسخ به فعالیت تغییر نکرد. همچنین تغییرات ژلاتینازهای سرم در پاسخ به فعالیت بین دو گروه متفاوت نبود. براساس یافته های این تحقیق مقدار ژلاتینازها در حالت استراحت و پاسخ آنها به فعالیت، عامل تاثیرگذار بر آسیب پذیری بیشتر بافت تاندون زنان در پاسخ به فعالیت نیست. احتمالاً عوامل ساختاری و فیزیولوژیکی دیگر در تاندون زنان عامل آسیب دیدگی بیشترباشد.

گیرنده های استیل کولین نیکوتینی (nAChR)، پروتئین های کامل غشایی هستند که عمل انتقال سیناپسی را در اتصالات عصبی عضلانی تعدیل می کنند. هدف از تحقیق حاضر تعیین تأثیر تمرینات مقاومتی و ترکیبی بر میزان nAChR در عضله نعلی موش های نر نژاد ویستار بود. تعداد 23 سر موش نر ویستار (با میانگین وزن 15 ± 220 گرم( به طور تصادفی به سه گروه کنترل(تعداد 8 سر)، تمرین مقاومتی(تعداد 7 سر) و تمرین ترکیبی(تعداد 8 سر) تقسیم شدند. حیوانات در هر دو گروه تمرینی به مدت 12 هفته برطبق برنامه های مورد نظر به تمرین پرداختند. 48 ساعت بعداز آخرین جلسه تمرینی، حیوانات بیهوش شدند و عضله نعلی آنها جدا شد. برای سنجش nAChR، از کیت الایزا استفاده شد. برای تحلیل آماری نیز، t مستقل مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که هر دو تمرین مقاومتی و ترکیبی موجب افزایش میزان nAChR عضله نعلی شد؛ بدین ترتیب که بین میزان nAChR گروه کنترل با گروه تمرین مقاومتی (001/0> p) وگروه کنترل با تمرین ترکیبی(001/0> p) تفاوت معنی دار وجود داشت. به علاوه، مشخص شد بینnAChR عضله نعلی گروه های تمرین ترکیبی و تمرین مقاومتی تفاوت معنی دار وجود ندارد. بر اساس این یافته ها، تمرین ورزشی می تواند عامل مهمی در افزایش nAChR در عضله نعلی موش نر ویستار باشد. به -نظر می رسد که فعالیت بدنی مانند تمرینات مقاومتی و ترکیبی احتمالاً می تواند با تسریع عوامل نروتروفیکی که در ساخت و دسته بندی nAChR دخیل اند، نقش کلیدی را در افزایش میزان گیرنده های نیکوتینی داشته باشد.

هدف پژوهش حاضر، مطالعه رابطه کمال گرایی ورزشی و انگیزه پیشرفت با موفقیت ورزشی بود. جامعه آماری شامل تمامی ورزشکاران شرکت کننده در لیگ برتر کبدی بود که به صورت تصادفی 144 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین کمال گرایی مثبت و انگیزه پیشرفت با موفقیت ورزشی هم بستگی به صورت مثبت معنادار و بین ابعاد منفی کمال گرایی و موفقیت ورزشی هم بستگی به صورت منفی معنادار می باشد. آزمون تحلیل رگرسیون نشان داد که کمال گرایی میزان 51 و انگیزه پیشرفت 48 درصد از تغییرات موفقیت ورزشی را تبیین می کند. در نهایت می توان گفت به منظور دست یابی به موفقیت، همواره ورزشکار نیازمند به حفظ سطح مطلوبی از کمال گرایی بوده و انگیزه لازم می تواند به عنوان یک نیروی پیش برنده در جهت دستیابی به اوج عملکرد مثمر ثمر باشد.

هدف از پژوهش حاضر، آزمایش فرضیة ویژگی تمرین رفتار حرکتی از طریق متغیر مکان به عنوان یک متغیر زمینه ای جدید است. شرکت کنندگان، 30 دانش آموز دختر نوجوان با میانگین سنی 50 /1 ± 50 /11 سال بودند که به مدت ده جلسه تحت آموزش مهارت ادراکی – حرکتی کاتا توسط مربی کاتا قرار گرفتند. پس از اتمام دورة آموزشی، آزمون یادداری در مکان اکتساب و سپس آزمون انتقال در مکانی متفاوت از مکان تمرین برگزار و نمره های اجرای کاتا اندازه گیری شد. برای تحلیل اطلاعات از آزمون آماری t همبسته استفاده شد. نتایج نشان داد که شرکت کنندگان اجرای بهینة خود را در مکان تمرین نشان دادند. درحالی که با تغییر مکان تمرین افت معناداری در اجرا داشتند. براساس نتایج حاصل، به نظر می رسد اجرای تکلیف با مکان تمرین مرتبط است. یافته های این تحقیق شواهدی را در جهت حمایت از فرضیة ویژگی تمرین فراهم کرد.