درخت حوزه‌های تخصصی

فلج مغزی اصطلاحی است که به طور رایج در خصوص شرایط دارای ویژگی اختلال حرکتی استفاده می شود و با آسیب مغزی غیر تدریجی در اوایل زندگی مرتبط است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر تواتر بازخورد خودکنترلی و آزمونگرکنترلی بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت پرتابی در کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک بود. از بین 1750 دانش آموز مبتلا به فلج مغزی در مدارس استثنایی شهر تهران، تعداد 30 نفر از کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک همی پلاژیک با دامنه سنی7-12 سال به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور همگن کردن آنها یک مرحله پیش آزمون 10 کوششی به عمل آمد. به منظور بررسی شرکت کنندگان در مراحل اکتساب ، یادداری و انتقال به طور تصادفی به 6 گروه 5 نفری شامل سه گروه بازخورد خودکنترلی(با تواترهای 25%، 50% و 75%) و سه گروه بازخورد آزمونگرکنترلی(با تواترهای 25%، 50% و 75%) تقسیم شدند. در مرحله اکتساب، آزمودنی ها در 10 بلوک 8 کوششی(مجموعاً 80 کوشش) به تکلیف پرتابی پرداختند. مرحله یادداری و انتقال با فاصله 24 ساعت از آزمون اکتساب و به میزان 10 کوشش بدون بازخورد اجرا گردید، با این تفاوت که آزمودنی ها مرحله انتقال را از فاصله 4 متری اجرا کردند(در مقابل فاصله 3 متری در مراحل اکتساب و یادداری). بر اساس نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، بین گروه های دریافت کننده تواتر یکسان(گروه های خودکنترلی و آزمونگرکنترلی) در مرحله اکتساب تفاوت معنی داری مشاهده نشد، گروه خودکنترلی عملکرد بهتری در مراحل یادداری و انتقال نشان دادند. علاوه بر این، گروه هایی که فراوانی بازخوردی بالاتری دریافت می کردند(گروه خودکنترلی یا آزمونگرکنترلی) عملکرد بهتری را نسبت به شرکت کنندگان در گروه های دریافت کننده بازخورد با فراوانی پایین تر در تمامی مراحل اکتساب، یادداری و انتقال نشان دادند. بنابراین، در حالیکه مزیت های بازخورد خودکنترلی در مقابل بازخورد آزمونگرکنترلی به هنگام دریافت تواتر بازخوردی یکسان مشاهده شد، به نظر می رسد که کودکان در طول فرایند یادگیری از بازخورد به شیوه ی متفاوتی نسبت به افراد بزرگسال استفاده می کنند و ممکن است کودکان به منظور بهینه سازی یادگیری حرکتی نیازمند فراوانی های بازخوردی بالاتری نسبت به افراد بزرگسال باشند.

ژیمناستیک به عنوان ورزش پایه و مادر به مهارت ها و قابلیت هایی از جمله قدرت، سرعت، انعطاف و چابکی نیاز دارد. مربیان و سرپرستان تیم ها همواره سعی در ارزیابی و سنجش این مهارت ها با استفاده از آزمون های طراحی شده در بازه های زمانی مختلف دارند. شناسایی موفقیت یک ژیمناست براساس این نتایج به تجربه بسیار زیادی نیاز دارد. بر این اساس در این مقاله، تلاش شده است تا با بومی سازی آزمون استاندارد تیم ملی ژیمناستیک آمریکا متناسب با جنس و سن ورزشکاران استان کردستان مهارت های مختلف براساس تکنیک های داده کاوی ارزیابی شود تا تأثیرگذارترین مهارت ها در کسب نتیجه مناسب با استفاده از الگوریتم های استخراج پارامترهای کلیدی بررسی شود. نتایج حاکی از آن است که قدرت و سرعت تأثیرگذارترین عامل موفقیت یک ژیمناست در آزمون های صورت گرفته اند. در نهایت می توان گفت ژیمناست هایی که در بدو ورود از عامل قدرت و سرعت بیشتری نسبت به ژیمناست های دیگر برخوردارند، در این رشته موفق تر خواهند بود.

هدف تحقیق حاضر بررسی میزان وفاداری ورزشکاران تیم های ملی فدراسیون های ورزشی نسبت به پوشاک و برندهای ورزشی و تعیین عوامل اساسی آن بود. تحقیق از نوع همبستگی بوده و بصورت میدانی انجام شده است. جامعه آماری شامل تعداد 428 نفر (261 مرد، 167 زن) بودند که به صورت نمونه گیری تصادفی طبق ه ای انتخاب شدند. از پرسشنامه تجدید نظرشده ارزیابی وفاداری مارک پوشاک ورزشی لائو و همکاران، استفاده شد که یازده عامل نام مارک، کیفیت محصول، قیمت، سبک محصول، محیط فروشگاه، تبلیغات، کیفیت ارائه خدمات، تأثیرپذیری از دیگران، طبقات اجتماعی، سبک زندگی و حجم تبلیغات را مورد ارزیابی قرار می دهد. یافته ها با بکارگیری نرم افزار آماری اس پی اس اس و تحلیل واریانس چند متغیره، آنتروپی و آزمون t برای گروه های مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. براساس تعداد مارک های گزارش شده، اولویت اول شرکت کنندگان سه مارک آدیداس با 4/54%، نایک با 1/39% و مجید با 5/6% بود که آدیداس با سهم 4/54 درصد بیشترین سهم را به خود اختصاص داد. با توجه به نتایج بدست آمده، تمامی عوامل مورد بررسی بر میزان وفاداری ورزشکاران تیم های ملی نسبت به پوشاک و برندهای ورزشی تأثیر دارد. در بین عوامل مختلف تبلیغات، سبک زندگی و حجم تبلیغات بیشترین اهمیت برای شرکت کنندگان داشتند. تحلیل یافته ها نشان داد که به ترتیب تبلیغات، محیط فروشگاه، تأثیرپذیری از دیگران دارای بیشترین امتیاز در میزان وفاداری ورزشکاران تیم های ملی نسبت به پوشاک و برندهای ورزشی هستند. نتایج نشان می دهد که میزان تاثیرگذاری متغیرهای تبلیغات، سبک زندگی و حجم تبلیغات بر وفاداری مردها نسبت به زن ها بیشتر بوده و با یکدیگر تفاوت معنا داری داشتند.

مطالعه پژوهش های مختلف نشان دهنده آن است که ورزش و فعالیت بدنی از طرق مختلف می تواند بر اقتصاد جوامع تأثیرگذار باشد و سهم به سزایی را در شکوفایی و رشد و توسعه اقتصاد کشورها بازی کند. یکی از اثرات مثبت ورزش، تأثیر آن بر تولید ناخالص داخلی است؛ ازاین رو، هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر مخارج ورزشی دولت و خانوار بر تولید ناخالص داخلی ایران طی سال های (1391-1363) می باشد. به منظور تأمین هدف پژوهش، از روش اقتصادسنجی و مدل حداقل مربعات معمولی و نرم افزارایویوز استفاده شده است. داده های مورد نیاز این پژوهش نیز از سازمان مدیریت و برنامه ریزی، وزارت ورزش و جوانان، داده های بانک مرکزی استخراج گردیده است. نتایج نشان می دهد که مخارج ورزشی دولت و خانوار، اثری مثبت و معنادار بر تولید ناخالص داخلی دارد که با توجه به لگاریتمی بودن الگو، این نتیجه بدین معنا است که یک درصد افزایش در هزینه های ورزشی دولت و خانوار (با فرض ثابت بودن سایر متغیرهای کنترلی)، برابر با 029/0 درصد افزایش در تولید ناخالص داخلی کشور است.

موفقیت هر سازمانی بستگی به تخصیص و به کارگیری مناسب ابزار، تجهیزات، منابع مالی، مواد خام و منابع انسانی آن سازمان دارد. ازمیان عوامل تولید، بی شک نیروی انسانی که اساسی ترین عامل است، نقشی کلیدی در ارائه خدمات دارد و مهم ترین سرمایه یک سازمان به شمار می آید. پژوهش حاضر به بررسی اثر کوتاه مدت و بلندمدت منابع انسانی بر رشد اقتصادی صنعت ورزش ایران، با استفاده از الگوی خودتوضیح با وقفه گسترده برای دوره (1391-1353) می پردازد. بدین منظور، روش اقتصادسنجی با استفاده از داده های مربوط به ارزش افزوده بخش ورزش، اندازه دولت، موجودی سرمایه بخش ورزش و نیروی فعال بخش ورزش به کار برده شد. نتایج برآورد مدل پژوهش نشان داد که منابع انسانی بخش ورزش، در کوتاه مدت و بلند مدت اثر مثبت و معنا داری بر رشد اقتصادی صنعت ورزش ایران دارد. همچنین، نقش منابع انسانی در رشد صنعت ورزش بیشتر از موجودی سرمایه است. برای رشد اقتصادی صنعت ورزش بهتر است در بخش منابع انسانی سرمایه گذاری انجام شود.

راستای مکانیکی اندام تحتانی به طور کلی بر ثبات مفصل زانوی ورزشکاران اثر دارد. تحقیقات اشاره دارند که پرونیشن مچ پا در شیوع آسیب ACL مؤثر است، ولی مطالعه ای در زمینه کنترل عصبی -عضلانی ورزشکاران دارای پرونیشن افزایش یافته مچ پا در رابطه با آسیب ACL صورت نگرفته است. ازاین رو هدف از این تحقیق، بررسی برخی عوامل خطرزای عصبی- عضلانی مرتبط با آسیب ACL در افراد دچار ناهنجاری پرونیشن مچ پا بود. پانزده ورزشکار دارای پرونیشن افزایش یافته مچ پا و پانزده ورزشکار سالم به صورت هدفمند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. سیگنال های الکترومیوگرافی با استفاده از الکترود سطحی از چهار عضله (گلوتوس مدیوس، لترال همسترینگ، واستوس لترالیس و سولئوس) ثبت شد. نتایج آزمون MANOVA نشان داد در عضلات گلوتئوس مدیوس (029/0=P) و بایسپس فموریس (001/0P=) در مرحله فیدفورواردی و در عضله گلوتئوس مدیوس (005/0P=) در مرحله فیدبکی، بین دو گروه تفاوت معنا دار وجود دارد و در فعالیت فیدفورواردی و فیدبکی عضلات واستوس لترالیس و سولئوس بین دو گروه ارتباط معنا داری وجود ندارد (05/.≤P). بنابراین ناهنجاری پرونیشن مچ پا با تغییر عملکرد عصبی - عضلانی عضلات گلوتئوس مدیوس و لترال همسترینگ، می تواند به عنوان عامل خطرآفرین در بروز آسیب های ACL دخیل باشد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرینات استقامتی و مقاومتی بر برخی سایتوکاین های التهابی در زنان جوان دارای اضافه وزن بود. بدین منظور 30 زن جوان دارای اضافه وزن (25 BMI ≥ ) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تمرین استقامتی، مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. برنامه های تمرینی به مدت دوازده هفته و هر هفته سه جلسه بود. تمرین استقامتی با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب هدف و با مسافت 1600 تا 3200 متر و تمرین مقاومتی50 تا 60 درصد یک تکرار بیشینه با 12 تکرار و 4 ست بود. پیش و پس از دوازده هفته تمرین، اینترلوکین- 6 (IL- 6)، فاکتور نکروزدهنده تومور- آلفا (TNF-α)، وزن بدن، درصد چربی، شاخص توده بدن (BMI) و حداکثر اکسیژن مصرفی اندازه گیری (VO2max) شد. نتایج نشان داد که تمرینات استقامتی و مقاومتی بر وزن بدن، درصد چربی بدن، VO2max، IL-6 و TNF-α تأثیر معناداری داشت (05/0≥ P)، ولی بر BMI تأثیر معنادار نداشت. همچنین بین اثر تمرینات استقامتی و مقاومتی تفاوت معنا داری مشاهده نشد. به نظر می رسد که تمرینات استقامتی و مقاومتی با کاهش معنادار سایتوکاین های التهابی سبب کاهش خطر بیماری های غیرمسری در زنان جوان دارای اضافه وزن شود.

امروزه پیچیدگی مسائل شهری موجب شده است متغیرهای متعددی در مکان گزینی کاربری ها تأثیرگذار باشند که با توجه به اهمیت و ارزش هر معیار در هر منطقه باید عمل شود. هدف این تحقیق تعیین و اولویت بندی معیارهای مکان گزینی اماکن ورزشی به وسیله روش مدل تحلیل سلسله مراتبی(AHP[1]) به منظور استقرار در سطح شهر به منظور تساوی در دسترسی است. روش تحقیق توصیفی-پیمایشی و نوع تحقیق کاربردی است. برای جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و پرسشنامه استفاده شد. ابتدا معیارها تعیین و برای وزن دهی آنها از AHP و برای رسم نمودار از نرم افزار Excel استفاده شد. نتایج نشان داد به ترتیب چهار معیار تراکم جمعیت (510/0)، دسترسی (271/0)، پتانسیل توسعه (152/0) و همجواری (067/0) بیشترین اهمیت را در مکان گزینی اماکن ورزشی دارند. با توجه به اینکه بر خلاف اغلب دستگاه های اجرایی کشور 70 درصد بودجه ورزش به بخش عمرانی و ساخت اماکن ورزشی اختصاص می یابد (اسدی، 1388)، ضرورت و اهمیت سرمایه گذاری و افزایش بهره وری از ابعاد مختلف نمایان می شود. ازاین رو برنامه ریزان و تصمیم گیران باید با استفاده از روش های نوین مثل AHP به منظور استقرار اماکن ورزشی با توجه به نیاز هر منطقه از حداقل منابع به حداکثر بهره وری برسند و در صرف هزینه های اضافی صرفه جویی شود.

سازمان های موفق برای رضایتمندی کامل مخاطبان خود به دنبال بررسی و درک کامل انتظارات آن ها هستند. هدف این تحقیق تعیین انتظارات شرکت کنندگان ایستگاه های تندرستی پارکهای شهرداری تهران با مطالعه موردی منطقه 6 است. روش تحقیق حاضر، توصیفی- پیمایشی است. روش گردآوری داده ها، میدانی و ابزار تحقیق، پرسشنامه (83/0=α) است. جامعه آماری تحقیق، افراد شرکتکننده در ایستگاه های تندرستی پارکهای شهرداری منطقه 6 تهران بودند (500 نفر) و نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انجام شد (191 نفر). یافته ها نشان داد محیط فیزیکی، بیشترین و هویت ایستگاه تندرستی، کمترین انتظار آن ها از ایستگاه بوده است. آزمون t مستقل بین میانگین کمترین انتظارات زنان و مردان و مجرد و متأهل تفاوت معنی داری نشان نداد. همچنین آزمون آنووای یک طرفه، به جز گروه های سنی متفاوت، در گروه های دیگر بر اساس تحصیلات، شغل، سابقه حضور و دفعات حضور در ایستگاه تندرستی تفاوت معنی داری بین میانگین انتظارات آن ها نشان نداد (05/0=α). با توجه به نتایج میتوان گفت که «محیط فیزیکی» شامل: تمیزی، راحتی و امنیت از جمله مواردی بودند که مسئولان، باید به آن ها توجه ویژه داشته باشند.

هدف از این پژوهش، بررسی روایی و پایایی آزمون راهبردهای عملکردی (TOPS) در جامعه ورزشکاران بزرگ سال ایرانی بود. آزمون راهبردهای عملکردی (TOPS)، آزمونی روان سنجی توانمندی است که مهم ترین عوامل روانشناختی درگیر در رقابت و تمرین را در ورزشکاران مورد ارزیابی قرار می دهد. این آزمون برای اولین بار توسط توماس و همکارانش در سال 1999 با توجه به وجود مشکلاتی در پرسش نامه های روان شناختی مرسوم در آن زمان و احساس نیاز به آزمونی توانمندتر طراحی شد. آزمون راهبردهای عملکردی (TOPS) در طول سالیان مختلف و در نقاط مختلف جهان مورد بازبینی، روایی یابی و پایایی سنجی قرار گرفت که برای این پژوهش از جدیدترین نسخه آزمون استفاده شد. از جامعه ورزشکاران ایرانی، 259نفر نمونه (با میانگین سنی: 32/25 سال) به صورت تصادفی انتخاب شدند و آزمون مزبور را تکمیل کردند. این ورزشکاران زن و مرد بزرگ سال، در 7سطح عملکردی و رقابتی مختلف و از 10 شهر ایران بودند که در 19 رشته ورزشی فعالیت می کردند. برای برآورد روایی گویه های این آزمون از روش تحلیل عاملی تأییدی و برای برآورد پایایی گویه ها، از روش آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج مدل های تحلیل عاملی تأییدی، برازش قابل قبولی برای ساختار مکنون TOPS در سطح گویه ها و در سطح عوامل آزمون به دست داد و آزمون مذکور با 17 عامل و 66 گویه مورد تأیید قرار گرفت. پایایی تمرین با 8 عامل و 31 گویه، 73/0 به دست آمد و پایایی رقابت با 9 عامل و 35 گویه، 74/0 حاصل شد که نشان از پایایی مناسب آزمون است. بنابراین، این آزمون روان شناختی برای ارزیابی مهم ترین مهارت های روان شناختی درجامعه ورزشکاران بزرگ سال ایرانی قابل استفاده است

هدف : بررسی و مقایسه برنامه های ورزشی شبکه های تلویزیونی استانی از نظر شکلی و محتوایی. روش: پژوهش از نظر استراتژی توصیفی, مسیر اجرا تحلیل محتوا و هدف کاربردی می باشد. جامعه مورد بررسی برنامه های ورزشی تلویزیونی سیمای استان های لرستان, اصفهان و مرکزی در سال 1393 بود. سه شبکه استانی در طول یک ماه و در نهایت یک هفته بصورت تصادفی خوشه ای انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. جمع آوری اطلاعات بر اساس برگه کدگذاری محقق ساخته و با توجه به دستورالعمل کدگذاری صورت پذیرفت. همچنین ازآزمون خی دو برای مقایسه ها و برای کدگذاری صحیح و ارزیابی دقیق مراحل تحلیل از نرم افزار SPSS19 استفاده، وسطح معناداری داده ها p

کنترل قامت نیازمند یکپارچگی اطلاعات حسی سیستم های بینایی، وستیبولار و حسی پیکری است، از طرفی تحقیقات گذشته نشان می دهد که میزان مشارکت این سیستم های حسی در کنترل قامت با افزایش سن کاهش می یابد. ازاین رو هدف از پژوهش حاضر بررسی تفاوت های مرتبط با سن و نقش اطلاعات حسی در کنترل قامت است. تحقیق حاضر از جمله تحقیقات مقطعی- مقایسه ای است و آزمودنی های آن را 22 مرد سالمند (31/2±54/59) و 25 فرد جوان (26/3±12/23) تشکیل می دهد. جابه جایی قدامی– خلفی، میانی– جانبی و سرعت جابه جایی مرکز فشار پاهای (COP) هر آزمودنی طی 3 کوشش 30 ثانیه ای در چهار شرایط مختلف حسی شامل با چشم باز روی سطح سخت، با چشم باز روی سطح نرم، با چشم بسته روی سطح سخت و با چشمان بسته روی سطح نرم با استفاده از دستگاه فورس پلت فورم اندازه گیری شد. بعد از بررسی نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف و برابری واریانس ها با آزمون لون، داده ها به روش تحلیل واریانس چندمتغیری و تحلیل واریانس یک راهه در متن مانوا تحلیل شد. تفاوت معناداری بین جوانان و سالمندان در همه شرایط مشاهده شد، همچنین حذف بینایی و اطلاعات حس عمقی کف پایی به افزایش نوسان در دو گروه منجر شد که این افزایش در سالمندان نسبت به جوانان بیشتر بود. نتایج بیانگر اهمیت اطلاعات بینایی و حس عمقی کف پا در کنترل قامت به ویژه در سالمندان است.

هدف از اانجام این پژوهش، بررسی تاثیر مکمل گیری کوتاه مدت کراتین مونوهیدرات در سطوح هموسیستئین پایه و به دنبال یک جلسه فعالیت وامانده ساز در مردان فعال بود. به این منظور 12 نفر از اعضای تیم فوتبال دانشگاه مازندران (با میانگین سن 20/2 ±83/21 سال، شاخص توده بدنی 39/1± 99/22 کیلوگرم بر مترمربع و هموسیستئین 58/0 ±53/13 میکرومول بر لیتر) انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (6=n) و کنترل (6=n) تقسیم شدند. از آزمودنی ها در پیش آزمون در وضعیت حداقل 12 ساعت ناشتایی، قبل و بلافاصله بعد از انجام آزمون وامانده ساز بروس بر روی نوارگردان خون گیری به عمل آمد. گروه تجربی به مدت 5 روز به مقدار 3/0 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن مکمل کراتین مونوهیدرات دریافت کرد. پس از دوره مکمل گیری، قبل و بلافاصله بعد از آزمون وامانده ساز بروس، بار دیگر خون گیری به عمل آمد. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون های آماری t وابسته و مستقل (5/0 P≤) نشان داد که 5 روز مکمل گیری کراتین مونوهیدرات سبب کاهش معناداری در سطوح پایه هموسیستئین پلاسما (017/0 =P) و به دنبال یک جلسه فعالیت وامانده ساز (013/0=P) در فوتبالیست های دانشگاهی می شود. به نظر می رسد مکمل گیری کراتین مونوهیدرات با کاهش سطوح پایه و به دنبال فعالیت های وامانده ساز، از عوارض احتمالی هموسیستئین بر سلامتی جلوگیری به عمل آورد.

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک رهبری تحول گرا و عملگرا مدیران ورزشی کشور بود. 137نفر از مجموع240 نفر مدیران ورزشی (مدیران کل، معاونین و رؤسای فدراسیون ورزشی، دو نایب رئیس آن ها) با استفاده از جدول مورگان و مشخص و به شکل تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری دو پرسشنامه استاندارد سبک رهبری MIQ با 41 سؤال و عزت نفس کوپر اسمیت با 35 سؤال بود که روایی پرسشنامه به شکل صوری (محتوایی) و با استفاده از آلفای کرونباخ 79/0سبک رهبری و 81/0عزت نفس تایید شد. از روش های آماری توصیفی و روش های آماری استنباطی کلموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی رو اسپیرمن استفاده شد. مهم ترین یافته های تحقیق به شرح زیر است: بین سبک رهبری تحول گرا و عزت نفس مدیران ورزش کشور رابطه معناداری وجود دارد. بین عزت نفس مدیران ورزش کشور تفاوت معنی داری وجود دارد. مدیرانی که دارای سبک رهبری تحول گرا هستند بیشترین عزت نفس را دارند و سپس به ترتیب مدیران عملگرا قرار دارند.

هدف از این پژوهش تحلیل استنادی مقالات نشریه علوم حرکتی و ورزش از سال 1381 تا سال 1389 بود. با توجه به حجم پایین جامعه، نمونه آماری برابر با جامعه آماری در نظر گرفته شد (167N=). ابزار مورد استفاده در این تحقیق شامل یک برگه کدگذاری بود که روایی آن توسط 6 تن از اساتید مدیریت ورزشی و متخصص در زمینه تحلیل محتوا سنجیده شد. با توجه به کمی بودن داده­ها و عدم دخالت نظرات شخصی از تعیین ضریب توافق بین کدگذاران صرف­نظر شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها نیز از آمار توصیفی (فروانی و درصد فراوانی در قالب جداول و نمودارها) و SPSS استفاده شد. یافته­ها نشان داد که در مجموع 4879 منبع (بدون احتساب تکرار منابع) در این 167 مقاله استفاده شده است که متوسط تعداد منابع استنادی برای هر مقاله 1/29 مورد است. همچنین، 86/29 درصد منابع مربوط به 5 سال قبل از دریافت مقاله از طرف نشریه، 08/30 درصد مربوط به بین 5 تا 10 سال قبل و 12/40 درصد مربوط به بیش از 10 سال قبل است. علاوه بر این، تعداد منابع لاتین استفاده شده (3847 مورد) بسیار بالاتر از تعداد منابع فارسی استفاده شده (1032 مورد) در مقالات این نشریه است. کتاب­ها (52/09درصد) و مقالات (15/37 درصد) در بین انواع منابع استفاده شده بیشترین تعداد استنادها را داشته­اند. در سال 1382 کمترین تعداد منابع (172 منبع) در مجموع مقالات استفاده شده است و در سال 1388 بیشترین تعداد منبع (821 منبع) در مجموع مقالات استفاده شده است. همچنین در تمام سال­ها درصد منابع لاتین استفاده شده بیشتر منابع فارسی بوده است. در نهایت، با توجه به افزایش منابع مقالات به نظر می­رسد که دسترسی پژوهشگران به منابع علمی بیشتر شده است و روز به روز شاهد افزایش تعداد منابع بخصوص منابع فارسی هستیم.