درخت حوزه‌های تخصصی

Les défenseurs de l’approche communicative ont basculé ces derniers temps du côté de l’intérêt et l’explicitation de la grammaire en classe de FLE. La grammaire implicite et le passage du sens à la forme proposés par les méthodes communicatives, ne satisfont pas les contextes, comme l’Iran, éloignés du milieu francophone. Le principal objectif de ces méthodes est d’augmenter, chez l’apprenant, la capacité d’agir dans les domaines variés de la société. Cependant, cet objectif est loin d’être réalisable jusqu’au bout dans les établissements universitaires iraniens focalisés plutôt sur les textes spécialisés et soutenus à travers lesquels se révèle le besoin de la connaissance de la grammaire, de la syntaxe, etc. L’infirmité due au manque de la maîtrise de la grammaire contraint les étudiants face à une grande partie de la finalité de leur cursus en licence et en master II, lors de la production écrite, surtout. Cet article envisage une mise en revue des savoir-faire et des savoir-savant des étudiants iraniens après les quatre premiers semestres d’apprentissage du français. Étant donné que la bonne connaissance de la grammaire est le seul moyen d’évaluer un apprenant, il faut accentuer la sévérité à leur égard et dans les tâches d’écrit.

Lexical inferencing is one of the most important strategies in vocabulary learning and it plays an important role in dealing with unknown words in a text. In this regard, the aim of this study was to determine the lexical inferencing strategies used by Iranian EFL learners when they encounter unknown words at both text and sentence levels. To this end, forty lower intermediate students were divided into two groups. For the first group, a text with 10 underlined words was given and for the second group, the same underlined words were given in separate sentences. The students were supposed to read the text and the sentences and to guess the meaning of the underlined words. Then some lexical inferencing strategies were given to them to determine which strategies they used in guessing the meaning of unknown words. The results showed that they used different strategies like using local context and word association in lexical inferencing and also they were more successful at the text level than the sentence one. The results also indicated that they were strategic learners using their own strategies including translation and cultural background knowledge to guess the meaning of the unknown words.

نیمه دوم قرن بیستم را می توان عصر فردسازی نامید که در آن تفاوتها و ارزشهای شخصی شناخته شده و مورد احترام قرار می گیرند. هوش یکی از جنبه های مختلف تفاوت های شخصی است که آموزش و یادگیری زبان را تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین هوش چندگانه و توانائی خواندن و درک مطلب زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی می باشد. برای نیل به این هدف، 117 نفر دانشجوی سال آخر زبان انگلیسی به طور تصادفی انتخاب گردید. پس از توزیع دو نوع ابزار تحقیق (پرسشنامه میداس و بخش خواندن و درک مطلب تافل)، داده ها جمع آوری شده و تحلیل آماری انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که تمامی انواع هوش چندگانه زبانآموزان ارتباط معنی داری با نمرات خواندن و درک مطلب داشته و هوش شفاهی-زبان شناختی معنی دارترین پیشگوئی کننده خواندن و درک مطلب زبان آموزان است؛ در حالی که هوشهای بصری-فضائی و میان فردی به ترتیب دومین و سومین پیشگوئی کننده هستند. علاوه بر این هوشهای درون فردی و حرکتی پیشگوئی کننده خواندن و درک مطلب زبان آموزان نمی باشند.

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر خلاصه نویسی بر دانش بلاغی دانشجویان دوره کارشناسی میباشد. سی دانشجوی خانم در رشته ادبیات انگلیسی دانشگاه الزهرا در این بررسی شرکت نموده اند. آموزشهای نوشتاری شامل دو مرحله بوده است که هر یک به مدت چهار هفته به طول انجامید. دانشجویان بر اساس مدل ""اس"" به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم گردیده وآموزشهایی مبنی بر گونه نوشتاری و رویکرد مبنی بر فرآیند دریافت کردند. گروه آزمون در طول مرحله اول خلاصه نویسی با آموزشهای ساختاری و در طول مرحله دوم آموزش رویکرد مبنی بر فرآیند دریافت کردند لکن گروه شاهد فقط در طول مرحله دوم آموزش مبنی بر فرآیند دریافت نمودند. سوالات تحقیق پس آزمون دو مورد بود که آیا خلاصه نویسی با آموزشهای ساختاری دانش بلاغی دانشجویان را بهبود میبخشد و اینکه چگونه دانش بلاغی دانشجویان وقتی آموزشهای ساختاری به عنوان ابزار جانبی رویکرد مبنی بر فرآیند استفاده میشوند افزایش می یابد. به منظور جمع آوری اطلاعات مورد نیاز جهت پاسخگویی به دو سوال تحقیقی ذکر شده ابزارهایی نظیر فرم ارزیابی برگرفته از طرح هیتون 1988و روش تجزیه تحلیل کمی متن برگرفته از مدل ""اسکات""1996 بکار گرفته شده اند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از روش آماری "" تی تست"" نشان داد که خلاصه نویسی با آموزشهای ساختاری ، دانش بلاغی دانشجویان را در محتوا ،سازمان دهی، استفاده درست از زبان و پیچیدگی ساختاری افزایش میدهد.همچنین یافته های این بررسی بیانگر این مطلب بوده است که رویکرد مبنی بر فرآیند و گونه نوشتاری می توانند به عنوان روشهای مکمل هم مورد استفاده قرار گرفته و خلاصه نویسی با آموزشهای ساختاری می توانند به عنوان ابزار جانبی رویکرد مبنی بر فرآیند استفاده شوند.

هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه کاربرد استراتژیهاییادگیری لغات و خودگردانی بین زبان آموزان ایرانیزبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی با توجه به جنسیت بود. بدین منظور از تعداد 82 (39 مرد و43 زن) دانشجوی سال دوم و سوم رشته آموزش زبان انگلیسی که حداقل 45 واحد درسی را دردانشگاه آزاد تبریز، ایران گذرانده بودند، خواسته شد تا با پر کردن پرسشنامه خودگردانی و پرسشنامه استراتژیهاییادگیری لغات در این مطالعه شرکت کنند. پس از کنار گذاشتن پرسشنامه های ناقص، 70 پرسشنامه قابل قبول در تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل همبستگی، رابطه مثبت و معناداری را بین کاربرد استراتژیهای یادگیری لغات زبان آموزان زبان انگلیسی بعنوان زبان خارجی و خودگردانی آنان، هم برای مردان و هم برای زنان نشان داد. این یافته ها میتواند برخی از مضامین آموزشی را برای آموزگاران در بر داشته باشد.

Planning, monitoring, and evaluating one’s performance constitute individuals’ metacognitive strategies. Recently, metacognition has been conceptualized not only at the individual level but also at pair and group levels. The concept of socially-shared metacognition has arisen based on the idea that group members observe, control, evaluate, and regulate each other’s actions to promote the group’s problem-solving. This article investigated the impact of motivational scaffolds on a group of Iranian EFL learners’ individual and socially-shared metacognition. Two groups of 30 female intermediate learners participated in this study. In the experimental group, the participants received the teacher’s motivational scaffolds as she provided instructions and feedback throughout individual and collaborative oral and written tasks. On the other hand, the participants in the control group were asked to take part in the routine oral and written classroom activities. The participants’ think-aloud protocols in individual and pair activities were analyzed, and instances of metacognitive activities were identified. The data were analyzed through two Mann-Whitney U tests, and the results indicated that motivational scaffolds statistically significantly enhanced the use of metacognitive strategies at both inter and intra-individual levels. Implications for classrooms are discussed

This mini-corpus, cross-linguistic, comparative, and norm-referenced study intends to render the most frequently and oft-used affixes in the written descriptive tasks in the performance of English language materials developers (ELMDs) and Iranian English language undergraduates (IELUs). Samples of writings of both groups were studied and analyzed through affixation principles. The frequency of nearly 63 affixes both inflectional and derivational morphemes was taken into account. The statistical analysis showed a highly significant correlation (.86) with (.75) coefficient determination (shared variance) between the performance of IELUs and ELMDs. The result of the study bears approximately a close resemblance to the findings by Bauer et al.(1982), Fry and Kress (2006), Honig, Diamond, Gutlohn, and Mahler (2000), and White, Sowell, and Yanagihara (1989). Finally, the implications of the study were taken into account.

Various studies have confirmed the influential role of corrective feedback (CF) in the development of different linguistic skills and components. However, little, if any, research has been conducted on comparing types of linguistic errors treated by teachers through CF. To bridge this gap, this study sought to investigate the linguistic errors addressed and the types of CF provided by teachers. To this end, the classes of 40 teachers teaching at the intermediate level were audio-recorded for two successive sessions. The detailed analysis of around 128 hours of classroom interactions showed that explicit correction was the most frequent CF type, accounting for 48.5 percent of all CF types provided, and recast was the second most frequently used CF type, constituting 29.5 percent of all CF types. All the other CF types (i.e. request for clarification, confirmation check, repetition, metalinguistic feedback, elicitation, and multiple feedback) constituted 22 percent of the CF. Repetition was the least frequently used CF type, amounting to 0.66 percent of the CF given by teachers. As to the linguistic focus of CF, pronunciation errors were found to be the mostly noticed target for teachers’ CF, constituting 47 percent of all errors addressed, while vocabulary was the least frequently addressed linguistic target, accounting for 17.5 percent of all errors. The study suggests that teachers prefer explicit corrective strategies over implicit ones and that they provide CF mainly to correct pronunciations errors. The study suggests that there is a need for change in the types of CF teachers use and the relative attention they assign to different linguistic error types they treat through CF

امروزه داشتن رویکرد ارتباطی-معنایی و یا به عبارت دیگر ارجحیت معنا به فرم و ساختار در زمینه زبان امری اجتناب ناپذیر در تهیه و تدوین دستور زبان های معنامحور می باشد. به نظر می رسد که تنها راه از بین بردن شکاف ناخوشایند در بین تمرین های دستور زبانی و یا به طور کلی تمارین مربوط به ساختار کلی زبان و فعالیتهای ارتباطی اتخاذ حرکتی روش مند می باشد که از معنا به سوی فرم و ساختار در حرکت است. برای رسیدن به این هدف آموزشی کوشیده ایم تا در این مقاله به معرفی دلایلِ لزوم آموزش گرامر معنا محور و همین طور روشهای آموزش آن بپردازیم. این پیشنهادات هر چند که ممکن است پایه ای نظری داشته باشند ولی در کاربرد آموزشی دستور زبان معنایی در دانشگاهای ایران مرحله ای اساسی و مهم به شمار می آیند. آشنایی مدرسین ایرانی زبان فرانسه با مفاهیم رویکرد مفهومی-کارکردی باید به شکلی کلی در نظر گرفته شود تا آنها بتوانند به نوبه ی خود این نقطه نظر آموزشی را در مورد ساختارهای زبانی بلافاصله پس از شروع کلاسهای آموزش زبان خود اتخاذ کرده و آن را به کار بندند. به عبارت دیگر، از نظر نگارندگان این مقاله آشنایی با معانی گرامری و یادگیری آنها در شروع آموزش هر زبان خارجی امری اجتناب ناپذیر است چرا که در صورت به کار نبستن رویکرد معنا محور در مورد گرامر یا همان دستور زبان در آغاز یادگیری آن زبان، زبان آموز از به کار بردن ترکیباتی که برایش نامفهوم هستند اجتناب خواهد کرد.

این مطالعه به بررسی روابط بین انگیزه ها، نگرش ها و فعالیت های آموزشی خانگی والدین ایرانی به سوی دوزبانگی (فارسی وانگلیسی) می پردازد. به همین منظور،از ۶۸ والدین زبان آموز جوان، خواسته شد که به پرسشنامه ای پاسخ دهند. لازم بذکر میباشد که هدف پرسشنامه مذکوربررسی نگرش ها، انگیزش، و فعالیت های آموزشی خانگی والدین به سوی دوزبانگی می باشد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی داده ها نشان داد که والدین نگرش مثبت کلی، انگیزه یکپارچه٬ و روشهای رسمی درفعالیت های آموزشی خانگی به کار می گیرند.علاوه بر این٬ یا فته ها نشان دادند که همبستگی مثبت معناداری بین نگرش ها، انگیزش و فعالیت های آموزشی خانگی والدین وجود دارد. ولیکن٬ تحلیل رگرسیون خطی داده ها نسبت به متغیر های مربوطه نشان داد که فقط متغیر انگیزه بر پراکنش فعالیت های آموزشی خانگی تأثیر چشمگیری دارد. پیامدهای بدست آمده ازنتایج برای معلمان٬ سیاست گذاران، و توسعه دهندگان برنامه درسی بهمراه برخی پیشنهادات در این مطالعه فراهم شده است.

مدرسین زبان انگلیسی از گذشته تا کنون از مقیاس هایی جهت ارزشیابی زبان آموزان بهره گرفته اند که حاصل نظرات و تجربیات شخصی و شهودی متخصصین حوزه آموزش زبان بوده است. از آنجایی که این مقیاس ها از مبنای علمی و تجربی لازم برخوردار نیستند، نمرات و نیز تصمیماتی که در نتیجه استفاده از این مقیاس ها حاصل می شود پایایی و اعتبار لازم را ندارند. با توجه به اهمیت گونه نگارش توصیفی و نظر به این نکته که ادبیات تحقیقی موجود هیچ مقیاس نمره دهی تحلیلی مناسبی جهت ارزشیابی این نوع نگارش ارائه نکرده است، نویسندگان این مقاله از طریق انجام مطالعه ای تلفیقی شامل ۳ فاز اقدام به ایجاد مقیاسی تحلیلی جهت ارزشیابی نگارش توصیفی زبان آموزان کردند. این مطالعه در فاز اول (فاز کمی) اقدام به آنالیز فاکتورهای مربوط به تحلیل ۱۷۲ کارشناس آموزش زبان از گونه نگارش توصیفی و در فازهای دوم و سوم (فازهای کیفی) اقدام به تحلیل محتوای ۲۰ متن توصیفی نوشته شده توسط کارشناسان آموزش زبان و نیز تحلیل محتوای۳۰متن توصیفی نوشته شده توسط زبان آموزان کرد. در نتیجه دو استنباط کلی که در طی این مطالعه صورت گرفت، مقیاس نمره دهی تحلیلی برای ارزشیابی نگارش توصیفی زبان آموزان ایجاد شد. امید است بهره گیری از این مقیاس در آینده منجر به دستیابی به نمرات و همچنین اتخاذ تصمیماتی در مورد زبان آموزان گردد که از پایایی و اعتبار بیشتری نسبت به گذشته برخوردارند.

Second or foreign language (L2) learners’ development of interlanguage pragmatic (ILP) competence to understand and properly interpret utterances under certain social and cultural circumstances plays a pivotal role in the achievement of communicative competence. The current study was designed to explore the effects of synchronous computer-mediated communication (SCMC) and asynchronous computer-mediated communication (ACMC) course modules delivered through social media networks (SMN) on the development of the Iranian L2 learners’ comprehension of implicatures. The participants of the study were 90 English-as-a-foreign-language (EFL) undergraduate students attending three intact classes. The classes were randomly assigned to one control and two experimental (SCMC and ACMC) groups. An open-ended implicature comprehension test was used to assess students’ ILP development in this pretest-posttest comparison-group study. The control group received the traditional teacher-fronted instruction, and the S/ACMC groups received instruction via synchronous and asynchronous modules of SMNs for 4 months, respectively. Students’ attitudes towards the CMC-based courses were also sought. Split-plot ANOVA results indicated that both experimental groups developed significant ILP ability to comprehend and interpret L2 implicatures after the instruction; however, by comparison, the ACMC group improved more considerably. It is concluded that, first, comprehending L2 implicatures is not impervious to computer-mediated instruction and, second, different CMC affordances may result in differential ILP developmental effects in teaching L2 pragmatics. The findings can help L2 teachers decide how to use CMC affordances and SMN modules to raise L2 learners’ pragmatic awareness