این مقاله، با بیان سه رویکرد در مواجهه شریعت و مصلحت، و با تأکید بر رویکرد مصلحتگرای امام خمینی قدسسره ، به تبیین نظرات ایشان و بیان پارهای شواهد میپردازند.
به عقیده آقای عبادیان، روشنفکر از فعالیت مستقیم تولیدی جداست و به همین دلیل از جامعه فاصله دارد و منتقد آن است؛ بنابراین زبان جداگانهای پیدا میکند. روشنفکر ایرانی بیشتر صبغه سیاسی پیدا کرده و در نسبت با حکومتها تعریف شده است. بزرگترین مشکل ما در ایران خودمداری است.