بانوی غزل فارسی در عصر حافظ(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
فرهنگ ۱۳۸۵ شماره ۵۷
حوزه‌های تخصصی:
از آنجا که شناخت آثار گذشتة فرهنگی ایران برای هر فارسیزبان لازم است، شایسته است با آثار منظوم و منثور بزرگان ادب آشنایی حاصل شود. ازجملة این بزرگان، شاهزاده خانمی شاعر است که در قرن هشتم در شیراز پا به عرصة وجود نهاد و در رهگذر حیات فرهنگی و ادبی خویش، دیوان ارزشمند و والایی از خود بهیادگار گذاشت. زنان شاعر ایرانی کمتر از شاعران مرد مطرح شده اند، درحالیکه برخی از آنان در حد شاعران مشهور گذشته هستند. سلطة مردسالاری و اختصاص جهان به مردان این امر را سبب شده است، تا جایی که حتی اکثر زنان ادیب و پژوهشگر، با شاعران بزرگی چون «جهان ملکخاتون» آشنا نبوده اند.دیوان این شاعر بزرگوار، مشتمل بر یک دیباچه، چهار قصیده، غزلیات فراوان، یک ترجیع بند، رباعیات و مقطعات است و در مجموع پانزده هزار بیت را شامل میشود.در قلمرو شعر ملکخاتون، گفتنی و پژوهیدنی بیشمار است؛ که نگارندة این مقاله را توفیق حاصل آمد موضوعات مختلف زیر را در دیوان شعر وی به ویژه در بخش غزلیات تحقیق و بررسی کند:1. اوزان عروضی و یادکرد نام بحرها و سرانجام استخراج فهرست بسامدی بحور بکارگرفتة این شاعر در بخش غزلیات.2. چگونگی آوردن ردیف و قافیه و ذکر بسامد آن در غزل های جهان ملکخاتون.3. تحقیق و پژوهش در غزلیات جهان ملکخاتون (همراه با شاهد مثال) در قلمرو صور خیال که دلبری شاعر به گونه های تشبیه، استعاره، مجاز، کنایه و... روی کرده و رقص معانی را در فضای واژگان ممکن ساخته است.4. پژوهش در قلمرو مشابهت ها و همانندیهای لفظی و واژگانی و معنایی و پیامی غزلیات جهان ملک با شعر سعدی و حافظ.