«تکرار» اساس موسیقی شعر
حوزه‌های تخصصی:
فیلترهای جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۲۲۱ تا ۲۴۰ مورد از کل ۳۵۴ مورد.
انوچاع وزن در شعر فارسی
حوزه‌های تخصصی:
روش تدریـس: دو رکن اول (شیوه ای نو و آسان برای آموزش نام اوزان شعر)
حوزه‌های تخصصی:
علم عروض
منبع:
اخگر دی ۱۳۲۴ شماره ۳
حوزه‌های تخصصی:
عروض گلستان
حوزه‌های تخصصی:
بررسی روابط متقابل تغزل سعدی و موسیقی آوازی ایران(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
فرم های شعر فارسی حداقل از زمان رودکی تاکنون نقش عمده ای در شکل گیری موسیقی آوازی ایران ایفا کرده است. در اغلب آوازهای ایرانی، از روزگاری که بر روی صفحه های گرامافون ضبط می شده تا امروز، رد و نشانی از غزل های سعدی آشکار است. این نشان گاه چنان برجسته است که گویی برای روایت موسیقایی احوال درونی خواننده (و نوازنده)، بستری سازگارتر از غزل سعدی فراهم نبوده است. پرسش اینجاست که چرا تا این اندازه غزل سعدی با موسیقی ایرانی عجین شده است؟ یا کدام ویژگی در سخن سعدی است که غزل او را در روایت موسیقی ایرانی با چنین اقبالی مواجه کرده است؟ چنانکه گویی سعدی غزل هایش را جز به این هدف نسروده، یا با ردیف کنونی موسیقی ایرانی آشنا بوده است! برخلاف شعرایی مانند منوچهری، رودکی، فرخی و... که به صراحت به نوازندگی و خوانندگی خود اشاره کرده اند، سعدی ادعایی در موسیقی دانی ندارد. پس کدام لطیفه نهانی شعر وی را بیشتر از شعرای مدعی با ردیف موسیقی ایران سازوار کرده است؟ مقاله حاضر، با تکیه بر روش تحلیل محتوا، تلاشی برای پاسخ به این چراهاست. نتیجه بررسی ها نشان می دهد که غزل سعدی نمونه ای بی نقص از سهولت و روانی توأم با وحدت موضوع و اشتراک مضمون است. همچنین، سخن سعدی دارای وزن سیال و روان، مبتنی بر روایت یک واقعه است. از سوی دیگر، همنشینی سحر آمیز واج ها اثرگذاری آهنگ غزل او را بیشتر کرده و رابطه متقابلی را میان ابیات غزل و نغمه های موسیقی پدید آورده است. چنین مشخصه هایی سخن سعدی را در روایت موسیقی آوازی ایران با اقبالی بی نظیر مواجه کرده است.
علم عروض بخش چهارم - بحور تازه تر
منبع:
اخگر آذر ۱۳۲۴ شماره ۲
حوزه‌های تخصصی:
قافیه در شعر فارسی
حوزه‌های تخصصی:
قافیه و ردیف در شعر پارسی
حوزه‌های تخصصی:
وزن شعر امیرخسرو
حوزه‌های تخصصی:
عروض عرب و عروض هند
نگاهی به کتاب مقدمه ای بر عروض فنی در زبان کردی
منبع:
شعر بهار ۱۳۷۷ شماره ۲۲
حوزه‌های تخصصی:
جادوی وزن: دیباچه
شعر و قافیه- معنی شعر
منبع:
اخگر بهمن ۱۳۲۴ شماره ۴
حوزه‌های تخصصی:
علم عروض آهنگ سرواد جلد اول(مقاله ترویجی حوزه)
حوزه‌های تخصصی:
فهرست بسامدی اوزان عروضی (در مجموعه اشعار 58 شاعر پارسی گو)
حوزه‌های تخصصی:
موسیقی کناری در رباعیات مولانا(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
یکی از عوامل موسیقی بخش در شعر، موسیقی کناری است که مهم ترین جلوه های آن قافیه و ردیف است. مولانا در کاربرد قافیه و ردیف در رباعی های خود شگفتی های زیادی از خود نشان داده است. درواقع وی به بار فونتیکی یا موسیقی کناری می اندیشیده است. از این رو گاه در ساختار کاملاً طبیعی و بی تکلّف برای تأکید و تکمیل وزن یا غنای موسیقایی کلام قافیه و ردیف را در رباعیات خود تکرار می کند یا آن را در مصراع سوم نیز لازم می شمرد و برعکس، گاه از آن صرف نظر کرده، به گونه ای ماهرانه ردیف را جانشین آن می سازد و با به کارگیری ردیف های بلند و درآمیختن قافیه و ردیف با یکدیگر و شیوه های خلّاق دیگر در قالب موسیقی کناری شعر، به ویژه رباعی شوریده حالی و هیجانات عاطفی خود را از این طریق به خواننده انتقال می دهد. در این جستار، تمام این ابتکارات مولانا در به کارگیری ردیف در رباعی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.