زبان و ادبیات فارسی: وجود چند واژه بیگانه به زبان فارسی گزندی وارد نمی سازد
حوزه‌های تخصصی:
فیلترهای جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۵٬۴۰۱ تا ۵٬۴۲۰ مورد از کل ۱۱٬۴۲۲ مورد.
طبقات محمود شاهی و مجمع النوادر فیض الله یغمایی: دو نسخه نادر پارسی
حوزه‌های تخصصی:
دو مبدا برای تاریخ یزدگردی
حوزه‌های تخصصی:
تصویر آفرینی ردیف در غزل فارسی
حوزه‌های تخصصی:
روشن نگه داشتن آتش زندگی
بررسی ارسال المثل و تمثیل در دیوان اشعار کلیم کاشانی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
این پژوهش قصد دارد که میزان و نقش کاربرد دو صنعت ارسال المثل و تمثیل را در دیوان اشعار کلیم کاشانی از شاعران معروف سبک هندی بررسی کند. ارسال المثل و تمثیل از جمله صنایع ادبی هستند که در سبک هندی به سبب کاربرد زیاد به صورت ویژگی سبکی درآمده اند، کلیم کاشانی در اشعار خود کوشیده است تا با استفاده از عناصر بیانی و به ویژه ارسال المثل و تمثیل بر حسن تأثیر و زیبایی کلام خود بیفزاید. از این رو، در این پژوهش که به شیوة توصیفی- تحلیلی انجام پذیرفته، بسامد این دو صنعت ادبی نسبت به آرایه های دیگر و نیز سهم آنها در کل دیوان وی بررسی و واکاوی شده است. در پایان بر اساس نمونه های آماری جایگاه این دو صنعت در دیوان شاعر به تفکیک نشان داده شده است. نتیجة این پژوهش نشان از آن دارد که صنعت ارسال المثل در دیوان اشعار کلیم کاشانی بیشترین میزان کاربرد را نسبت به آرایه های دیگر دارد و شاعر از این صنعت بیشترین بهره را جسته است.
پایان بی قراری ماهان
منبع:
کیان ۱۳۷۹ شماره ۵۳
حوزه‌های تخصصی:
شعر و کیفیت زبانی شعر
در آستانه گی رضا براهنی (25 جون 2005 - دانشگاه تورنتو)
حوزه‌های تخصصی:
ساختار گرایی آغازین
منبع:
گلستانه دی ۱۳۸۰ شماره ۳۵
حوزه‌های تخصصی:
خواجوی کرمانی نوپردازی توانا در عرصه معانی: در آتشم مدار که گوگرد احمرم!
حوزه‌های تخصصی:
نقد کتاب: صادق هدایت (زندگانی و افسانه یک نویسنده ایرانی)
منبع:
کلک مرداد ۱۳۷۱ شماره ۲۹
حوزه‌های تخصصی:
تحلیل سبک عزیزی در یک لیوان شطح داغ(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
یکی از کتاب های منثور برجسته دهه هشتاد، «یک لیوان شطح داغ» احمد عزیزی است که به سبک آیرونیک و در گلایه و شکوه از نابخردی مردمان این روزگار نوشته شده است. هنر عزیزی در زبان آوری و ظهور آگاهی های وسیعش در بیشتر حوزه های معرفتی، جهت روایت فراز و نشیب های زندگی اجتماعی و رویارویی گفتمان های متعدّد است. آمیختگی مفاهیم عمیق انتزاعی، فلسفی، عرفانی، حکمی با واژه ها، ترکیبات و تعابیر عامیانه، نوعی سنخیّت با سبک هندی را در اثر او نشان می دهد. ضمن آنکه سبک غالب او آیرونیک است که به دو نوع فاخر و حکیمانه و عامیانه تقسیم می شود. ابتکارات و برجستگی های سبکی به لحاظ زبانی، ادبی و اندیشگی اسلوب نوشتاری وی را از سایر نویسندگان متمایز می کند. زبان عزیزی در بخش هایی از این کتاب با صلابت، تند و گزنده و در بخش هایی دیگر لطیف، آرام بخش و برانگیزاننده عواطف درونی است. یکی از خلّاقیّت های سبکی او تسرّی جریان سیّال ذهن از فضای داستان و رمان به نثر عادی است.