هنرهای نمایشی

ترتیب بر اساس: جدیدترین پربازدیدترین

فیلترهای جستجو: فیلتری انتخاب نشده است.

نمایش ۲٬۱۲۱ تا ۲٬۱۴۰ مورد از کل ۸٬۴۳۱ مورد.

۲۱۲۱.

بازی سینما (سینمای ورزشی ایران)

نویسنده: مهرزاد دانش

منبع: سوره ۱۳۸۵ شماره ۲۵

حوزه‌های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی هنر و معماری هنرهای زیبا هنرهای نمایشی سینما ایران

تعداد بازدید : ۹۴۰ تعداد دانلود : ۵۷۲

۲۱۲۲.

گفتمان شرق شناسانه در نمایشنامه ی ایرانیان(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده: مجید سرسنگی حسین پیرنجم الدین

منبع: هنرهای زیبا ۱۳۸۵ شماره ۲۵

حوزه‌های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی هنر و معماری هنرهای زیبا هنرهای نمایشی تئاتر و نمایش جهان

تعداد بازدید : ۱۸۳۸ تعداد دانلود : ۹۰۲

این مقاله تحلیلی از نمایشنامه ی "ایرانیان" اثر آیسخولوس (Aeschylus، 456-525 BC)، نمایشنامه نویس یونان باستان است. مباحث شرق شناسی و نظریه ی گفتمان استعماری در نقد ادبی، مطرح شده در سه دهه اخیر در آرای ناقدان و نظریه پردازانی چون ادوارد سعید (Edward Said) و هومی بابا(Homi Bhabha)، فراهم آورنده ی چارچوب نظری تحلیل حاضر می باشند. در این مقاله نمایشنامه ی "ایرانیان"، همچون بسیاری متون دیگر در تاریخ شرق شناسی، "آرشیوی" (در معنای فوکویی آن) ازموضوعات، بن مایه ها، انگاره ها و پندارها راجع به ایران و خاورزمین (تجمل، ثروت افسانه ای، فّر و شکوه نخوت آمیز، لذت پرستی، استبداد، تباهی و …) انگاشته می شود. همچنین در این نمایشنامه نخستین بار شاهد موضوع رویارویی میان غرب و شرق در متنی ادبی هستیم. مقاله ی حاضر می کوشد نشان دهد چگونه ایرانیان، چونان "دیگر" برای یونانیان ظاهر می شوند : "دیگری" توأمان پرجاذبه و منفور، هراس انگیز و رشک انگیز، ولی به هرروی فرودست. ناهمگنی غیریت شرقی برساخته از این متن و گفتمان شرق شناسانه ی مبهم و گسیخته ی آن از دیگر موضوعات این بررسی است.

۲۱۲۳.

ماه در آب (تنها راه ممکن)

نویسنده: مجید سجادی تهرانی

منبع: هفت ۱۳۸۵ شماره ۳۲

حوزه‌های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی هنر و معماری هنرهای زیبا هنرهای نمایشی تئاتر و نمایش ایران

تعداد بازدید : ۹۷۷ تعداد دانلود : ۵۳۵

۲۱۲۴.

داستان گویی نمایشی در ایران

نویسنده: علی شیخ مهدی محمود طاووسی محمدرضا خاکی سید حبیب الله لزگی

منبع: پژوهش زبان و ادبیات فارسی ۱۳۸۵ شماره۷

کلیدواژه‌ها: داستان ادبیات داستانی نمایش داستان گویی نمایش گری

حوزه‌های تخصصی:

تعداد بازدید : ۳۵۶۷ تعداد دانلود : ۱۴۲۲

هر چند داستان گویی نمایشی در سرزمین ها و زمان های مختلف همواره وجود داشته، در ایران روال رو به رشدی نداشته است. پیش از اسلام، گوسان های پارتی و خنیاگران ساسانی، هنگام داستان گویی از موسیقی، رقص و آواز و احتمالا همراهی چند بازیگر بهره می گرفتند. این نوع داستان گویی در جریان تغییر مذهب ایرانیان از آیین زردشت به اسلام، جوهره خود را حفظ کرد؛ اما برخی ویژگی های خود را از دست داد و بر بازیگری داستان گو اتکا پیدا کرد. در دوره اسلامی به سبب محدودیت هایی که در پی تفسیر آموزه های دینی برای هنرهای تجسمی و نمایشی به وجود آمد، داستان گوییِ نمایشی به روایتی محدود شد که غالبا یک نفره انجام می گرفت و آن را «نقالی» می خواندند. همین محدودیت موجب تقویت بازیگری شد و بر تعزیه تاثیر گذاشت. با عزاداری گسترده و نمایش گرایانه ای که در دوره صفوی آغاز شد و در قرون بعد به نمایش مصائب (تعزیه / شبیه خوانی) منجر گشت، زمینه اجتماعی مساعدی برای نمایش دادن و تجسم بخشیدن داستان های حماسی و مذهبی فراهم آمد و میراث داستان گویی نمایشی نقالان، این تحول را به کمال رسانید.

۲۱۲۵.