درخت حوزه‌های تخصصی

As life grows more mechanized around the world، most individuals tend to lose interest and even the opportunity for an active life style. Subsequently، this leads to many psychological and physical ailments such as: overweight، muscular and joint pains، mental stresses and depression. To surmount the problem، governments and sport administrators in many countries، including Iran، have devised special procedures and methods in order to encourage participation in physical activities. This article aims to introduce and analyze the following items: A throughout survey of the formation of organized sport for all in Iran، especially after the Islamic Revolution. Definition of the organizations and departments concerned with promoting and developing sport for all among all the layers of society، a survey of objectives and performance of sport for all federation for men and the sport for all Association for women in Iran، Investigation of the performance of the concerned departments in promoting and developing sport for all in Iran، an analysis of current condition of sport for all in Iran. This article intends to present suggestions for the promotion and the improvement of sport for all in Iran، based on the identification of strong and weak points in its performance

هدف از انجام این تحقیق،بررسی میزان شیوع وعلل آسیب های جسمانی کشتی گیران سطح ملی کشور‹رشته آزاد› است. نمونه های تحقیق 50 نفر از کشتی گیرانی بودند که طی سال های 1374-1377 حداقل سه بار به اردوی تیم ملی کشتی آزاد دعوت شدند، که نمونه های آماری ، وجامعه ی آماری را تشکیل دادند. روش مورد استفاده در این تحقیق ،روش آمار توصیفی است،همچنین برای جمع اوری اطلاعات ،از پرسشنامه ی بسته استفاده شده است.تجزیه وتحلیل اطلاعات ،با استفاده از جدول مورد مطالعه قرار گرفته است. دراین تحقیق چهار نوع آسیب استخوانی ، پوستی ،عضلانی ،مفصلی بررسی شد که شامل آسیب های شکستگی وترک خوردگی ،خراش وزخم،ضرب دیدگی وکوفتگی ،کشیدگی و پارگی ،دررفتگی ،پیچ خوردگی، دیسک بین مهره ای ومینیسک میشود. در مورد علل وقوع آسیب ها میتوان به عواملی نظیرخستگی مفرط، وجود آسیب های قبلی ،تکنیک غلط و حرکات غیر ورزشی ،شرایط روحی نامناسب ، کاهش وزن عدم مراجعه به پزشک در آسیب های شدید وجزئی، استفاده از وسایل نا مناسب واستاندارد، زمان تمرین ومسابقه گرم کردن قبل از شروع فعالیت، تمرینات نامنظم ومنقطع وعدم حضور مربی اشاره کرد.

در تحقیق حاضر سعی گردیده ضمن ارایه یک برنامه حرکت درمانی علاوه بر تعیین وضعیت نیروی عضلات عمل کننده بر زانوها سرعت بهبودی نمونه ها و توانائی آنها در انجام تمرینات ویژه مورد ارزیابی قرار گیرد لذا تعداد 20 نفر از افراد بستری شده که تحت عمل جراحی زانو قرار گرفته اند در گروه سنی مشابه جهت مطالعه انتخاب گردیدند. این بیماران مجموعاً 2 ماه تحت برنامه درمانی قرار داشته به گونه ای که گروه تجربی برنامه درمانی خود را بر اساس شیوه ارایه شده از سوی محقق اجرا نموده و گروه شاهد صرفاً به انجام برنامه¬های درمانی بیمارستان و نیز اجرای برنامه های فیزیوتراپی پرداختند. نتایج حاصله نشان داده است که روند بهبودی گروه تجربی در دستیابی به توانایی فعالیت با دوچرخه ثابت و جمع نمودن زانوی خود در زاویه 80_75 درجه سریع تر بوده است قدرت عضلات چهار سر رانی نمونه های گروه تجربی پس از 50_40 روز از عمل جراحی 61 کیلوگرم و در گروه شاهد فقط 52.7 کیلوگرم بوده است. شروع فعالیت راه رفتن و دویده آهسته در مورد گروه تجربی در زمینه شروع راه رفتن 1.7±14.3و در گروه شاهد 6.1 ±15.2روز پس از عمل جراحی بوده و این میزان برای آغاز مرحله دویدن آهسته برای گروه تجربی 6.3±26.4 و در گروه شاهد 6.1±15.2روز پس از عمل جراحی بوده و این میزان برای آغاز مرحله دویدن آهسته برای گروه تجربی 6.3±26.4و برای گروه شاهد 2.8±35.4روز پس از عمل جراحی بوده است. زمان انجام تستهای حرکتی و مقایسه دو گروه در کسب این توانایی نیز نشان می دهد که 98.3 درصد از افراد گروه تجربی این توانایی را حداکثر تا 2 ماه پس از عمل جراحی کسب نمودند. در حالیکه این میزان در گروه شاهد در مدت زمان مشابه برابر با 81.5 درصد بوده است

در این پژوهش که ازنوع نیمه تجربی است تعداد 45 نفر از بیماران شیمیائی گازهای جنگی استان خوزستان همکاری داشتند در این تحقیق با استفاده از شاخص های اسپیرومتری حجم اجباری ثانیه اول FEV1 ظرفیت حیاتی اجباری FVC وقدرت تحمل بدن از طریق آزمون شش دقیقه پیاده روی اندازه گیری و ثبت شد نمونه های تحقیق را سه گروه الف- گروه تجربی شنا 14 آزمودنی ب_گروه تجربی دو 12 آزمودنی ج – گروه کنترل 14 آزمودنی تشکیل می دادند روش هایتمرنی به صورت شنا ودو در گروه های مستقل به کار گرفته شد روش های آماری شامل تحلیل داده ها آمار توصیفی آزمون T و تحلیل واریانس چند متغیری بود درجلسات تمرین با استفاده از اصل اضافه بار شدت تمرینات در گروههای تجربی شنا ودو اعمال شد نتایج پژوهش با احتساب 001/0>P نشان مدی دهد بین حجم اجباری ثانیه اول در گروه های تجربی و کنترل تفاوت معناداری وجود ندارد بین ظرفیت حیاتی اجباری در گروه تجربی شنا نسبت به گروه تجربی دو تفاوت معنی داری وجود دارد بین قدرت تحمل بدن نسبت به تمرین در گروه های تجربی شنا و دو نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی دار مشاهده شد

بیماری اسکولیوسیز تغییر S شکل ستون مهره ای است که با ناهنجاریهای عملکردی مختلف از جمله نارسایی های تعادلی همراه است. علیرغم اهمیت کلینیکی این بیماری, هنوز مکانیزم اختلالات تعادلی در این بیماری روشن نیست. هدف از این مطالعه بررسی ویژگیهای نوسانان پوسچری بیماران اسکولیوسیز نوجوانی از نوع ناشناخته و ارزیابی اثرات یک برنامه ورزش درمانی بر بهبود عملکرد تعادلی و انحراف ستون مهره این بیماران بود. در این پژوهش تعداد 11 دختر نوجوان مبتلا به اسکولیوسیز نوجوانی ناشناخته با دامنه سنی 17_11 سال و با میانگین زاویه کاب 19.64±23.43 درجه از نوع Right Thoracic و همچنین 20 دختر نوجوان سالم به عنوان گروه شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. به وسیله دستگاه تعادل سنج Dynamic Platform Stability نوسانات حالات آزمودنی¬ها در جهت¬های جلو _ عقب (AP) و جانبی (ML) و در وضعیت¬های اناتومیکی, ایستاده با حالت خمیده سر و ایستاده با حالت بازشدگی زیاد سر مورد اندازه¬گیری قرار گرفتند. آزمودنی¬ها به مدت سه ماه (هفته ای سه جلسه 1.5 ساعته) در کلاس ورزش درمانی شرکت کردند. پس از درمان کلیه متغیرها نیز مجدداً مورد اندازه گیری و با قبل از درمان و افراد سالم مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که در انحراف ستون مهره ای بیماران تغییری رخ نداد. میزان نوسانات حالات افراد سالم بین 0.7 ±0.4 در شاخص AP و 0.14 ±0.3 در شاخص ML متغیر بودند. این مقادیر در مرحله قبل از درمان در بیماران نیز به ترتیب برابر با 0.08±0.14 و 0.08±0.13 در شاخص های AP و ML بودند. از لحاظ آماری اختلافی بین بیماران قبل از درمان و افراد سالم دیده نشد. با تحریک و دست کاری سیستم پروپریوسپتیو در هر دو گروه, افزایش نوسانات پوسچری در شاخص های Ap و ML مشاهده گردید (P=0.001). شاخص نسبت نوسانات حالات حین دست کاری همزمان سیستم های دهلیزی و پروپریسپتیو به نوسانات حالات حین دست کاری سیستم پروپریوسپیتو به تنهایی یک اختلاف معنی¬داری بین دو گروه نشان داد. نتیجه نهایی: بیماری اسکولیوسیز با یک ناهنجاری نهفته در کنترل حالات همراه است. نسبت نوسانات حالا حین دست کاری همزمان سیستم دهلیزی و پروپرسپتیو به نوسانات حالات حین دست کاری سیستم پروپرسپتیو به تنهایی در بیماران اسکولیوسیز بزرگتر از این نسبت در افراد سالم بود که پس از ورزش درمانی این نسبت به حد طبیعی رسید. ورزش برای درمان و توان بخشی اسکولیوسیز نه فقط برای انحراف ستون مهره ای بلکه برای تقویت تعادل ایشان نیز توصیه می شود.

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه بروز الگوهای خطرزای آسیب رباط متقاطع قدامی در اندام تحتانی و تنه دختران و پسران نوجوان فوتبالیست حین تغییر مسیر سریع یا حرکت برش بود. بدین منظور، تعدادی از ورزشکاران باشگاهی لیگ برتر استانی در رده نوجوانان رشته فوتبال )شامل 20 دختر و 20 پسر( در پژوهش حاضر شرکت نمودند. حرکت برش با پای برتر با استفاده از سیستم تحلیل حرکت و دوربین های پرسرعت وایکان با فرکانس 240 هرتز ثبت شد و حرکات ثبت شده، به وسیله نرم افزار نکسوس آنالیز گشت. همچنین، زوایای مفصلی نمونه ها استخراج گردید و درنهایت، توسط نرم افزار اس. پی. ای. اس و آزمون آماری تی مستقل مقایسه شد. نتایج نشان می دهد که الگوهای خطرزای آسیب رباط متقاطع قدامی در حرکت برش با پای برتر، در دختران بیشتر از پسران بروز می کند و در نتیجه، اتخاذ تدابیر پیشگیری از آسیب برای اصلاح الگوی حرکت دختران ورزشکار ضرورت بیشتری دارد.

کینماتیک صحیح عاملی مؤثر در کاهش مشکلات اسکلتی- عضلانی است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه فعالیت عضلات در گروه دارای ناراستایی پویای زانو و افراد سالم در اسکات یک پا، بود. این مطالعه مقایسه ای روی 23 زن فعال با میانگین سنی 2±86/21 سال انجام گرفت. فعالیت عضلانی RMS اندام تحتانی، زاویه افت لگن، جابه جایی جانبی تنه و والگوس زانو در حرکت اسکات یک پا ثبت و برای مقایسه از تی مستقل با سطح معناداری آلفای 05/0 استفاده شد. نتایج حاکی از عدم تفاوت معنادار در افت لگن (86/0=P) و خمش جانبی تنه (25/0=P) بود. والگوس زانو در ناراستایی پویای زانو بیشتر از گروه کنترل بود (00/0=P). هرچند درصد MVC تمام عضلات، در ناراستایی پویای زانو بیشتر از گروه کنترل بود، ولی تنها عضله راست رانی (04/0=P) و سرینی بزرگ (05/0=P) تفاوت معناداری نشان دادند. همچنین همبستگی ضعیفی بین والگوس زانو با خمش جانبی تنه (33/0=r) و فعالیت راست رانی (37/0- =r) مشاهده شد. یافته ها فعالیت عضلانی بیشتری را در ناراستایی پویای زانو به خصوص در راست رانی و سرینی بزرگ نشان داد که نشان دهنده اهمیت این عضلات در کنترل راستای اندام تحتانی حین حرکات عملکردی است. همچنین احتمالاً ناراستایی پویای زانو حین اسکات یک پا، به صورت جبرانی تنه را به سمت پای تکیه متمایل می کند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر برنامه بازتوانی با شدت فزاینده بر پویایی رشد قدرت اندام تحتانی سالمندان مبتلا به آرتروز، پس از عمل تعویض زانو بود. بدین منظور، 30 سالمند که توسط پزشک معین با روشی مشابه تحت عمل آرتروپلاستی کامل زانو قرار گرفته بودند، در دو گروه تمرینی پانزده نفره قرار گرفتند. رژیم تمرینی یکی از گروه ها، اجرای تمرینات بدنی معمول برای بیماران بعد از عمل آرتروپلاستی بود. اما در پروتکل تمرینی گروه دیگر، شدت فشارها مرحله ای افزایش می یافت. نتایج آزمون تحلیل واریانس، بیانگر پیشرفت معنادار قدرت اندام تحتانی هر دو گروه بود. اما نتایج نهایی آزمون قدرت، بر برتری 25 درصدی گروه برخوردار از شدت فشار از گروه دیگر دلالت داشتند (016/0P=). این یافته ها بر احتمال ایجاد وقفه در پویایی رشد قدرت اندام تحتانی در صورت عدم رعایت اصل افزایش تدریجی شدت فشارهای تمرینی توسط سالمندان تحت عمل آرتروپلاستی زانو دلالت دارند.

کاهش تعادل و کنترل پوسچرال در سالمندان سبب بروز عوارض ناگواری مانند زمین خوردن و شکستگی لگن می شود. نظر به اهمیت تعادل و قدرت در سلامت سالمندان، هدف مطالعة حاضر"" بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات منتخب بر قدرت آبداکتورهای ران و تعادل زنان سالمند سالم"" است. در تحقیق نیم هتجربی حاضر، 50 زن سالمند با میانگین سنی 152 سانتی متر، داوطلبانه شرکت کردند. تعادل ایستا و /45±2/ 60 کیلوگرم و قد 28 /93±6/ 59/04±2/1 سال، وزن 5 پویا و قدرت عضلات آبداکتور ران شرکت کنندگان پیش و پس از 8 هفته تمرینات منتخب، توسط آزمون های ایستادن روی یک پا (تعادل ایستا)، زمان برخاستن و رفتن (تعادل پویا) و دستگاه دینامومتر دیجیتال (قدرت عضلات آبداکتور ران)، اندازه گیری شد. از آمار توصیفی برای محاسبة میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات و برای تعیین اختلاف بین P≤ 0/ مستقل و وابسته در سطح معن اداری 05 t نمره های پیش آزمون و پس آزمون بین و درون گروهی به ترتیب از استفاده شد. نتایج نشان داد که پس از هشت هفته تمرینات منتخب قدرت عضلات آبداکتور ران افزایش و همچنین تعادل ایستا و پویای زنان سالمند بهبود یافت. نتایج مؤید نقش تمرینات درمانی منتخب در بهبود تعادل ایستا و پویای افراد سالمند و همچنین وجود رابطه بین قدرت عضلات آبداکتور ران و تعادل ایستا و پویای زنان سالمند سالم است.

The purpose of this study was to compare the EMG activity of Vastus Medialis Oblique (VMO) and Vastus Lateralis (VL) muscles in the single- joint knee extension (KE) and the multi- joint leg press (LP). Subjects performed two maximal voluntary isometric contractions (MVC) and LP and KE actions subsequently performed at individual load، equal 80% of MVC in each exercise modality. 15 healthy men، (mean age 31.93 ± 7.08 yrs، mean height 176.6 ± 5.93 cm، mean weight 72± 12.62 kg) with no previous of knee pain، trauma، surgery، or other joint disease participated in the study.The EMG signal of VMO and VL muscles was recorded bilaterally during both exercises. Results showed no significant difference between LP and KE. However when EMG activity of VMO and VL muscles were compared whit each other، a significant difference was found (p ≤ 0.05)، and in both action the activity of VMO was more than VL. Regardless of the exercise model this suggests the increased demand of involvement may not be equally shared among muscles possessing different anatomical origin and insertion. Motor control plays an important role in rehabilitation in general and patellofemoral joint problems in particular

خستگی سبب اختلال در بازخورد آوران ها، زمان بندی فعالیت عضلات و بروز آسیب در اندام ها می شود. در تحقیق حاضر اثر یک دوره پروتکل خستگی عملکردی بر الگو و شروع فعالیت الکترومایوگرافی منتخبی از عضلات کمری- لگنی و پرونئال بررسی شد. سیزده تکواندوکار زن سالم با میانگین سنی 25/1±92/20 سال، وزن 17/4±69/53 کیلوگرم، قد 00/5±92/166 سانتی متر و سابقه فعالیت 75/1±92/7 سال داوطلبانه در این مطالعه شرکت داشتند. ابتدا حین پرش– فرود تک پا زمان شروع فعالیت الکتریکی عضلات ارکتوراسپاین، کوادراتوس لومباروم، گلوتوس مدیوس و پرونئوس لانگوس ثبت شد. سپس افراد در پروتکل خستگی شرکت کردند و بار دیگر فعالیت الکتریکی عضلات ثبت شد. آزمون آنالیز واریانس نشان داد اختلاف معناداری در زمان شروع فعالیت عضلات در پیش آزمون و پس آزمون وجود دارد (0005/0≥ P)، اما این الگو در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری را نشان نمی دهد. آزمونt  زوجی نشان داد زمان فعال شدن هر چهار عضله پس از خستگی سریع تر شد، که در سه عضله کوادراتوس لومباروم، گلوتوس مدیوس و پرونئوس لانگوس معنادار بود؛ ولی برای عضله ارکتوراسپاین معنادار نبود. در نتیجه سیستم عصبی مرکزی در زمان خستگی که پیش بینی می کند ریسک آسیب بیشتر است، حساس تر می شود و عضلات را زودتر به خدمت می گیرد تا از مفاصل در شرایط پرخطر محافظت کند. ازاین رو سعی دارد تا راهبرد های حرکتی را برای پیشگیری از آسیب احتمالی زودتر فراخوانی کند.