درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر نوع جلب توجه درونی و بیرونی بر آماده سازی حرکات آهنگین و ثبات تصمیم گیری بوده است. 24 آزمودنی پسر و دختر از کلاس های تربیت بدنی که فاقد تجربه در تکلیف مورد نظر بودند به طور تصادفی به دو گروه مستقل درونی و بیرونی تقسیم شدند و در مرحله اکتساب 60 کوشش تمرینی و در مراحل یادداری و انتقال هر کدام 15 کوشش تمرینی را انجام دادند. تکلیف این تحقیق فشار کلیدهای رایانه با آهنگ تعیین شده بود که باید در زمانبندی معینی انجام می گرفت. نتایج تحقیق در مورد مرحله اکتساب اثر متقابل معنی دار (P<0.001) گروه و کوشش تمرینی را نشان داد بطوریکه گروه توجه بیرونی در اواخر کوشش های تمرینی بهتر عمل کرد. نتایج مراحل یادداری و انتقال نشان دادند که گروه توجه بیرونی دارای خطای زمان بندی کمتری بوده است (P<0.001). نتیجه اینکه نوع جلب توجه بیرونی که بر آماده سازی آهنگ زمان بندی حرکت تاکید داشته باشد موجب عمکلرد و یادگیری بهتر شده است.

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر رسانه های اجتماعی برتوسعه خشونت و رفتار های اوباشگرایانه تماشاگران فوتبال می باشد. جامعهآماری شامل تماشاگران آشوبگر فوتبال لیگ برتر و جام حذفی در سال 90و 91 بود. نمونهآماری با توجه به شرایط خاص و محدودیت های موجود، در دسترسی به اطلاعات، از بین افرادی که چندین بار در خشونت های مرتبط با ورزش در ورزشگاه ها از طرف پلیس دستگیر شده بودند، 100نفربصورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده گردید. که روایی آن توسط اساتید مجرب رشته های علوم انتطامی، تربیت بدنی و کارشناسان خبره در حیطه رسانه بررسی و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ0.91 r=محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونKMO ، جهت مناسب بودن عناصر برای عامل فراینداجتماعی شدن واز آزمون گاما و ضریب توافق جهت تعیین رابطه استفاده گردید. باتوجه به معنی دارشدن آزمون گاما و ضریب توافق، ارتباط بین تحریک رسانه های جمعی بر بروز رفتارهای اوباشگرایانه تماشاگران آشوبگر فوتبال مورد تأیید قرارگرفت(05/0p

هدف این تحقیق تحلیل تأثیر مشارکت در بودجه بندی بر نگرش های شغلی و عملکرد مدیران تربیت بدنی دانشگاه ها بود. روش تحقیق توصیفی، از لحاظ روابط بین متغیرها، از نوع همبستگی و به لحاظ هدف، از نوع تحقیقات کاربردی و روش جمع آوری اطلاعات میدانی بود. جامعه آماری این پژوهش مدیران تربیت بدنی دانشگاه های دولتی وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری بودند. حجم نمونه برابر با کل جامعه و به صورت کل شمار تعیین شد. به منظور جمع آوری اطلاعات از پنج پرسشنامه استاندارد شامل پرسشنامه مشارکت در بودجه بندی، پرسشنامه رضایت شغلی، پرسشنامه عجین شدن با شغل، پرسشنامه تعهد سازمانی و پرسشنامه عملکرد استفاده شد. بررسی تأثیر متغیرها و ارزیابی مدل از مدل یابی معادلات ساختاری (SEM)، روش Bayesian Estimation با استفاده از نرم افزار AMOS انجام گرفت. نتایج نشان داد که مشارکت در بودجه بندی مدیران به طور مستقیم بر عملکرد مدیران تربیت بدنی تأثیر معناداری ندارد، اما نتایج معادلات ساختاری Bayesian Estimation نشان داد مشارکت مدیران در بودجه بندی به طور غیرمستقیم از طریق تأثیرگذاری بر رضایت شغلی و تعهد سازمانی بر عملکرد مدیران مؤثر است. همچنین رضایت شغلی مدیران تأثیر مثبت و معناداری بر تعهد سازمانی و تعهد سازمانی بر عجین شدن با شغل آنان دارد.

فعالیت بدنی منظم در تمامی دوران زندگی، بویژه کودکی و نوجوانی حائز اهمیت است و اثرات مفید آن را بر رشد جسمانی، فکری و روانی کودکان و نوجوانان نباید نادیده گرفت. هدف از انجام این تحقیق تعیین اثر شرکت در کلاسهای ورزشی تابستانی بر عوامل آمادگی جسمانی و حرکتی، ترکیب بدنی و خودپنداره بدنی دختران نوجوان بود. بدین منظور، تعداد سه پایگاه تابستانی، از بین پایگاههای شهر تهران انتخاب گردید و تعداد 54 نفر از دانش آموزان این پایگاهها (با سن15/1±3/13سال و وزن83/8±6/47کیلوگرم) که در طول سال فعالیت بدنی منظم نداشته و فقط در کلاسهای تابستانی (والیبال و بسکتبال) شرکت کردند، به روش نمونه در دسترس انتخاب شدند. همچنین، 10 نفر از دانش آموزان این پایگاهها که فقط در فعالیتهای هنری و علمی مشارکت داشتند به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. توان هوازی، استقامت عضلانی، انعطاف پذیری، چابکی، ترکیب بدنی و خودپنداره بدنی آزمودنیها قبل و بعد از کلاسها مورد ارزیابی قرار گرفت. طول دوره 8 هفته و تعداد جلسات تمرینی و علمی 3 نوبت در هفته بود. برای مقایسه تغییرات بین گروهی و درون گروهی به ترتیب، از آزمون t مستقل و t همبسته در سطح معنی داری 05/0 P< استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که میزان تغییرات حداکثر اکسیژن مصرفی، استقامت عضلانی در هر دو گروه معنی دار (05/0P< ) می باشد. از طرفی، میزان تغییرات انعطاف پذیری و خرده مقیاس عزت نفس، تنها در گروه تجربی معنی دار(05/0P< ) بود. نتایج تحقیق نشان داد که بین میزان تغییرات توان هوازی، استقامت عضلانی، انعطاف پذیری، چابکی، شاخص توده بدن، خود پنداره بدنی کلی و خرده مقیاسهای خود پنداره بدنی، در گروه گواه و تجربی تفاوت معنی داری (05/0P> )، وجود ندارد. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر میرسد که کلاسهای ورزشی تابستانی با چنین الگویی که در این پایگاهها اجرا می گردد، اثری بر عوامل آمادگی جسمانی، حرکتی، ترکیب بدنی و خودپنداره بدنی ندارد و برای ساماندهی این کلاسها باید چاره اندیشی شود.

هدف این پژوهش، مطالعه آثار 4 هفته بیتمرینی به دنبال 8 هفته تمرین هوازی بر شاخصهای التهابی جدید بود. بدین منظور 42 سر موش نر 3 ماهه نژاد ویستار به صورت تصادفی در دو گروه تجربی(تعداد 24 سر موش با وزن 11±202 گرم) و کنترل(تعداد 18 سر موش با وزن 12±201 گرم) قرار گرفتند. برنامه تمرینی ابتدا به مدت 12 هفته و هفتهای 3 جلسه، با شدت (55 تا 85 درصد Vo2max) و مدت تعیین شده اجرا شد. پس از 24 جلسه تمرین، 6 سر موش از آزمودنیهایاین گروه، بیتمرینی را تجربه کردند تا آثار بیتمرینی مطالعه شود. خونگیری پس از 14 ساعت به صورت ناشتا در مراحل مختلف تمرین با شرایط مشابه انجام گرفت و مقادیر sICAM-1 با استفاده از کیت تجاری الایزا شرکت R&D و IL-1β ،TNF-α از کیتهای تجاریالایزا شرکت Koma اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آزمونهای کولموگروف-اسمیرنوف، اندازهگیریهای مکرر و آزمون تعقیبی LSD و آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد مقادیر متغیرهای گروه تمرینی در مراحل مختلف پژوهش کاهش یافته که این کاهش پس از 8 هفته تمرین معنیدار نبوده است به گونهای که sICAM-1 از 80/560±34730 به 01/728±34300 و (122/0=p)، IL-1β نیز از 92/252±2188 به 72/283±2110(072/0=p) و TNF-α از71/55± 1257 به 69/50±1248 پیکوگرم بر میلی لیتر (163/0=p) تغییر یافت. اما با تداوم تمرین، پس از 12 هفته در انتهای پژوهش این تغییرات معنیدار دیده شد به گونهای که sICAM-1 از 01/728±34300به 08/570±33300(000/0=p)، IL-1β از 72/283±2110 به 86/267±1940 (002/0=p) و TNF-α از 69/50±1248 به71/57±1194 پیکوگرم بر میلی لیتر(016/0=p ) تغییر نشان داد. همچنین مشخص شد، اگرچه 4 هفته بی تمرینی به دنبال 8 هفته تمرین هوازی در شاخصهای التهابی تغییر معنیداری ایجاد نکرد[sICAM-1 از 01/728±34300به 82/692±34600(070/0=p)، IL-1β نیز از 72/283±2110 به 35/295±2134 (090/0=p) و TNF-α از 69/50±1248 به79/50±1254 (070/0=p) پیکوگرم بر میلی لیتر]، اما آثار بی تمرینی در مقایسه با گروه تمرینی معنیدار دیده شدsICAM-1 [ از82/692±34600 در مقایسه08/570± 33300( 006/0=p)، IL-1β از 35/295±2134 در مقایسه 86/267±1940 (003/0=p ) و TNF-α از 79/50±1254 در مقایسه71/57±1194( 016/0=p) پیکوگرم بر میلی لیتر]. به طور کلی، با توجه به نتایج به دست آمده میتوان گفت، 4 هفته بیتمرینی میتواند سازگاریهای مفید و مطلوب ایجاد شده در نتیجه تمرین را از بین برد و بدن را در معرض خطر آسیبهای التهابی آتروژنز قرار دهد.

شواهد بسیاری از مطالعات انسانی و حیوانی وجود دارد، مبنی بر اینکه ورزش تأثیرات سودمندی بر سیستم عصبی مرکزی و شناخت دارد. ازاین رو هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر فعالیت ورزشی مقاومتی بر حافظه و سازوکارهای احتمالی این اثر، یعنی عوامل نوروتروفیکی دانشجویان کم تحرک بود. بدین منظور 30 دانشجوی کم تحرک (میانگین سنی 6/1±8/23 سال)، به صورت تصادفی به دو گروه مقاومتی و کنترل تقسیم شدند، و بعد از نمونه گیری خونی و آزمون حافظه، تمرینات خود را براساس پروتکل تمرین مقاومتی، به مدت پنج هفته ادامه دادند. در پایان، آزمون حافظه و نمونه گیری خونی، به منظور حذف آثار موقت تمرین، حداقل 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین به عمل آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های تحلیل کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون، در سطح معناداری 05/0> P استفاده شد. نتایج نشان داد تمرین به پیشرفت معنادار نمره حافظه منجر شد (05/0>P)؛ هرچند میزان BDNF پیشرفت شایان توجهی در اثر تمرین داشت، بیان هیچ یک از عوامل نوروتروفیکی تحت تأثیر تمرین قرار نگرفت (05/0>P). همچنین نتایج نشان داد همبستگی بین تغییرات نمره حافظه و بیان هیچ یک از عوامل نوروتروفیکی از نظر آماری معنادار نبود (05/0>P). یافته های این تحقیق نشان داد فعالیت ورزشی می تواند به بهبود حافظه منجر شود.

هدف تحقیق حاضر بررسی سازگاری های احتمالی عصبی حرکتی و زمان وقوع این سازگاری ها به دنبال شرکت در تمرینات قدرتی با وزنه است. بدین منظور 7 نفر از اندام پروران زبده شهرستان سنندج که حداقل 2 سال سابقه تمرینات منظم با وزنه را داشتند ، از طریق پرسشنامه انتخاب شدند و به مدت 6 ماه تحت تمرینات با وزنه قرار گرفتند . . 7 غیر ورزشکار داوطلب نیز به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند . به منظور بررسی سازگاری های عصبی ، پارامترهای الکترومیوگرافی شامل EMG انتگرال به منظور ثبت میزان فعال سازی واحدهای حرکتی در عضله دوسر بازویی ، حین انقباض ایزومتریک با 50 درصد حداکثر انقباض دارای ( 50 درصد MVC ) و به روش اکترومیوگرافی سطحی اندازه گیری شد. همچنین پارامترهای الکترونوروگرافی شامل سرعت هدایت عصبی ( NCV ) ، زمان تغییر سیگنال و دامنه موج M از طریق تحریک الکتریکی عصب موسکولوکوتانئوس در عضله دو سر بازویی تعیین شد. برای اطمینان از همسانی دو گروه در متغیرهایی مانند سن ، قد و وزن که ممکن بود بر برخی پارامترها تاثیر داشته باشد ، از آزمون t نشان داد 6 ماه تمرین با وزنه موجب ایجاد تغییر در سیتم عصب حرکتی اندام پروران زبده نشده و مقادیر EMG انتگرال ، سرعت هدایت عصبی ، زمان تاخیر سیگنال و دامنه موج تغییر معنی داری نیافته است.

هدف این تحقیق تعیین ارتباط بین رفتار رهبری مربی، انسجام گروهی و عملکرد تیم های والیبال لیگ برتر زنان است. در این تحقیق همبستگی 76 والیبالیست زن از تیم های لیگ برتر در سال 1388 با میانگین سن 26/4±96/24 سال، سابقه ورزشی 74/4±71/9 سال و سابقه عضویت در تیم های حرفه ای 73/3±55/6 سال پرسشنامه اطلاعات فردی، مقیاس رهبری در ورزش (چلادورای و صالح، 1980) و پرسشنامه انسجام گروهی (کارون و همکاران، 1985) را تکمیل کردند. از ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون چندمتغیره در سطح معنی¬داری 05/0 و نرم¬افزار آماری SPSS برای تجزیه و تحلیل استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد سطح کلی انسجام گروهی ارتباط معنی داری با ابعاد آموزش و تمرین، رفتار دموکراتیک، رفتار آمرانه، حمایت اجتماعی، بازخورد مثبت و سطح کلی رفتار رهبری دارد (05/0≥p). همچنین عملکرد تیم های والیبال لیگ برتر زنان با ابعاد آموزش و تمرین، رفتار دموکراتیک، رفتار آمرانه، حمایت اجتماعی، بازخورد مثبت، سطح کلی رفتار رهبری، انسجام وظیفه ای، انسجام اجتماعی و سطح کلی انسجام گروهی ارتباط معنی داری دارد (05/0≥p). در ادامه، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد رفتارهای دموکراتیک و آمرانه نقش معنی داری در تبیین انسجام وظیفه ای (56%)، انسجام اجتماعی (63%) و سطح کلی انسجام گروهی (73%) دارند، در حالی که علاوه بر این رفتارها، بُعد بازخورد مثبت نیز از رفتار رهبری تعیین کنندة انسجام اجتماعی در تیم های والیبال لیگ برتر به¬شمار می آید (05/0≥p). در خصوص عملکرد، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد هنگامی که رفتار رهبری و ابعاد انسجام گروهی به¬طور همزمان وارد تحلیل رگرسیون می شوند، تنها رفتار رهبری شامل آموزش و تمرین، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت قادر به پیش¬بینی عملکرد تیمی است. یافته های این تحقیق اهمیت رفتار رهبری مربی در تبیین انسجام گروهی و عملکرد تیمی را تأیید می¬کند.

هدف از انجام این پژوهش تاثیر دو نوع شیوه تمرینی تناوبی و تداومی بر تغییرات لپتین دانشجویان غیرورزشکار دانشگاه تهران است . در ابتدا 45 نفر از دانشجویان غیرورزشکار با میانگین سنی8 /1 ? 22 سال ، وزن 06/8 ? 5/67 کیلوگرم و قد 23/7 ? 8/173 سانتی متر به طور تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. این افراد به سه گروه 15 نفری کنترل ، تداومی و تناوبی تقسیم شدند. قبل و بعد از تمرین ها از هر نفر آزمایش خون گرفته شد و میزان لپتین آنها از طریقElisa، Sandiwhich اندازه گیری شد. دوره تمرینی شامل 16 هفته و هر هفته 3 جلسه تمرین بود. برای تعیین شاخص میانگین و انحراف استاندارد از آمار توصیفی و در قسمت آمار استنباطی از آزمون t student استفاده شد. نتایج نشان داد فعالیت تناوبی تاثیر معنی داری بر تغییرات لپتین سرم آزمودنی ها ندارد (46/0=p). اما فعالیت تداومی تاثیر معنی داری بر تغییرات لپتین سرم آزمودنی دارد (01/0 =p).

هدف این تحقیق، تعیین ارتباط بین ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه و ایجاد کسب وکارهای کوچک و متوسط ورزشی است. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه تحقیق، کسب وکارهای کوچک و متوسط ورزشی بودند (1500 شرکت) که مالکان یا مدیران آنها به عنوان نمونه تحقیق (258 نفر)، انتخاب و به روش تصادفی نمونه گیری شدند. برای گردآوری داده ها، از پرسشنامه شخصیت کارآفرینانه (77/0=α) و پرسشنامه صلاحیت ایجاد کسب وکار (81/0=α) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی مناسب (ضریب همبستگی پیرسون، اسپیرمن، دورشته ای نقطه ای، کولموگروف اسمیرنوف و رگرسیون) استفاده شد. نتایج نشان داد، شخصیت کارآفرینانه با ایجاد کسب وکار ارتباط مثبت و معناداری دارد و به جز بعد تحمل ابهام، مابقی ابعاد شخصیت کارآفرینانه با ایجاد کسب وکارهای کوچک و متوسط ورزشی ارتباط معناداری داشتند (001/0 >P). نتایج رگرسیون دومتغیره نشان داد که شخصیت کارآفرینانه حدود 20 درصد از واریانس ایجاد کسب وکار را تبیین کرد. همچنین، بین جنسیت، سن، وضعیت تأهل و سطح تحصیلات با ایجاد کسب وکار ارتباط معناداری مشاهده نشد (05/0 <P). یافته های این تحقیق، به اهمیت ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه در توفیق ایجاد کسب وکارهای کوچک و متوسط ورزشی تأکید داشت.

در سالهای اخیر بدلیل پیشرفتهای حاصل شده در روشهای بررسی و شناخت مکانیزم و علل دردهای پشت, رویکرد جدیدی در بررسی دردهای ستون فقرات بوجود آمده است. بررسی عملکرد سیستم های درگیر در تعادل از اهمیت کلینیکی بالایی برخوردار است. هدف از این تحقیق بررسی انحرافات نقطه اثر نیروی ثقل (COFP) از مرکز سطح اتکا (COBOS) در شرایط مختلف وضعیت ایستاده بود. روش : تعداد 25 نفر زن مبتلا به کمر درد مزمن و 23 نفر زن سالم با دامنه سنی 20 تا 40 سال بطور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. با استفاده از یک دستگاه تعادل سنج متغیرهای مربوط به انحرافات COFP آزمودنیهای اندازه گیری شدند. در آزمونهای بعمل آمده, اثر هر یک از عامل های وضعیت بدن ( با دو سطح ایستاده و خمیده), ثبات سطح اتکا ( با دو سطح پایدار و ناپایدار) و پوشش کفش (با دو سطح بدون کفش و با کفش) در انحراف COFP تعیین شد. نتایج: شاخص انحرافات COFP در شرایط پایدار سطح اتکا در کلیه شرایط و جهت ها بطور متوسط حدود 1.5 برابر بیش از افراد سالم بود (P=0.01). هنگامی که سطح اتکا در درجه سست تر(ناپایدار) قرار داده شد انحراف بیماران 2 برابر افراد سالم بود (P=0.001). پوشیدن کفش, تغییر معنی داری در عملکرد تعادلی بوجود نیاورد. بین عامل های ثبات سطح اتکا, وضعیت جهات تعادل و عامل گروه, تأثیر متقابل مشاهده شد. اثر ثبات سطح اتکا با عامل بیماری تعادل داشت. نتیجه نهایی: بیماری کمردرد با ناهنجاری تعادلی همراه است. ناهنجاری عملکرد سیستم تعادلی بیماران کمرددر را در سطح اتکای ناپایدار, بهتر می توان مشاهده نمود. سنجش تعادل دینامیکی از اهمیت کلینیکی برخوردار است و لازم است از جنبه های مختلف مورد بررسی قرار گیرد

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اعتبار و پایایی پرسشنامه بهبود استرس برای ورزشکاران بود. جامعه آماری پژوهش ورزشکاران حرفه ای و نیمه حرفه ای رشته های هندبال و بسکتبال کشور که در سطح کشوری و تیم های ملی رده های سنی مختلف فعالیت می کردند، بودند و از بین آنها 510 ورزشکار به طور تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. اب زار اندازه گیری پرسشنامه 76 سؤالی بهبود استرس برای ورزشکاران (Rest Q – Sport) با نوزده خرده مقیاس (استرس عمومی، استرس احساسی، استرس اجتماعی، کشمکش/فشار، خستگی، کمبود انرژی، مشکلات جسمانی، موفقیت، ریکاوری اجتماعی، ریکاوری جسمی، تندرستی عمومی، کیفیت خواب، استراحت مختل شده، خستگی احساسی، آسیب دیدگی، آمادگی جسمانی، مشکلات شخصی، خودکارامدی و خودگردانی) بود. روش امتیازگذاری به سؤالات براساس طیف لیکرت پنج گزینه ای (از هرگز=1 تا همیشه=5) بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه پس از ترجمه توسط ده تن از استادان متخصص تربیت بدنی تأیید شد. روش های آماری مورد استفاده، شاخص های توصیفی برای توصیف داده ها، آلفای کرونباخ برای تعیین پایایی، تحلیل عاملی تأییدی و t تک نمونه ای به منظور بررسی اختلاف میانگین ها بود. یافته های پژوهشی نشان دهنده پایایی (98/0=α) برای پرسشنامه بهبود استرس برای ورزشکاران بود. در خصوص اعتبار سازه و براساس میزان روابط و T-value، تمامی سؤالات رابطه معناداری با عامل داشتند. شاخص های نسبت x2 به df (03/2) و 052/0=RMSEA، 97/0=NFI، 93/0=NNFI، 98/0=IFI، 91/0=RFI، 93/0=GFI هم برازش مدل را تأیید کردند. همچنین در خصوص روابط عامل ها با مفهوم بهبود استرس برای ورزشکاران نتایج نشان داد که تمامی عامل ها توانستند پیشگوی خوبی برای مفهوم بهبود استرس برای ورزشکاران باشند. در نتیجه اعتبار درونی و بیرونی مدل "" بهبود استرس برای ورزشکاران"" تأیید شد.

هدف مطالعه حاضر مقایسه فعالیت میوالکتریکی برخی عضلات اندام تحتانی در بارهای متفاوت تمرینی هنگام اجرای سه حرکت اسکوات، پرس پا و هاک اسکوات بود. تعداد 10 پاورلیفتر مرد (سن: 85 /4±27 سال، قد: 98 /5±177 سانتی متر، وزن: 13 /12±80 کیلوگرم) در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها، حرکات اسکوات، پرس پا و هاک اسکوات را با شدت 70 و 90 درصد یک تکرار بیشینه انجام دادند. در اجرای هر یک از حرکات، سیگنال های الکترومایوگرافی سطحی عضلات نازک نئی بلند، بخش داخلی دوقلو، درشت نئی قدامی، پهن داخلی، پهن خارجی، دوسررانی، نیم وتری، نزدیک کننده طویل و کشنده پهن نیام با استفاده از سیستم 6000ME با فرکانس نمونه برداری 2000 هرتز ثبت گردید. آنالیز واریانس با اندازه های مکرر برای تجزیه و تحلیل آماری بکار برده شد (05 /0P<). نتایج پژوهش حاضر، فعالیت میوالکتریکی بیشتری را در گروه عضلات چهارسرران به ویژه پهن خارجی و داخلی در دو حرکت اسکوات و هاک اسکوات نسبت به پرس پا هنگام اجرای حرکات با بارهای متفاوت نشان داد. تمرین با دستگاه هاک اسکوات به دلیل کاهش میزان فشار وارد شده بر ناحیه کمری و ران، تمرین مطمئنی برای تقویت عضلات چهارسررانی است. پیشنهاد می گردد که ورزشکاران، افراد مبتلا به کمر درد و یا مصدومیت های ورزشی از این حرکت برای تقویت گروه عضلات چهار سر رانی به عنوان جایگزینی مناسب برای دو حرکت اسکوات و پرس پا استفاده نمایند.