درخت حوزه‌های تخصصی

فراشناخت از عوامل مؤثر بر یادگیری و اجرای مهارت های ورزشی، و فعالیت ورزشی یکی از کم هزینه ترین راهکارهای موجود برای بهبود مهارت های فراشناختی است؛ با این حال پژوهش های کمی در تأیید تأثیر متقابل فراشناخت و فعالیت ورزشی بر یکدیگر انجام شده است. بعضی از فعالیت های ورزشی ممکن است باعث بهبود مهارت های فراشناختی شوند؛ در مقابل، پژوهش ها نشان داده اند که راهکارهایی که باعث ارتقای فراشناخت می شوند ممکن است بر مهارت های روانی ـ حرکتی و فعالیت ورزشی اثر بگذارند. این مطالعه باهدف ارائه دلایل اثر متقابل فراشناخت و فعالیت ورزشی، به شیوه تحلیلی، به بررسی پیشینه مربوط به رشد هر یک، و به طرح دستورالعمل های اساسی می پردازد که می تواند به ارتباط بین فراشناخت و فعالیت ورزشی جهت دهد.

در تحقیق حاضر رضایت شغلی کارکنان ادارات کل تربیت بدنی استان های کشور و ارتباط آن با برخی ویژگیهای فردی بررسی شده است. پس از تعیین روایی و پایایی پرسشنامه رضایت شغلی هاکمن و اولدهام (1975) در مطالعه ای مقدماتی، 550 پرسشنامه در بین کارکنان ادارات کل تربیت بدنی 10 استان منتخب (نمونه گیری تصادفی طبقه ای) توزیع شد. در نهایت، نتایج مربوط به 337 پرسشنامه، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان می دهد میزان رضایت شغلی کارکنان دارای مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد و بالاتر و همچنین کارکنان دانش آموخته در رشته تربیت بدنی، به طور معنی داری کمتر از سایر کارکنان است (05/0P<). همچنین مشاهده شد که میزان رضایت شغلی مدیران و معاونان ادارات کل، از کارکنان عادی بالاتر است (05/0P<). از نظر جنسیت، سن، وضعیت تأهل، استان محل خدمت، نوع استخدام و سابقه کاری، تفاوت معنی داری در میزان رضایت شغلی کارکنان مشاهده نشد. با توجه به نتایج تحقیق، به نظر می رسد برای اصلاح وضعیت موجود در ادارات کل تربیت بدنی استان ها و بالا بردن کیفیت فعالیت های سازمانی، باید زمینه بهبود رضایت شغلی افرادی که مدارک تحصیلی بالاتری دارند و همچنین دانش آموختگان رشته تربیت بدنی، فراهم شود.

زمینه و هدف: هدف از این پژوهش عبارت است از بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر میزان کلسترول، LDL، HDL و آمادگی قلبی-تنفسی در مردان چاق است. روش بررسی: 48 مرد چاق به صورت تصادفی به چهار گروه هوازی(12 نفر) مقاومتی(12 نفر) ترکیبی(12نفر) و کنترل(12نفر) تقسیم شدند. از آزمودنی ها پیش و پس از هشت هفته فعالیت ورزشی(هوازی، مقاومتی، ترکیبی) نمونه خونی گرفته شد. سپس، پس از 48 ساعت VO2peakآزمودنی ها به وسیله آزمون بالک اندازه گیری شد. برای تحلیل استنباطی داده ها از آزمون t همبسته برای مقایسه تغییرات سطوح کلسترول ،LDL وHDL قبل و بعد از تمرین، و برای مقایسه بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس یکراهه استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد، 8 هفته فعالیت ورزشی منظم باعث کاهش معنادار کلسترول وLDL شد. هشت هفته فعالیت ورزشی باعث تغییرات معنادار در HDL نشد. VO2max پس از هشت هفته فعالیت ورزشی منظم به طور معنی دار افزایش یافت. نتیجه گیری: درمجموع یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد، که هشت هفته تمرینات مقاومتی، هوازی و موازی می تواند اثرات مفیدی بر برخی شاخص های خطر ساز قلبی-عروقی داشته باشد. واکنش HDL به تمرینات مقاومتی، هوازی و موازی متاثر از شدت تمرین است. و به نظر می رسد اجرای تمرینات ترکیبی به نسبت اجرای تنهای تمرینات مقاومتی یا استقامتی اثر بخشی بالاتری بر عوامل خطر زای قلبی – عروقی دارد.

کودکان عقب مانده ذهنی در مقایسه با کودکان عادی همسن خود از نظر آمادگی جسمانی از امتیاز کمتری برخوردارند. از آنجا که تمرینات تعادلی می تواند راهکاری برای حل این مشکل باشد، هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تمرینات تعادلی بر تعادل ایستا و پویای دانش آموزان کم توان ذهنی بود. در این پژوهش نیمه تجربی 32 دانش آموز دختر کم توان ذهنی شهر یزد در دو گروه 16 نفره تجربی و کنترل قرار گرفتند. برای اندازه گیری تعادل از تست ستاره، لک لک و شارپند رومبرگ استفاده شد. پیش و پس از 8 هفته اجرای تمرینات تعادلی روی گروه تجربی از آزمودنی های هر دو گروه آزمون تعادل گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون T مستقل تجزیه وتحلیل شد. یافته ها نشان داد که پس از اجرای تمرینات تعادلی، تعادل پویا و ایستا روی یک پا در گروه تجربی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در مقایسه با گروه کنترل بهبود معنا داری (05/0P≤) داشت. اما در تعادل ایستا روی هر دو پا در هیچ کدام از گروه ها بهبود معنا داری مشاهده نشد (05/0P≥). از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که 8 هفته تمرینات تعادلی در بهبود تعادل ایستا و پویای دانش آموزان کم توان ذهنی مؤثر بوده است. بنابراین انجام چنین تمریناتی به عنوان بخشی از برنامه تربیت بدنی افراد کم توان ذهنی توصیه می شود.

هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر مصرف یک دوره کراتین بر ترکیب بدنی، توان بی هوازی و استقامت عضلانی کشتی گیران تمرین کرده بود. بدین منظور 13 نفر از کشتی گیر با سابقه حداقل 4 سال کشتی حرفه ای با میانگین سنی 91/2 ± 09/21 سال، قد 97/3 ± 63/175 سانتی متر، وزن 6/4 ± 6/78 کیلوگرم و درصدچربی8/1 ±5/14% به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (7=n) و کنترل (6=n) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 5 روز، روزانه 20 گرم (دوره بارگیری) و سپس به مدت 25 روز، روزانه 5 گرم (دوره نگهداری)، کراتین مصرف نمودند در حالیکه گروه کنترل به همین مدت و میزان شبه دارو مصرف کردند. متغیرهایی نظیر وزن، درصدچربی، وزن چربی، وزن بدون چربی، توان بی هوازی بالاتنه و پایین تنه، استقامت عضلانی عضلات شکمی (دراز و نشست) و عضلات کمربندشانه ای (شنا)، در سه مرحله (پیش آزمون، پس از 5 روز و پس از 30 روز) اندازه گیری و داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر تحلیل شد. نتایج نشان داد که دوره بارگیری، باعث افزایش معنی دار در وزن، وزن بدون چربی و توان بی هوازی بالاتنه گردید و تغییر معناداری در سایر متغیرها، مشاهده نشد. پس از دوره نگهداری، تغییر معناداری در متغیرهای مورد مطالعه نسبت به دوره ی بارگیری مشاهده نشد. با توجه به نتایج بدست آمده، به نظر می رسد بارگیری کراتین موجب افزایش معنادار در وزن، وزن بدون چربی و توان بی-هوازی بالاتنه ی کشتی گیران نخبه می گردد و دوره ی نگهداری اگرچه باعث تغییر معنادار این متغیرها نمی گردد، اما، حفظ تغییرات دوره ی بارگیری را سبب می شود.

هدف این پژوهش بررسی تاثیر و مقایسه ی تمرین یک جلسه ای ودوجلسه ای در هفته برآمادگی عمومی دختران غیرورزشکاربوده است.دراین پژوهش 38 دختر غیرورزشکار در گروه تمرینات یک جلسه ای و38 دختر غیرورزشکار نیز در گروه دوجلسه ای شرکت نمودند.گروه یک جلسه ای به مدت چهار ماه وگروه دوجلسه ای به مدت مدت دو ماه تمرین کردند .آزمودنی هادریک پیش آزمون که شامل اندازه گیری استقامت عضلانی عضلات کمربند شانه ،استقامت عضلانی شکم،چابکی،نیروی عضلانی واستقامت قلبی- عروقی بوی،شرکت کردند وپس از پایان دوره ی تمرینات نیز آزمون نهایی که اندازه گیری همان عوامل بود ،تکرار گردید .نتایج پیش آزمون وآزمون نهایی ،با آزمون t وابسته وغیروابسته و همچنین آزمون رتبه ای ویل کوکسان تجزیه وتحلیل گردید .محاسبات آماری نشان دادکه بین پیش آزمون وآزمون نهایی گروه یک جلسه ای وگروه دوجلسه ای تفاوت معنی دار استوتمرینات سبب پیشرفت همه ی عوامل آمادگی جسمانی گردیده است.تجزیه و تحلیل های آماری برای مقایسه ی معنی دار بودن تفاوت آزمون نهایی گروه یک جلسه ای ودوجلسه ای نشان می دهد دختدان غیر ورزشکاری که دو جلسه تمرین کرده بودند از نظر استقامت قلبی – عروقی ،چابکی ونیروی عضلانی پیشرفت بیشتری کرده اند،اما استقامت عضلانی گروهی که تنها یک جلسه در هفته تمرین کردند بیشتر توسعه یافته است.براساس نتایج پیشنهادمی گردد برای توسعه آمادگی جسمانی تعداد جلسات تمرین به دو جلسه درهفته افزایش یابد.

هدف از این پژوهش بررسی هوش فرهنگی داوطلبان رویدادهای ورزشی بود. روش تحقیق توصیفی و از نوع تحلیلی است. جامعة آماری تحقیق کلیة نیروهای داوطلب شرکت­کننده در دهمین المپیاد فرهنگی – ورزشی دانشجویان دختر و پسر دانشگاه­های سراسر کشور بودند. به دلیل پایین بودن حجم جامعة آماری، نمونه به­صورت تمام­شمار به­دست آمد که در حقیقت نمونه برابر جامعه است. بر این اساس 120 نفر به­عنوان نمونة آماری ارزیابی شدند. هوش فرهنگی با استفاده از پرسشنامة 20 سؤالی آنگ و همکاران (2004) اندازه­گیری شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط 12 نفر از استادان صاحب­نظر دانشگاهی تأیید شد و در یک مطالعة راهنما و با استفاده از ضریب همبستگی آلفای کرونباخ، مقدار پایایی پرسشنامة هوش فرهنگی 72/0 به­دست آمد. تجزیه­وتحلیل داده­ها در دو سطح توصیفی و استنباطی ارزیابی شد. برای تجزیه­وتحلیل اطلاعات از آزمون­های فریدمن و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. یافته­های تحقیق نشان داد که میانگین هوش فرهنگی داوطلبان برابر با 42/0 ± 5/3 بود، همچنین اختلاف مشاهده­شده بین اولویت ابعاد هوش فرهنگی داوطلبان معنادار بود (01/0 P<، 1/57= X2). بر این اساس بعد انگیزش هوش فرهنگی با میانگین 61/0 ± 86/3 بالاترین اولویت و بعد دانش هوش فرهنگی با میانگین 57/0 ± 31/3 پایین­ترین اولویت را دارا بودند. همچنین بین راهبرد هوش فرهنگی افرادی که کمتر از 1 سال سابقة کار داوطلبی داشتند و افرادی که دارای 1 سال سابقة کار داوطلبی بودند، تفاوت معناداری مشاهده شد (05/0 P<). نتایج تحقیق حاضر می­تواند بینش خوبی در مدیران امور داوطلبی در زمینة اهمیت توسعة هوش فرهنگی در نیروهای کاریشان ایجاد کند و در تدوین راهبردهای مناسب منابع انسانی که در تعاملات میان­فرهنگی سهیم هستند به کار گرفته شود و مسیر جدیدی برای مطالعات دانشگاهی در این حوزه بگشاید.

راستای آناتومیکی اندام تحتانی به عنوان عامل خطرآفرین برای آسیب دیدگی های اندام تحتانی مطرح می شود. آزمون های عملکردی، اندازه گیری های دینامیکی هستند که اغلب برای ارزیابی عملکرد اندام تحتانی استفاده می شوند اما پژوهش های محدودی دربارة نقص های عملکردی در بیماران مبتلا به پای چرخش یافته به داخل فزاینده وجود دارند. بنابراین هدف از این پژوهش، مقایسة نقص های عملکردی در زنان ورزشکار دانشگاهی مبتلا به پای چرخش یافته به داخل فزاینده است. بیست آزمودنی مبتلا به پای چرخش یافته به داخل فزاینده در این پژوهش شرکت کردند. شرایط ورود آزمودنی ها به مطالعه عبارت بودند از: عدم آسیب دیدگی در اندام تحتانی در سه ماه گذشته و نداشتن سابقة بیماری های اسکلتی – عصبی – عضلانی یا سابقة جراحی قبلی.آزمودنی ها ابتدا پرسشنامة دموگرافی را کامل کردند و سپس اندازه گیری های پروتکل شروع شد. پای طبیعی ازمودنی به عنوان پای کنترل در نظر گرفته شد. آزمون های عملکردی جهش به شکل هشت لاتین و جهش جانبی برای اندازه گیری نقص های عملکردی در هر دو پا مورد استفاده قرار گرفتند. زمان کلی آزمون با زمان سنج دستی با دقت 01 /0 ثبت شد. افت ناوی با استفاده از تکنیک اصلاح شدة برودی اندازه گیری شد. آزمون تحلیل واریانس برای مقایسة نقص های عملکردی در پای چرخش یافته به داخل فزاینده و طبیعی در پای برتر و غیربرتر آزمودنی ها مورد استفاده قرار گرفت (05 /0 ≥ P) . نتایج آزمون های عملکردی نشان داد که میانگین زمان کلی عملکردی – اجرایی در پای طبیعی نسبت به پای چرخش یافته به داخل فزاینده کمتر بود و تفاوت معناداری در نقص های عملکردی بین دو طرف مشاهده شد (05 /0 P≤). بین پای برتر و غیربرتر و همچنین تعامل بین پای برتر و غیربرتر با پای چرخش یافته به داخل فزاینده و طبیعی تفاوت معناداری ملاحظه نشد (05 /0 P≤). یافته ها نشان داد که پای چرخش یافته به داخل فزاینده برآزمون های عملکردی پا تأثیر می گذارد.

هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین آمادگی جسمانی و آمادگی روانی دانشجویان پسر و دختر ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگکاه تهران بود. آزمودنی های تحقیق را 80 دانشجوی داوطلب پسر و دختر از دانشکدههای مختلف دانشگاه تهران تشکیل می دادند که به طور تصادفی انتخاب شدند. 20 نفر از این دانشجویان پسر ورزشکار و 20 نفر دختر ورزشکار ، 20 نفر پسر غیر ورزشکار و 20 نفر دختر غیر ورزشکار بودند. این دو گروه تحت تمرینات آمادگی جسمانی و آمادگی روانی قرار گرفتند. برای بررسی آمادگی جسمانی آزمودنی ها آزمون های دوی 800 متر استقامت ، بارفیکس ، پرش عمودی ، دوی چابکی 9*4 متر ، دراز و نشست اصلاح شده در 1 دقیقه و 45 متر سرعت را انجام دادند و همزمان با آن این آزمودنی ها برای بررسی آمادگی روانی پرسشنامه هایی را از آزمون SASI پرکردند که شامل 60 سئوال و هر سئوال 1 تا 5 امتیاز داشت. پس از تجزیه و تحلیل نتایج مشخص شد که بین آمادگی جسمانی و آمادگی روانی در دانشجویان پسر ورزشکار ارتباط معنی داری وجود دارد ، اما بین آمادگی جسمانی و آمادگی روانی دانشجویان پسر غیر ورزشکار ارتباط معنی داری وجود ندارد. همچنین بین آمادگی جسمانی و آمادگی روانی دانشجویان دخنر ورزشکار ارتباط معنی داری مشاهده نشد. اما بین آمادگی جسمانی و روانی دانشجویان دختر غیر ورزشکار ارتباط معنی داری وجود داشت.

تحقیقات نشان داده اند که وجود ناهنجاری در ساختار طبیعی پا می تواند بر تعادل بدن تأثیر منفی داشته باشد (6)، اما با وجود اهمیت زیاد عملکرد تعادلی مناسب در سن مدرسه، اثرگذاری تمرینات تعادلی بر حفظ تعادل بدن نوجوانان و دانش آموزانی مبتلا به ناهنجاری های ساختاری بررسی نشده است؛ بنابراین، هدف این تحقیق، بررسی اثر یک دوره تمرین تعادلی هشت هفته ای بر عملکرد تعادلی دختران نوجوان مبتلا به پای گود ایدئوپاتیک است. پژوهش از نوع تجربی- مداخله ای است و به صورت پیش¬آزمون-پس-آزمون با گروه کنترل انجام شده است. 24 دختر نوجوان با پای گود ایدئوپاتیک که سابقه ابتلا به بیماری عصبی-عضلانی و آسیب دیدگی دراندام تحتانی نداشتند، انتخاب و به-صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته در برنامه تمرینات تعادلی شرکت کردند. قبل و پس از برنامه تمرینی، عملکرد تعادلی استاتیکی و دینامیکی آزمودنی ها در هر دو گروه اندازه¬گیری و مقایسه شد. تعادل استاتیکی و دینامیکی، به ترتیب با سیستم امتیازدهی بر اساس تعداد خطا و سیستم ثباتی بایودکس سنجیده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آنالیز واریانس با اندازه های تکراری با سطح معنی¬داری ۰۵/۰ استفاده شد. نتایج نشان داد تعداد خطاها در آزمون تعادل استاتیکی، پس از گذراندن دوره تمرینی کاهش معنی¬داری داشت. همچنین گذراندن دوره تمرینی، به بهبود شاخص های ثباتی در گروه تجربی منجر شد (001/0=p)، ولی در شاخص های ثباتی گروه کنترل تغییری دیده نشد (684/0=p). با توجه به یافته های تحقیق، تمرینات تعادلی می تواند روشی مناسب برای بهبود عملکرد تعادلی نوجوانان مبتلا به کف پای گود ایدئوپاتیک باشد؛ بنابراین، گنجاندن برنامه تمرینات تعادلی به عنوان روشی مؤثر در فرآیند درمان ضعف کنترل تعادل بدن افراد با ناهنجاری پای گود و همچنین جای دادن در برنامه ورزشی مدارس توصیه می شود.

شوت جفت به¬دلایلی همچون درگیری کمتر با بازیکنان حریف، امکان کسب امتیاز از فواصل مختلف، مشکل بودن دفاع از آن، سریع ترین نوع شوت، پیش¬بینی ناپذیر بودن زمان و جهت جهیدن قدرتمندترین و کاربردی ترین ابزار کسب امتیاز است (1). هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی نیروهای عکس العمل زمین حین اجرای شوت جفت موفق و ناموفق بسکتبال در دو مسافت 25/4 متر (خط پرتاب آزاد، دو امتیازی) و مسافت 25/6 متر (خط پرتاب سه امتیازی) است. شش نفر از بهترین شوت¬کننده های مرد حاضر در سوپر لیگ بسکتبال باشگاه های کشور با میانگین و انحراف استاندارد سنی (04/3±33/23 سال)، قد (21/2±67/189 سانتی متر)، وزن (58/5±84 کیلوگرم)، سابقه بازی (5/2±10 سال) که همگی راست دست بوده و سابقه عضویت در تیم ملی را داشتند در این تحقیق شرکت کردند. پس از تکمیل فرم رضایت¬نامه، از آزمودنی ها خواسته شد روی صفحه نیرو قرار گرفته، از دو مسافت 25/4 متر و 25/6 متر اقدام به پرتاب شوت جفت کنند. اطلاعات مربوط به نیروهای عکس العمل زمین، یک شوت موفق (ورود توپ به درون حلقه بدون برخورد به تخته یا لبه حلقه) و یک شوت ناموفق (برخورد توپ به حلقه یا تخته و اوت شدن) ثبت و توسط نرم¬افزار وین آنالیز ، تجزیه و تحلیل شد. مقایسه میانگین و انحراف استاندارد مربوط به نیروهای عکس العمل زمین در چهار وضعیت آمادگی، خمیدگی، پرش و فرود (T1، T2، T3 و T4) در محور z برای دو شوت جفت موفق و ناموفق، با استفاده از نرم-افزار SPSS و به¬کارگیری روش آماری ویلکاکسون (05/≥p) محاسبه شد. با وجود افزایش مقادیر نیروهای عکس العمل زمین در شوت جفت موفق نتایج تحقیق، بین میزان نیروهای عکس العمل زمین در شوت جفت موفق و ناموفق در چهار وضعیت فوق تفاوت معنی داری نشان نداد. نتیجه گیری نهایی این است که ارتفاع رهایی و نیروهای عکس العمل زمین بر موفقیت شوت جفت اثرگذارند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی میزان ارتباط بین فرهنگ یادگیری سازمانی، انگیزة یادگیری و کیفیت خدمات داخلی در فدراسیون های منتخب بود. به این منظور از پرسشنامة استاندارد دی ژی (2005) استفاده شد. پایایی پرسشنامه پس از مطالعة مقدماتی با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (95 /0 =α) به دست آمد. جامعة آماری مورد نظر تحقیق تمامی کارکنان فدراسیون های شنا، بکستبال، هندبال، جودو، دو و میدانی و ژیمناستیک بودند و نمونه برابر با جامعة آماری است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی (جداول توزیع فراوانی و نمودار، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) استفاده شد. یافته ها نشان داد، بین فرهنگ یادگیری سازمانی (01/. P<، 688 /0=r) ، انگیزة یادگیری (01 /0P<، 53 /0=r) با کیفیت خدمات داخلی کارکنان فدراسیون های منتخب ارتباط مثبت و معناداری (05 /0 P<) وجود دارد. شایان ذکر است که به کارگیری متغیرهای مورد بررسی در تحقیق به منظر بهبود کیفیت خدمات داخلی کارکنان، جز از طریق توجه و ارائة برنامه های راهبردی از سوی رهبران و مدیرن منابع انسانی سازمان ها میسر نخواهد شد.

هدف پژوهش حاضر بررسی دیدگاه دانشجویان درباره نقش چندرسانه ای ها در آموزش و یادگیری تربیت بدنی است. روش انجام پژوهش از نوع پیمایشی است و جامعه آماری پژوهش را دانشجویان دانشکده تربیت بدنی دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 90- 1389 تشکیل می دادند. از این تعداد، 228 نفر به عنوان نمونه آماری و به شیوه تصادفیِ طبقه ای برگزیده شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که استادان دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزش روایی محتوایی آن را تأیید کردند و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 93/0 برآورد شد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی، با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون T انجام شد. نتایج نشان داد از نظر دانشجویان استفاده از چندرسانه ای های آموزشی در تسهیل یادگیری و افزایش انگیزش به یادگیری تأثیر قابل ملاحظه ای دارد. همچنین طبق نتایج، دانشجویان معتقد بودند استادان باید در کنار دیگر روش های مرسوم، از چندرسانه ای های آموزشی نیز به عنوان روشی مکمل آموزشی استفاده کنند.

تحقیق حاضر ضمن توصیف جاذبه های گردشگری شهرستان اسفراین به بررسی موانع گرایش گردشگران ورزشی به جاذبه های طبیعی گردشگری این شهرستان پرداخته است. در این پژوهش، 70 نفر از کارشناسان ورزشی و گردشگری شهرستان، استان و همچنین ورزشکاران و مربیان کشتی باچوخه شهرستان که دارای سابقه ی گردشگری ورزشی بودند، به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. به علت محدود بودن جامعه ی آماری، نمونه با جامعه برابر بود. اطلاعات لازم به وسیله ی: 1.پرسش نامه ی محقق ساخته ی مشخصات فردی؛ 2. پرسش نامه ی محقق ساخته ی 17 سؤالی که با مقیاس لیکرت اندازه گیری شده بود، گردآوری شد. برای ارزیابی روایی این پرسش نامه به افراد صاحب نظر در حوزه ی مدیریت ورزشی و گردشگری مراجعه شد و با استفاده از دیدگاه های آنان اصلاحات لازم در پرسش نامه انجام شد و برای بررسی پایایی پرسش نامه، ضریب آلفای کرونباخ (89/0) توسط آمارگر تأیید شد. از آمار توصیفی برای مشخصات آزمودنی ها مانند سن، میزان تحصیلات و سابقه ی کاری استفاده شد و در آمار استنباطی، از روش تحلیل عاملی تأییدی با چرخش واریماکس برای تعیین مهم ترین موانع گرایش گردشگران ورزشی شهرستان به جاذبه های طبیعی از دیدگاه کارشناسان حوزه ی ورزش و گردشگری استفاده شد. با توجه به یافته های پژوهش، ""عدم وجود برنامه ای جامع و هماهنگ برای توسعه ی گردشگری ورزشی شهرستان"" با بار عاملی 81/0 مهم ترین مانع از دیدگاه کارشناسان ورزشی و گردشگری انتخاب شده است و ""عدم تخصیص منابع مالی مناسب و کافی برای برنامه های گردشگری ورزشی"" با بار عاملی 78/0 به عنوان دومین مانع و ""عدم حمایت مسئولین گردشگری استان"" با بار عاملی 75/0 به عنوان سومین مانع تشخیص داده شده است. چهارمین مانع، ""کمبود نیروی متخصص گردشگری"" با بار عاملی 73/0 و پنجمین مانع، ""عدم وجود یک مرکز واحد تصمیم گیری و برنامه ریزی"" با بار عاملی 70/0 تشخیص داده شده است.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه کارآمدی مربیگری و انسجام گروهی در تیم های والیبال لیگ برتر مردان ایران و پیش بینی انسجام گروهی بر اساس ابعاد کارآمدی مربی است. آزمودنی های پژوهش حاضر 123 نفر از والیبالیست¬های نخبه لیگ برتر ایران بودند. ابزار اندازه¬گیری پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه پنج ارزشی کارآمدی مربی (مِیِر و همکاران، 2005) و پرسشنامه انسجام گروهی (کارون و همکاران، 1985) بود. همچنین از معادله (vargas -tonsing) برای بررسی همبستگی گروهی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از ضریب پیرسون و مدل رگرسیون خطی چندمتغیری استفاده شد (05/0≥α). نتایج پژوهش نشان داد بازیکنان کارآمدی مربی و انسجام گروهی تیم های خود را به ترتیب در حدود 76 و 6/68 درصد می دانند. همچنین از میان ابعاد کارآمدی مربیگری و انسجام گروهی، تنها بین ابعاد کارآمدی شخصیت سازی و جاذبه گروهی فردی - اجتماعی رابطة معنی دار وجود ندارد (162/0<P). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد ابعاد کارآمدی مربیگری می¬تواند انسجام گروهی تیم های والیبال را پیش بینی کند (001/0>P) و کارآمدی انگیزشی (382/0=β)، کارآمدی تاکتیکی (839/0=β)، کارآمدی تکنیکی (453/0-=β) و کارآمدی شخصیت دهی (269/0-=β) پیش بینی کننده های مهم انسجام گروهی تیم ها هستند؛ بنابراین پیشنهاد می شود مدیران تیم ها به¬منظور دست یابی به انسجام تیمی بهتر به شاخص¬های کارآمدی مربیان تیم های خود توجه ویژه ای داشته باشند و برنامه ریزی های لازم را انجام دهند.

عزت نفس و خود پنداره از جمله خصوصیات روانی و شخصیتی اند که تاثیربسزایی در بهداشت روانی افراد دارند . همچنین نشان داده شده که فعالیت بدنی با پیشرفت ویژگی های روانی ارتباط دارد . هدف از تحقیق حاضر ، مقایسه غزت نفس و خود پنداره پسران ورزشکار و غیر ورزشکار دوره متوسطه نواحی آموزش و پرورش شهر اهواز و ارتباط این متغیرها با پیشرفت تحصیلی آنها بود . تحقیق از نوع توصیفی است که به روش میدانی و با استفاده از پرسشنامه عزت نفس ناظم شیرازی ( 1376) و پرسشنامه خود پنداره راجرز ( 1961) انجام گرفت . پایانی و روایی این پرسشنامه ها موفقیت آمیز گزارش شد . معدل درسی پایان ترم دانش آموزان به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی استفاده شد . نمونه آماری این تحقیق شامل 140 دانش آموز ورزشکار و 140 دانش آموز غیر ورزشکار آموزشگاه های متوسطه شهر اهواز بود که به روش تصادفی انتخاب شدند . نتایج تحقیق نشان داد بین عزت نفس دانش آموزان پسر ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد . بین خودپنداره دانش آموزان پسر ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری پیدا نشد . بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری پیدا نشد . بین عزت نفس ، خودپنداره و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار همبستگی چندگانه وجود داشت . نتایج این تحقیق نشان داد عزت نفس ورزشکاران بیشتر از غیر ورزشکاران است و از آن می توان برای پیشرفت تحصیلی ورزشکاران استفاده کرد .