این روزها هرجا میرویم، باهرکس حرف میزنیم، روزنامه و مجلهای که میخوانیم، رادیو و تلویزیون، همه و همه درباره اینترنت صحبتهایی دارند. از ارسال و دریافت نامه الکترونیکی تا خواندن روزنامههای الکترونیک، از دیدن مسابقات ورزشی روی اینترنت تا ویدیو کنفرانس راه دوربین چند نفر، از رادیوهای اینترنتی تا نمایش فیلم و موسیقی در اینترنت، از انتقال فایل های نرمافزارهای جدید تا گفتگوی دوستانه با یک یا چند نفر در اقصی نقاط دنیا و... همه و همه مقولاتی هستند که در زندگی روزمره بشر وارد شدهاند.
کاربردهای فوقالذکر اینترنت، حتی اگر در ایران هم چندان عملی نشده باشد، در جوامع پیشرفته چنان با زندگی انسانها عجین گشته است که زندگی بدون آنها تقریبا غیرممکن خواهد بود. در این مقاله قصد دارم شما را با اینترنت و کاربردهای آن آشنا سازم؛ بهطوری که با خواندن آن، مفاهیم اصلی مورد نیاز برای مطالعه بقیه مقالههای این شماره مجله را دریابید.
امروزه ارتباطات فراتر از کلمات است. عکسها، تصاویر و اصوات به شما کمک می:نند تا پیام خود را به بهترین نحو به مخاطب خود برسانید. تا امروز شبکههای تلویزیونی موفقترین رسانه در عرصه اطلاعرسانی بودهاند، اما اطلاعرسانی باید فراگیر، با صرفه و موثر باشد.
در این بین با فراهم شدن امکانات پخش تصاویر ویدیویی و فایلهای صوتی و تصویری از طریق اینترنت، فرصت مناسبی برای شبکه های تلویزیونی فراهم شده است تا محصولات خود را روی اینترنت عرضه کنند.
اینترنت میتواند یک رسانه بسیار مناسب برای برنامههای تولیدی باشد. بسیاری از خبرگزاریها مثل BBC، یک وب سایت جهانی راهاندازی کرده و برای ارسال برنامههای رادیویی خود قسمت Internet Audio سایتهای خود را فعال نمودهاند.
این به تمام کاربرانی که به اینترنت دسترسی دارند، امکان میدهد تا برنامههای رادیویی BBC را بشنوند.
تصمیمگیری، اصل اول مدیریت، ودرسازمانهای رسانهای نیز وظیفه اصلی مدیران است. هربرت سایمون، با پژوهش درباره تصمیمگیری در رسانهها، اهمیت این مهارت را با مدیریت این نهادها برابر میداند.
او، بااشاره به موارد رسانهای، چهارعامل(منابع، هدف، نیروی انسانی، محیط) را در تصمیمگیری موثر میإاند، ضمن آن که بر پیشبینی ناپذیری درهمه تصمیمگیری ها و احتمال وجود خطر در این امور تاکید دارد. او تصمیمها را به دو گروه (برنامهریزی شده و برنامهریزی نشده) تقسیم میکند و پیشبینی ناپذیری نتایج تصمیمها را به آن ها مربوط میداند. سایمون، با تشریح فرایند تصمیمگیری، پنج مرحله را برای تصمیمگیری درنظر دارد که عبارتاند از: تعریف مشکل، مشخص کردن هدف، تعیین راهحلها، انتخاب یک راه حل و اجرای آن. او توصیه میکند که درپایان این مراحل راهحل اجرا شده را کنترل کنید.
یکی از وظایف مدیران رسانه تصمیمگیری در مورد استفاده از فناوریهایی است که همه روزه فناوران به سمت رسانهها سرازیر میکنند.
پس از رقومی (دیجیتالی) شدن و نشانیهای تورگستر جهانی (World Wide Web)اینترنت، که اکثر رسانهها (رادیو، تلویزیون، مطبوعات) را وادار به عرصه اطلاعات کرد، تولیدکنندگان این فناوری با کیفیت بخشیدن به ابزارها و شیوههای عرضه اطلاعات، فناوری پخش از طریق وب را راهی بازار کردهاند.
برای حضور فعالتر در امر تولید رسانهای و عرصه محصولات داخلی در سطح ملی و فراملی، آشنایی و به کارگیری این فناوریها ضرورت دارد.