درخت حوزه‌های تخصصی

عصر کنونی در بیشتر ابعاد، به ویژه در بعد فرهنگی و اجتماعی دچار تغییر و تحولات عمده ای شده که پیچیدگی و شتاب، ویژگی بارز آن هاست. گستره این تغییر و تحولات از کوچ کت رین واح د اجتماعی یعنی خانواده تا نهادها، سازمان ها و واحدهای کلان اجتماعی را دربرم ی گی رد. در ای ن فرآیند دگرگونی و تغییرات، جامعه روستایی نیز بی نصیب نبوده و به دلایلی چون توسعه ارتبالات و فناوری، فراگیر شدن علم و دانش، آگاهی مردم نسبت به اطراف و اکناف، آش نایی ب ا اق وام و گروه ها و حتی ملل دیگر، از این قافله پرشتاب و پر زرق و برق عقب نمانده است. از این رو، مقاله حاضر به بررسی تغییرات ازدواج در روستای باب امنیر از تواب ع بخ ش م اهورمیلاتی شهرستان ممسنی در استان فارس در سه دوره ت اریخی 1721 -1754 ،1711 -1721و 1754-1792 پرداخته است. اطلاعات و داده های مورد نیاز این پژوه از طریق مش اهده مش ارکتی و ب ه کم ک مصاحبه و با بهره گیری از اسناد و مدارک موجود گردآوری شده است. نتایج نشان داد ک ه روس تای بابامنیر، همپای دیگر مناطق و جوامع، هرچند با شدت و ض عف متف اوت دچ ار تغیی ر و تح ولات گردیده است. عوامل مهم و مؤثر بر تغییر و تحولات در زمینه ازدواج در روستای بابامنیر عبارتن د از: احداث راههای ارتباطی (جاده)، گسترش استفاده از وسایل ارتب اط جمع ی، توس عه آم وزش و پرورش رسمی، تأسیس نهادهای دولتی و جایگزینی نسلی. همچنین نت ایج نش ان داد مس ایلی مانن د مناسک و آیین های سنتی، خانواده و مراحل ازدواج هر چند در ظاهر دچار تغییر و تحول شده، از نظر محتوا همچنان ثابتند و حتی گاهی با کمی تغییر در شیوه و روش، هنوز پابرجا هستند.

می توان گفت طراحی پایدار نوعی از معماری است که از حداکثر استعدادهای محیطی برای آسایش مصرف کنندگان سود می جوید و ابزارها و راهکارهای هوشمندانه ای در این راه به کار می گیرد درحالی که شرایط نامطلوب حاصل از ساخت وساز را به حداقل سوق می دهد. این مهم در بسیاری از بنا های سنتی دیده می شود. بوم گرایی این بنا ها شاکله های فرهنگی و بایسته های اجتماعی را در خود داشته و با توجه به یکی از ارکان توسعه پایدار که بحث" اجتماعی" با توجه به بستر فرهنگی و تاریخی اثر می باشد. هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر طراحی اقلیمی با توجه به شاخص های توسعه پایدار بر میزان و کیفیت تعاملات اجتماعی ست. لازم به ذکر ست که بستر پژوهش آذربایجان شرقی می باشد و مقاله حاضر برگرفته از تز دکتری نگارنده می باشد. و روش پژوهش تلفیقی از کتابخانه و میدانی می باشد.

سد کنگیر ایوان یکی از سدهای مرزی غرب کشور است که در زمستان سال 1394 آبگیری شد. از تبعات این آبگیری، تخریب چند محوطه مهم فرهنگی تاریخی، تخلیه جوامع داخل مخزن سد همراه با مهاجرت ناخواسته و اجباری ساکنین حاشیه سد به نقاط دیگر بود. در این میان، چالش های فراوانی در عرصه های مختلف اجتماعی و فرهنگی (باستان شناسی، مردم شناسی و زبان و گویش) برای احداث سدها وجود دارد و مهمترین مسئله این است که با انجام این گونه طرح های عمرانی و اسکان اجباری خانواده های آسیب دیده، چه اتفاقی برای ساختار فرهنگی این جوامع و آثار باستانی و پیشینه آنها خواهد افتاد؟ و چگونه باید پاسخگوی پیامدهای آن بود؟ شناسایی آثار و پیامدهای مثبت و منفی ناشی از احداث سد کنگیر بر اساس مطالعات و مشاهدات میدانی نگارنده و ارائه یک نمونه گزارش ارزیابی به عنوان مطالعه موردی، جهت استفاده کارشناسان امر در دیگر طرح ها و بارز نمودن نقش مطالعات میراث فرهنگی در طرح های عمرانی، هدف اصلی این پژوهش است.