این متن به بررسی علل تصمیم ویلسون، رئیس جمهور امریکا، پس از پایان جنگ جهانی دوم در مورد مداخله در جنگ داخلی روسیه از 1918 تا 1920 میپردازد که عدهای آن را اشتباه کوچکی در سیاست خارجی آمریکا با وجود نادیده گرفته شدن آن میدانند.
مظالم هیتلر نسبت به یهودیان در آلمان کشورهای زیر سلطه نیروهای هیتلری در پایان جنگ جهانی دوم مظلومیت مضاعفی برای یهودیان ایجاد کرد که با استفاده از آن میتوانستند در هر نقطه از جهان از حقوق و امتیازات برابر با همه ملت ها برخوردار شوند و تبعیضات و ستم های گذشته را جبران کنند ولی صهیونیستها بدست عوامل خود در فلسطین دست به چنان اعمال وحشیانه ای زدند که خاطره آزار و مظلومیت های گذشته بتدریج از خاطره ها محو شد و حکومت غاصب صهیونیستی در فلسطین که در خون و آتش زاده شد برای
هدف مقاله حاضر تمرکز بر مسئله اردوگاههاست. نویسنده ابتدا به طرح انواع اردوگاهها و عناوین اردوگاههاى مهم و ذکر مدعیات اصحاب هولوکاست مىپردازد در قسمت بعدى به ترتیب با اردوگاههاى مهمى که ادعا شده است اردوگاههاى نابودگرى (قتلعام) و به اعتقاد نویسنده، اردوگاههاى ترانزیتى (Transition Camp) بودهاند، بحث می شود. سپس در مورد هر اردوگاه به نقد ادله حامیان هولوکاست پرداخته می شود.به اعتقاد نویسنده اندک اسناد واقعى باقیمانده – و نه شهادتهاى سراسر کذب و ضد و نقیض - به خوبى نشانگر آن هستندکه اردوگاهها اماکنى بودند براى نگهدارى گروههایى که حکومت آلمان از ناحیه آنها - به ویژه در شرایط بحرانى جنگ - احساس خطر مىکرد به علاوه استفاده ارزان از انرژى کار آنها و بعضاً ترانزیت آنها بهمناطق دورتر یا خارج از متصرفات نازیها مد نظر نظام هیتلری بوده و نه کشتار نظام مند عده ای خاص.