تأثیر هوش سیاسی بر انتخاب سبک های مدیریت تعارض (مطالعه موردی: مدیران فدراسیون های ورزشی جمهوری اسلامی ایران)(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر هوش سیاسی بر انتخاب سبک های مدیریت تعارض بین مدیران فدراسیون های ورزشی ایران است. این پژوهش، براساس هدف از پژوهش های کاربردی و از حیث شیوه گردآوری داده ها، پژوهشی توصیفی همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری بود. جامعه آماری تحقیق شامل مدیران عالی، میانی و عملیاتی فدراسیون های ورزشی جمهوری اسلامی ایران به تعداد 584 نفر است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی و فرمول مورگان تعداد نمونه مورد نیاز 232 نفر برآورد شد. برای سنجش متغیرها از پرسشنامه هوش سیاسی دوستار و همکاران (1395) و پرسشنامه سبک های مدیریت تعارض رابینز (1993) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها با نظرخواهی از 13 نفر از استادان مدیریت ورزشی تأیید شد و پایایی آن در مطالعه مقدماتی از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب 89/0 و 83/0 به دست آمد. یافته های تحقیق از طریق روش معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی (PLS-SEM) نشان داد که هوش سیاسی مدیران بر سبک های مدیریت تعارض همکاری، مصالحه و توافق تأثیر می گذارد و مدیران با سطح هوش سیاسی بالاتر معمولاً از سبک های همکاری، مصالحه و توافق بیشتر استفاده می کنند. در نتیجه مدیران با هوش سیاسی بالا سبک های مثبت مدیریت تعارض را انتخاب می کنند و موجب اثربخشی سازمان می شود.