مینا مستحفظیان

پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی پویایی سازمانی در وزارت ورزش و جوانان انجام شد. این پژوهش دارای رویکرد کیفی بود که با به کارگیری نظریه داده بنیاد به اجرا درآمد. جامعه آماری پژوهش شامل اساتید مدیریت ورزشی و مدیران وزارت ورزش و جوانان بود که نمونه گیری از آنها به صورت هدفمند و با روش گلوله برفی انجام شد و داده ها بعد از اجرای 14 مصاحبه به اشباع نظری رسید. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش کدگذاری در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شد که تعداد کدهای باز، 382 عدد و کدهای محوری، 40 عدد بود: شرایط علی (نیروی انسانی، زمینه های رشد، سبک مدیریت، فرهنگ سازمانی، فناوری، پذیرش تغییر، رقابت پذیری، سیاست های سازمانی، راهبرد، ساختار و انعطاف پذیری)، شرایط زمینه ای (خودشکوفایی، طوفان فکری، تحولات سریع، صلاحیت، ارزیابی و کنترل، همکاری، ارتباطات و خلاقیت)، شرایط مداخله گر (سبک رهبری، ضعف منابع انسانی، عدم پذیرش تغییر، پیچیدگی پویایی، سرعت بالای تغییرات، ضعف پاسخگویی و عدم انعطاف پذیری)، راهبردها (به کارگیری مدیران خلاق، آموزش مستمر، سبک های نوین رهبری، ساختارهای مسطح، ایده های نو و فناوری های نوین) و پیامدها (بهره وری سازمان، عملکرد سازمان، پاسخگویی سریع، انعطاف پذیری، چابکی سازمان، بهره گیری از فرصت های جدید، بقا در صحنه رقابت و مشتری مداری).  لذا به مدیران وزارت ورزش و جوانان و سازمان های زیرمجموعه آنها توصیه می گردد الگوی پیشنهادی برگرفته از این پژوهش را به منظور توسعه پویایی در سازمان های خود به کار گیرند تا ضمن پاسخگویی سریعتر و هماهنگی با قوانین و شرایط جدید، با خلاقیت و کشف فرآیند های ابتکاری به اهداف مورد نظر سازمان دست یابند.

مقدمه: هدف از اجرای این پژوهش تبیین فرآیند اجتماعی شدن افراد دارای معلولیت از طریق فعالیتهای ورزشی است. روش: پژوهش حاضر بنا بر ماهیت موضوع موردمطالعه در چارچوب دیدگاه تفسیرگرایی و رویکرد روش شناختی کیفی و با استفاده از روش نظریه زمینه ای بر اساس طرح اشتراوس و کوربین در س ه مرحل ه اصل ی کدگ ذاری ب از، مح وری و گزینش ی و با استفاده از مطالعه کتابخانه ای و مصاحبه و تا حد اشباع نظری اجرا شد. در ای ن پژوهش از روش تواف ق درون موضوع ی ب رای محاس به پایای ی مصاحبه های انجام شده اس تفاده شد. یافته ها: مؤلفه های موردبررسی شامل شرایط علی (بسترسازی، نهادهای ثانویه، حمایتگری و پشتیبانی خانواده و انگیزه ها و زمینه ها)، شرایط زمینه ای (عدالت رویه ای، امکانات، تأمین اجتماعی، زیرساختها، توسعه مشارکت، رویکردها و سیاستها و تلاقی معلولیت و ورزش)، شرایط مداخله گر (نقش معلم، موانع نزدیک، هزینه آموزش، فرهنگ سازی، رسانه، آگاهی بخشی و توسعه ورزش همگانی)، پدیده محوری (اجتماعی شدن از طریق ورزش)، راهبردها (توانمندی اجتماعی، بهبود سلامت و سبک زندگی، فرصتهای ورزش، توانمندسازی روانی، القای کفایت و خودبسندگی) و پیامدها (پذیرش معلولیت، توانمندی و بسندگی، ادغام یکپارچگی، پرهیز از ضعف انگاری، باور به ورزش و بدیل ناپذیری ورزش) بود. بحث: یافته های پژوهش نشان داد که عوامل علی مانند بسترسازی، نهادهای ثانویه، حمایت خانواده و انگیزه در اجتماعی شدن افراد دارای معلولیت مؤثرند. راهبردهای توانمندسازی روانی و القای خودبسندگی نیز شناسایی شدند. این مطالعه با ارائه مدلی جدید، نظریه اجتماعی شدن ورزشی را گسترش داده و آگاهی عمومی درباره اهمیت فعالیتهای ورزشی برای افراد دارای معلولیت را افزایش می دهد. همچنین بر نقش ارتباطات ورزشی و مهارتهای ورزشی در فرایند اجتماعی شدن این افراد تأکید دارد.

هدف از پژوهش حاضر ارائه الگوی بهبود کیفیت عملکرد مدیریت ورزش شهروندی در شهر اصفهان براساس الگوی سیپ بود. ماهیت پژوهش توصیفی و به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی بود، که به صورت کیفی و کمی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل متخصصان و کارشناسان حوزه مدیریت ورزشی و مدیران اجرایی در حوزه ورزش شهروندی در شهر اصفهان بودند. روش نمونه گیری در بخش کیفی به صورت هدفمند با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته به روش در دسترس بود. به منظور اصلاح و ارتقای پرسش های مصاحبه از روش دلفی در چهار مرحله استفاده شد. بعد از انجام مصاحبه و کامل شدن نکات و عوامل مورد نیاز، مضامین فراگیر الگوی سیپ ایجاد شدند و برای هر کدام از این چهار مضمون نیز مضامین سازمان دهنده (ملاک ها) و مضامین پایه (نشانگرها) تدوین شد. براساس نتایج به دست آمده وزن های رگرسیونی عوامل برونداد 66/0، فرایند 59/0، درونداد 54/0 و زمینه 49/0 به ترتیب دارای بیشترین تأثیر بر عملکرد مدیریت ورزش شهروندی بود. در این زمینه بهبود نظام ارزیابی عملکرد در مدیریت ورزش شهروندی، تغییر برنامه ریزی براساس نیازهای ورزشی شرکت کنندگان در ورزش های همگانی، فرصت اصلاح و بازنگری برنامه های ورزش شهروندی و بررسی منظم نیازهای ورزشی به صورت علمی توسط متخصصان می تواند در بهبود عملکرد مدیریت ورزش شهروندی اثرگذار باشد.

این پژوهش با هدف شناسایی و اولویت بندی عوامل مؤثر بر توسعه فرهنگ هواداری در ورزش فوتبال طراحی و اجرا شد. روش تحقیق از نوع آمیخته اکتشافی بود که در دو بخش کیفی و کمی صورت گرفت. بخش کیفی از طریق روش تحلیل محتوا و مصاحبه نیمه ساختاریافته با 15 نفر از متخصصان و صاحب نظران انجام گرفت. در بخش کمی در قالب روش تحلیل سلسله مراتبی و از طریق پرسشنامه نظرهای افراد مشارکت کننده نسبت به اولویت عوامل مؤثر به روش هدفمند سنجیده شد. نتایج نشان داد عوامل مؤثر شامل عامل های تخصص گرایی، وابستگی، بسترهای فرهنگی، بسترهای اجتماعی، بسترهای رسانه ای، بسترهای زیرساختی، کیفیت، هویت مشترک، هویت برند و ارزش های فردی بود. در این بین عامل بسترهای فرهنگی با وزن نسبی 130/0 دارای بیشترین اهمیت و بعد از آن به ترتیب عامل بسترهای رسانه ای با وزن نسبی 128/0، هویت مشترک با وزن نسبی 111/0، بسترهای زیرساختی و کیفیت با وزن نسبی 099/0، وابستگی و تخصص گرایی با وزن نسبی 091/0، بسترهای اجتماعی با وزن نسبی 090/0، قرار داشتند. با استناد به نتایج به نظر می رسد فرهنگ هواداری مبتنی بر عوامل مختلفی است و هر کدام از این عوامل به طور جداگانه ای در تبیین فرهنگ هواداری نقش متفاوتی بازی می کنند و توجه به این عوامل از سوی دست اندرکاران برگزاری مسابقات فوتبال به توسعه فرهنگ هواداری، ارتقای کیفیت و پویایی لیگ برتر فوتبال ایران و به دنبال افزایش رضایت مندی تماشاگران و جلوگیری از رفتارهای خشونت آمیز آنها، و ارتقای امنیت ورزشگاه های فوتبال منجر خواهد شد.