درخت حوزه‌های تخصصی

زبان فارسی زبانی است با الگوییه ثابت به طورییه واژگانی بر روی هجایی گیرد. وندهای تصریفی و اشتقاقی بعد از اضافه یهیرمییهییین قاعده تبعیت نمی بستهایییزبان خود اضافه میشوند. هدف از این مقاله ارائه شواهد واجی برای گنجاندن گروه واژه بست در نظام سلسلهمراتب نوایی زبان فارسی امروز است. الگوهای واجییید این ادعا استفاده شدند، فرایه پیبست در مرز تلاقی یه واجی و پیای است. نشان داده میین الگوها در سطوح گروه واجیه واجی دیده نمیشود. همچنیییدارای واژهبست هستند با الگوییبست جزء ساخت واجی آنها محسوب میشود تفاوت ساختاری دارد.

در این تحقیق برای روشن­ تر شدن ماهیت مدخل واژگانی فعل­های متعدی در زبان فارسی، به ابزارهای تجربی روی آورده ایم. در این آزمون افعال متعدی فارسی را به پنج طبقه تقسیم کرده­ایم. تفاوت این طبقات فعلی در تعداد احتمالات ساختار موضوعی و قالب زیرمقوله­ای آن ها است. هدف از این آزمون این است که بدانیم کدام­یک از این دو دسته ویژگی­های بازنمودی در پردازش فعل، نقش اساسی­تری دارند. افعالی که احتمالات ساختار موضوعی کمتری دارند سریع تر پردازش می­شوند یا افعالی که احتمالات قالب زیرمقوله­ای کمتری دارند؟ بیست آزمون شوندة طبیعی که سخنگوی بومی فارسی بودند، در این پژوهش شرکت کرده اند. آن ها باید به قصد ادراک معنی، به جملاتی که می­شنیدند، گوش می دادند و در همان حال دربارة واژه بودن یا نبودن محرک های دیداری که پس از فعل جمله به آن ها ارائه می­شد تصمیم می گرفتند. زمان پاسخ­دهی آزمون شونده ها به تکلیف دوم، پیچیدگی بازنمودی فعل ها را نشان می­داد. این روش تصمیم گیری واژگانی چندحسی نام دارد. این آزمون­ها با استفاده از برنامة نرم افزاری DMDX اجرا شده­اند و نتایج حاصل نیز با استفاده از آزمون ANOVA و آزمون tمورد محاسبه قرارگرفته اند. نتایج آزمون نشان داده­اند که تعداد احتمالات ساختار موضوعی و قالب زیرمقوله­ای فعل بر زمان پردازش جمله تأثیر داشته است.

در پژوهش حاضر، رابطه منبع کنترل، اضطراب امتحان، و جنسیت را با عمل کرد شنیداری دانشجویان ایرانی زبان انگلیسی بررسی کرده ایم. شرکت کنندگان در این تحقیق، 96 نفر از دانشجویان زبان انگلیسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائم شهر با مهارت شنیداری ای در سطح متوسط بودند که واحد گفت و شنود را می گذراندند. نخست، این دانشجویان در آزمون تافل 2003 شرکت کردند و سپس بر اساس پرسش نامه منبع کنترل راتر (1966 به نقل از وادل، 1998)، به دو گروه با منبع کنترل درونی و منبع کنترل بیرونی تقسیم شدند؛ همچنین بر اساس پرسش نامه اضطراب امتحان ساراسن ( 1975 به نقل از اینامی، 2006)، در سه گروه با درجه های مختلف اضطراب (زیاد، متوسط و کم) آزموده شدند. نتایج تحقیق، بیانگر آن است که دانشجویان ایرانی زبان انگلیسی با منبع کنترل درونی، در مقایسه با دانشجویان ایرانی زبان انگلیسی با منبع کنترل بیرونی، در امتحان مهارت شنیداری زبان انگلیسی، عمل کردی بهتر دارند و جنسیت بر رابطه عمل کرد آن ها با منبع کنترل درونی و بیرونی و نیز امتحان مهارت شنیداری زبان انگلیسی، اثری ندارد؛ همچنین دانشجویان ایرانی زبان انگلیسی با سطح اضطراب کم، در امتحان، عمل کردی بهتر از دانشجویان با سطح اضطراب بالا و متوسط دارند و جنسیت بر رابطه اضطراب امتحان (زیاد، متوسط، کم) و عمل کرد آن ها در امتحان مهارت شنیداری، اثری ندارد.

در تحقیق حاضر راهکارهایی مورد بررسی قرار گرفته اند که دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته ی آموزش زبان انگلیسی در کسب و ارتقای مهارتهای نگارشی مرتبط با رشته ی خود به کار می بندند. بدین منظور یازده نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری رشته ی آموزش زبان انگلیسی و همچنین افراد فارغ التحصیل همین رشته (کارشناسی ارشد) مورد مصاحبه قرار گرفتند. هدف از این مصاحبه ها بررسی راهکارهای خاصی بود که این دانشجویان هنگام نگارش متون تخصصی رشته ی خود (مقاله، پایان نامه و رساله) به کار می گیرند. نتایج تحقیق نشان داد که دانشجویان راهکارهای اجتماعی- عاطفی، ارتباطی و استفاده از منابع را بیش از راهکارهای شناختی مورد استفاده قرار می دادند. همچنین میزان استفاده از راهکارهای فراشناختی در سطح بسیار پایینی قرار داشت که می تواند ناشی از فقدان آموزش و آگاه سازی برنامه ریزی شده درباره انواع متون تخصصی مرتبط با آن رشته باشد.از دیگر نتایج این تحقیق میتوان به عدم استفاده دانشجویان از راهکارهای مهارت آموزی اجتماعی، وابستگی بسیار زیاد دانشجویان به اساتید خود فقط از نظر دریافت بازخورد و درعین حال عدم تعامل دوجانبه با آنان و سایر هم کلاسان اشاره کرد. در این تحقیق، نقش آموزش واضح برای ایجاد آگاهی فراشناختی گونه های مختلف متون و همچنین تشویق فضای تعامل میان دانشجویان مورد تاکید قرار گرفته است.

اخیرا ""فعالیت""، به عنوان واحد پایه ای در سیلاب درسی، وپیچیدگی ذهنی به عنوان معیاری برای به ترتیب قرار دادن فعالیت های کلاسی، توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است. تحقیق حاضر به بررسی تاثیر استفاده از فعالیت آسان و سخت، از لحاظ پیچیدگی ذهنی، بر عملکرد زبانی نوشتاری (صحت کلام، پیچیدگی لغوی، و پیچیدگی نحوی، و روانی کلام ) زبان آموزان ایرانی به عنوان زبان خارجی که از مهارت سطح بالا ومهارت سطح پایین در نوشتار برخوردار بودند، پرداخته است.ابتدا بر اساس بخش نوشتاری تافل (2003)،شرکت کنندگان به دو گروه با سطح مهارت بالا و سطح مهارت پایین تقسیم شدند. در ابتدا شرکت کنندگان در هر دو گروه فعالیت آسان تررا انجام دادند که نوشتن داستان براساس تصاویر بود. یک هفته بعد، آنها فعالیت سخت تر که نوشتن آزاد در مورد موضوعی استدلالی بود را انجام دادند. عملکرد نوشتاری گروه ها براساس معیار اندازه گیری صحت کلام، ، پیچیدگی لغوی، و پیچیدگی نحوی، و روانی کلام ارزیابی شد و چهار واریانس مختلط دوطرفه انجام شد. نتایج نشان دادند که در فعالیت سخت تر متن آنها از روانی وپیچیدگی نحوی بالاتر، اماصحت کمتری برخوردار است.فعالیت سخت تر تاثیر قابل توجهی برپیچیدگی لغوی نداشت. زبان آموزان درگروه سطح مهارت بالا در تمامی جنبه های عملکردبهتر عمل کرده بودند. رابطه متقابل بین پیچیدگی ذهنی فعالیت و سطح مهارت نوشتاری تاثیر قابل توجهی بر هیچکدام ازجنبه های عملکرد نداشت . براساس یافته ها، چنین نشان داده شد که مدل ""توجه محدود""، در مقایسه با ""فرضیه شناخت""، صحیح تر بوده و ""فرضیه سطح آستانه"" رد شد.

این تحقیق در پی آن است تا به تعیین واژه های روان شناختی(هیجان، شناخت، آسیب شناسی، درمان و شخصیت) و نسبت های خوشایندی/ناخوشایندی، جسمی/غیرجسمی و رایج/غیررایج این واژه ها در فرهنگ های معتبر زبان فارسی (معین، عمید و فارسی امروز ) بپردازد. نمونة مورد مطالعة این تحقیق، کلیة ورودی های درج شده در فرهنگ های سه گانه بود. نظر تخصصی سه روان شناس مستقل و یک زبان شناس به عنوان معیار سنجش و ارزیابی واژه ها به لحاظ اهداف تعیین شده، به کار گرفته شد تا ویژگی های کیفی و توصیفی واژه ها استخراج شود. با استفاده از نرم افزار آماری SPSS برای ویندوز، یافته ها گویای آن بود که عناصر روان شناختی مورد هدف در این مطالعه، از یکدیگر متفاوت است. همچنین، برآوردهای مربوط به شناخت و درمان به ترتیب در تقابل با برآوردهای هیجان و آسیب شناسی روانی قرار دارد. در پایان یافته ها با توجه به نظریه های روان شناختی و زبان شناختی در زمینه های هیجان مورد بحث قرار خواهد گرفته اند.

پژوهش حاضر به تحلیل آکوستیکی آهنگ در قصه گویی کودکان فارسی زبان 6-5 ساله و میزان همبستگی آن با عامل جنسیت می پردازد. به همین منظور توزیع الگوهای زیر و بمی و دیرش آهنگ در پاره گفتارهای پرسشی (40 پاره گفتار پرسشی) تولیدشده در فرایند قصه گویی کودکان، مورد بررسی قرار می گیرد. در این جستار بر پایه الگوی خیزان، افتان و پیوستگی تیلر (2009) به تحلیل و اندازه گیری پارامترهای آکوستیکی ”دامنه زیر و بمی“ و میزان ”دیرش“ پرداخته می شود. در ادامه با تحلیل آماری و با بهره گیری از آزمون تی مستقل، میزان همبستگی و معناداری رابطه بین عامل جنسیت و چگونگی الگوی آهنگ در گفتار کودکان مورد تحلیل قرار می گیرد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که عامل جنسیت بر چگونگی الگوی آهنگ در قصه گویی چندان تأثیرگذار نبوده و علیرغم وجود برخی تفاوت های ظاهری، در هر دو پارامتر آکوستیکی ”دامنه زیر و بمی“ و ”دیرش“، تفاوت ها معنادار نیست. به عبارت دیگر، هم مقادیر دیرش عناصر افتان و خیزان و هم دامنه زیر و بمی این عناصر در دو جنس دختر و پسر، تفاوت قابل ملاحظه ای با یکدیگر ندارد. گرچه میانگین مقادیر دامنه زیر و بمی و دیرش در بخش خیزان، در کودکان دختر و در بخش افتان در کودکان پسر بزرگ تر است، اما این تفاوت به لحاظ آماری معنادار نیست.

وزن هجایی وزنی است که از تکرار منظم درنگ ها (یعنی مکث در پایان واژه) و نیز ایجاد پاره های مساوی و گاه نامساوی از حیث تعداد هجاها، پدید می آید. محل درنگ یا مکثِ پایان واژه به قدری در این وزن اهمیت دارد که می توان آن را مهم ترین عامل برای تعیین نوع وزن در این نوع اشعار دانست. کمّیتِ هجاها و نیز تکیه وزنی اهمیت چندانی در ساختار وزن هجایی ندارد و به همین دلیل این وزن دارای تفاوتی ماهوی با دو وزن اصلی شعر فارسی، یعنی وزن کمّی اشعار عروضی از یک سو، و وزن تکیه ای-هجاییِ شعرهای عامیانه از سوی دیگر است. وزن هجایی بیشتر خاص زبان های هجا-زمانی مانند زبان فرانسوی است که هجاهای آن دارای کمّیت های مساوی هستند، اما گاهی به علل تاریخی و فرهنگی نمونه هایی از آن در زبان هایی مانند فارسی نیز که دارای هجاهایی با کمّیت های گوناگون است مشاهده شده است. گرچه وزن هجایی از وزن های اصلی در زبان فارسی نیست، از قدیم تا به امروز اشعاری بدین وزن در زبان فارسی سروده شده است که در این مقاله به گردآوری و تحلیل آنها می پردازیم. در این مقاله پس از بحث مختصری درباره رده شناسی وزن های گوناگون جهان، به معرفی و بررسی این وزن در فارسی می پردازیم و نشان می دهیم که اولاً شاعران برای سرودن اشعاری به وزن هجایی در زبان فارسی، عمدتاً از هجاهای بلند (سنگین) استفاده می کنند، ثانیاً تمام مکث های موجود در این وزن از نوع درنگ است، یعنی مکثی که منطبق بر مرز پایان واژه یا گروه واجی است، و ثالثاً گرچه پایان هر پاره در این شعر با نوعی تکیه یا برجستگی همراه است، این تکیه نه از نوع تکیه واژگانی یا وزنی، بلکه از نوع تکیه زیروبمی است و دارای نقشی صرفاً ثانوی در ساختار اصلی وزن است. در این مقاله همچنین شیوه ای را برای طبقه بندی وزن های هجایی فارسی و نیز نمایش مختصات وزنی آنها عرضه داشته ایم.