محمدعلی عامری

توانمندسازی برداشتن موانع رشد، ترغیب و تعهد به اهداف، ترغیب خطرپذیری، خلاقیت و نوآوری و قادر ساختن افراد به حل مشکل و افزایش مسئولیت است. علل و عوامل زیادی در افزایش سطح توانمندسازی کارکنان ناجا مؤثر است که یکی از مهمترین و اصلیترین این عوامل بی توجهی به ایفای نقش فرماندهان و مدیران و رؤسای نیروی انتظامی در توانمند کردن کارکنان است. در راستای این هدف در این تحقیق سعی شده است بر اساس الگوی نقشهای مینتزبرگ و تبیین مبانی و اصول علمی توانمندسازی نسبت به بررسی تأثیر نقشهای مختلف فرماندهان و مدیران در توانمندسازی کارکنان اقدام گردد. این تحقیق از نوع کاربردی و روش آن همبستگی است. جامعه مورد پژوهش، کارکنان کلانتریهای تهران بزرگ و حجم نمونه 001 نفر است که با استفاده از نمونهگیری تصادفی طبقه بندی شده ( از میان پنج منطقه شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز بهطور تصادفی) انتخاب شدهاند. ابزار گردآوری دادههای پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته حاوی12سؤال از شاخصهای مدیریتی است. روایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 09/0 برآورد، و برای تجزیه و تحلیل یافتهها از آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار ssps استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی است که نقشهای ارتباطی، اطلاعاتی و تصمیم گیری فرماندهان در توانمندسازی کارکنان مؤثر است و بین این متغیرها رابطه معناداری وجود دارد.

زمینه و هدف: صیانت پیش رویدادی، جلوگیری از ارتکاب تخلف و جرم توسط کارکنان با تکیه بر تقویت عناصر درونی و اصلاح و کنترل عوامل محیطی با توجه به تهدیدات برون سازمانی و یکی از مطالبههای اصلی فرمانده معظم کل قوا)مدظلهالعالی( و سلسله مراتب فرماندهی بوده که با عنایت به تحول و توسعه روزافزون راهبردها و سیاستهای دشمنان در مقابله با ن.م و تغییرات سریع اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی درصورت عدم شناخت الزامات و بایسته های تحقق این موضوع مهم ، امکان ایجاد انسجام و ارتباط مناسب و سازنده بین سیاستگذاری، برنامهریزی و تحقق کارکرد و حل نظاممند و هدفمند مسایل صیانت پیشرویدادی حاصل نخواهد شد. بنابراین هدف این تحقیق شناخت الزامات و بایسته های تحقق صیانت پیش رویدادی از کارکنان فراجا بوده است. روششناسی: این تحقیق به روش دلفی انجام شده است . برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه در طی سه مرحله استفاده کردیم. برای این کار دیدگاه های جمع آوری شده از ادبیات نظری و پیشینه تحقیق در رابطه با ابعاد و مولفه های مورد مطالعه قرار گرفت. در این راستا از طریق روش دلفی ، پرسشنامه ای تهیه و در بین 11 نفر از خبرگان شاغل در در بازرسی کل فراجا، ساعس، ساحفا، معاونت نیروی انسانی و رده های متناظر در معاونت های ستادی، پلیس های تخصصی و فرماندهی انتظامی استان ها بوده که دارای مدارک مدیریت راهبردی ، مدیریت منابع انسانی، جرم یابی ، مدیریت پیشگیری از جرم، مدیریت « تحصیلی دکتری در رشته های بوده اند توزیع شد برای تعیین میزان اتفاق نظر میان اعضای پانل دلفی از ضریب هماهنگی » آموزشی ، مدیریت دانش و آینده پژوهی کندال استفاده گردید. الزامات و بایسته های ارزشی و « : یافته ها: الزامات و بایسته های تحقق صیانت پیش رویدادی به ترتیب اولویت عبارتند از .» بینشی، فرماندهی و مدیریتی، فردی ، سازمانی ، امنیتی ایمنی و آموزشی پژوهشی نتایج : متناسب با یافتههای تحقیق میتوان نتیجه گرفت که مهمترین الزامات و بایسته های تحقق صیانت پیش رویدادی به ارتباط صمیمی، عادلانه و به دور تبعیض فرماندهان با زیرمجموعه- نظارت و کنترل مستمر و برنامه ریزی شده، هدفمند، « ترتیب هوشمندانه و اثربخش- برخورد به موقع و بدون اغماض با افراد متخلف- توجه ویژه به مشکلات مادی و معیشتی کارکنان- تقویت فرهنگ شهادت، ایثار و حفظ دستاوردهای دفاع مقدس- صدور دستور قابل اجرا و متناسب با مقدورات سازمانی- ترویج فرهنگ انجام به موقع فرایض دینی- پرداخت به موقع و متناسب اضافه کاری و حق ماموریت و سایر مزایای استحقاقی کارکنان - پرهیز از صدور دستورات احساسی و یا مغرضانه و ترویج فرهنگ خود را ارزشمند دانستن و دوری جستن از خطا و می باشد. » لغزش

اهداف در ادبیات روانشناسی حوزه سلامت روان و سلامت معنوی، متغیرهای مختلفی در پیش بینی سلامت روان و سلامت معنوی انسان ها نقش دارند. هدف پژوهش حاضر بررسی برازش یک مدل پیشنهادی بر مبنای ادبیات پژوهش در نیروهای پلیس است که در آن باورهای فراشناختی به عنوان متغیر پیش بین، سلامت روان و سلامت معنوی به عنوان متغیرهای ملاک و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان به عنوان متغیر واسطه ارائه شده اند. مواد و روش ها پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری شامل تمام کارکنان فرماندهی های نیروی پلیس شهر تهران در سال 1402 است. نمونه پژوهش 294 نفر است که به صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان به پرسش نامه های سلامت روان (GHQ)، سلامت معنوی (SWBS)، باورهای فراشناختی (MCQ) و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان (CERQ) پاسخ دادند. برای تحلیل داده های از مدل معادلات ساختاری و نرم افزارهای SPSS و Amos به ترتیب نسخه 22 و 24 استفاده شد. یافته ها شاخص های برازش مدل در ابتدا قابل قبول نبودند (0/07=RMSEA، 0/88=CFI، 0/87=GFI) که به دلیل معنی دار نبودن مسیر باورهای فراشناختی به سلامت معنوی بود (ضریب مسیر= 0/08-، 0/05P) معنی دار بودند و تنها مسیر غیرمستقیم باورهای فراشناختی سلامت معنوی از طریق راهبردهای شناختی تنظیم هیجان (0/01>P) معنی دار بود. نتیجه گیری نتایج نشان می دهد و باورهای فراشناختی هم به طور مستقیم و هم به طور غیرمستقیم از طریق راهبردهای شناختی تنظیم هیجان سلامت روان و سلامت معنوی را به طور معنی دار پیش بینی می کنند.

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده(ISTDP) بر شناخت اجتماعی و تکانشگری در سربازان وظیفه مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بود. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری 1 ماهه و با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی سربازان وظیفه مرد فراجا مبتلا به اختلال افسردگی اساسی ستاد استان اصفهان و شهرستان های اصفهان و خمینی شهر در زمستان سال 1402 و بهار سال 1403 بود. 50 سرباز مبتلا به اختلال افسردگی اساسی با نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (25 نفر) و گروه گواه (25 نفر) گمارده شدند. پروتکل ISTDP دوانلو، برای گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه ای انجام شد و گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. آزمودنی ها در 3 مرحله با نسخه دوم پرسشنامه افسردگی بک(1996)، مقیاس تکانشگری بارت(1995) و آزمون ذهن خوانی از طریق تصاویر چشم(2001) ارزیابی شدند. داده ها با با نرم افزار SPSS-28، تحلیل شد و نتایج آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که ISTDP بر شناخت اجتماعی، نشانه های افسردگی و تکانش گری (و تمامی مولفه های آن شامل تکانش گری های حرکتی، شناختی و عدم برنامه ریزی). در سربازان وظیفه فراجا تاثیر دارد و ماندگاری تاثیرات روان درمانی تا 1 ماه پس از مداخله تایید شد (05/0>p). بنابراین ISTDP یک مداخله اثربخش برای اختلال افسردگی اساسی است.

سرزنش یکی از کنش های گفتاری مهم است که به سبب تهدید وجهه اشخاص از حساسیت بالایی برخوردار می باشد و شناخت کاربرد آن در نحوه ارتباط با دیگران اهمیت دارد. پژوهش حاضر کنش «سرزنش» را برگزیده، نمونه های آن را از 16 متن داستانی عربی و فارسی استخراج نموده و طبق الگوی هایمز و روش توصیفی – تحلیلی بررسی کرده است. هدف از این پژوهش آشنایی با چگونگی کاربست سرزنش در زبان های عربی و فارسی و بیان ضرورت اهتمام به مسائل کاربردشناختی و فرهنگی در فرآیند ارتباط است. نتایج این پژوهش نشان داد: سرزنش در دو زبان، بیشتر در موقعیت های غیر رسمی استفاده شده است. همچنین سرزنش در گروه شرکت کنندگان برابر و صمیمی بیش از سایر گروه ها کاربرد داشته؛ که این امر بیانگر تأثیر جایگاه اجتماعی برابر و فاصله کم میان افراد در سهولت کاربرد آن است. اهداف پر تکرار سرزنش در دو زبان می تواند نشانه کنشگری بیشتر گوینده در زبان عربی باشد. همچنین لحن سرزنش در زبان عربی شدیدتر از فارسی است. قوانین گفتمانی مستخرج نیز کاربرد سرزنش در شرایط پرتنش تری را در زبان فارسی بیان می کند. همچنین تنوع کاربست سرزنش در دو زبان مؤیّد ضرورت توجه به مسائل فرهنگی و کاربردشناختی است. سرزنش در هر دو زبان بیش تر به شکل مستقیم کاربرد دارد. کلام و رفتار، با توجه به حساسیّت بالاتر سایر موضوعات، بیشتر مورد توجه هر دو زبان بوده است. همچنین استفاده فراوان از روش زبانی سؤال و جمله خبری در زبان های فارسی و عربی می تواند نشانه اطمینان گوینده از درستی سرزنشش و اثبات خطای مخاطب باشد.