تبعیض

داغ ننگ و تبعیض دو مضیقه یا قید و بند اجتماعی هستند که تمایل افراد برای فاش نمودن وضعیت ابتلا به اچ آی وی / ایدز را تقلیل داده و دسترسی افراد مبتلا به حمایت و مراقبت های  بهداشتی را محدود می کنند. در مقامِ یک برساخته اجتماعی-فرهنگی، داغ ننگِ مرتبط با اچ آی وی/ ایدز، با تبعیض های ساختاری و نهادی همراه است. فرایند داغ ننگ در اثر تعامل سه عامل مشترک محیط، نظام مراقبت های  بهداشتی و واسطه ها ایجاد می شوند و با پیامدهای فردی و اجتماعی متعددی همراه است. داغ ننگ مرتبط با اچ آی وی / ایدز ممکن است با ویژگی های  فردی مانند سن، تحصیلات، جنسیت و پیشرفت بیماری ارتباط داشته باشد. افرادی که وضعیت ابتلای خود را به اچ آی وی / ایدز فاش می کنند، ممکن است با داغ ننگ و تبعیض مواجه شوند؛ بنابراین افشا سازی می تواند یک خطر یا تضییع هویت اجتماعی قابل توجه برای آنها باشد. اچ آی وی/ ایدز به عنوان یک نابرابری اینترسکشنال جهانی در نظر گرفته شده است که تحت تاثیر مضیقه های اجتماعی نظیر تبعیض های نژادی- قومیتی، جنسیتی، طبقاتی و مرتبط با ناتوانی و کم توانی افراد قرار می گیرد. این مضیقه ها به طور همزمان و به شکلی نظام مند گسل ها، بی عدالتی ها و نابرابری های جامعه را تشدید می نمایند. یک چرخه نادرست بین داغ ننگ، تبعیض و نقض حقوق بشر وجود دارد. داغ ننگ و تبعیض هم در سطوح مختلف فردی، گروهی، اجتماعی و جهانی رخ می دهند. بنابراین، مداخله های لازم برای مدیریت آنها بایستی علاوه بر آموزش فردی، به اصلاح بسترهای جامعه نیز اختصاص یابد. عوامل ساختاری، اجتماعی-فرهنگی، سیاسی، و اقتصادی به شکل هم افزایانه ای (اینترسکشنال) تجربه اچ آی وی و ایدز را تحت تاثیر قرار می دهند و در شکل گیری تحوّلات اچ آی وی / ایدز نقش مهمی را ایفا می کنند. اصلاح این عوامل ساختاری و مناسبات هم افزایانه می تواند موجب افزایش اثربخشی برنامه های  مداخله ای در افراد مبتلا به اچ آی وی / ایدز جامعه گردد. 

هدف: ورزش حرفه ای با رویکردی بازارگرایانه علاوه بر مزایای اجتماعی گاهی در برخی جنبه ها به استثمار ورزشکاران پرداخته است. هدف این تحقیق شناسایی مصادیق استثمار ورزشکاران توسط باشگاه ها و فضای کلی ورزش حرفه ای بود.روش شناسی: روش تحقیق کیفی بود که با استفاده از نمونه گیری هدفمند 12 ورزشکار، کارشناس  و مدیر به عنوان مشارکت کننده انتخاب شدند و از طریق مصاحبه های عمیق و نیمه ساختاریافته داده ها جمع آوری شدند.یافته ها: نتایج نشان داد مصادیق استثمار ورزش در هشت قضیه شامل استثمار بدنی (صدمات جسمی، بهداشت تمرین، تخریب بدن)، استثمار روحی (طرد خانواده، تحقیر اجتماعی)، استثمار هویت (تبعیض جنسیتی، تبعیض قومی مذهبی)، استثمار اجتماعی (رسانه مداری، توقعات، کژ نقشی اجتماعی، سردرگمی)، استثمار اقتصادی (قرار دادها، بازنشستگی، حقوق)، استثمار فرهنگی (جنگ رسانه ای سبک زندگی) استثمار مالکیت انسانی (نگاه ابزاری، ابزار جنگی) و استثمار تربیتی (خشونت رفتاری، خشونت کلامی، خشونت روانی) می باشد.نتیجه گیری: به نظر می رسد وجود فرهنگ های محلی، نفود تفکرات لیبرالیسیتی حمکرانان ورزشی و در نهایت عدم آگاهی ورزشکار از مسیر زندگی حرفه ای خود گاهی منجر به استثمار زندگی ورزشکار در ابعاد گوناگون شده است.