جرأت ورزی

مقدمه: هدف از این پژوهش مقایسه شیوه های مقابله با استرس و جرأت ورزی دانش آموزان آموزش دیده در پایگاه های بسیج و دانش آموزان غیر بسیجی بود. روش: روش پژوهش توصیفی، از نوع علی- مقایسه ای بود و جامعه آماری را کلیه دانش آموزان پسر بسیجی آموزش دیده در پایگاه های بسیج مساجد ناحیه دو زاهدان به تعداد 1875 نفر و دانش آموزان پسر عادی مقطع متوسط ناحیه دو زاهدان به تعداد 4769 تشکیل می دادند. در این پژوهش از روش نمونه گیری، خوشه ای چندمرحله ای استفاده گردید و تعداد 355 پرسشنامه از بین دانش آموزان عادی و 318 پرسشنامه از بین دانش آموزان آموزش دیده در پایگاه های بسیج گردآوری شد. ابزار شامل پرسشنامه راهبردهای مقابله ای بلینگز و موس و جرأت ورزی گمبریل و ریجی بود. نتایج: نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که دانش آموزان آموزش دیده در پایگاه های بسیج، در برخورد با موقعیت های استرس زا، از پاسخ های (مقابله ای رفتاری، مقابله ای شناختی و مقابله ای حل مسئله) و دانش آموزان عادی مدارس در برخورد با موقعیت های استرس زا، از پاسخ های مقابله ای متمرکز بر هیجان و پاسخ های اجتنابی بهره می برند، همچنین دانش آموزان آموزش دیده در پایگاه های بسیج، از شیوه های جرأت ورزی (پیش قدم شدن در آغاز یک برخورد اجتماعی، کنار آمدن و قبول انتقاد، ابراز وجود در موقعیت هایی که باید کمک کرد) و دانش آموزان عادی مدارس از شیوه های جرأت ورزی (رد کردن تقاضا و پس خوراند منفی) بهره می برند. بحث: دوره های بسیج مساجد تأثیر بسزایی در جرأت ورزی و شیوه های مقابله با استرس در دانش آموزان دارد.

زمینه و هدف: فارغ التحصیلان دانشگاه پلیس با عنایت به وظایف محوله با طیف وسیعی از افراد جامعه در ابعاد مختلف در تعامل می باشند؛ ازاین رو قبل از حضور در محیط کار تحت آموزش مهارت های ارتباطی قرار می گیرند. در این پژوهش به تأثیر مهارت های ارتباطی بر جرأت ورزی، بهزیستی روان شناختی و روابط بین فردی دانشجویان دانشگاه پرداخته شد. روش: این پژوهش از لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و بر اساس نحوه گردآوری داده ها، از نوع تحقیقات کمّی با استفاده از تکنیک نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری پژوهش تمامی دانشجویان رسته اطلاعات و کشف جرائم دانشکده اطلاعات در سال 1401 (مهر تا بهمن ماه) بود. به منظور اجرای طرح پژوهشی در ابتدا از میان فهرست دانشجویان به صورت هدفمند ساده 40 نفر از دانشجویان ورزشکار انتخاب شد و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شد. پس از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای یک بار) تحت آموزش مهارت های ارتباطی قرار گرفتند درحالی که در گروه کنترل هیچ آموزشی صورت نگرفت. ابزار مورداستفاده در این پژوهش، پرسش نامه جرأت ورزی، پرسش نامه بهزیستی روان شناختی و پرسش نامه روابط بین فردی بود و تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره (ANCOVA) و با نرم افزار spss22 انجام شد. یافته ها: یافته نشان می دهد که متغیر جرأت ورزی در پیش آزمون 43.5 و در پس 79.6 آزمون، متغیر روابط بین فردی در پیش آزمون 54.1 و در پس آزمون 77.3 و متغیر بهزیستی روان شناختی در پیش آزمون 50.7 و در پس آزمون 75.4 در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه افزایش یافته است. نتایج: نتایج نشان داد به کمک تکنیک های مهارت های اجتماعی و ارتباطی، افراد مسئولیت رفتارهای خود را به عهده گرفته و با جرأت و جسارت کافی توانایی ابراز وجود پیدا کرده و روابط بین فردی خود را طوری تنظیم کرده تا ارتباط مؤثرتری را تجربه کنند. در مقابل چالش ها و موقعیت های نامطلوب شکست ناپذیر، و روابط مطلوبی در تعامل برقرار نموده و نهایتاً، مهارت های ارتباطی منجر به موفقیت در تعاملات اجتماعی شده و افراد می توانند ارتباطات را به عنوان وسیله ای در راستای حل مشکلات خود دانسته و در محیط شغلی به گونه ای سازگارانه تر عمل کنند و از سلامت روانی برخوردار بوده و بهزیستی روانی را تجربه نمایند.

هدف: هدف از پژوهش حاضر اثربخشی برنامه آموزش جرأت ورزی قربانیان بر رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت نوجوانان قربانی قلدری بود.روش شناسی پژوهش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری یک ماهه با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل نوجوانان 14 تا 17 ساله منطقه 17 مدارس دولتی شهر تهران بود. تعداد 40 نفر از نوجوانانی که ملاک های ورود به پژوهش را داشتند و نمره بالایی در پرسشنامه قربانی هارتر کسب کردند به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت والکر و همکاران (1987) بود که در سه مرحله پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری یک ماهه توسط هر دو گروه تکمیل شد. برنامه آموزش جرأت ورزی نوجوانان قربانی در 8 جلسه 90 دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیری اندازه گیری مکرر تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد آموزش جرأت ورزی به نوجوانان قربانی در متغیرهای خوشکوفایی و رشد معنوی (44/6=F و 003/0=P)، مسئولیت پذیری درباره سلامت (327=F و 002/0=P)، روابط بین فردی (47/4=F و 019/0=P)، مدیریت استرس (10/5=F و 009/0=P) و تغذیه (52/4=F و 022/0=P) تأثیر دارد. این در حالی بود که این میزان برای متغیر فعالیت بدنی (01/0=F و 988/0=P) اثربخش نبود.بحث و نتیجه گیری: در نهایت بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش می توان گفت آموزش جرأت ورزی قربانیان بر رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت نوجوانان 14 تا 17 ساله اثربخش بوده و می توان از این آموزش جهت ارتقای سلامت آن ها استفاده کرد و آگاهی والدین، معلمان، مدیران و سایر متخصصان از این آموزش ها می تواند کمک کننده باشد.

هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر، پیش بینی گرایش به اعتیاد دانشجویان بر اساس مؤلفه های ناگویی هیجانی و جرأت ورزی بوده است. روش: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان ورودی جدید شرکت کننده در کلاسهای گروه معارف دانشگاه خوارزمی تهران در سال 1401-1400 بود و با استفاده از روش تصادفی ساده، 132 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش متغیّرهای مطالعه، از پرسشنامه جرأت ورزی گمبریل و ریجی(1975)، پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو(1994) و پرسشنامه آمادگی به اعتیاد وید و بوچر(1992) استفاده شد. برای تحلیل داده ها، از روش همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین ناگویی هیجانی با آمادگی به اعتیاد دانشجویان، رابطه مثبت معنادار و بین جرأت ورزی با آمادگی به اعتیاد دانشجویان، رابطه منفی معناداری وجود دارد(05/0>p). همچنین با توجه به مقدار ضریب تعیین(R2)، 11 درصد واریانس آمادگی به اعتیاد توسط متغیّرهای پیش بین(ناگویی هیجانی وجرأت ورزی) قابل تبیین است. نتیجه گیری: گرایش به اعتیاد بر اساس متغیّرهای پرخاشگری و ابراز وجود، قابل پیش بینی است و لزوم توجه نظام آموزشی به منظور کاهش ناگویی هیجانی و بهبود جرأت ورزی، ضروری به نظر می رسد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر استقلال شغلی و منزلت شغل و شاغل بر قانون شکنی خیرخواهانه با نقش میانجی گری جرأت ورزی در کارکنان دادگستری تبریز انجام گرفته است. این پژوهش از منظر هدف، کاربردی و از حیث روش، توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کارکنان دادگستری تبریز که در بازه زمانی اول مرداد تا مهر سال 1400 مشغول بکار بودند، به تعداد 878 نفر است. حجم نمونه آماری با استفاده از رابطه کوکران 268 نفر برآورد و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه جمع آوری شدند. به منظور اطمینان یافتن از وجود و یا عدم وجود رابطه علّی میان متغیرهای پژوهش و بررسی تناسب داده های مشاهده شده با مدل مفهومی پژوهش، فرضیه های پژوهش با استفاده از مدل معادلات ساختاری آزمون شدند. در این پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری و روش حداقل مربعات جزئی (PLS) جهت آزمون فرضیه ها و برازندگی مدل استفاده شده است. بررسی شاخص های برازش مدل حاکی از آن است که مدل ساختاری پژوهش از وضعیت برازشی مناسبی برخوردار است. یافته های پژوهش نشان داد استقلال شغلی و منزلت شغل و شاغل بر قانون شکنی خیرخواهانه و جرأت ورزی تأثیری معنادار دارد. همچنین جرأت ورزی بر قانون شکنی خیرخواهانه تأثیری معنادار دارد و جرأت ورزی در تأثیر استقلال شغلی و منزلت شغل و شاغل بر قانون شکنی خیرخواهانه نقش میانجی ایفا می کند.

پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر آموزش مهارت جرأت ورزی بر اضطراب اجتماعی و کمرویی در دانش آموزان مدارس شاهد شهر اهواز انجام شد. این پژوهش به صورت آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه گواه بود. ابزارهای این پژوهش شامل مقیاس اضطراب اجتماعی (لاجرسا و لوپز، 1998) و کمرویی (استنفورد، 1990) بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان پسر مدارس شاهد در سال تحصیلی 1403-1402 بود. برای بررسی تأثیر مهارت جرأت ورزی 30 نفر از دانش آموزان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. پیش از شروع آموزش از هر دو گروه پیش آزمون اضطراب اجتماعی و کمرویی گرفته شد. سپس به گروه آزمایشی مهارت جرأت ورزی آموزش داده شد ولی گروه گواه هیج آموزشی دریافت نکرد. پس از اتمام دوره آموزشی از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. داده ها با آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که با حذف اثر نمره های پیش آزمون به عنوان متغیر همپراش، اثر اصلی متغیر مستقل بر اضطراب اجتماعی و کمرویی معنی دار است. بنابراین، می توان از آموزش مهارت جرأت ورزی در کنار سایر روش ها برای کاهش اضطراب اجتماعی و کمرویی بهره برد.

هدف از اجرای این پژوهش بررسی تاثیر روش تدریس مبتنی بر بازی بر میزان جرأت ورزی و پیوند با مدرسه در دانش آموزان دختر پایه پنجم شهرستان سروستان در سال تحصیلی 1399-1398 بود. روش پژوهش، نیمه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان پایه پنجم دبستان شهرستان سروستان در سال تحصیلی 99-98، (558نفر) تشکیل دادند. 42 دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و برای تعیین حجم نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. جمع آوری داده ها براساس8 جلسه تدریس45 دقیقه ای از دروس کتاب مطالعات اجتماعی پایه پنجم به روش مبتنی بر بازی و ارائه پرسشنامه جرأت ورزی لی و پرسشنامه پیوند با مدرسه SBQ در قالب پیش آزمون و پس آزمون به گروه ها صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS 22 صورت پذیرفت. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد در سطح خطای 5 درصد روش تدریس مبتنی بر بازی به طور معنی داری باعث بهبود پیوند با مدرسه و افزایش میزان جرأت ورزی در بین دانش آموران جامعه هدف می شود.