فیلترهای جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۳۲۱ تا ۳۴۰ مورد از کل ۱٬۲۲۲ مورد.
سیمای جهانگردی در فرهنگ اسلامی
حوزههای تخصصی:
همبستگى میان عبارات اسمیه معرفه و صیغه های فعلی در متون روایی قرآن
منبع:
ترجمان وحی ۱۳۸۷ شماره ۲۳
حوزههای تخصصی:
قرآن و دانش/کاربرد اعداد
منبع:
بشارت ۱۳۸۷ شماره ۶۹
چگونگی ورود قرآن و حدیث به شعر فارسی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
مردم ایران که نظام طبقاتی ساسانی را تجربه کرده بودند، به خاطر عدالت اسلامی خیلی سریع به اسلام گرویدند و با فراگیری زبان عربی از قرآن و حدیث بسیار تأثیر پذیرفتند.
تاثیر قرآن، حدیث و معارف اسلامی بر شعر فارسی از قرن سوم به صورت تأثیر واژگانی، اشارات قرآنی و تلمیحات به داستان های پیامبران شروع شد. از سدة چهارم احادیث و ابعاد شخصیت های اسلامی نیز در شعر فارسی بازتاب یافت. تأثیرات جزئی لفظی و واژگانی، کمکم به صورت مضمون سازی های گسترده و تأثیرات عمیق و معنوی درآمد تا جایی که در قرن پنجم برخی شاعران، شعر را در خدمت وعظ، اندرز و تعلیم عرفان و اخلاق قرار دادند.
تعارض سیاق و اسباب النزول در مقایسه تفاسیر شیعی و سنی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
نیایش/تو را می خوانم
منبع:
بشارت ۱۳۸۷ شماره ۶۹
حوزههای تخصصی:
قرآن کریم بیداری و بین الملل اسلامی در عصر اخیر
منبع:
بینات ۱۳۸۷ شماره ۵۷
حوزههای تخصصی:
پذیرش مسئولیت مشترک برای کسب مهارت قرآن آموزی
حوزههای تخصصی:
نقش الهیات سلبی در تبیین های انسان محورانه از وحی در اسلام(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
در این مقاله، ابتدا در بحث از مدل های گوناگون در تبیین انسان محورانه وحی که به ویژه در آثار خاورشناسان مطرح شده به هفت مدل اشاره شده است. نویسنده درصدد است نشان دهد که بنیاد مشترک در همه این تبیین ها نوعی از رویکرد سلبی در الهیات در دوره جدید است. بر اساس این رویکرد، خداوند موجودی به کلی متعالی از انسان و جهان است و در کار تاریخ و طبیعت دخالتی ندارد. در این صورت، وحی نیز که عبارت از رابطه ای خاص میان خدا و انسان است توجیهی الهی نخواهد داشت و تبیینی انسان محورانه جای آن را خواهد گرفت. در این مقاله، همچنین رابطه خداباوری سلبی و تبیین انسان محورانه وحی با توجه به برخی از آیات قرآن بررسی شده است؛ سپس به ادعای اصلی این مقاله یعنی پیوند تبیین های انسان محورانه از وحی با نوعی از نگرش سلبی در الهیات دوره جدید پرداخته شده و سرانجام نشان داده شده است که اعتدال میان تشبیه و تنزیه در معارف اسلامی به چنین نتایجی منجر نمی شود.
بازگشت به قرآن (1)
زبان قرآن و تعلیم و تربیت(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
معرفت ۱۳۸۷ شماره ۱۳۰
حوزههای تخصصی:
قرآن کریم کتاب هدایت است و برای تربیت انسان نازل شده و بر این اساس، مهمترین وظیفه پیامبر تعلیم و تربیت بوده است. از اینرو، زبان قرآن، زبان آموزش و پرورش و زبان هدایت است. قرآن شیوههای متفاوتی را به کار گرفته است تا انسان را به کمال روحی و معنویاش برساند.
این نوشتار به تبیین گونههای زبان قرآن و ارتباط آن با تعلیم و تربیت پرداخته، مفاهیم کلیدی تعلیم و تربیت از قبیل مبادی، مبانی، اصول، روشها و ابعاد تعلیم و تربیت را از قرآن کریم استنباط و ارائه کرده است. نیمنگاهی هم به اندیشه شهید مطهّری در این باب شده است. هدف از این مقاله استخراج مبانی و اصول محوری تعلیم و تربیت از زبان قرآن است. روش پژوهشی نیز روش توصیفی، اسنادی و کتابخانهای است.
نگرشی به رسم الخط قرآن کریم
حوزههای تخصصی: