حمیدرضا گوهر رستمی

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر عامل زیرساخت و مدیریت بر توسعة مشارکت ورزشی دانشجویان دانشگاه های دولتی کشور بود. روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی است و جامعه آماری شامل تمام متخصصان حوزة ورزش دانشگاه ها (مدیران، مربیان، استادان تربیت بدنی و...) بودند. نمونة آماری بر اساس کفایت آماری لازم برای مدل سازی (150<n) به صورت هدفمند انتخاب و در مورد آنها نظرخواهی شد (328=n). ابزار پژوهش، پرسش نامة محقق ساخته ای مشتمل بر 63 گویه بود که بر اساس مطالعة کتابخانه ای و مصاحبة اکتشافیِ نیمه هدایت شده تنظیم گردید و سه عامل زیرساخت توسعه (چهار بُعد)، مدیریت (چهار بُعد) و مشارکت (سه بُعد) را در بر می گرفت. پس از تأیید روایی محتوایی ابزار توسط متخصصان، ضریب پایایی (96/0=ɑ) نیز از طریق تحلیل عاملی (روایی سازه) تأیید شد و داده ها با آزمون فریدمن و معادلات ساختاری در سطح 05/0P≤ تحلیل شدند. نتایج نشان داد که برای توسعة مشارکت ورزشی دانشجویان، اهمیت عامل مدیریت توسعه (49/0±01/4) بیشتر از عامل زیرساخت توسعه (51/0±90/3) است. تحلیل عاملی تأییدی نیز نشان داد که سازة پژوهش، برازش مطلوبی دارد. ضمناً بر اساس مدل معادلات ساختاری، عامل مدیریت توسعه با ضریب 23/3 بر مشارکت ورزشی و با ضریب 99/0 بر توسعة زیرساخت ها و زیرساخت توسعه نیز با ضریب 69/2 بر مشارکت ورزشی تأثیر مستقیم و معنی داری داشتند. به نظر می رسد مدیریت ورزش دانشگاهی، مقدم بر بسترسازی سخت افزاری و نرم افزاری، با مداخلة مدیریتی مناسب می تواند سبب مشارکت ورزشی دانشجویان شود.

مقدمه و هدف: با توجه به نقشی که تربیت بدنی در پرورش و آماده سازی دانش آموزان برای زندگی آینده دارد، پژوهش به تحلیل محتوای کتاب جدید التألیف راهنمای تدریس تربیت بدنی پایه ششم در سال تحصیلی (92-91) با رویکرد اهداف تربیتی می پردازد روش شناسی: روش تحلیل محتوای این پژوهش، ویلیام رومی و آنتروپی شانون با کمک محتوای کتاب معلّم(راهنمای تدریس) تربیت بدنی ششم است. نمونه برابر جامعه آماری، 136 صفحه کتاب مذکور می باشد. پس از تعیین مقوله های فعّال و بهنجارسازی داده ها، بار اطلاعاتی، ضریب و درصد اهمیت شاخص های هر سه حیطه تربیتی محاسبه شد. یافته ها: در حیطه شناختی، آشنایی با انواع بازی و رشته های ورزشی آموزشگاهی دارای بیشترین اهمیت، حفظ و نگهداری وسایل و امکانات ورزشی دارای کمترین اهمیت اند؛ در حیطه مهارتی، مهارت در آمادگی جسمانی و مهارت در مقدمات ورزش های آموزشگاهی بیشترین و آمادگی در اجرای ترکیبی حرکات پایه در بازی های کمترین اهمیت را به خود اختصاص داده اند؛ در حیطه نگرشی، گرایش به توسعه حرکات پایه و مهارت ها و رعایت اصول عاطفی واجتماعی، بالاترین و تمایل به رعایت بهداشت، دارای کمترین اهمیت هستند. از نظر روش تحلیل محتوای ویلیام رومی کتاب معلّم مذکور برای دانش آموزان ششم فعّال می باشد. نتیجه گیری: بار اطلاعاتی و ضریب اهمیت سه حیطة تربیتی از بیشترین به کمترین اهمیت در کتاب عبارتند از حیطه نگرشی، مهارتی و شناختی. بنابراین به یک نسب شاخص های هر حیطة تربیتی در کتاب مورد توجه قرار نگرفته اند.

اولین مرحله در توسعه ورزش در سطح ملی، ایجاد سیستم ورزش اثربخش است که در این سیستم افراد، گروه ها و سازمان هایی فعالیت می کنند؛ بنابراین تعیین و تجزیه و تحلیل ویژگی های آن ها برای پاسخ گویی به تقاضای آن ها به عنوان ذی نفعان ورزش در قالب مدیریت ذی نفعان مطرح می شود. این تحقیق با هدف تعیین ذی نفعان ورزش ملی و ارزیابی اهمیت این ذی نفعان انجام شد. جامعه آماری کارشناسان وزارت ورزش و جوانان هستند که بر اساس آمار موجود تعداد آن ها در حدود 166 است و تمامی آن ها به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که اطلاعات فردی کارشناسان و منافع و قدرت ذی نفعان بر اساس طیف لیکرت ارزیابی شد. نتایج تحقیقات نشان می دهد در میان ذی نفعان وزارت ورزش، فدراسیون های ملی بیشترین منافع (26/4) و داوطلبان کمترین منافع (21/2) را از وزارت ورزش می برند. همچنین کمیته ملی المپیک بیشترین قدرت (56/3) و داوطلبان (27/2) کمترین قدرت را در به دست آوردن منافع خود از وزارت ورزش و جوانان دارند. براساس ماتریس مندلو که ابزاری برای مدیریت ذی نفعان و اجرای استراتژی مدیریتی مناسب برای آن هاست، بیشتر ذی نفعان وزارت ورزش دارای منافع و قدرت کم هستند و تنها هیئت های ورزشی در طبقه قدرت کم و منافع زیاد جای گرفتند و تعدادی از ذی نفعان که ذی نفعان ورزشی و اولیه وزارت بودند در طبقه منافع و قدرت زیاد جای گرفتند. همچنین بر اساس نتایج تجزیه و تحلیل عاملی، ذی نفعان بر حسب قدرت و منافع به چهار گروه دسته بندی شدند. از نتایج تحقیق می توان برای به-کارگیری استراتژی های ارتباطی و رفتارهای سازگاری به منظور پاسخ گویی به تقاضای مختلف و متضاد استفاده کرد. نتایج تحقیق در ایجاد سیستم ورزش اثربخش تر نقش آگاهی دهنده برای وزارت ورزش و جوانان دارد که مسئول ورزش ملی است.

سازمان های موفق برای رضایتمندی کامل مخاطبان خود به دنبال بررسی و درک کامل انتظارات آن ها هستند. هدف این تحقیق تعیین انتظارات شرکت کنندگان ایستگاه های تندرستی پارکهای شهرداری تهران با مطالعه موردی منطقه 6 است. روش تحقیق حاضر، توصیفی- پیمایشی است. روش گردآوری داده ها، میدانی و ابزار تحقیق، پرسشنامه (83/0=α) است. جامعه آماری تحقیق، افراد شرکتکننده در ایستگاه های تندرستی پارکهای شهرداری منطقه 6 تهران بودند (500 نفر) و نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انجام شد (191 نفر). یافته ها نشان داد محیط فیزیکی، بیشترین و هویت ایستگاه تندرستی، کمترین انتظار آن ها از ایستگاه بوده است. آزمون t مستقل بین میانگین کمترین انتظارات زنان و مردان و مجرد و متأهل تفاوت معنی داری نشان نداد. همچنین آزمون آنووای یک طرفه، به جز گروه های سنی متفاوت، در گروه های دیگر بر اساس تحصیلات، شغل، سابقه حضور و دفعات حضور در ایستگاه تندرستی تفاوت معنی داری بین میانگین انتظارات آن ها نشان نداد (05/0=α). با توجه به نتایج میتوان گفت که «محیط فیزیکی» شامل: تمیزی، راحتی و امنیت از جمله مواردی بودند که مسئولان، باید به آن ها توجه ویژه داشته باشند.

هدف این پژوهش، بررسی و مقایسه رضایت مندی مشتریان باشگاه های بدنسازی خصوصی و دولتی شهر تهران بود. در سازمان های موفق، رضایت مشتری، به عنوان یکی از معیارهای موفقیت در نظر گرفته می شود. این سازمان ها به شدت بر روی بهبود فعالیت هایی که موجب افزایش رضایت مندی مشتریان می شود، سرمایه گذاری می کنند. بنابراین ایجاد و پیاده سازی سیستم های اندازه گیری و پایش رضایت مشتری، مهم ترین امر در بهبود عملکرد از نیازهای اساسی سازمان های امروزی به شمار می رود. جامعه آماری مورد بررسی در این پژوهش، مشتریان باشگاه های بدنسازی خصوصی و دولتی مردان شهر تهران بودند که دست کم شش ماه سابقه فعالیت ورزشی داشتند. نمونه آماری 481 نفر از مشتریان بودند که به طور تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه به همراه پرسشگر بود. بررسی یافته های پژوهش نشان داد که تفاوت معنی داری در رضایت کلی مشتریان باشگاه های بدنسازی خصوصی و دولتی وجود دارد. همچنین تفاوت معنی داری در رضایت مشتریان از عوامل اجتماعی، تجهیزات، کیفیت رفتار کارکنان، برنامه های تمرینی و شهریه در باشگاه های خصوصی و دولتی وجود دارد و تفاوت معنی داری در رضایت مشتریان از عامل سلامت در باشگاه های خصوصی و دولتی مشاهده نشد.