آرشیو

آرشیو شماره‌ها:
۴۲

چکیده

توسعه اجتماعی در کنار مفاهیمی مانند پذیرش اجتماعی، شکوفایی اجتماعی و کیفیت زندگی معنا می یابد. این ابعاد می توانند از طریق توسعه ورزش در جامعه بهبود می یابند. از این رو پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش ورزش در توسعه اجتماعی ایران انجام شد. روش پژوهش آمیخته (کیفی- کمی) بود و به صورت میدانی انجام گرفت. نمونه گیری کیفی به صورت گلوله برفی انجام گرفت که جامعه آماری آن شامل نخبگان دانشگاهی و اجرایی بود که در زمینه جامعه شناسی ورزشی فعالیت آموزشی و پژوهشی داشتند. در بخش کمی نیز نمونه آماری پژوهش به تعداد قابل کفایت جهت مدلسازی معادلات ساختاری به روش در دسترس انتخاب شدند (565). بر اساس مطالعه نظری و مصاحبه نیمه ساختاریافته با 17 نفر از متخصصان، پرسشنامه محقق ساخته ای در قالب 54 سوال و 3 شاخص اصلی طراحی و تنظیم گردید و با استفاده از نظر متخصصان و آزمون تحلیل عاملی، روایی و از طریق آلفای کرونباخ، پایایی تأیید شد. از روش مدلسازی معادلات ساختاری جهت تحلیل یافته ها استفاد شد. بر اساس یافته های پژوهش و نتایج حاصل از تحلیل مسیر، متغیر فرهنگ ورزشی به میزان 96/0 بر توسعه ورزش تاثیر دارد. همچنین متغیر توسعه ورزش به میزان 90/0 می تواند منجر به توسعه اجتماعی شود. از این رو می توان نتیجه گرفت که ورزش نقش تعیین کننده ای در توسعه اجتماعی ایران دارد. مطابق یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که ورزش و فعالیت های ورزشی می تواند پیامدهای مطلوب اجتماعی را به جای بگذارد. لذا پیشنهاد می شود که میزان توجه مدیران به سرمایه گذاری در بخش بهبود فرهنگ ورزشی معطوف گردد.

تبلیغات