لیلا رفیعی

هدف این پژوهش، اثربخشی شفقت درمانی و معنادرمانی در کاهش افسردگی و افزایش سازگاری خانواده های افراد معتاد شهر اصفهان بود. روش پژوهش حاضر از نوع شبه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه همسران افراد مبتلا به اعتیاد که به مرکزترک اعتیاد " بارش مهر " شهر اصفهان در سال 1401-1402مراجعه کرده بودند انتخاب شدند. اعضای نمونه این پژوهش 45 نفر بودند که در سه گروه آزمایش شفقت درمانی (15 نفر) و گروه آزمایش معنادرمانی (15 نفر) و گواه (15 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. متغیرهای مستقل شفقت درمانی مبتنی بر طرح درمانی گیلبرت (8 جلسه) و معنادرمانی مبتنی بر طرح درمانی فرانکل(10 جلسه) بود که در گروه های آزمایش انجام شد و در گروه گواه مداخله ای انجام نشد. این پروتکل ها توسط محقق مقاله در سال 1400تنطیم و گردآوری شده بود. پرسشنامه های مورد استفاده محقق در این پژوهش پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه سازگاری زناشویی( DAS) بود. از روش آماری تحلیل کواریانس برای ارزیابی نتایج به وسیله نرم افزارSPSS27 استفاده شد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آموزش شفقت درمانی (001/0>P) و معنادرمانی (05/0>P)،بر کاهش افسردگی و افزایش سازگاری تاثیر معنا داری داشته اند

هدف از این مطالعه درک عمیق تجربه ی دختران نوجوانی است که با جنس مخالف بودند یا کسانی که تجربه این روابط را قبلاً داشتند. روش تحقیق، کیفی و از نوع پدیدار شناسی بود که از طریق مصاحبه ی عمیق در نهایت با 10 نفر از مشارکت کنندگان که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند بود، انجام گرفت. افراد مورد مطالعه در این پژوهش را دختران 19-15 ساله ای شهر دستگرد برخوار که حداقل 6 ماه با جنس مخالف در ارتباط بودند،تشکیل می داد. اطلاعات به روش کلایزی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با تجزیه و تحلیل داده ها تعداد 199 عبارت معنادار در مورد آسیب ها بدست آمد که تمامی مفاهیم با توجه با ماهیت آنان در طبقه بندی جداگانه ای قرار گرفتند. طبقه بندی ها بر اساس مصاحبه های انجام شده در زمینه آسیب ها شامل پنج شاخه اصلی تحصیلی، روانشناختی، خانوادگی، جسمانی، اجتماعی و در نهایت به دو گروه اصلی آسیب ها درون فردی و بین فردی دسته بندی شد. در مجموع برای آسیب ها 30 تم بدست آمد. نتایج پژوهش نشان داد که آسیب ها ی ارتباط با جنس مخالف در دختران بیشتر بر پایه امور روانشناختی و درون روانی استوار است و کمتر بر پایه امور بین فردی و اجتماعی.

هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان برخورداری سازمان های مردم نهاد زیست محیطی شهر تهران از ویژگی های یک سازمان یادگیرنده با توجه به مدل هفت بعدی واتکینز و مارسیک بود. پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی و به روش پیمایشی انجام شد. جامعه ی آماری پژوهش کلیه اعضای فعال سازمان های مردم نهاد زیست محیطی شهر تهران بود که از میان آنها تعداد 94 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه ابعاد سازمان یادگیرنده واتکینز و مارسیک انجام شد. با توجه به نتایج، سازمان های مردم نهاد زیست محیطی سازمان هایی یادگیرنده هستند. از میان ابعاد هفت گانه موردبررسی، بعد پرسشگری و گفت وشنود در رتبه اول و بعد نظام خلق و تسهیم یادگیری در رتبه آخر قرار گرفته است. براساس نتایج آزمون مقایسه میانگین گروه ها، بین زنان و مردان درباره ی سطوح مختلف یادگیری (فردی، گروهی و سازمانی) تفاوت معناداری وجود ندارد، ولی بین اعضای دارای رشته های مرتبط با محیط زیست و رشته های غیرمرتبط با محیط زیست در هر سه سطح یادگیری  تفاوت معناداری وجود دارد