اثربخشی شفقت درمانی ومعنا درمانی برکاهش افسردگی و ناسازگاری خانواده های افراد معتاد شهر اصفهان
آرشیو
چکیده
هدف این پژوهش، اثربخشی شفقت درمانی و معنادرمانی در کاهش افسردگی و افزایش سازگاری خانواده های افراد معتاد شهر اصفهان بود. روش پژوهش حاضر از نوع شبه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه همسران افراد مبتلا به اعتیاد که به مرکزترک اعتیاد " بارش مهر " شهر اصفهان در سال 1401-1402مراجعه کرده بودند انتخاب شدند. اعضای نمونه این پژوهش 45 نفر بودند که در سه گروه آزمایش شفقت درمانی (15 نفر) و گروه آزمایش معنادرمانی (15 نفر) و گواه (15 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. متغیرهای مستقل شفقت درمانی مبتنی بر طرح درمانی گیلبرت (8 جلسه) و معنادرمانی مبتنی بر طرح درمانی فرانکل(10 جلسه) بود که در گروه های آزمایش انجام شد و در گروه گواه مداخله ای انجام نشد. این پروتکل ها توسط محقق مقاله در سال 1400تنطیم و گردآوری شده بود. پرسشنامه های مورد استفاده محقق در این پژوهش پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه سازگاری زناشویی( DAS) بود. از روش آماری تحلیل کواریانس برای ارزیابی نتایج به وسیله نرم افزارSPSS27 استفاده شد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آموزش شفقت درمانی (001/0>P) و معنادرمانی (05/0>P)،بر کاهش افسردگی و افزایش سازگاری تاثیر معنا داری داشته اندThe effectiveness of Compassion therapy and Logotherapy reducing depression and increasing the adjustment of families of addicts in Isfahan city
The purpose of this research was the effectiveness of compassion therapy and Logotherapy in reducing depression and increasing the adjustment of families of drug addicts in Isfahan city. The method of the present research was quasi-experimental type of pre-test-post-test with a control group. The statistical population of this research includes all the spouses of people suffering from addiction who visited the "Baresh Mehr" addiction treatment center in Isfahan city in 1401-1402. The sample members of this research were 45 people who were randomly assigned to three experimental groups of compassion therapy (15 people), experimental group of Logotherapy (15 people) and control (15 people). The independent variables were compassion therapy based on Gilbert's treatment plan (8 sessions) and Logotherapy based on Frankel's treatment plan (10 sessions), which were performed in the experimental groups and not in the control group. These protocols were organized and compiled by the researcher of the article in 1400. The questionnaires used by the researcher in this research were Beck Depression Questionnaire and Marital Adjustment Questionnaire (DAS). Analysis of covariance statistical method was used to evaluate the results using SPSS27 software. Conclusion: The results showed that compassion therapy training (P<0.001) and Logotherapy (P<0.05) had a significant effect on reducing depression and increasing adaptation.
تبلیغات
