بهروز رشیدی

هدف: نظام آموزش وپرورش نقش مهمی در انواع جامعه پذیری دانش آموزان از جمله جامعه پذیری سیاسی دارد. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی نقش آموزش وپرورش در جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان متوسطه دوم بود.روش شناسی: این مطالعه از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه اجرا، توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه پژوهش همه دانش آموزان متوسطه دوم شهر کرمانشاه بودند که نیمی از آنها دختر و نیمی از آنها پسر بودند و با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه محقق ساخته 17 سوالی نقش آموزش وپرورش در جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان بود که روایی صوری آن با نظر خبرگان تایید و پایایی آن با روش های آلفای کرونباخ و ترکیبی به ترتیب 87/0 و 91/0 به دست آمد. داده های این پژوهش با روش های تحلیل عاملی اکتشافی و مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار SPSS تحلیل شدند.یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که بار عاملی همه مولفه های همسان سازی هنجار تربیتی، تعلیم زبان فارسی به عنوان سیمان جامعه، آموزش های دیداری و تعاملی و جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان بالاتر از 70/0 و پایایی آنها با روش های آلفای کرونباخ و ترکیبی بالاتر از 80/0 بود. همچنین، مدل نقش آموزش وپرورش در جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان متوسطه دوم برازش مطلوبی داشت و هر چهار مولفه همسان سازی هنجار تربیتی، تعلیم زبان فارسی به عنوان سیمان جامعه، آموزش های دیداری و تعاملی و جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان بر نقش آموزش وپرورش در جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان تاثیر مثبت و معنادار داشتند (05/0P<).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مولفه های موثر بر نقش آموزش وپرورش در جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان شامل همسان سازی هنجار تربیتی، تعلیم زبان فارسی به عنوان سیمان جامعه، آموزش های دیداری و تعاملی و جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان بودند. بنابراین، با استفاده از مولفه های مذکور می توان گام موثری در جهت جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان برداشت.

در این مقاله به تأثیر دوسویه سادهزیستی و یا عدم سادهزیستی و تجملپرستی در سلامت و ثبات و یا عدم سلامت و به تبع بیثباتی حکومتها از منظر آموزههای قرآنی - اسلامی و سیره و سنت نبوی و علوی و الگوبرداری از آن برای نظام جمهوری اسلامی ایران بهعنوان حکومتی دینی پرداخته شده است، علاوه بر الگو قرار دادن سیره بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران (امام خمینی) بهعنوان رهبری سادهزیست به توصیهها و زندگی عملی ایشان استناد گردیده است. امام بهعنوان عالم و سیاستمداری چند بُعدی با اِشراف خود بر موضوعات اسلامی و تاریخ و پیشینه اسلام و مسلمانان و آگاهی به موضوعات، و با نگرشی جامعهشناختی بهخوبی به تأثیر سادهزیستی دولتمردان و کارگزاران سیاسی بر سلامت و ثبات نظام حکومتی اسلامی وقوف داشتند و در این زمینه با دغدغهای کاملاً مشهود به حفظ سادهزیستی و قناعت و رعایت بیتالمال از سوی کارگزاران سیاسی به عنوان یکی از عوامل اصلی حفظ، ثبات و سلامت نظام جمهوری اسلامی ایران تأکید داشتند.